Πολλές είναι οι προσδοκίες που έχουν καλλιεργηθεί στην ελληνική πλευρά μετά τη χθεσινοβραδινή νίκη του Εμμανουέλ Μακρόν στον β’ γύρο των γαλλικών εκλογών. Η αισιοδοξία πηγάζει κατά κύριο λόγο από τις δηλώσεις που είχε κάνει ο ίδιος κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αναφορικά με την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

«Είμαι υπέρμαχος της αρχής για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους του σχεδίου και της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Γιατί; Επειδή το σύστημα τώρα είναι μη βιώσιμο. Για αυτό πρέπει να βάλουμε δικλείδες ασφαλείας, να βρούμε μια συλλογική συμφωνία, αλλά ξέρουμε όλοι ότι με κάθε τρόπο θα πρέπει να φτάσουμε εκεί», ανέφερε χαρακτηριστικά στην τελευταία του συνέντευξη πριν τον δεύτερο γύρο συμπληρώνοντας ότι «δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να ξαναχτίσει (σσ. η Ελλάδα) μια σταθερή οικονομία, να σταθεροποιηθεί εντός του ευρώ, με το υπάρχον επίπεδο του χρέους».

Σε αυτές τις δηλώσεις έρχονται να προστεθούν και παλαιότερες για το ελληνικό χρέος. Συγκεκριμένα το 2016 υποστήριζε πως το οικονομικό πρόγραμμα της Ελλάδος χρειάζεται αλλαγές ώστε να καταστεί βιώσιμο μακροπρόθεσμα.

«Βλέπουμε πως πέρα από το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του χρέους, σύντομα θα τεθεί το ζήτημα της σταθερότητας της δημοσιονομικής πολιτικής που ακολουθείται στην Ελλάδα. Διότι η οικονομική πολιτική ενός κράτους δεν μπορεί να έχει μόνο δημοσιονομική λιτότητα στον ορίζοντα», δήλωνε σε συνέντευξή του στη Le Monde το καλοκαίρι του 2016.

Αναμφίβολα ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας έχει κάνει θετικές παρεμβάσεις για την Ελλάδα στο παρελθόν. Ενδεικτική είναι η αναφορά του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας, Ενρίκο Λέτα μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών στη Γαλλία. «Στον Μακρόν οφείλεται το ότι η Ελλάδα δεν κατέληξε έξω από το ευρώ, όπως επιθυμούσε ο Γερμανός υπουργός οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε» είπε χαρακτηριστικά.

Η μεγάλη διαφορά όμως είναι ότι τότε δεν ήταν πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, αλλά υπουργός Οικονομίας του Φρανσουά Ολάντ και αργότερα υποψήφιος για την προεδρία. Πλέον είναι ο ένοικος του Elysee για τα επόμενα πέντε χρόνια και η οι πράξεις έχουν μεγάλη διαφορά από τα λόγια.

Ο Εμμανουέλ Μακρόν στο εσωτερικό της χώρας του κινείται λίγο-πολύ στο ίδιο μήκος κύματος με την Άνγκελα Μέρκελ, με σφιχτά δημοσιονομικά μεγέθη και αλλαγές στα εργασιακά και τις σχέσεις κράτους-πολίτη. Στον συσχετισμό δυνάμεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο το συμφέρον της Ελλάδας είναι να ισχυροποιηθεί η παρουσία και η παρεμβατικότητα της Γαλλίας σε βασικά ζητήματα, υπό την προϋπόθεση ότι θα τηρήσει όσα έλεγε προεκλογικά. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να ληφθούν υπόψη τρία βασικά στοιχεία. Πρώτον, το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία, αφού αυτό θα καθορίσει τον τρόπο με τον όποιο θα κυβερνήσει τη Γαλλία και τις συμμαχίες που θα πρέπει να κάνει (με τους Σοσιαλιστές ή τους Συντηρητικούς), για να μπορεί να κυβερνήσει και να περάσει όλους εκείνους τους νόμους που θέλει. Δεύτερον, το πώς θα γίνουν δεκτές οι σκληρές μεταρρυθμίσεις που σκοπεύει να περάσει στα εργασιακά. Υπενθυμίζεται ότι κατά το παρελθόν είχαν προκληθεί μεγάλες αντιδράσεις στον αποκαλούμενο «νόμο Μακρον». Τρίτο στοιχείο είναι οι γερμανικές εκλογές τον προσεχή Σεπτέμβριο και η νέα γερμανική κυβέρνηση που θα προκύψει από αυτές.

Σε θεωρητικό και απολύτως σχηματικό επίπεδο, ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας στο εσωτερικό της χώρας επιθυμεί να ακολουθήσει μία πολιτική πολύ κοντά στα γερμανικά πρότυπα αλλά στις ευρωπαϊκές υποθέσεις θέλει να κινηθεί σε άλλη κατεύθυνση από τις γερμανικές επιταγές, με την Ελλάδα να είναι μία πτυχή στη διαφορετική οπτική, η οποία υπάρχει στις δύο πλευρές. Τα τρία παραπάνω στοιχεία ωστόσο περιπλέκουν αρκετά την κατάσταση και αναβάλλουν τη δράση του Εμμανουέλ Μακρόν στο ευρωπαϊκό στερέωμα, μέχρι τουλάχιστον τον Σεπτέμβριο. Μέχρι τότε η Ελλάδα μπορεί να περιμένει θετικές δηλώσεις από τον Γάλλο πρόεδρο για το χρέος και την ανάγκη αλλαγής πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά μέχρι να γίνουν όλα αυτά πράξη και να υπάρξει κάτι χειροπιαστό, μεσολαβούν πολλά στάδια.