Δύο σημαντικά σημεία στην ομιλία του Κυρ. Μητσοτάκη έδωσαν το στίγμα των προθέσεών του, με το ταυτόχρονο σήμα ότι από την περασμένη Τετάρτη ο ίδιος «τράβηξε μια κόκκινη γραμμή» σε ό,τι έχει συμβεί και αρχίζει μια νέα εποχή, με στόχο την πολιτική αλλαγή, που είναι το ζητούμενο αφήγημα για τον πολιτικό χώρο που εκπροσωπεί και για τη χώρα. Το πρώτο σημείο αφορούσε τα παλαιότερα στελέχη του κόμματος, τα οποία και βρίσκονταν στις πρώτες σειρές των καθισμάτων στην αίθουσα συνεδριάσεων στην Πειραιώς. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας τούς είπε:
«Τιμώ και σέβομαι όλα τα παλαιότερα στελέχη μας. Εξάλλου μας συνδέουν δεσμοί εκτίμησης και μνήμες κοινών αγώνων. Αλλά η ανανέωση είναι όρος πολιτικής ανασύνταξης του κόμματός μας. Και σήμερα η ανανέωση γίνεται πράξη. Τόσο στα όργανα του κόμματος όσο και στο μητρώο στελεχών, μια πραγματικά καινοτόμος διαδικασία. Και η ανανέωση θα συνεχιστεί, γιατί ειδικά στο θέμα αυτό δεν πρέπει και δεν θα κάνω πίσω». Τι σημαίνει αυτό; Κατ’ αρχάς η συγκεκριμένη τοποθέτηση θα πρέπει να συνδυαστεί με μία δέσμευση που είχε κάνει πρόσφατα ο Κυρ. Μητσοτάκης στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, ότι οι νυν βουλευτές θα μετάσχουν στα επόμενα ψηφοδέλτια. Εχοντας δώσει τότε τις απαραίτητες διευκρινίσεις, ο ίδιος προχωρά ένα βήμα παραπέρα, βάζοντας στους αποδέκτες των μηνυμάτων του ακόμη και τους πρώην πρωθυπουργούς, Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή. Ασφαλώς στο ίδιο κοινό αποδεκτών ανήκει και ο Ευ. Μεϊμαράκης, αλλά και άλλα στελέχη, τα οποία είτε δημόσια είτε σε εσωτερικές συζητήσεις εκφράζουν δισταγμό για τις επιλογές του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Δεν έχουν όλοι τις ίδιες ανησυχίες. Αλλοι φοβούνται το κύμα ανανέωσης πιστεύοντας ότι κάποιοι θέλουν να ξηλώσουν ένα μεγάλο κομμάτι της Ν.Δ. που ανήκει κυρίως στην καραμανλική πλευρά και άλλοι διαφωνούν με την προτεινόμενη διεύρυνση, κυρίως προς την εκσυγχρονιστική πλευρά του ΠΑΣΟΚ, αν και όλα ανήκουν ακόμα στη σεναριολογία. Υπάρχουν όμως και άλλοι που «χρεώνουν» στον Αντώνη Σαμαρά ότι επιθυμεί ακόμα και την ένταξη, για παράδειγμα, του Βαγγέλη Βενιζέλου στη Ν.Δ.
Το δεύτερο μήνυμα του Κυρ. Μητσοτάκη επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις, με κύρια την αναφορά στη Νέα Δημοκρατία, που λειτούργησε πάντα ως ο βασικός πόλος γύρω από τον οποίο περιστρέφονται και συσπειρώνονται οι υγιείς δυνάμεις, οι δυνάμεις της πολιτικής αλλαγής, των μεταρρυθμίσεων, της πραγματικής προόδου. Γι’ αυτό και στάθηκε στην περίοδο διακυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τονίζοντας με εμφατικό τρόπο το άνοιγμα στον κεντρώο χώρο: «Αυτή ήταν και η πολιτική που ακολούθησε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης όταν διεύρυνε τα όρια της παράταξης και την οδήγησε στο πρωτοφανές 47%. Γι’ αυτό και θα απευθυνθώ με εντιμότητα σε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις, και πέρα από αυτές σε όλους τους πολίτες».
Είναι προφανές ότι η διεύρυνση ήταν το δεύτερο ηχηρό μήνυμα του Κυρ. Μητσοτάκη, το οποίο μάλιστα φρόντισε, μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο, να το εμφανίσει ως προσωπική δέσμευση, λέγοντας ότι «κανείς» δεν κλείνει την πόρτα του κόμματος που άνοιξε. Εχει σημασία ότι το επιχειρούμενο άνοιγμα στους πολίτες δεν θα έχει ψηφοθηρικό χαρακτήρα, αλλά γνώμονα τη διάθεση και την επιθυμία προσφοράς στον τόπο. Συνεπώς, διεύρυνση προς πάσα κατεύθυνση, χωρίς προαπαιτούμενο τη στάση που είχε κάποιος στο παρελθόν.
Το στοίχημα του αρχηγού
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πεισθεί ότι η Νέα Δημοκρατία για να κυβερνήσει χρειάζεται τη στήριξη πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων πέραν του καθορισμένου ιδεολογικοπολιτικού πλαισίου βάσει του οποίου τοποθετείται στον πολιτικό χάρτη. Γι’ αυτό και στην ομιλία του ανέλαβε το ρίσκο να πάρει προσωπικά την ευθύνη του ανοίγματος στους μετριοπαθείς ψηφοφόρους του Κέντρου, χωρίς φυσικά να εγκαταλείψει τα βασικά πολιτικά χαρακτηριστικά που συνθέτουν το ιστορικό αφήγημα της παράταξής του. Είναι εμφανές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μεταξύ προέδρου και ηγέτη επιλέγει το δεύτερο. Και γι’ αυτό επιχειρεί με το προαναγγελθέν Συνέδριο να αλλάξει τις αναλογίες της Κεντροδεξιάς, προσθέτοντας περισσότερο πολιτικό φιλελευθερισμό. Ενδιαφέρον το εγχείρημα, μια και η ανανέωση της Νέας Δημοκρατίας, υπό συνθήκες προδιαγραφόμενης πόλωσης, αφορά σε μεγάλο βαθμό τα κόμματα του «δημοκρατικού τόξου» και τις ενδεχόμενες συγκλίσεις μαζί τους.
Από την εφημερίδα ΕΠΕΝΔΥΣΗ
