Τον Σεπτέμβριο του 2009 ο Κώστας Καραμανλής προκήρυξε αιφνιδίως εκλογές έχοντας χάσει λίγο νωρίτερα τις Ευρωεκλογές και ενώ η χώρα δοκιμάζονταν από διάφορα γεγονότα (πυρκαγιές, οικονομική κρίση, ακραία ρητορική Παπανδρέου του τύπου : «Λεφτά υπάρχουν» κτλ).
Ο τότε πρωθυπουργός επέλεξε να πολιτευτεί διαφορετικά δίνοντας έμφαση στη δια ζώσης επαφή με τους πολίτες. Πήγαινε δηλαδή σε μικρές αίθουσες όπου μαζεύονταν 50 - 60 άτομα κι εκείνος τους μιλούσε ακούγοντας παράλληλα τις προτάσεις τους για την οικονομία , την ανεργία, την καθημερινότητα κτλ.
Ο συγκεκριμένος τρόπος επικοινωνίας, λόγω και της αμεσότητας του ίδιου του Καραμανλή, κρίθηκε αποτελεσματικός αλλά ετεροχρονισμένος υπό την έννοια ότι το ΠΑΣΟΚ προηγούνταν κατά πολύ στις δημοσκοπήσεις και η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη. Πανομοιότυπη τακτική ακολουθεί τώρα και ο Αλ. Τσίπρας όπου ενώπιον λίγων ατόμων (Σ.Σ νέων σε ηλικία) παρουσιάζει τις αριστερές θέσεις του για την αλληλεγγύη, την κοινωνική επιχειρηματικότητα κτλ. Δύο τινά συμβαίνουν σύμφωνα με κορυφαίο δημοσκόπο: « Ή ο Τσίπρας βλέπει ότι το Φθινόπωρο μπαίνει … απειλητικά για εκείνον» ή η αξιωματική αντιπολίτευση έχε πάρει τόσο μεγάλη διαφορά στις μετρήσεις που ο πρωθυπουργός δεν έχει άλλη δυνατότητα παρά να μετριάσει το μέγεθος της επερχόμενης ήττας του.