Την αρχή έκαναν τα ΜΜΕ με τις διατυπώσεις τους για ένα νομοσχέδιο για το οποίο πολλοί μιλάνε αλλά φαίνεται πως κανείς δεν έκανε τον κόπο να του ρίξει έστω μια πρόχειρη ματιά, διαγωνίως, για τα βασικά.

Έτσι διαβάζουμε τους τίτλους «δεν ψηφίζει την αλλαγή φύλου» ή «με μια απλή δήλωση θα αλλάζει το φύλο».Κι αν οι αναγνώστες δεν οφείλουν να διαβάζουν ολόκληρα τα νομοσχέδια αλλά μπορούν (ή μάλλον, θα έπρεπε να μπορούν) να βασίζονται στα ΜΜΕ για την ενημέρωση τους, τα μέλη της εθνικής αντιπροσωπείας και οι συνεργάτες τους, αυτοί που πληρώνονται από τον προυπολογισμό της Βουλής, άρα από τον φορολογούμενο, δεν έχουν δικαιολογία να μεταδίδουν ψεύδη, ανακρίβειες  και σενάρια επιστημονικής φαντασίωσης για κατατεθέν νομοσχέδιο. Εξάλλου, έχουν κάθε δικαίωμα να διαφωνούν και να το λένε αλλά δικαίωμα να λένε ψέματα στους ψηφοφόρους τους και να τους τρομοκρατούν δεν τους έχει αναγνωριστεί.

Δεν αλλάζει το φύλο με ένα νομοσχέδιο (κακά ελληνικά είναι αυτό κιόλας) και, όχι, αυτό για την «απλή δήλωση» δεν υπάρχει πουθενά στο νομοσχέδιο.Προς αποκατάσταση της αλήθειας λοιπόν: το μόνο που κάνει το νομοσχέδιο αυτό είναι πως έρχεται να αντικαταστήσει τον προηγούμενο σχετικό νόμο ο οποίος κατέστη επί της ουσίας ξεπερασμένος από τη νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων. Οι, αμετάκλητες μόνο, αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων για το θέμα δεν είναι μια, αυτή που αναφέρει η αιτιολογική (που δεν διαβάστηκε) αλλά 12.

Σε αυτές υπάρχει μια, στερεοτυπική πλέον διατύπωση, ότι η στείρωση δεν αποτελεί προϋπόθεση νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου. Δηλαδή ότι, σε αντίθεση με τον υπάρχοντα νόμο, δεν απαιτείται ο άνθρωπος που θέλει να αλλάξει τα χαρτιά του να προσκομίσει βεβαίωση ότι έχει χειρουργηθεί στα γεννητικά όργανα του. Ο νέος νόμος έρχεται να εναρμονίσει την εθνική νομοθεσία με την νομολογία των εθνικών δικαστηρίων. Δεν είναι καν τόσο «ελευθεριακός» και «τολμηρός» (για να χρησιμοποιήσω διάφορα επίθετα που ακούστηκαν) ώστε να ικανοποιεί τα αιτήματα της κοινότητας των διεμφυλικών στην Ελλάδα που ζητάνε, μεταξύ άλλων, να εναρμονιστεί η εθνική νομοθεσία με αυτό που λέει και το Συμβούλιο της Ευρώπης, δηλαδή την περαιτέρω απλοποίηση των διαδικασιών ώστε να μην απαιτείται να περάσει από δικαστήριο το άτομο που θέλει να αλλάξει τα χαρτιά του αλλά να το κάνει με δήλωση στο ληξιαρχείο. Επιπλέον, στο νομοσχέδιο υπάρχει κι ένα βήμα πίσω σε σχέση με τα αιτήματα της κοινότητας, μιας και θα απαιτείται η αυτοπρόσωπη παρουσία του/της αιτούντος/ούσας (ενώ μέχρι σήμερα αρκούσε η παρουσία του πληρεξούσιου δικηγόρου) ενώ ο υπουργός Δικαιοσύνης είπε πως ο δικαστής «θα σταθμίσει με βάση τη βούληση και την εμφάνιση», δηλαδή αφήνει ανοιχτό τον κίνδυνο ένας δικαστής να κρίνει τέτοιες υποθέσεις με τα απολύτως προσωπικά του κριτήρια για το πως πρέπει να μοιάζει, να ενδύεται κλπ, ο άνδρας κι η γυναίκα.  

Όταν λέμε για «χαρτιά» εννοούμε τα δημόσια έγγραφα που γράφουν το όνομα και, ενίοτε, το φύλο. Δεν αλλάζει ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, ποινικό μητρώο κλπ. Επίσης δεν αφορά την απαλλαγή από το στρατό καθώς αυτή γίνεται με άλλους τρόπους (μην μπούμε σε άσχετες με το θέμα μας λεπτομέρειες για τα Ι τώρα), πάντως όχι με το να περάσει ένας άνθρωπος δικαστήριο στο οποίο θα πρέπει να αποδείξει (υπογραμμίστε το ρήμα) ότι το φύλο του δεν είναι αυτό που γράφει η ταυτότητα, μετά να διαγραφεί από τους καταλόγους στρατεύσιμων και, στη συνέχεια, να ξαναπεράσει δικαστήριο προκειμένου να αποδείξει, ξανά, ότι το φύλο του δεν είναι αυτό της νέας ταυτότητας κλπ. Πολύς κόπος, δεν νομίζετε;

Στο επιχείρημα ότι μπορεί κάποιος να μπει σε αυτή τη διαδικασία «για αστεισμό», που ακούστηκε από τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Δημήτρη Κυριαζίδη, προφανώς δεν δύναται να επιχειρηματολογήσει κανείς.