Σε δύσκολη εξίσωση εξελίσσεται για τον πρωθυπουργό το θέμα του ανασχηματισμού.

Η συγκεκριμένη απόφαση, που χρονικά προσδιορίζεται να εκδηλωθεί αμέσως μετά την τυπική ολοκλήρωση της 3ης αξιολόγησης, εντός του Ιανουαρίου, αφενός μεν θα πρέπει να είναι ζυγισμένη σε ό,τι αφορά τις επιλογές των προσώπων και τη διατήρηση των ισορροπιών εντός του κόμματος, αφετέρου δε να βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με τον πολιτικό σχεδιασμό του Μεγάρου Μαξίμου.

Με βάση τα παραπάνω, εάν οι αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα θα είναι διορθωτικού ή σαρωτικού χαρακτήρα, θα «προδώσουν» κατά πολλούς και τον χρόνο διεξαγωγής των εθνικών εκλογών.

Δηλαδή, το σενάριο για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες εντός του 2018 με προβολή του αφηγήματος για καθαρή έξοδο από τα μνημόνια το καλοκαίρι του νέου έτους θα υποχρεώσει τον πρωθυπουργό να παρουσιάσει στην κοινή γνώμη ένα κυβερνητικό σχήμα εκλογικής σκοπιμότητας με την αξιοποίηση περισσότερων μελών στα υπουργικά έδρανα και, κυρίως, στελεχών που φιλοδοξούν να χρησιμοποιήσουν την εξουσία για να ενδυναμώσουν την υποψηφιότητά τους στις εθνικές εκλογές.

ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ

Τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν πολλές και δεν σχετίζονται μόνο με κομματικά στελέχη που δεν είναι μέλη της κυβέρνησης, αλλά και με εν ενεργεία υπουργούς, οι οποίοι κινδυνεύουν να μην εκλεγούν, εάν οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο επιβεβαιωθούν στις κάλπες.

Εάν ο ανασχηματισμός επικεντρωθεί σε διορθωτικές παρεμβάσεις, με την αντικατάσταση τεσσάρων έως έξι υπουργών που ήδη βρίσκονται και στο εσωκομματικό στόχαστρο, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, όπως οι Γ. Μουζάλας, Λ. Κονιόρδου, Δ. Παπαδημητρίου, Π. Κουρουμπλής, Κ. Γαβρόγλου και Ευ. Αποστόλου, ενδεχομένως οι διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος για εκλογές το 2019 να έχουν κάποια δόση ειλικρίνειας.

Σε κάθε περίπτωση, το θέμα του ανασχηματισμού αποτελεί ανοιχτή συζήτηση εντός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομματικών οργάνων της Κουμουνδούρου και, φυσικά, το αίτημα για αλλαγές δεν επικεντρώνεται μόνο στην «αντικατάσταση» ή την απομάκρυνση αποτυχημένων υπουργών, αλλά και στην αναζήτηση «βελούδινου διαζυγίου» και με τους Ανεξάρτητους Ελληνες του Πάνου Καμμένου. Μια άλλη παράμετρος που επίσης εξετάζει ο πρωθυπουργός στις αποφάσεις του για τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα είναι να ενισχύσει τη «σοσιαλδημοκρατική» εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ με πρόσωπα που προέρχονται από τον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Σκοπός αυτής της κίνησης είναι να εμποδίσει τον επαναπατρισμό ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ στο Κίνημα Αλλαγής της Φ. Γεννηματά.

Στο πλαίσιο αυτό, η αξιοποίηση της πρώην γραμματέως της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ Μ. Ξενογιαννακοπούλου στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αποτελέσει έκπληξη, ούτε και εκείνη του εσωκομματικά ισχυροποιημένου Α. Κοτσακά ή του πρώην υπουργού Σ. Τζουμάκα, ο οποίος με τις δημόσιες παρεμβάσεις του, κυρίως στο μέτωπο της καταπολέμησης της διαπλοκής, δίνει αβάντες στις προσπάθειες της κυβέρνησης.

ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΟΡΟΙ

Η εξασφάλιση ενός εισιτηρίου για τα υπουργικά έδρανα είναι η μεγάλη πρόκληση σχεδόν για όλους τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, η πλειονότητα των οποίων δεν μπήκε στη Βουλή λόγω αναγνωρισιμότητας, αλλά ελέω της λίστας στις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015. Πολλούς οι τοπικές κοινωνίες τους έμαθαν εκ των υστέρων και ο λόγος που κυνηγούν μια θέση στην κυβέρνηση είναι για να προσδώσουν σπουδαιότητα, κύρος και δύναμη στις υποψηφιότητές τους, ώστε να μπορέσουν να διεκδικήσουν με καλύτερους όρους την επανεκλογή τους.

Πολλοί εξ αυτών προέρχονται ακόμα και από την ομάδα των «53», που μονίμως «γκρινιάζει», αλλά ταυτόχρονα διεκδικεί την αυξημένη εκπροσώπησή της στην κυβέρνηση. Από τη συγκεκριμένη ομάδα την ελπίδα της αξιοποίησής τους στο κυβερνητικό σχήμα κρατούν ζωντανή βουλευτές από τη δύσκολη περιφέρεια της Β’ Αθηνών, όπως η Α. Καββαδία, ο Χ. Παπαδόπουλος και ο Ν. Ξυδάκης, ο οποίος εσχάτως έχει έρθει εγγύτερα στους «53», μαζί με τον πρώην υπουργό Ν. Φίλη