*του Ηλία Σιδέρη 

Ολοκληρώνεται μια δεκαετία λιτότητας και αν μπορούσαμε, κάτι, να κερδίσουμε από το μνημονιακό καθεστώς, θα ήταν η συλλογική μνήμη και η ισχυρή υπόσχεση ότι δεν πρόκειται, ποτέ ξανά, να κυλίσουμε στα ίδια. Κι όμως, ο λαός δεν φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει την μείωση του βιοτικού επιπέδου που έχει υποστεί. Ως άλλου είδους ζόμπι, συνεχίζουμε να ψηφίζουμε, αποβλακωμένοι, θλιβεροί και μίζεροι, με γνώμονα το προσωπικό μας συμφέρον. Δεν το έχουμε καταλάβει μετά από τόσα δεινά που περάσαμε, και απελπίζομαι με την ιδέα ότι δεν θα καταλάβουμε ποτέ, ότι δεν υπάρχει προσωπικό συμφέρον στην ψήφο, υπάρχει μόνον συλλογικό.

Η ψήφος είναι πληρεξούσιο προς τον υποψήφιο για την διαχείριση της ζωής μας. Θα έδινες πληρεξούσιο σε αυτόν που ψηφίζεις για την διαχείριση της περιουσίας σου; Τον θεωρείς ικανό και άξιο; Αν, όχι, αν δεν είναι ικανός ούτε για τα βασικά, τότε καλύτερα να ψηφίσεις κάποιον άλλον υποψήφιο. Υπάρχουν πολλοί ικανοί που διεκδικούν τη διαχείριση της κατάστασης.

Και, όμως, ο λαός είναι έτοιμος να ψηφίσει αυτόν, που θα του υποσχεθεί, ότι θα επανέλθει ο 13ος μισθός, ότι θα καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ, ότι θα υπάρξουν φοροαπαλλαγές. Όλες αυτές οι ελπίδες, μοιράζονται χωρίς αντίστοιχο σχέδιο και επιχειρήματα, αλλά στη βάση του “είμαστε ικανότεροι”. Θλιβεροί υποψήφιοι, με θλιβερά πολιτικά προγράμματα για θλιβερούς ψηφοφόρους. Ειλικρινώς, τι μπορεί να περιμένει κανείς από ανθρώπους που πίστεψαν στα δισεκατομμύρια του Σώρρα και σε κρυμμένους θησαυρούς σε εξωγήινη τεχνολογία; Αυτοί, οι ίδιοι, που πίστεψαν ότι θα ξεχρεώσουν αποστέλλοντας ένα εξώδικο στις εφορίες ότι “δεν χρωστάω σε κανέναν”, πόσο δύσκολο είναι να πιστέψουν το επόμενο και πιο σοβαρό ή σοβαροφανή σωτήρα, που θα τους τάξει κάτι αντίστοιχο; Δεν υπάρχει δικαιολογία για το επίπεδο της πολιτικής καλλιέργιεας μερίδας του εκλογικού σώματος: είναι ανίκανοι να κρίνουν, και εάν πριν απο λίγα χρόνια δεν μπορούσαμε να το διαπιστώσουμε, τώρα με τα social media, είναι πανεύκολο.

Οι άνθρωποι που παρασύρθηκαν, δεν είναι απελπισμένοι, ως συνήθως ισχυρίζονται, είναι ανόητοι, με την νομική του όρου έννοια. Κάνουν κακό στους υπολοίπους, που μετράμε την ψήφο μας, διαβάζουμε τα προγράμματα των κομμάτων, μελετούμε τα βιογραφικά των υποψηφίων, συμμετέχουμε σε πολιτικές εκδηλώσεις, ζυγίζουμε μέσα μας επί μήνες το ιδανικότερο και ψηφίζουμε με συναίσθηση του καθήκοντος μας.

Την επόμενη φορά που θα ψηφίσεις, σε πρακαλώ, θυμίσου τα λόγια του Αβραάμ Λίνκλον: «Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου».

*Ο Ηλίας Σιδέρης είναι δικηγόρος, ΜΒΑ