Μπορεί ποτέ να µην αναγνώρισαν στον ΣΥΡΙΖΑ σαν «δικό τους» τον κ. Κοτζιά, µπορεί να είχε γίνει ο πρώην υπουργός αντιπαθής σε πολλούς γύρω του, αλλά η στήριξη που παρείχε ο κ. Τσίπρας στον ακραίο λαϊκοδεξιό, «σώγαµπρο», Π. Καµµένο, σε βάρος του αριστερής καταγωγής του παραιτηθέντος, έχει θυµώσει πολλούς στο κόµµα.

Ηδη, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε µία ιδεολογικοπολιτική «µετάβαση», που απειλεί σοβαρά τη συνοχή του. Ο πρωθυπουργός και η οµάδα του Μαξίµου δεν κρύβουν την πρόθεσή τους για άνοιγµα του ΣΥΡΙΖΑ προς την Κεντροαριστερά, µε τη φιλοδοξία να φιλοτεχνήσουν επιτυχώς µία εικόνα κόµµατος «σοσιαλδηµοκρατικού».

Οµως, το ίδιο φανερά συγκεντρώνουν τις δικές τους δυνάµεις οι «ριζοσπάστες» του κόµµατος, µε µοχλό τους «53+» και µε «ελεύθερους σκοπευτές», για να εµποδίσουν τη µετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ από τον κ. Αλέξη Τσίπρα σε µια παράταξη που δεν θα έχει πλέον «αριστερή ταυτότητα», αλλά την «πράσινη σφραγίδα» του κ. Αντ. Κοτσακά. Αν ο πρόεδρος του κόµµατος ετοιµάζεται για έναν ρόλο αξιόπιστου «Ευρωπαίου σοσιαλιστή», κλείνοντας τον πρώτο κύκλο της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς», οι πιστοί στο «επαναστατικό» πνεύµα του 2012-15 επιτίθενται στον κ. Τσίπρα και στη «σωµατοφυλακή» του Μαξίµου, σε µία ύστατη προσπάθεια για επάνοδο στον «ορθό δρόµο» του «αριστερού κοινωνικού ριζοσπαστισµού».

Στην Κεντρική Επιτροπή, το περασµένο Σαββατοκύριακο, καταγράφηκαν οι «ισορροπίες», οι «τάσεις» και οι «επιρροές» υψηλόβαθµων στελεχών. ∆εν ήρθε ακόµα η ώρα για τις µεγάλες «ρήξεις», γι’ αυτό και ο κ. Τσίπρας ήταν «προσεκτικός» ενώπιον της Κεντρικής Επιτροπής. Οι «σωµατοφύλακές» του ελέγχουν, άλλωστε, την κατάσταση επί του παρόντος, µε «Ντ’ Αρτανιάν» τον κ. Ν. Παππά.

Το πρώτο «κουδούνι» κτύπησε, πριν από την οµιλία του κ. Τσίπρα στη ∆ΕΘ, ο κ. Ν. Φίλης, µε άρθρο του στην «Εφηµερίδα των Συντακτών», στο οποίο προειδοποιούσε τον αρχηγό του ότι όσοι, όπως για παράδειγµα στην Ιταλία, πειραµατίζονται µε την «εξάλειψη της αριστερής ταυτότητας» έχουν «κακό τέλος».

Ακολούθησε και δεύτερο «κουδούνι», τούτη τη φορά από κείµενο της Πανελλαδικής ∆ιάσκεψης της Πρωτοβουλίας «53+», που έκανε αναφορά σε «χειροκροτητές της κυβέρνησης» και σε ένα «νέο ριζοσπαστικό κύµα», µε «στρατηγικό σχέδιο για το όραµα του σοσιαλιστικού µετασχηµατισµού». Φαίνεται, όµως, ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποφασισµένος να «νικήσει» αυτή την αριστερή πτέρυγα, που συνεργάτες του χαρακτηρίζουν στα παρασκήνια µε εξαιρετικά µειωτικά λόγια.

Ο στόχος του κ. Τσίπρα είναι ξεκάθαρος και δεν αφήνει χώρο για αριστερούς «ριζοσπαστισµούς»: Κεντροαριστερό άνοιγµα και αστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ µε ανοικτή διεκδίκηση µεσαίων στρωµάτων, που θέλει να εκπροσωπεί η Νέα ∆ηµοκρατία. Στο πλαίσιο αυτό, το επιτελείο του Μαξίµου δεν σκοπεύει να χάσει ψήφους αστών, εξαιτίας «ανώριµων» αριστεριστών. Είναι σαφές, τονίζεται από την ίδια πηγή, ότι ο πρωθυπουργός βαδίζει προς την κατασκευή µίας νέας «σοσιαλδηµοκρατικής» κεντροαριστεράς, που θα αφανίσει το ασθενές Κίνηµα Αλλαγής και εκ των πραγµάτων θα ενταφιάσει τη «Ριζοσπαστική Αριστερά».

Ο κ. Τσίπρας µπορεί επί του παρόντος να ελέγξει τα «αριστερά κύµατα» στο κόµµα του, αλλά αυτό δεν του λύνει το πρόβληµα της παρουσίασης µίας αξιόπιστης «Κεντροαριστεράς» στην ελληνική κοινωνία. Μπορεί να προωθεί ο πρωθυπουργός µια δική του «γενιά» στελεχών, µε το µυαλό στις κάλπες, αλλά πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν ότι ο κ. Τσίπρας προτιµά να συγκεντρώνει κοντά του «πιστούς» και όχι απαραιτήτως ικανούς.

Υπογραµµίζεται, επίσης, από τις ίδιες πηγές ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, διότι πρωταρχικός στόχος του κ. Τσίπρα είναι να έχει το µεγαλύτερο δυνατό έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ προσωπικά, για να µπορεί να διαχειρισθεί, προσεχώς, χωρίς εσωτερικές αντιδράσεις, την εκλογική ήττα του ως αρχηγός «κεντροαριστερού» κόµµατος. Επιλέγει συνεπώς από τώρα στελέχη «γραµµητζήδες», δηλαδή πρόσωπα απολύτως εξοικειωµένα µε την αρχή της παραδοσιακής Αριστεράς για πιστή τήρηση της «γραµµής» του αρχηγού.

Γνωρίζει ότι η απώλεια της εξουσίας θα ανοίξει τον Ασκό του Αιόλου στο κόµµα του.

Για τον έλεγχο των εσωκοµµατικών πραγµάτων, ο κ. Τσίπρας διατηρεί το σοβαρό πλεονέκτηµα να µην έχει απέναντί του ισχυρούς «διαδόχους» για την ηγεσία του κόµµατος. Ως µοναδικός µεγάλος «σταρ» στον ΣΥΡΙΖΑ, ο πρωθυπουργός δεν έχει να υπολογίζει ως ανταγωνιστές του σηµαίνοντα στελέχη, όπως είναι, π.χ., ο «µετριοπαθής» κ. ∆ραγασάκης, ή ο «αιρετικός», πλην περικυκλωµένος κ. Ν. Φίλης.

Ούτε εκτιµάται στον ΣΥΡΙΖΑ ότι µπορεί να έχει προσεχώς πιθανότητες για διεκδίκηση της ηγεσίας ο προερχόµενος από τους «53+», καταπονηµένος διαπραγµατευτής κ. Ευκλ. Τσακαλώτος. Ικανοποιηµένος και από τη διεθνή προβολή του, ως ευρω-ατλαντικώς «χρήσιµος» αριστερός, ο κ. Τσίπρας αισθάνεται σήµερα «µονοκράτορας» στον ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά δεν αγνοεί, βεβαιώνουν συνεργάτες του, ότι αν το 2019 η εκλογική ήττα του θα ήταν ευρεία, τότε πολύ δύσκολα θα απέφευγε µία εσωτερική διάσπαση στο κόµµα του.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά», 26/10/2018