Μια κρίσιμη κοινοβουλευτική μάχη κέρδισε σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Βουλή απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα, επικρατώντας όχι στα σημεία, αλλά καθολικά.

Σε ποιους απευθυνόταν η σημερινή αντιπαράθεση στη Βουλή, σε επίπεδο κορυφής, για την ανομία στα πανεπιστήμια; Στους εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές, που φοιτούν σε αυτά. Στα δεκάδες χιλιάδες μέλη του διδακτικού και διοικητικού προσωπικού που εργάζονται εκεί. Στους γονείς που από το υστέρημά τους πολλές φορές πληρώνουν για τις σπουδές των παιδιών τους σε τόπο άλλο από τη μόνιμη κατοικία τους. Όλος αυτός ο κόσμος, λοιπόν, γνωρίζει πολύ καλά την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα ελληνικά πανεπιστήμια και περίμενε να ακούσει από τον πρωθυπουργό και από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εντοπίζουν τη ρίζα του προβλήματος και να προτείνουν πρακτικές και σοβαρές λύσεις.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε από την αρχή ότι έχει σκύψει πάνω από τα προβλήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας, έχει αφουγκραστεί τις ανησυχίες και τις αγωνίες τους. Παρουσίασε την επιστολή-κραυγή αγωνίας 1.500 φοιτητών, την ανάρτηση του καθηγητή Ορέστη Καλογήρου, τις καταγγελίες των πρυτανικών αρχών του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, την έκκληση 415 καθηγητών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πολλά ακόμα, βγαλμένα μέσα από την καθημερινότητα που βιώνουν φοιτητές και καθηγητές.

Δεν έδωσε το «πάτημα» που περίμενε ο Αλέξης Τσίπρας, καθώς μόνος του παραδέχθηκε ότι το πρόβλημα δεν είναι τωρινό. «Νοσηρή κατάσταση υπάρχει εδώ και χρόνια», είπε ο πρόεδρος της ΝΔ, αποδεικνύοντας όμως πως η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί τα τελευταία χρόνια. Και πρότεινε λύσεις: Την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Την πραγματική αυτονομία και αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων, ώστε να αποφασίζουν μόνα τους για τα θέματα που τους αφορούν και να μην «κρέμονται» από την εκάστοτε κυβέρνηση. Την ενίσχυση της εξωστρέφειάς τους. Και άλλες προτάσεις, που δεσμεύθηκε να ανακοινώσει αύριο το πρωί, στην παρουσίαση του προγράμματος της ΝΔ για την Παιδεία.

Ο πρωθυπουργός ήταν εμφανές εξαρχής ότι δεν αισθανόταν βολικά και άνετα με τη συζήτηση αυτή. Τόσο ο ίδιος, όσο και οι συνεργάτες του και κορυφαία κυβερνητικά στελέχη προέρχονται από φοιτητικές παρατάξεις της Αριστεράς και από τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, που πρωτοστατούσαν κατά καιρούς σε πολλά από τα «μπάχαλα» στα πανεπιστήμια. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας εξάλλου κατά τη διάρκεια των βίαιων επεισοδίων στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 2008 έκανε λόγο για «ξέσπασμα κοινωνικής αγανάκτησης», το οποίο δικαιολογούσε απόλυτα και κατήγγειλε ότι «ποινικοποιούνται οι αγώνες της νεολαίας».

Για αυτό και στην ομιλία του επιχειρούσε να πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα και ήταν διαρκώς εκτός θέματος: Μίλησε για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, έκανε μία αμήχανη ειρωνική σύγκριση με το «Γκόθαμ Σίτι», κατήγγειλε την στοχοποίηση του Νίκου Παρασκευόπουλου, θυμήθηκε ένα κρούσμα αντιγραφής σε εξετάσεις όπου όπως είπε εμπλέκονταν ΔΑΠίτες, αναφέρθηκε στο πόρισμα της επιτροπής ναρκωτικών του ΟΗΕ (!) και ξεκαθάρισε ότι δεν βλέπει κανένα πρόβλημα με το πανεπιστημιακό άσυλο όπως έχει σήμερα.

Αφού δεν βλέπει κανένα πρόβλημα βίας, παραβατικότητας και ανομίας στα πανεπιστήμια, ο πρωθυπουργός δεν πρότεινε προφανώς και καμία λύση. Για αυτό και στο κοινό που άκουγε με αγωνία τη σημερινή συζήτηση, μήπως και δει μια χαραμάδα φωτός στα πανεπιστήμια, η ομιλία του δεν είπε απολύτως τίποτα. Τη σημερινή συζήτηση θα θέλει σίγουρα να την ξεχάσει σύντομα ο κ. Τσίπρας.