Από τη στιγμή που ο επικεφαλής των ΑΝ.ΕΛ., Π. Καμμένος, με όσους βουλευτές και στελέχη του έχουν απομείνει, αποχώρησε από την κυβέρνηση, αναζητά την πολιτική του βιωσιμότητα σε δύο άξονες. Ο πρώτος είναι με καταγγελίες εναντίον του πρώην υπουργού Εξωτερικών, κ. Κοτζιά, με αιχμές εναντίον και του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα ή τοποθετήσεις εναντίον του συστήματος Σόρος ή δηλώσεις ότι τα «Σκόπια είναι υπόθεση 20 λεπτών για μια ίλη ελληνικών τεθωρακισμένων», θέλοντας να υπογραμμίσει τον εθνικό χαρακτήρα της πολιτικής του παρουσίας. Ο δεύτερος άξονας, που έχει μεγαλύτερο γεωπολιτικό βάθος από τον πρώτο, ακολουθεί τη λογική ότι ο κ. Καμμένος προσανατόλισε και εγγυήθηκε την «ατλαντική στροφή» της κυβέρνησης συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. σε σχέση τόσο με την ενίσχυση της «μεσογειακής συμμαχίας» με Ισραήλ, Αίγυπτο, Ιορδανία και, φυσικά, Κύπρο, όσο και με τη διαμόρφωση των συνθηκών για μια στρατηγική σχέση με τις ΗΠΑ.

Ασχετα με το πώς πολιτικά αντιμετωπίζονται αυτοί οι «τακτικισμοί» του κ. Καμμένου ή πόσες από τις καταγγελίες και οι αφορισμοί που προβάλλει θα καταλήξουν συκοφαντίες στις δικαστικές αίθουσες, ως υπουργός Αμυνας έχει αφήσει πίσω του μια «γκρίζα ζώνη» με πράξεις και παραλείψεις του, που φέρεται ότι τον χαρακτηρίζουν. Τουλάχιστον αυτό σημειώνουν πηγές εκτός Ελλάδας που γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις τόσο στο προσκήνιο όσο, πολύ περισσότερο, στο παρασκήνιο και δεν επιδέχονται διάψευση. Καταρχήν, η περίφημη συνάντηση στο αμερικανικό υπουργείο Αμύνης στην Ουάσινγκτον, από όπου εξερχόμενος έκανε τις περίφημες δηλώσεις για τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα και το plan B στο Σκοπιανό, που τον έφεραν σε ευθεία σύγκρουση με τον κ. Κοτζιά, δεν ήταν αποτέλεσμα μιας προνομιακής σχέσης εμπιστοσύνης που είχε ο ίδιος με τον αμερικανικό παράγοντα. Αλλά της ιδιαίτερης σχέσης συνεννόησης και συναντίληψης που διατηρούσε ο τότε αρχηγός ΓΕΕΘΑ και σημερινός υπουργός Αμύνης, ναύαρχος Αποστολάκης, με τον τότε εμβληματικό υπουργό Αμύνης των ΗΠΑ, στρατηγό Μάτις.

Πέραν αυτού και αφήνοντας το παρελθόν των σχέσεων και των συνεννοήσεων με τον Τζ. Παπαδόπουλο ή την αρχική εμφάνιση Καμμένου στην Ουάσινγκτον για την ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Ντ. Τραμπ, υπάρχουν τρία πεδία που απασχολούν και σχετίζονται με την υπουργική του θητεία.

Πρώτον, οι χειρισμοί του με την πώληση στρατιωτικού εξοπλισμού της Ελλάδας στη Σαουδική Αραβία. Η εμπλοκή του κ. Β. Παπαδόπουλου, οι σχετικές αποκαλύψεις και η όλη ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε διατάραξαν δομικά την υπό διαμόρφωση σχέση Ελλάδας - Σαουδικής Αραβίας και την επέκταση της «μεσογειακής συμμαχίας» των πέντε δυνάμεων προς τη Σαουδική Αραβία, έστω πρόσκαιρα. Ταυτόχρονα, δημιούργησαν πολύ σοβαρά προβλήματα σε συμβούλους σημαντικούς του διαδόχου Μπιν Σαλμάν, σχετιζόμενους με το «Vision 2030» του Ριάντ. Εχουν «ιχνηλατηθεί», μάλιστα, σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι τότε στενές επαφές στο Κατάρ, αλλά και στα Εμιράτα του κ. Καμμένου σχετικά.

Δεύτερον, εξαιτίας της ουσιώδους γεωπολιτικής θέσης και σημασίας της Ελλάδας σε σχέση με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, τη Μεσόγειο αλλά και την Ευρώπη, εξετάζονται από έμπειρα κλιμάκια ξένων υπηρεσιών ασφαλείας τα ενδεχόμενα αποσταθεροποίησης στη Βόρεια Ελλάδα, σε μια περίπτωση συνολικής αναταραχής στην ευρύτερη περιοχή («Βαλκανική Ανοιξη»). Αλλά και η διείσδυση ρωσικών κεφαλαίων και υπηρεσιών, πριν ακόμη τις διαμαρτυρίες για τη Συμφωνία των Πρεσπών, που σχετίζονται και με την ασφάλεια της «ενεργειακής βάσης» Ελλάδα. Διερευνώνται οι σχέσεις επιχειρηματιών, εκδοτικού οργανισμού, δημοσιογράφων, Μονών στο Αγ. Ορος και τοπικών εθνικών οργανώσεων που φέρονται να έχουν σχέση. Ο κ. Καμμένος, από την άλλη πλευρά, έχει προνομιακές σχέσεις -που προκαλούν ενδιαφέρον- τόσο με κάποια από αυτά τα πρόσωπα όσο και με Ρώσους «ολιγάρχες».

Τρίτον, πράγματι ο κ. Καμμένος εγγυάτο από την απαρχή της θητείας του στο υπουργείο Αμυνας ότι θα προωθηθούν όλες οι δικαστικές εκκρεμότητες που σχετίζονται με υποθέσεις εξοπλισμών, ώστε η συστημική διαφθορά στον χώρο της Αμυνας να αντιμετωπιστεί μεθοδικά και αποτελεσματικά. Αντί αυτού, σύμφωνα με την αντίληψη των εν λόγω πηγών, υπήρξαν πολύ συγκεκριμένες πολιτικές πιέσεις οι επίμαχες δικογραφίες «να πάνε πιο κάτω» στην Εισαγγελία Διαφθοράς πριν να αναλάβει χρονικά η σημερινή προϊσταμένη. Παραμένουν μέχρι και σήμερα σε εκκρεμότητα.

Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά 23/2/2019