Οι μέρες που έρχονται μπορεί να είναι πονηρές, διαβολεμένες, επικίνδυνες, υπογραμμίζει ο Σταύρος Καλαφάτης, βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας με ανάρτησή του στο Facebook. Αναφέρεται, στις προκλήσεις της Άγκυρας σε ολόκληρο το ελληνοτουρκικό μέτωπο θεμάτων και την αδιάφορη στάση της κυβέρνησης. Υπογραμμίζει την τάση του Πρωθυπουργού να βάζει πάνω από όλα το κομματικό συμφέρον και την προσπάθειά της κυβέρνησης να καλλιεργεί συνθήκες εθνικής διχοστασίας. Αναφέρει συγκεκριμένα:

Οι μέρες που έρχονται μπορεί να είναι πονηρές, διαβολεμένες, επικίνδυνες. Ήδη, άλλωστε, τα εθνικά μας ζητήματα σέρνονται, για άλλη μια φορά, στην κόψη του ξυραφιού. Η Άγκυρα βγήκε για γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και περιβάλλει το γεωτρύπανο «πορθητής», με πολεμικά σκάφη. Αφήνει ξεκάθαρα να φανεί ότι έβαλε στο στόχαστρό της ολόκληρη τη θαλάσσια ζώνη από την Κύπρο ως το Καστελόριζο και την Κρήτη. Πυκνώνει τις προκλήσεις της στο Αιγαίο. Προκαλεί σε ολόκληρο το ελληνοτουρκικό μέτωπο. Προετοιμάζει νέο Αττίλα, νέα τετελεσμένα.

Οι εξελίξεις περιπλέκονται ακόμη περισσότερο εξαιτίας της αντιπαράθεσής της με τις ΗΠΑ για τους S-400. Υπάρχουν, άλλωστε, ανάμεσα στα ακραία ενδεχόμενα της ρήξης και της υποχώρησης, σενάρια συμβιβασμού σε χίλιες αποχρώσεις. Και σε κάθε σενάριο διακρίνονται σοβαροί κίνδυνοι. Είναι, άλλωστε, προφανές πως μια τουρκο-αμερικάνικη ρήξη θα καταστήσει τη γείτονα ανεξέλεγκτη. Και είναι ακόμη προφανέστερο ότι, για την επιστροφή της, θα απαιτήσει, σαν τον άσωτο, τη σφαγή του μόσχου του σιτευτού. Θα απαιτήσει πρόσθετα πολιτικά ανταλλάγματα. Και για κάποια από τα ανταλλάγματα αυτά, η κυβέρνηση έχει ήδη επιδείξει περίεργη προθυμία.

Ρωτούμε τον κ Τσίπρα και οφείλει, επιτέλους, να απαντήσει: Τι εννοούσε όταν δήλωνε στην Άγκυρα πως «η ενέργεια πρέπει να αποτελεί γέφυρα συνεργασίας»; Δέχεται τις παλαιότερες αξιώσεις της Τουρκίας για συνεκμετάλλευση; Δέχεται τις απαιτήσεις της για ισοκατανομή των κυπριακών πόρων; Δέχεται τους ισχυρισμούς της για το Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο; Τι εννοούσε όταν δήλωνε πως η Συμφωνία των Πρεσπών «είναι μοντέλο και για άλλες διαφορές»: Τι εννοούσαν οι βουλευτές του, όταν δήλωναν πως επιδιώκουν έναν «έντιμο συμβιβασμό, όπως έγινε με τη Βόρεια Μακεδονία». Τι εννοούσε ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών, όταν υποστήριζε πως «δεν πρέπει να φαίνεσαι μοναχοφάης και να λες είναι όλα δικά μου». Τι εννοούσε ο νυν υπουργός όταν διαβεβαίωνε τη γείτονα ότι η Ελλάδα «βλέπει θετικά τη συμμετοχή της στην ενεργειακή εξίσωση της Αν. Μεσογείου»; Τι, προπάντων, εννοούσε όταν διακήρυσσε πως «η Τουρκία έχει δικαιώματα σε όλα τα θέματα που την αφορούν»;

Οι εξελίξεις στη γείτονα, αλλά και οι δηλώσεις της ηγεσίας της, δείχνουν ξεκάθαρα τον κίνδυνο νέας απόπειρας τετελεσμένων και νέου εκβιασμού για μονομερείς υποχωρήσεις. Και οι κίνδυνοι αυτοί έρχονται πιο κοντά όταν τους αγνοούμε. Όταν η κυβέρνηση της χώρας περί άλλα τυρβάζει. Και κυρίως όταν εγκλωβίζει την κοινωνία σε ένα τοξικό, διχαστικό κλίμα. Ξέρουμε, άλλωστε, όλοι -και το ξέρουμε πολύ καλά- ότι η Πατρίδα μας πλήρωσε με εθνικές καταστροφές, το φανατισμό, την πόλωση, την κατάρα του διχασμού. Και ότι οι απέναντι γείτονες πάντα καραδοκούσαν αναμένοντας στιγμές διχοστασίας, ακυβερνησίας, αδυναμίας του Ελληνισμού.

Δεν έχουμε, λοιπόν, το δικαίωμα να τους κάνουμε τη χάρη. Γιατί δεν αντέχουμε άλλο εθνικό ακρωτηριασμό. Και δεν μπορεί, ακόμη και τώρα, ο Πρωθυπουργός να βάζει πάνω από όλα το κομματικό συμφέρον. Δεν μπορεί να χαρακτηρίζει εθνικιστές, την πλειονότητα των Ελλήνων, που αντιτασσόμαστε στην επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών. Ούτε να προβάλλει σαν πατριωτισμό, τον ενδοτισμό. Ούτε να υποσκάπτει τις έννοιες της Πατρίδας και της Πίστης. Δεν μπορεί, αντί να προτάσσει την ενότητα των Ελλήνων, να καλλιεργεί συνθήκες εθνικής διχοστασίας.