Ο νεαρός με τα κόκκινα αθλητικά παπούτσια, τα κάπως μακριά μαλλιά, τη μηχανή, το άρωμα των καταλήψεων σε σχολεία και πανεπιστήμια, την εμμονή με τα δικαιώματα των μειονοτήτων και τον σκληρό-επίμονο τρόπο αντιπαράθεσης με τις συστημικές δυνάμεις στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας, κάπου στο τέλος της δεκαετίας του 2000, είναι η μία εικόνα. Ο πρωθυπουργός που γίνεται δεκτός με ενθουσιασμό στα σαλόνια της Ευρώπης, αποτελεί σημείο πολύ θετικής και δημόσιας αναφοράς από υψηλότατους αξιωματούχους των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και του ΝΑΤΟ, ενώ συζητούν γι’ αυτόν και την κυβέρνησή του σχεδόν με ενθουσιασμό οι κυριότεροι εκπρόσωποι της επιχειρηματικής ολιγαρχίας στην Ελλάδα. Αυτή είναι η άλλη εικόνα, περίπου δέκα χρόνια μετά την πρώτη. Κοινός τόπος και στις δύο εικόνες ο Αλέξης Τσίπρας. Με μόνιμο μότο κατά την προεκλογική περίοδο, που πλέον έχει αρχίσει και επίσημα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρεται για τους πολλούς, ενώ η Νέα Δημοκρατία και ο κύριος αντίπαλός του, Κ. Μητσοτάκης, για τις ελίτ.

Τον διαψεύδει

Η ίδια όμως η πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ κατά την τελευταία πενταετία της διακυβέρνησης της χώρας από την Αριστερά διαψεύδει αυτήν την κυβερνητική προπαγάνδα και εκθέτει τους πρωταγωνιστές της. Πιο συγκεκριμένα, από την αρχή σχεδόν της κυβερνητικής τους θητείας ουδεμία ανησυχία εκδηλώθηκε από τους επιχειρηματικούς κύκλους της χώρας από αυτήν την «Οκτωβριανή κατάληψη», αλά ελληνικά, των «χειμερινών ανακτόρων» από τους νεοκομμουνιστές που μαζί με τους ΑΝ.ΕΛ. ανέλαβαν την εξουσία τον Ιανουάριο του 2015. Είναι χαρακτηριστική η -από τις πολύ σπάνιες- παρέμβαση στις 18 Φεβρουαρίου του 2015, δηλαδή προτού καλά-καλά η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συμπληρώσει έναν µήνα από την ορκωμοσία της, του Γιάννη Βαρδινογιάννη (Τζίγγερ), µε αφορµή άρθρο για τις κινήσεις της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, που είχε τίτλο «Ο πρωθυπουργός Τσίπρας κηρύσσει τον πόλεµο στους ολιγάρχες της Ελλάδας». Χαρακτήρισε βάσιµη την προσέγγιση της νέας κυβέρνησης, ώστε να αντιταχθεί «σε ένα συγκεκριµένο καθεστώς, που έχει παίξει σηµαντικό ρόλο στο να επηρεάζει µε αρνητικό και διεφθαρµένο τρόπο το επιχειρηµατικό περιβάλλον στην Ελλάδα». Η θετική αυτή υποδοχή από μία από τις πλέον εμβληματικές επιχειρηματικές οικογένειες στην Ελλάδα δεν είναι άσχετη με όσα είχαν προηγηθεί, πριν ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ με την εκλογική επικράτησή του αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Ενόσω, δηλαδή, ο κ. Τσίπρας ως αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης απευθυνόταν στον ελληνικό λαό µε τις γνωστές ατάκες, ότι «η διαπλοκή θα βρει τον µάστορά της», µια σηµαντική µερίδα της επιχειρηµατικής ελίτ στην Ελλάδα έδινε ψήφο εµπιστοσύνης στον αριστερό, ριζοσπάστη πρωθυπουργό, που τότε ακόµη φόβιζε σε σημαντικό βαθμό την Ευρώπη.

Συγκεκριμένα, πριν από την κρίσιμη για την κυβέρνηση συνασπισμού με πρωθυπουργό τον Αντ. Σαμαρά αναµέτρηση των ευρωεκλογών του Μαΐου 2014, το ζεύγος Θόδωρου και Γιάννας Αγγελοπούλου ήταν αυτό που θα έφερνε το κόµµα του ΣΥΡΙΖΑ, τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε επαφή µε την εταιρεία Τeneo του επικεφαλής των συµβούλων επικοινωνίας και στρατηγικής της Χίλαρι Κλίντον, Ντάγκλας Μπαντ, ανοίγοντας έτσι τις πόρτες σε σημαντικά λόμπι στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Αλλά και πριν από αυτό κυρίαρχοι παράγοντες του ελληνικού επιχειρείν και θεσμικά επίσης όργανά τους έδειχναν μια ιδιότυπη συμπάθεια και διάθεση υποστήριξης προς τη ριζοσπαστική, ανανεωτική Αριστερά που εξέφραζαν ο τότε πολυτασικός ΣΥΡΙΖΑ και ο φιλόδοξος αρχηγός του, Αλ. Τσίπρας. Ενδεικτικά, τον Μάιο του 2013 ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ, ∆. ∆ασκαλόπουλος, καλούσε τον Αλ. Τσίπρα να µιλήσει σε Γενική Συνέλευση του Συνδέσµου, ανοίγοντας τις κλειστές πόρτες των βιοµηχάνων και εγκαινιάζοντας από τότε τα «business lunches» στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ µε ομάδες επιχειρηματιών ανά κλάδο. Αντίστοιχα, το απόγευµα της 20ής Ιανουαρίου του 2015, µόνο πέντε ηµέρες πριν από τις εκλογές, έγινε µια «κλειστή» συνάντηση του ίδιου του Aλ. Τσίπρα µε την επιχειρηµατική ελίτ της χώρας, ενώ µία ηµέρα µετά την επικράτηση στις κάλπες, στις 21 Ιανουαρίου, ο Γ. Σταθάκης, από τους επιφανείς υπουργούς του οικονομικού κύκλου, σε συνάντηση που είχε µε 38 εκπροσώπους του τραπεζικού και επιχειρηµατικού κόσµου (τραπεζίτες, φαρµακοβιοµήχανους, εφοπλιστές και ιδιοκτήτες ενεργειακών οµίλων), είχε την ευκαιρία να δώσει σημαντικές διαβεβαιώσεις ότι δεν θα υπάρξει αύξηση της φορολογίας των κερδών, δεν θα ακυρωθεί το πρόγραµµα των ιδιωτικοποιήσεων, όπως επίσης ότι η νέα κυβέρνηση θα εξασφαλίσει κονδύλια από το ΕΣΠΑ για τη χρηµατοδότηση των µεγάλων έργων και των ιδιωτικών επενδύσεων.

Τέσσερα πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού, οι Νίκος Παππάς, Γιώργος Τσίπρας, Χρήστος Σπίρτζης και Αλέκος Φλαµπουράρης, τα επόμενα χρόνια ανέλαβαν να εξυπηρετήσουν µε τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους επιχειρηµατίες που περνούσαν την πόρτα του Μαξίµου - ορισµένοι, µάλιστα, συχνότερα από υπουργούς και βουλευτές του κόµµατος. Θέµατα που έµεναν «παγωµένα» από τις προηγούµενες κυβερνήσεις για διάφορους λόγους, πολλές φορές αδικαιολόγητα, προχώρησαν µε ταχύτατους ρυθµούς από µια κυβέρνηση που δηλώνει ακόμη και σήμερα πλήρως αντίθετη προς τις ελίτ. Οι επιχειρηµατίες της ενέργειας, για παράδειγµα ο κ. Μυτιληναίος, αλλά και το λόµπι των ηλεκτροβόρων βιοµηχανιών, κατάφεραν να αποκτήσουν ισχυρή πρόσβαση στον ΣΥΡΙΖΑ και επί υπουργίας Σκουρλέτη ακόμη στο Ανάπτυξης πέτυχαν να υπογράψουν µια τετραετή ανακωχή µε τη ∆ΕΗ, προκειµένου να εξυπηρετήσουν τα συµφέροντα της βιοµηχανίας µε µείωση της τιµής της ενέργειας, κάτι που δεν µπόρεσαν να κάνουν επί Ν.∆. Η συμφωνία, μάλιστα, επετεύχθη µε προσωπική επιστασία του Αλέξη Τσίπρα, ενώ στο Μαξίμου έκλεισε -με εμπλοκή του έμπειρου σε αυτά Φλαμπουράρη- ο «πόλεµος» που σοβούσε στην αγορά φυσικού αερίου. Στην ίδια κατεύθυνση, στις τελευταίες εξαγγελίες θετικών μέτρων με τη συνέντευξη Τσίπρα στο Ζάππειο προαναγγέλθηκε μείωση του ΦΠΑ στα τιμολόγια της ΔΕΗ και του φυσικού αερίου, ένα κρίσιμης σημασίας ζήτημα για τον συγκεκριμένο κλάδο της βιομηχανίας.

Η κυβέρνηση Τσίπρα προχώρησε, εξάλλου, την ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αεροδροµίων, για τα οποία είχαν ενδιαφέρον όχι µόνον οι Γερµανοί της Fraport, αλλά και o επιχειρηματικός όμιλος Κοπελούζου, ενώ η οικογένεια Λάτση πήρε, τελικά, το «πράσινο φως» για το επί χρόνια σε στασιμότητα πρότζεκτ του Ελληνικού, άσχετα αν ακόμη και σήμερα δεν έχει αρχίσει η ανάπλαση. Επίσης, οι µεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες ΤΕΡΝΑ του κ. Περιστέρη και J&P ABAΞ του κ. Ιωάννου όχι µόνο κατάφεραν, µετά την παρέµβαση του πρώην υπουργού ∆ικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλου και του υπουργού Ανάπτυξης Γ. Σταθάκη, να κλείσουν τις εκκρεµότητες µε την Επιτροπή Ανταγωνισµού, αλλά και να ξεκολλήσουν µια σειρά µεγάλων έργων. Φανερή πλέον, μετά την ένταξη του Πέτρου Κόκκαλη στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, είναι η ειδική σχέση που διατηρεί ο Αλ. Τσίπρας με την οικογένεια Κόκκαλη, με τον Ομιλο Ιντρακόμ-Ιντρασόφτ-Ιντρακάτ να συμμετέχει με δυναμισμό σε κατασκευαστικά έργα αλλά και στην ανάληψη έργων στον τεχνολογικό τομέα τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά και σε δύσκολους διακανονισμούς, όπως αυτούς στον χώρο των σε πτώχευση super markets -µε τη µεσολάβηση του Μαξίµου-, ο Αλέκος Φλαµπουράρης και ο Νίκος Παππάς διέσωσαν την οικογένεια Μαρινόπουλου µε χρήµατα των τραπεζών και των φορολογουμένων. Ακόµα και ο κάποτε «στοχοποιηµένος» Οµιλος Μπόµπολα, ο οποίος υπό το βάρος των ποινικών εκκρεµοτήτων είχε κάνει εντυπωσιακή φιλοκυβερνητική στροφή με τα μίντια που διέθετε, βρέθηκε να παίρνει σηµαντικά τµήµατα αυτοκινητοδρόµων, προτού τελικά αποσυρθεί από τα ΜΜΕ.

Φιάσκο

Εντυπωσιακές είναι ταυτόχρονα οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ µε ομάδα επιχειρηματιών από τον χώρο των media. Παρά το επεισοδιακό φιάσκο µε τον διαγωνισµό για τις τηλεοπτικές άδειες ή τα βοσκοτόπια με την εμπλοκή Καλογρίτσα, οι µιντιάρχες επίσης δηλώνουν απόλυτα ικανοποιηµένοι από τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Ο µεγαλοµέτοχος των τηλεοπτικών σταθµών StarAlpha, Γιάννης Βαρδινογιάννης, διατηρεί καλές σχέσεις με την κυβέρνηση, όπως και το αφεντικό του ΑΝΤ1, Θοδωρής Κυριακού. Επίσης, ο πρώην µεγαλοµέτοχος του Alpha, ∆ηµήτρης Κοντοµηνάς, τον οποίο μάλιστα ο φωτογραφικός φακός έχει συλλάβει αρκετές φορές να εισέρχεται από την πίσω πόρτα του Μαξίμου. Ως άριστες περιγράφονται και οι σχέσεις που διατηρεί προσωπικά ο κ. Τσίπρας µε τους επιχειρηµατίες Ντίνο Κόκκαλη, ο οποίος εμπλέκεται στον τηλεοπτικό «Kontra», και ∆ηµήτρη Μάρη, ιδιοκτήτη του γκρουπ «24 Μedia».

Αυτοί, όµως, που χωρίς αµφιβολία είναι οι πιο «πιστοί» επισκέπτες του Μεγάρου Μαξίµου, αλλά και, κατά κοινή οµολογία, χαρακτηρίζονται ως «πραιτωριανοί» του Αλέξη Τσίπρα, είναι ο ιδιοκτήτης του Open, Ιβάν Σαββίδης, και ο ∆. Μελισσανίδης, που εμπλέκεται και με τον ΟΠΑΠ -αποτελώντας μέχρι πρόσφατα και «συνδετικό κρίκο» στη σχέση του Αλ. Τσίπρα με τον Π. Καμμένο-, ενώ φέρεται ότι έχει επιρροή και στο γκρουπ εφημερίδων του Γ. Φιλιππάκη («Δημοκρατία», «Εστία»). Υπενθυµίζεται ότι οι Σαββίδης-Μελισσανίδης ότι πέραν των άλλων επιχειρηματικών τους δραστηριοτήτων έχουν ιδιαίτερη σημασία για το σύστημα εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ, αφού ως μεγαλομέτοχοι των ποδοσφαιρικών ομάδων ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, αντίστοιχα, μπορούν να επηρεάσουν την ψήφο των χιλιάδων οπαδών τους. Η υπόθεση Πετσίτη, τέλος, έφερε στο προσκήνιο τη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του Μαξίμου, πρωτοκλασάτων υπουργών, με κύριο μεταξύ αυτών τον Ν. Παππά, με τον Λ. Λαυρεντιάδη. Ο εν λόγω επιχειρηματίας στο παρελθόν µέσω του φυγόδικου συνεταίρου του, Κυριακίδη, σύµφωνα µε το πόρισµα της ΤτΕ, είχε αποκτήσει ποσοστό στον Οµιλο Λιβάνη και µέσω του περιοδικού «Επίκαιρα» -έχει γραφτεί, χωρίς ποτέ να διαψευστεί- έχει ενισχύσει την εκδοτική προσπάθεια της «Νέας Σελίδας», η οποία αποτελεί ακόµα μία εφημερίδα που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ.

Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά 11/5/2019