Με τον Βραζιλιάνο και τον Νοτιοκορεάτη Πρόεδρο ταυτίζει η Guardian τον Αλέξη Τσίπρα. Η εφημερίδα εξηγεί πως ο Πρόεδρος της Βραζιλίας, Λούλα, όσο και ο Πρόεδρος της Νότιας Κορέας, Κιμ, αναδείχθηκαν στον ανώτερο θώκο μέσα από τις στάχτες της οικονομικής κρίσης. Αμφότεροι, αμέσως μετά την εκλογή τους, ήρθαν σε ρήξη με το διεθνές οικονομικό καθεστώς. Ωστόσο, τόσο ο Λούλα όσο και ο Κιμ, κατάφεραν να προσαρμόσουν τις πολιτικές τους σε μια πιο λογική βάση και προχώρησαν σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων. Κάποιες από αυτές θα μπορούσαν άνετα να χαρακτηριστούν και συντηρητικές που ακόμη και αντίπαλοί τους θα δυσκολεύονταν να εφαρμόσουν.

Και συνεχίζει το δημοσίευμα πως: Ο Τσίπρας και το κόμμα του, σπατάλησαν τους πρώτους έξι μήνες της διακυβέρνησής τους προσπαθώντας να μην υποκύψουν στην οικονομική πραγματικότητα – ανίκανοι να δουν την κατάσταση από την πλευρά των άλλων. Η απόφαση να προκηρύξουν δημοψήφισμα εξηγεί τη στάση τους.

«Αν ο Τσίπρας είχε διαβάσει σωστά το κείμενο, θα έπρεπε λογικά να ζητήσει από τους Έλληνες να ψηφίσουν ''Ναι''. Κι όμως, τους ζήτησε να ψηφίσουν ''Όχι'' το οποίο και επικράτησε καθαρά. Πίστευε ότι αυτό θα ενίσχυε τη θέση του, αλλά τελικά ενίσχυσε εκείνους τους Γερμανούς που πίστευαν ότι ήρθε ο καιρός να αποχωρήσει η Ελλάδα από το ευρώ», γράφει η βρετανική εφημερίδα.

Μια εβδομάδα μετά το δημοψήφισμα, ο Τσίπρας αποδέχθηκε την πραγματικότητα, μόνο που οι δανειστές δεν ήταν έτοιμοι να του προσφέρουν εύκολους όρους. Αντίθετα, ζήτησαν ακόμη πιο σκληρά μέτρα που ήταν και το τίμημα για το τρίτο πρόγραμμα.

Ο Τσίπρας μπορεί να προχωρήσει όπως ο Κιμ και ο Λούλα και να πείσει το ακροατήριό του ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από να εφαρμοστούν αυτές οι μεταρρυθμίσεις – κάπως έτσι θα καταφέρουν να καταπιούν το φάρμακο που προσφέρουν οι δανειστές.

Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι οι πιστώτριες χώρες δεν έχουν κάνει λάθη και δεν ζητούν τώρα παράλογα πράγματα από την Ελλάδα.