Μια ολοκληρωµένη ιστορία του διεθνούς δανεισµού της Ελλάδας αποτελεί το νέο βιβλίο του καθηγητή Οικονοµικών Επιστηµών Μιχάλη Ψαλιδόπουλου µε τίτλο «Τα δάνεια της Ελλάδας - 200 χρόνια ανάπτυξης και κρίσεων», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος. Ο τίτλος του βιβλίου µου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και γι’ αυτό θέλησα να µάθω περισσότερα, µιλώντας µε τον συγγραφέα. Κυρίως, όµως, θέλησα να µάθω γιατί στην Ελλάδα υπάρχει άγνοια στο ευρύ κοινό για το γεγονός ότι η χώρα δανείζεται χρήµατα 200 ολόκληρα χρόνια και όχι µόνο τις τελευταίες δεκαετίες. «Μετά από κάθε οικονοµική καταστροφή έρχεται µια οµαλότητα. Οταν η οικονοµία εξελίσσεται οµαλά, όλοι επικεντρώνονται στο αύριο, και λίγοι θυµίζουν το χθες. Υπάρχουν χώρες, όπως η Γερµανία, όπου η οικονοµική εξαθλίωση του 1923 είναι ακόµα ζωντανή στο υποσυνείδητο του µέσου πολίτη. Στην Ελλάδα δεν συµβαίνει το ίδιο. Η χώρα “ξανά προς τη δόξα τραβά”, όπως λέει το εµβατήριο, χωρίς να αναλύει σε βάθος το ιστορικό της παρελθόν», µας εξηγεί ο ίδιος σήµερα. Ο κ. Ψαλιδόπουλος, ο οποίος επί 35 χρόνια ασχολείται µε θέµατα οικονοµικής ιστορίας, µετά το 2010 άρχισε να επικεντρώνεται στους λόγους που οδήγησαν τη χώρα στα µνηµόνια. Ετσι δηµιουργήθηκε το εν λόγω βιβλίο, που περιλαµβάνει επίσηµους αναλυτικούς πίνακες των κρατικών δανείων και δαπανών από το 1883 έως σήµερα. Γιατί όµως η Ελλάδα δεν µπόρεσε ποτέ από τότε να σταµατήσει να δανείζεται; «Μια γενική εξήγηση είναι ότι ποτέ δεν καταστρώθηκε ένα δίκαιο φορολογικό σύστηµα, που θα επιβάρυνε όλους τους πολίτες κατά τις δυνατότητές τους, ένα σύστηµα που θα µετασχηµατιζόταν στον χρόνο, καθώς η χώρα από γεωργική έγινε γεωργοβιοµηχανική και στην πορεία χώρα υπηρεσιών. Επιπρόσθετα, µην ξεχνάµε ότι ο πολιτικός που δανείζεται δεν είναι πάντα στην εξουσία όταν πρέπει να εξοφληθεί ο δανειστής», αναφέρει. Στη συνέχεια η συζήτησή µας έφτασε και στο γεγονός πως ενώ η χώρα έπαιρνε συνέχεια δάνεια, υπήρχε συχνά υπερφορολόγηση και κατασπατάληση του δηµοσίου χρήµατος. Πώς θα µπορούσε να αλλάξει αυτό στην Ελλάδα; «Με περισσότερη διαφάνεια, κοινωνικό έλεγχο και, όπως είπα προηγουµένως, ένα δίκαιο και καθολικό φορολογικό σύστηµα. Μην ξεχνάµε ότι το 80% του φόρου εισοδήµατος στην Ελλάδα σήµερα πληρώνεται από µισθωτούς και συνταξιούχους. Ο δανεισµός του 19ου αιώνα πήγε κατά 90% σε αµυντικούς και καταναλωτικούς σκοπούς. Εκείνος του Μεσοπολέµου πήγε σε παραγωγικές χρήσεις και στην αποκατάσταση των προσφύγων. Ο µεταπολεµικός δανεισµός χρηµατοδότησε παραγωγικά έργα, αµυντικές δαπάνες και τα ελλείµµατα των ∆ΕΚΟ. Η ύπαρξη θηλιάς µεταπολεµικά ήταν αρχικά χαλαρή, ενώ αργότερα, µετά το 1980, η διαρκής προσφορά δανειακών κεφαλαίων έκανε τον δανεισµό εύκολο. Οµως η παγκόσµια κρίση του 2008 έσφιξε τη θηλιά µέχρι ασφυξίας», καταλήγει.

b238125-600x315