Άρης Σερβετάλης στα parapolitika.gr: «Δεν είμαι σύμφωνος με τον πανικό που καλλιεργείται»
Ο γνωστός ηθοποιός μιλάει για την περιοδεία με το έργο "Περιμένοντας τον Γκοντό", αλλά και για τις δυσκολίες του ερχόμενου Χειμώνα λόγω της πανδημίας
Μαριανθη Κουνια
Μέσα σε αντίξοες συνθήκες και με τον φόβο του Κορωνοϊού αγκυλωμένο πάνω στις συνειδήσεις των ανθρώπων, οι άνθρωποι του θεάτρου προσπάθησαν αυτό το Καλοκαίρι με προσεγμένες και οργανωμένες διαδικασίες να παράξουν Τέχνη. Δεν ήταν καθόλου εύκολο να αντιμετωπίσουν τον αόρατο εχθρό. Παρόλαυτά αρκετοί κατάφεραν να φέρουν τον κόσμο στις πλατείες και τα ανοικτά θέατρα διατηρώντας τη μαγεία του θεάτρου και δημιουργώντας μέθεξη ακόμα και με χειρουργικές μάσκες.
Ο Άρης Σερβετάλης είναι ένας από αυτους, που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή πρωταγωνιστώντας στο αριστουργηματικό έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, που μετά την περιοδεία του, ολοκληρώνει τις παραστάσεις την Τετάρτη 16 και την Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.
Ο γνωστός ηθοποιός μιλώντας σήμερα στα paralotika.gr δηλώνει ψύχραιμος και πάντα παρών στις επάλξεις της Τέχνης. Καυτηριάζει όμως και της υπερβολές που γίνονται στο όνομα του Κορωνοϊού, δημιουργώντας φόβο και κάποιες φορές πανικό.
Φέτος διανύουμε μια από τις δυσκολότερες περιόδους για το θέατρο. Πως είναι η περιοδεία σε αυτές τις συνθήκες, που δημιουργεί ο Κορωνοϊός;
Είχαμε αποφασίσει να δημιουργήσουμε μια παράσταση κάτω από αντίξοες συνθήκες γιατί όταν ξεκινάγαμε δεν είχαν ανακοινωθεί καν οι προϋποθέσεις. Επομένως ξέραμε πως θα μπούμε σε μια δύσκολη διαδικασία. Παρόλαυτά είπαμε όλοι ότι θέλουμε να το κάνουμε ακριβώς επειδή είναι δύσκολη η κατάσταση. Όταν μου προτάθηκε να συμμετέχω σε αυτήν την παράσταση δεν το σκέφτηκα καθόλου. Η απάντησή μου ήταν άμεσα θετική.
Στην πράξη πως είναι μια περιοδεία εν μέσω πανδημίας;
Στην πράξη αντιμετωπίζουμε το εξής. Δεν υπάρχει μια γραμμή που να ακολουθείται από όλους, γιατί οι Δήμοι ψάχνονται μεταξύ τους και με τις Περιφέρειες. Ξαφνικά ένας Δήμος που δεν παίρνει την ευθύνη μιας παράστασης ξαφνικά ακυρώνει κάποια θεάματα χωρίς να τα αποζημιώνει. Και είναι λίγο περίεργο να ακυρώνεται η παράσταση μια εβδομάδα πριν την προγραμματισμένη ημερομηνία. Μπορεί να συμβεί, αλλά θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί μια αποζημίωση προς την παραγωγή, που υλοποιεί ένα πρόγραμμα. Γιατί για τα δεδομένα της εποχής υπάρχει καλή ανταπόκριση του κόσμου. Τηρείται πάντα το πρωτόκολλο.
Στο έργο αυτό τι φωτίζετε περισσότερο;
Σε αυτά τα έργα δεν υπάρχει ένα μήνυμα γιατί είναι πολυδιάστατα. Εξετάζεται η στάση του ανθρώπου μέσα από τις συνθήκες της αναμονής. Το έργο σκιαγραφεί το εσωτερικό του ανθρώπου που προσπαθεί να βρει τον εαυτό του μέσα από τη συνθήκη της αναμονής.
Τι αλλάζει στον χώρο του θεάτρου εξαιτίας της πανδημίας; Ποια είναι τα συναισθήματά σας;
Εύχομαι να είναι κάτι παροδικό αυτό που ζούμε γιατί το θέατρο δεν μπορεί να το αντικαταστήσει το internet. Ακόμα και μια παράσταση που μπορεί να κινηματογραφηθεί ώστε να παρουσιαστεί ψηφιακά, δεν μπορεί να δημιουργήσει άμεση επαφή με τον κόσμο. Εύχομαι τα πρωτόκολλα που θα ανακοινωθούν για τα θέατρα το χειμώνα να είναι βιώσιμα και να μην αφορούν μέτρα που θα μας αναγκάσουν να κλειστούμε στο σπίτι.
Οι καλλιτέχνες έχετε προετοιμαστεί για τις δυσκολίες αυτού του Χειμώνα;
Δεν έχω αρχίσει να αποθηκεύω και τρόφιμα για το Χειμώνα. Είμαστε όλοι στο «βλέποντας και κάνοντας». Δεν μπαίνω σε τέτοια ερωτήματα.
Το βιοποριστικό θέμα σας αγχώνει καθόλου;
Ναι αγχώνομαι, αλλά στο μέτρο του φυσιολογικού. Έχω αρχίσει να μαζεύομαι γιατί βλέπω πως η κατάσταση θα είναι δύσκολη για αρκετό καιρό στο θέατρο. Επομένως η λύση είναι να είμαι όσο γίνεται πιο οικονομικός γιατί τα πράγματα είναι λίγο περίεργα.
Τον ιό τον φοβάστε για εσάς και την οικογένεια σας;
Ναι σε λογικά πλαίσια, όπως φοβάμαι κάθε ισχυρό ιό. Δεν μπορώ όμως να καλλιεργήσω αυτήν την υπερβολή και την τρομολαγνεία, που επικρατεί στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Κάνω ότι μπορώ για να προφυλαχτώ εγώ και η οικογένειά μου σε λογικά όμως πλαίσια. Όμως τα κεντρικά δελτία ειδήσεων ασχολούνται αποκλειστικά με αυτό το θέμα επαναλαμβάνοντας δυστυχώς τα ίδια πράγματα δημιουργώντας έναν πανικό. Σε αυτό δεν είμαι σύμφωνος, γιατί δεν είναι σωστό. Νομίζω πως καλλιεργείται μια υστερία και ένας πανικός, που δεν βοηθάει.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟ
Παραστάσεις:
7/9 Δημοτικό Θέατρο "Αλέξης Μινωτής" – Αιγάλεω
9 & 10/9 Δημοτικό θέατρο του Άλσους (Δ. Κιντής) – Ηλιούπολη
16 & 17/9 Ωδείο Ηρώδου Αττικού
Παίζουν: Σπύρος Παπαδόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου, ‘Αρης Σερβετάλης, Ορφέας Αυγουστίδης,
Άρης Κακλέας, Αγγελική Τρομπούκη
ΤΟ ΕΡΓΟ
Το «Περιμένοντας τον Γκοντό», το αριστουργηματικό έργο του Σάμιουελ Μπέκετ, του σημαντικότερου, ίσως, θεατρικού συγγραφέα του καιρού μας, παραμένει συγκλονιστικά επίκαιρο, μέσα στην αφοπλιστική του αλήθεια σχετικά με τη διαχρονική προσπάθεια του ανθρώπου να λύσει το αίνιγμα της ίδιας του της ύπαρξης.
Στο έργο ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν δύο επιζήσαντες μοναχικοί χαρακτήρες, συναντιούνται στο ίδιοσημείο για άλλη μια φορά. Μετέωροι σε ένα έρημο τοπίο, μιλούν, αστειεύονται, παίζουν, σιωπούν και περιμένουν. Ο Γκοντό υποσχέθηκε πως θα ’ρθει.
Είναι ψευδαίσθηση; Θα κρατήσει την υπόσχεση του και θα δώσει τη λύση; Υπάρχει και δοκιμάζει την πίστη τους ;Ή μήπως αδιαφορεί για αυτούς και τους έχει ξεχάσει;
Αν και είναι φανερή η ματαιότητα αυτής της αναμονής οι μοναχικοί αυτοί άνθρωποι κάνουν τα πάντα για να περάσουν όσο πιο ευχάριστα μπορούν τον χρόνο που τους απομένει ελπίζοντας ότι ο Γκοντό θα έρθει και θα απαντήσει σε όλα τα υπαρξιακά ερωτήματα που τους απασχολούν.
Το «Περιμένοντας τον Γκοντό» παραμένει πάντα τολμηρό και σύγχρονο. Ο Σάμιουελ Μπέκετ με αυτό το έργο διαπραγματεύεται την ανθρώπινη ύπαρξη με κατανόηση, και χιούμορ γράφοντας μια κωμωδία που παρωδεί την τραγωδία του ανθρώπινου είδους από την εμφάνισή του σ΄αυτό τον κόσμο μέχρι και σήμερα.
Ο Άρης Σερβετάλης είναι ένας από αυτους, που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή πρωταγωνιστώντας στο αριστουργηματικό έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, που μετά την περιοδεία του, ολοκληρώνει τις παραστάσεις την Τετάρτη 16 και την Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.
Ο γνωστός ηθοποιός μιλώντας σήμερα στα paralotika.gr δηλώνει ψύχραιμος και πάντα παρών στις επάλξεις της Τέχνης. Καυτηριάζει όμως και της υπερβολές που γίνονται στο όνομα του Κορωνοϊού, δημιουργώντας φόβο και κάποιες φορές πανικό.
Φέτος διανύουμε μια από τις δυσκολότερες περιόδους για το θέατρο. Πως είναι η περιοδεία σε αυτές τις συνθήκες, που δημιουργεί ο Κορωνοϊός;
Είχαμε αποφασίσει να δημιουργήσουμε μια παράσταση κάτω από αντίξοες συνθήκες γιατί όταν ξεκινάγαμε δεν είχαν ανακοινωθεί καν οι προϋποθέσεις. Επομένως ξέραμε πως θα μπούμε σε μια δύσκολη διαδικασία. Παρόλαυτά είπαμε όλοι ότι θέλουμε να το κάνουμε ακριβώς επειδή είναι δύσκολη η κατάσταση. Όταν μου προτάθηκε να συμμετέχω σε αυτήν την παράσταση δεν το σκέφτηκα καθόλου. Η απάντησή μου ήταν άμεσα θετική.
Στην πράξη πως είναι μια περιοδεία εν μέσω πανδημίας;
Στην πράξη αντιμετωπίζουμε το εξής. Δεν υπάρχει μια γραμμή που να ακολουθείται από όλους, γιατί οι Δήμοι ψάχνονται μεταξύ τους και με τις Περιφέρειες. Ξαφνικά ένας Δήμος που δεν παίρνει την ευθύνη μιας παράστασης ξαφνικά ακυρώνει κάποια θεάματα χωρίς να τα αποζημιώνει. Και είναι λίγο περίεργο να ακυρώνεται η παράσταση μια εβδομάδα πριν την προγραμματισμένη ημερομηνία. Μπορεί να συμβεί, αλλά θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί μια αποζημίωση προς την παραγωγή, που υλοποιεί ένα πρόγραμμα. Γιατί για τα δεδομένα της εποχής υπάρχει καλή ανταπόκριση του κόσμου. Τηρείται πάντα το πρωτόκολλο.
Στο έργο αυτό τι φωτίζετε περισσότερο;
Σε αυτά τα έργα δεν υπάρχει ένα μήνυμα γιατί είναι πολυδιάστατα. Εξετάζεται η στάση του ανθρώπου μέσα από τις συνθήκες της αναμονής. Το έργο σκιαγραφεί το εσωτερικό του ανθρώπου που προσπαθεί να βρει τον εαυτό του μέσα από τη συνθήκη της αναμονής.
Τι αλλάζει στον χώρο του θεάτρου εξαιτίας της πανδημίας; Ποια είναι τα συναισθήματά σας;
Εύχομαι να είναι κάτι παροδικό αυτό που ζούμε γιατί το θέατρο δεν μπορεί να το αντικαταστήσει το internet. Ακόμα και μια παράσταση που μπορεί να κινηματογραφηθεί ώστε να παρουσιαστεί ψηφιακά, δεν μπορεί να δημιουργήσει άμεση επαφή με τον κόσμο. Εύχομαι τα πρωτόκολλα που θα ανακοινωθούν για τα θέατρα το χειμώνα να είναι βιώσιμα και να μην αφορούν μέτρα που θα μας αναγκάσουν να κλειστούμε στο σπίτι.
Οι καλλιτέχνες έχετε προετοιμαστεί για τις δυσκολίες αυτού του Χειμώνα;
Δεν έχω αρχίσει να αποθηκεύω και τρόφιμα για το Χειμώνα. Είμαστε όλοι στο «βλέποντας και κάνοντας». Δεν μπαίνω σε τέτοια ερωτήματα.
Το βιοποριστικό θέμα σας αγχώνει καθόλου;
Ναι αγχώνομαι, αλλά στο μέτρο του φυσιολογικού. Έχω αρχίσει να μαζεύομαι γιατί βλέπω πως η κατάσταση θα είναι δύσκολη για αρκετό καιρό στο θέατρο. Επομένως η λύση είναι να είμαι όσο γίνεται πιο οικονομικός γιατί τα πράγματα είναι λίγο περίεργα.
Τον ιό τον φοβάστε για εσάς και την οικογένεια σας;
Ναι σε λογικά πλαίσια, όπως φοβάμαι κάθε ισχυρό ιό. Δεν μπορώ όμως να καλλιεργήσω αυτήν την υπερβολή και την τρομολαγνεία, που επικρατεί στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Κάνω ότι μπορώ για να προφυλαχτώ εγώ και η οικογένειά μου σε λογικά όμως πλαίσια. Όμως τα κεντρικά δελτία ειδήσεων ασχολούνται αποκλειστικά με αυτό το θέμα επαναλαμβάνοντας δυστυχώς τα ίδια πράγματα δημιουργώντας έναν πανικό. Σε αυτό δεν είμαι σύμφωνος, γιατί δεν είναι σωστό. Νομίζω πως καλλιεργείται μια υστερία και ένας πανικός, που δεν βοηθάει.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟ
Παραστάσεις:
7/9 Δημοτικό Θέατρο "Αλέξης Μινωτής" – Αιγάλεω
9 & 10/9 Δημοτικό θέατρο του Άλσους (Δ. Κιντής) – Ηλιούπολη
16 & 17/9 Ωδείο Ηρώδου Αττικού
Παίζουν: Σπύρος Παπαδόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου, ‘Αρης Σερβετάλης, Ορφέας Αυγουστίδης,
Άρης Κακλέας, Αγγελική Τρομπούκη
ΤΟ ΕΡΓΟ
Το «Περιμένοντας τον Γκοντό», το αριστουργηματικό έργο του Σάμιουελ Μπέκετ, του σημαντικότερου, ίσως, θεατρικού συγγραφέα του καιρού μας, παραμένει συγκλονιστικά επίκαιρο, μέσα στην αφοπλιστική του αλήθεια σχετικά με τη διαχρονική προσπάθεια του ανθρώπου να λύσει το αίνιγμα της ίδιας του της ύπαρξης.
Στο έργο ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν δύο επιζήσαντες μοναχικοί χαρακτήρες, συναντιούνται στο ίδιοσημείο για άλλη μια φορά. Μετέωροι σε ένα έρημο τοπίο, μιλούν, αστειεύονται, παίζουν, σιωπούν και περιμένουν. Ο Γκοντό υποσχέθηκε πως θα ’ρθει.
Είναι ψευδαίσθηση; Θα κρατήσει την υπόσχεση του και θα δώσει τη λύση; Υπάρχει και δοκιμάζει την πίστη τους ;Ή μήπως αδιαφορεί για αυτούς και τους έχει ξεχάσει;
Αν και είναι φανερή η ματαιότητα αυτής της αναμονής οι μοναχικοί αυτοί άνθρωποι κάνουν τα πάντα για να περάσουν όσο πιο ευχάριστα μπορούν τον χρόνο που τους απομένει ελπίζοντας ότι ο Γκοντό θα έρθει και θα απαντήσει σε όλα τα υπαρξιακά ερωτήματα που τους απασχολούν.
Το «Περιμένοντας τον Γκοντό» παραμένει πάντα τολμηρό και σύγχρονο. Ο Σάμιουελ Μπέκετ με αυτό το έργο διαπραγματεύεται την ανθρώπινη ύπαρξη με κατανόηση, και χιούμορ γράφοντας μια κωμωδία που παρωδεί την τραγωδία του ανθρώπινου είδους από την εμφάνισή του σ΄αυτό τον κόσμο μέχρι και σήμερα.
