Έφυγε από τη ζωή ο ζωγράφος Παύλος Σάμιος
Ο ζωγράφος και πανεπιστημιακός, καθηγητής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, Παύλος Σάμιος έφυγε σήμερα το πρωί 4 Φεβρουαρίου, από τη ζωή, μετά από ολιγόμηνη μάχη με την επάρατο νόσο, στα 73 του χρόνια. Ο καταξιωμένος ζωγράφος νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Υγεία.
Ο Παύλος Σάμιος πάλεψε με την αισιοδοξία που τον διέκρινε ως την ύστατη ώρα. Με τη ζωγραφική του και τα μηνύματα που διέδιδε μέσω αυτής είναι ένας νικητής της ζωής.
Η τελευταία ατομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο του 2020 στην γκαλερί Σκουφά, με τίτλο «Καφέ Παράδεισος», όπου ο Παύλος Σάμιος παρουσίασε μια νέα ενότητα έργων, στο αγαπημένο του θέμα των καφενείων, που τον είχε απασχολήσει για πρώτη φορά τη δεκαετία του ‘80 στο Παρίσι.
Σε μια εποχή που η ανθρώπινη επαφή ακολουθεί κανόνες συμβίωσης και η ανάγκη συνύπαρξης γίνεται πιο έντονη, ο Παύλος Σάμιος, μας καλούσε μέσα από αυτήν την ύστατη έκθεση του, σ ένα χώρο συναναστροφής, ξεγνοιασιάς και οικειότητας, στο δικό του «Καφέ Παράδεισος».
Από τις πιο σημαντικές εκθέσεις του των τελευταίων ετών ήταν η έκθεση του με τίτλο «Broken History», που φιλοξενήθηκε στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Ελλάδος από τον Μάρτιο ως το Φθινόπωρο του 2019.
O καταξιωμένος ζωγράφος είχε επιλέξει σ αυτή του την έκθεση ένα διαφορετικό υλικό, χάρτινες κούτες που έχει συλλέξει από τον δρόμο, το οποίο απογείωσε με την έμπνευση του και τη ζωγραφική του. Αυτό το ευτελές, αλλά τόσο δυναμικό υλικό, συνώνυμο της μετακίνησης και της αλλαγής τόπου, έγινε ο καμβάς των αρχαίων συμβόλων και λειτούργησε ως γέφυρα του παρελθόντος με το παρόν. Ο Σάμιος κατακερμάτισε τα αρχαία αγάλματα σε διαφορετικά κομμάτια χαρτόνι, αποδομώντας την ιστορία και προσφέροντας συνάμα μια διαφορετική οδό προσέγγισης της.
Εξαιρετικά σημαντική επίσης, στο σύνολο των εκθέσεων του, ήταν η μεγάλη αναδρομική του έκθεση που φιλοξενήθηκε τον Νοέμβριο του 2014 στο κτήριο της οδού Πειραιώς του Μουσείου Μπενάκη, με τίτλο «Ζωγραφική Απολογία».
Ο Παύλος Σάμιος είχε παρουσιάσει σ αυτή του την έκθεση για πρώτη φορά τα έργα που δημιούργησε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, καθώς και μια επιλογή έργων που κάλυπταν όλη την πορεία του στη ζωγραφική ως τότε και κατέγραφαν τα θέματα που τον είχαν απασχολήσει κατά καιρούς στις ατομικές του εκθέσεις.
Και τις τρεις παραπάνω εκθέσεις είχε επιμεληθεί η σύζυγος του Μαρία Ξανθάκου, η οποία στάθηκε στο πλευρό του όλο το διάστημα της μάχης που έδινε από το καλοκαίρι και μετά.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο σπουδαίος καλλιτέχνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Από μικρός ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και το σχέδιο βοηθώντας τον πατέρα του στο εργαστήριο παπουτσιών.
Αγάπησε τη θρησκευτική ζωγραφική που τον κέρδισε από πολύ νωρίς και εργάστηκε στο εργαστήρι Αγιογραφίας του Διονύση Καρούσου μέχρι τα δεκαοκτώ του χρόνια. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου στο Εργαστήρι του Πάνου Σαραφιανού και πέρασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.
Όπως αναφέρεται στην προσωπική του σελίδα, δάσκαλοί του ήταν ο Νίκος Νικολάου στο Προκαταρκτικό και ο Γιάννης Μόραλης στο Εργαστήριο Ζωγραφικής. Ο Νίκος Νικολάου είχε σαν αρχή το σχέδιο και την παράδοση της Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης και ο Γιάννης Μόραλης εισήγαγε τους σπουδαστές του στη σύγχρονη τέχνη. Σπουδαίοι δάσκαλοι που τους οφείλει πολλά, όπως επίσης και στο Γιάννη Τσαρούχη. Είχε την ευκαιρία να τον γνωρίσει στο Παρίσι και να μάθει τόσα πολλά για την ελληνική παράδοση, μέσα από τα μάτια ενός μοναδικού ζωγράφου που στα πρώτα του έργα τον επηρέασε πολύ. Την ίδια εποχή ήταν στη μοναδική παρέα του «Μαγεμένου Αυλού», όπου ο
Μάνος Χατζιδάκις, μάγος του λόγου και γνώστης της ανάγκης των νέων, τους έμαθε να σκέπτονται χωρίς όρια.
Από το 1978 έως το 1992 έζησε και εργάστηκε στο Παρίσι.
Από το 2000 ήταν καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (Εργαστήριο παραδοσιακής ζωγραφικής fresco-βυζαντινές εικόνες-χειρόγραφα). Έχει ζωγραφίσει με την τεχνική του fresco πολλές μικρές εκκλησίες.
Έχει πραγματοποιήσει 70 ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Ξανθάκου. Από τον πρώτο του γάμο έχει δύο κόρες την Πανδώρα και την Αφαία οι οποίες ζουν στο Παρίσι.
Ήδη είχε αρχίσει να ζωγραφίζει τα έργα της επόμενης έκθεσης του, που δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει με τίτλο «Broken Reality», («Σπασμένη πραγματικότητα»), επιχειρώντας μια σύνδεση με την έκθεση του “Broken History” («Σπασμένη Ιστορία»), εμπνευσμένος από την σημερινή πραγματικότητα.
Ο Παύλος Σάμιος πάλεψε με την αισιοδοξία που τον διέκρινε ως την ύστατη ώρα. Με τη ζωγραφική του και τα μηνύματα που διέδιδε μέσω αυτής είναι ένας νικητής της ζωής.
Η τελευταία ατομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο του 2020 στην γκαλερί Σκουφά, με τίτλο «Καφέ Παράδεισος», όπου ο Παύλος Σάμιος παρουσίασε μια νέα ενότητα έργων, στο αγαπημένο του θέμα των καφενείων, που τον είχε απασχολήσει για πρώτη φορά τη δεκαετία του ‘80 στο Παρίσι.
Σε μια εποχή που η ανθρώπινη επαφή ακολουθεί κανόνες συμβίωσης και η ανάγκη συνύπαρξης γίνεται πιο έντονη, ο Παύλος Σάμιος, μας καλούσε μέσα από αυτήν την ύστατη έκθεση του, σ ένα χώρο συναναστροφής, ξεγνοιασιάς και οικειότητας, στο δικό του «Καφέ Παράδεισος».
Από τις πιο σημαντικές εκθέσεις του των τελευταίων ετών ήταν η έκθεση του με τίτλο «Broken History», που φιλοξενήθηκε στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Ελλάδος από τον Μάρτιο ως το Φθινόπωρο του 2019.
O καταξιωμένος ζωγράφος είχε επιλέξει σ αυτή του την έκθεση ένα διαφορετικό υλικό, χάρτινες κούτες που έχει συλλέξει από τον δρόμο, το οποίο απογείωσε με την έμπνευση του και τη ζωγραφική του. Αυτό το ευτελές, αλλά τόσο δυναμικό υλικό, συνώνυμο της μετακίνησης και της αλλαγής τόπου, έγινε ο καμβάς των αρχαίων συμβόλων και λειτούργησε ως γέφυρα του παρελθόντος με το παρόν. Ο Σάμιος κατακερμάτισε τα αρχαία αγάλματα σε διαφορετικά κομμάτια χαρτόνι, αποδομώντας την ιστορία και προσφέροντας συνάμα μια διαφορετική οδό προσέγγισης της.
Εξαιρετικά σημαντική επίσης, στο σύνολο των εκθέσεων του, ήταν η μεγάλη αναδρομική του έκθεση που φιλοξενήθηκε τον Νοέμβριο του 2014 στο κτήριο της οδού Πειραιώς του Μουσείου Μπενάκη, με τίτλο «Ζωγραφική Απολογία».
Ο Παύλος Σάμιος είχε παρουσιάσει σ αυτή του την έκθεση για πρώτη φορά τα έργα που δημιούργησε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, καθώς και μια επιλογή έργων που κάλυπταν όλη την πορεία του στη ζωγραφική ως τότε και κατέγραφαν τα θέματα που τον είχαν απασχολήσει κατά καιρούς στις ατομικές του εκθέσεις.
Και τις τρεις παραπάνω εκθέσεις είχε επιμεληθεί η σύζυγος του Μαρία Ξανθάκου, η οποία στάθηκε στο πλευρό του όλο το διάστημα της μάχης που έδινε από το καλοκαίρι και μετά.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο σπουδαίος καλλιτέχνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Από μικρός ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και το σχέδιο βοηθώντας τον πατέρα του στο εργαστήριο παπουτσιών.
Αγάπησε τη θρησκευτική ζωγραφική που τον κέρδισε από πολύ νωρίς και εργάστηκε στο εργαστήρι Αγιογραφίας του Διονύση Καρούσου μέχρι τα δεκαοκτώ του χρόνια. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου στο Εργαστήρι του Πάνου Σαραφιανού και πέρασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.
Όπως αναφέρεται στην προσωπική του σελίδα, δάσκαλοί του ήταν ο Νίκος Νικολάου στο Προκαταρκτικό και ο Γιάννης Μόραλης στο Εργαστήριο Ζωγραφικής. Ο Νίκος Νικολάου είχε σαν αρχή το σχέδιο και την παράδοση της Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης και ο Γιάννης Μόραλης εισήγαγε τους σπουδαστές του στη σύγχρονη τέχνη. Σπουδαίοι δάσκαλοι που τους οφείλει πολλά, όπως επίσης και στο Γιάννη Τσαρούχη. Είχε την ευκαιρία να τον γνωρίσει στο Παρίσι και να μάθει τόσα πολλά για την ελληνική παράδοση, μέσα από τα μάτια ενός μοναδικού ζωγράφου που στα πρώτα του έργα τον επηρέασε πολύ. Την ίδια εποχή ήταν στη μοναδική παρέα του «Μαγεμένου Αυλού», όπου ο
Μάνος Χατζιδάκις, μάγος του λόγου και γνώστης της ανάγκης των νέων, τους έμαθε να σκέπτονται χωρίς όρια.
Από το 1978 έως το 1992 έζησε και εργάστηκε στο Παρίσι.
Από το 2000 ήταν καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (Εργαστήριο παραδοσιακής ζωγραφικής fresco-βυζαντινές εικόνες-χειρόγραφα). Έχει ζωγραφίσει με την τεχνική του fresco πολλές μικρές εκκλησίες.
Έχει πραγματοποιήσει 70 ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Ξανθάκου. Από τον πρώτο του γάμο έχει δύο κόρες την Πανδώρα και την Αφαία οι οποίες ζουν στο Παρίσι.
Ήδη είχε αρχίσει να ζωγραφίζει τα έργα της επόμενης έκθεσης του, που δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει με τίτλο «Broken Reality», («Σπασμένη πραγματικότητα»), επιχειρώντας μια σύνδεση με την έκθεση του “Broken History” («Σπασμένη Ιστορία»), εμπνευσμένος από την σημερινή πραγματικότητα.
