Μίκης Θεοδωράκης: Σε δύο «στρατόπεδα» η οικογένεια για την ταφή – Τι απαντά η Μαργαρίτα
Άγνωστο ακόμα το σημείο της ταφής
Σε ενδοοικογενειακό «πόλεμο» εξελίσσεται η υπόθεση της ταφής του κορυφαίου Έλληνα μουσικοσυνθέτη, Μίκη Θεοδωράκη, ενώ η υπόθεση έχει λάβει και δικαστική τροπή.
Κι αυτό γιατί η Μαργαρίτα Θεοδωράκη, κόρη του σπουδαίου δημιουργού, εξέφρασε την επιθυμία να ταφεί η σορός του στο Βραχάτι Κορινθίας.
Η Μαργαρίτα Θεοδωράκη εκμυστηρεύεται στο περιβάλλον της, πως επιλέγει αυτή την λύση γιατί δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να πηγαίνει συχνά στην Κρήτη, ώστε να φροντίζει τον τάφο του.
Χθες, με παρέμβασή του ο γιος του Μίκη Θεοδωράκη, Γιώργος, με μια λιτή φράση μέσω facebook ζητούσε να τηρηθεί η επιθυμία του μουσικοσυνθέτη, δηλαδή να ταφεί στα Χανιά.
Αργά το βράδυ και ο εγγονός του Μίκη Θεοδωράκη, Αλέξανδρος, επίσης με ανάρτησή του έκανε λόγο για σεβασμό της επιθυμίας του.
Φαίνεται όμως πως αυτή η ανάρτηση ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, καθώς η Μαργαρίτα Θεοδωράκη απαντά μέσω του NewsIt.gr, απευθυνόμενη στον Αλέξανδρο.
Βέβαια τώρα/σήμερα τα γεγονότα μας έχουν ξεπεράσει. Έχουν βγάλει δικαστική διαταγή και αυτά τα καθάρματα οι δικαστές δεν σκέφτηκαν να ρωτήσουν έστω τη γνώμη της κόρης του, δεν είπαν άνθρωπος είναι, πέθανε ο πατέρας της, τι θέλει αυτή τέλος πάντων; Εγκληματίες ψυχών!
Με έχουν απομονώσει από τον πατέρα μου πολλά πολλά χρόνια, μπορώ να λέω απίστευτες ιστορίες τι έχουν κάνει με εμένα και με τον πατέρα μου, δολοπλοκίες, να τον αποξενώνουν από εμένα! Και πάντα πάντα προσπαθούσαν να με έχουν στην άκρη. Όμως μετά που διάβασε ο μπαμπάς το βιβλίο μου «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού» μου είπε, «συγγνώμη παιδί μου!».
Οι σχέσεις μας βέβαια είχαν αποκατασταθεί χρόνια πριν και ξεχείλιζε η αγάπη μεταξύ μας. Όμως υπήρξε η σκοτεινή περίοδος πάνω από πέντε χρόνια, σαν μεσαίωνας ανάμεσά μας, οι καρδιές μας σφίχτηκαν, τον επηρέαζε το σκότος και έπεφτε στα τάρταρα. Τώρα προσπαθούν ακόμη να με αποκόψουν από τον πατέρα μου, να ορίσουν αυτοί οι ξένοι πώς θα γίνει η κηδεία, η Μαργαρίτα δεν υπάρχει! Η Μαργαρίτα είναι τρελή! Η Μαργαρίτα δεν έχει κανένα δικαίωμα στο σύμβολο που πάνε να θάψουν, στην ιδέα Θεοδωράκη!
Όμως δεν θάβουν τον πατέρα μου! Αυτοί θα ορίσουν τα πάντα! Όχι τα παιδιά του που τ’ αγαπούσε και τα λάτρευε, αλλά ήταν δέσμιος, λόγω ακινησίας, λόγω αρρώστιας και μου’ λεγε συνεχώς «Πόσο σε μισούν! Πόσο σε σιχαίνονται! Αλλά δεν μπορώ να κουνηθώ! Δεν μπορώ να αντιδράσω!».
Ήταν ακίνητος χρόνια πολλά, πάρα πολλά στο καροτσάκι και στο κρεβάτι του. Και θύμωνε πολύ! Και τώρα θα τον θάψουν μονάχοι τους οι βρυκόλακες! Έχω δεκάδες, εκατοντάδες μάρτυρες να τα επιβεβαιώσουν αυτά με γεγονότα, πολλά, πάρα πολλά!
Κάνω έκκληση. Η μαμά μου είναι σε μεγάλο κίνδυνο, χρειαζόμαστε μεγάλη βοήθεια. Δεν έχει να φάει, δεν υπάρχουν καθόλου χρήματα, η σύνταξη θα αργήσει. Και δεν αρκεί για την κατάκοιτη και άρρωστη μητέρα μου. Ούτε στο γηροκομείο δεν μπορεί να μπει χωρίς σύνταξη, αλλά ποιός από εμάς θα την έβαζε; Κι εμείς ως συνήθως, πάντα, πάντα είμαστε χωρίς λεφτά. Θα πεις, πάλι αυτή η καραμέλα; Πάλι αυτή η μίζερη παράκληση; Τι μίζερη; Πάντα φτωχοί, να πολύ φτωχοί… Θέλω να προστατέψω τη μανούλα μου και δεν ξέρω πώς. Αυτό είχα και έχω να σκεφτώ και έπεσαν τα κοράκια και δεν μ’ αφήνουν να θάψω τον πατέρα μου όπως εγώ νοιώθω πως πρέπει να τον θάψω εγώ! Εγώ η κόρη του!
Κι έπειτα να πηγαίνω καθημερινά στον τάφο, αυτό θέλω, αυτό επιθυμώ και μου το απαγορεύουν, να του καθαρίζω τον τάφο του, να του τραγουδώ και να τον νανουρίζω, να του βάζω λουλουδάκια, να του ανάβω το καντήλι. Τώρα! Εγώ και οι 4 γιοί μου! Τώρα! Το έχουμε ανάγκη όπως όλοι οι άνθρωποι που αγαπούν και τιμούν τους γονείς τους!
Κι έπειτα θα πάει εκεί που επιθυμεί. Ναι θα πάει. Αλλά να τον θάψω όπως θέλω εγώ η κόρη του! Εγώ η κόρη του! Μονάχα εγώ έχω αυτό το δικαίωμα! Ήρθαν οι άνθρωποι με τα μαύρα, οι κακοί και άδικοι δικαστές και η ετυμηγορία ήταν: «Εσύ Μαργαρίτα Μακριά!!!». Να τα δημοσιεύσετε όλα μα όλα, γιατί πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ακόμη ανθρωπιά! Αλλά τώρα, σήμερα, να μην με θεωρεί ο κόσμος τρελή, ανάξια κόρη, ιδιότροπη και ασεβής!!! Εγώ; Για τον πολυαγαπημένο μου πατέρα! Η ζωή μου ήταν και είναι μονάχα αυτός! Αυτόν υπηρέτησα δεκαετίες και θα τον υπηρετώ έως να πεθάνω! Αυτόν και τα έρημα περιπλανώμενα ζωάκια που αυτός με έμαθε να τα φροντίζω και να τα προσέχω! Να τ’ αγαπώ και να τα λατρεύω, όπως έκανε κι ο ίδιος!
Και τώρα είμαστε μέσα στο σπίτι 55 σκυλάκια και γατάκια σφιχταγκαλιασμένοι, όλο αγάπη και στοργή!!! Και κάθε μέρα στους δρόμους της Ελλάδας να αφήνω ό,τι φαγώσιμο έχω, για να δώσω λίγη ελπίδα, λίγη χαρά στα εκατομμύρια βασανισμένα ζωντανά που τόσο μισούν ακόμη πολλοί άνθρωποι!
Το βιβλίο μου «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού» στριφογυρίζει γύρω γύρω γύρω γύρω του συνεχώς! Πάντα για τον μπαμπά μου! Η δουλειά μου είναι αφοσιωμένη σε αυτόν! Ξέρετε πάρα πολλές κόρες να αφοσιώνονται/να δουλεύουν για το έργο του πατέρα τους; Ο τρίτος γιός μου ο Στέφανος, λαμπρός μουσικός είναι στην Ορχήστρα «Μϊκης Θεοδωράκης». Φανατικός. Όλοι οι γιοί μου είναι ποτισμένοι/φανατικοί για τον παππού τους. Μπορεί κανείς να μας τον πάρει; Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει!».
Η Μαργαρίτα Θεοδωράκη επισυνάπτει και το κείμενο με το οποίο απαντά στα ασφαλιστικά μέτρα που κατατέθηκαν για την ταφή του Μίκη Θεοδωράκη.
Οι τελευταίες οδηγίες του μπαμπά δεν μου γνωστοποιήθηκαν και αποκρύφτηκαν από την Γραμματέα του, που συνήθως μου απέκρυπτε πολλά εδώ και δεκαετίες σχετικά με τον πατέρα μου, έχω άπειρους μάρτυρες γι αυτό, για την αντιπάθειά της προς εμένα! Και έδωσε τις οδηγίες στον κύριο στα Χανιά εν αγνοία μου!
Οι τελευταίες οδηγίες του πατέρα μου εννοείται πως αφορούσαν την οικογένειά του, την μητέρα μου, τον αδελφό μου κι εμένα. Μας γνωστοποίησε η γραμματέας πως υπήρχαν μόλις χθες Πέμπτη 2-9, το βράδυ της ημέρας του θανάτου του!
Εκ των πραγμάτων, εμείς που ήμασταν εν αγνοία των οδηγιών, φροντίσαμε να οργανώσουμε την κηδεία του κατά όπως νοιώθει όλη η οικογένεια. Ακόμη περιμένουμε τις οδηγίες!!! Όμως η επιμονή του κυρίου στα Χανιά δείχνει ιδιοτέλεια, καθώς ο τάφος στο χωριό Γαλατά (χωριό πολύ αντιδραστικών ανθρώπων πρέπει και αυτό να ειπωθεί), είναι πλησίον του Μουσείο του μπαμπά στον Γαλατά και προφανώς θα προσελκύσει τουρισμό!
Είναι περίεργο δε που η γραμματέας αγόρασε διαμέρισμα στα Χανιά, που δεν έχει καμιά σχέση με τον τόπο. Μου μυρίζει χρήμα και εκμετάλλευση!
Τέλος από την πείρα μου ως Διευθύντρια της Ορχήστρας «Μϊκης Θεοδωράκης» ολάκερη η Κρήτη δεν αγαπά τη μουσική του μπαμπά! Ουδέποτε μας δέχτηκαν Δήμοι και Περιφέρειες σε εκατοντάδες Φεστιβάλ που γίνονται τα 26 χρόνια της ύπαρξής της και που προσπαθούμε να ενταχθούμε με την Ορχήστρα του πατέρα μου. Κι αν έχουμε στείλει εκατοντάδες προτάσεις τα 26 αυτά χρόνια. Με το τσιγκέλι καταφέραμε καμιά φορά, και τόσο σπάνια! Σπανιότατα!!! Καμία αγάπη! Κανένα ενδιαφέρον! Εχθρικότητα μπορώ να πω κιόλας!
Με ποιό δικαίωμα θέλουν να καπηλευθούν τον πατέρα μου, αυτοί οι άνθρωποι που δεν τον αγαπάνε; Όσο για την επιθυμία του να θαφτεί στον τόπο του, υπάρχει μια βασική λεπτομέρεια που δεν έχουν σεβαστεί: Ο μπαμπάς ζήτησε να θαφτεί στο νεκροταφείο του Γαλατά, στον τάφο των γονιών του».
Κι αυτό γιατί η Μαργαρίτα Θεοδωράκη, κόρη του σπουδαίου δημιουργού, εξέφρασε την επιθυμία να ταφεί η σορός του στο Βραχάτι Κορινθίας.
Η Μαργαρίτα Θεοδωράκη εκμυστηρεύεται στο περιβάλλον της, πως επιλέγει αυτή την λύση γιατί δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να πηγαίνει συχνά στην Κρήτη, ώστε να φροντίζει τον τάφο του.
Χθες, με παρέμβασή του ο γιος του Μίκη Θεοδωράκη, Γιώργος, με μια λιτή φράση μέσω facebook ζητούσε να τηρηθεί η επιθυμία του μουσικοσυνθέτη, δηλαδή να ταφεί στα Χανιά.
Αργά το βράδυ και ο εγγονός του Μίκη Θεοδωράκη, Αλέξανδρος, επίσης με ανάρτησή του έκανε λόγο για σεβασμό της επιθυμίας του.
Φαίνεται όμως πως αυτή η ανάρτηση ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, καθώς η Μαργαρίτα Θεοδωράκη απαντά μέσω του NewsIt.gr, απευθυνόμενη στον Αλέξανδρο.
Η δήλωσή της
«Δεν έβαλες στην ανάρτησή σου όλο το κείμενο τελικά; Δεν είναι σωστό, με αφήνεις πάλι μόνη μου. Είμαι πάλι μόνη μου. Μόνη μου! Στην Κρήτη δεν θα πάω, μην έρθει κανένας γιος μου. Θα πάμε μετά οι 5 μας μοναχοί. Χωρίς κανένα τσιμπούρι. Θέλω να με ακολουθήσετε. Ο παππούς θα είναι πάντα εκεί και θα μας περιμένει. Όχι τώρα με τους βρυκόλακες. Μονάχοι μας. Μας παίρνουν τον παππού, αλλά θα πάμε να τον βρούμε μονάχοι μας. Όταν θα έχουμε ένα Lear Jet θα πετάμε καθημερινά και θα τον ανταμώνουμε. Τώρα μια φορά, αλλά μοναχοί. Μην ακολουθείτε τους βρυκόλακες. Σύντομα θα χαράξει η μέρα, θα βγει λαμπερός ο ήλιο και θα τους κάψει όλους. Είναι μόνο δικός μας ο μπαμπάς. Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει! Τώρα δεν πρέπει να τον πλησιάσουμε με μιάσματα. Οι φανφάρες τους και οι αποχαιρετιστήριοι λόγοι τους χωρίς την έγκρισή μας θα μας φέρουν ακατάπαυστο εμετό. Μην κάνετε τίποτα. Τον πήραν από την αγκαλιά μας οι ψεύτες και οι κάπηλοι!».Η Μαργαρίτα Θεοδωράκη ξεσπά
«Στέλνω το κείμενο που έγραψα αμέσως μετά τα ασφαλιστικά μέτρα που μου έστειλε ο κύριος από τα Χανιά. Τώρα υπάρχει και δικαστική απόφαση που ουσιαστικά με ακυρώνει ως κόρη. Υπάρχει και αυτό στην τωρινή ελληνική Δικαιοσύνη! Να εξαφανίζει την κόρη από τον πατέρα! Ντροπή στους δικαστές. Αυτή είναι η αλήθεια.Βέβαια τώρα/σήμερα τα γεγονότα μας έχουν ξεπεράσει. Έχουν βγάλει δικαστική διαταγή και αυτά τα καθάρματα οι δικαστές δεν σκέφτηκαν να ρωτήσουν έστω τη γνώμη της κόρης του, δεν είπαν άνθρωπος είναι, πέθανε ο πατέρας της, τι θέλει αυτή τέλος πάντων; Εγκληματίες ψυχών!
Με έχουν απομονώσει από τον πατέρα μου πολλά πολλά χρόνια, μπορώ να λέω απίστευτες ιστορίες τι έχουν κάνει με εμένα και με τον πατέρα μου, δολοπλοκίες, να τον αποξενώνουν από εμένα! Και πάντα πάντα προσπαθούσαν να με έχουν στην άκρη. Όμως μετά που διάβασε ο μπαμπάς το βιβλίο μου «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού» μου είπε, «συγγνώμη παιδί μου!».
Οι σχέσεις μας βέβαια είχαν αποκατασταθεί χρόνια πριν και ξεχείλιζε η αγάπη μεταξύ μας. Όμως υπήρξε η σκοτεινή περίοδος πάνω από πέντε χρόνια, σαν μεσαίωνας ανάμεσά μας, οι καρδιές μας σφίχτηκαν, τον επηρέαζε το σκότος και έπεφτε στα τάρταρα. Τώρα προσπαθούν ακόμη να με αποκόψουν από τον πατέρα μου, να ορίσουν αυτοί οι ξένοι πώς θα γίνει η κηδεία, η Μαργαρίτα δεν υπάρχει! Η Μαργαρίτα είναι τρελή! Η Μαργαρίτα δεν έχει κανένα δικαίωμα στο σύμβολο που πάνε να θάψουν, στην ιδέα Θεοδωράκη!
Όμως δεν θάβουν τον πατέρα μου! Αυτοί θα ορίσουν τα πάντα! Όχι τα παιδιά του που τ’ αγαπούσε και τα λάτρευε, αλλά ήταν δέσμιος, λόγω ακινησίας, λόγω αρρώστιας και μου’ λεγε συνεχώς «Πόσο σε μισούν! Πόσο σε σιχαίνονται! Αλλά δεν μπορώ να κουνηθώ! Δεν μπορώ να αντιδράσω!».
Ήταν ακίνητος χρόνια πολλά, πάρα πολλά στο καροτσάκι και στο κρεβάτι του. Και θύμωνε πολύ! Και τώρα θα τον θάψουν μονάχοι τους οι βρυκόλακες! Έχω δεκάδες, εκατοντάδες μάρτυρες να τα επιβεβαιώσουν αυτά με γεγονότα, πολλά, πάρα πολλά!
Κάνω έκκληση. Η μαμά μου είναι σε μεγάλο κίνδυνο, χρειαζόμαστε μεγάλη βοήθεια. Δεν έχει να φάει, δεν υπάρχουν καθόλου χρήματα, η σύνταξη θα αργήσει. Και δεν αρκεί για την κατάκοιτη και άρρωστη μητέρα μου. Ούτε στο γηροκομείο δεν μπορεί να μπει χωρίς σύνταξη, αλλά ποιός από εμάς θα την έβαζε; Κι εμείς ως συνήθως, πάντα, πάντα είμαστε χωρίς λεφτά. Θα πεις, πάλι αυτή η καραμέλα; Πάλι αυτή η μίζερη παράκληση; Τι μίζερη; Πάντα φτωχοί, να πολύ φτωχοί… Θέλω να προστατέψω τη μανούλα μου και δεν ξέρω πώς. Αυτό είχα και έχω να σκεφτώ και έπεσαν τα κοράκια και δεν μ’ αφήνουν να θάψω τον πατέρα μου όπως εγώ νοιώθω πως πρέπει να τον θάψω εγώ! Εγώ η κόρη του!
Κι έπειτα να πηγαίνω καθημερινά στον τάφο, αυτό θέλω, αυτό επιθυμώ και μου το απαγορεύουν, να του καθαρίζω τον τάφο του, να του τραγουδώ και να τον νανουρίζω, να του βάζω λουλουδάκια, να του ανάβω το καντήλι. Τώρα! Εγώ και οι 4 γιοί μου! Τώρα! Το έχουμε ανάγκη όπως όλοι οι άνθρωποι που αγαπούν και τιμούν τους γονείς τους!
Κι έπειτα θα πάει εκεί που επιθυμεί. Ναι θα πάει. Αλλά να τον θάψω όπως θέλω εγώ η κόρη του! Εγώ η κόρη του! Μονάχα εγώ έχω αυτό το δικαίωμα! Ήρθαν οι άνθρωποι με τα μαύρα, οι κακοί και άδικοι δικαστές και η ετυμηγορία ήταν: «Εσύ Μαργαρίτα Μακριά!!!». Να τα δημοσιεύσετε όλα μα όλα, γιατί πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ακόμη ανθρωπιά! Αλλά τώρα, σήμερα, να μην με θεωρεί ο κόσμος τρελή, ανάξια κόρη, ιδιότροπη και ασεβής!!! Εγώ; Για τον πολυαγαπημένο μου πατέρα! Η ζωή μου ήταν και είναι μονάχα αυτός! Αυτόν υπηρέτησα δεκαετίες και θα τον υπηρετώ έως να πεθάνω! Αυτόν και τα έρημα περιπλανώμενα ζωάκια που αυτός με έμαθε να τα φροντίζω και να τα προσέχω! Να τ’ αγαπώ και να τα λατρεύω, όπως έκανε κι ο ίδιος!
Και τώρα είμαστε μέσα στο σπίτι 55 σκυλάκια και γατάκια σφιχταγκαλιασμένοι, όλο αγάπη και στοργή!!! Και κάθε μέρα στους δρόμους της Ελλάδας να αφήνω ό,τι φαγώσιμο έχω, για να δώσω λίγη ελπίδα, λίγη χαρά στα εκατομμύρια βασανισμένα ζωντανά που τόσο μισούν ακόμη πολλοί άνθρωποι!
Το βιβλίο μου «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού» στριφογυρίζει γύρω γύρω γύρω γύρω του συνεχώς! Πάντα για τον μπαμπά μου! Η δουλειά μου είναι αφοσιωμένη σε αυτόν! Ξέρετε πάρα πολλές κόρες να αφοσιώνονται/να δουλεύουν για το έργο του πατέρα τους; Ο τρίτος γιός μου ο Στέφανος, λαμπρός μουσικός είναι στην Ορχήστρα «Μϊκης Θεοδωράκης». Φανατικός. Όλοι οι γιοί μου είναι ποτισμένοι/φανατικοί για τον παππού τους. Μπορεί κανείς να μας τον πάρει; Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει!».
Η Μαργαρίτα Θεοδωράκη επισυνάπτει και το κείμενο με το οποίο απαντά στα ασφαλιστικά μέτρα που κατατέθηκαν για την ταφή του Μίκη Θεοδωράκη.
Το ακριβές κείμενο
«Σχετικά με τα ασφαλιστικά μέτρα του κυρίου από τα Χανιά, που μου ζήτησαν να εμφανισθώ στην Ευελπίδων σήμερα Παρασκευή 3-9-2021 (σσ αναφέρεται στη χθεσινή ημέρα), στις 13:00, πρώτη μέρα μετά το θάνατο του μπαμπά.Οι τελευταίες οδηγίες του μπαμπά δεν μου γνωστοποιήθηκαν και αποκρύφτηκαν από την Γραμματέα του, που συνήθως μου απέκρυπτε πολλά εδώ και δεκαετίες σχετικά με τον πατέρα μου, έχω άπειρους μάρτυρες γι αυτό, για την αντιπάθειά της προς εμένα! Και έδωσε τις οδηγίες στον κύριο στα Χανιά εν αγνοία μου!
Οι τελευταίες οδηγίες του πατέρα μου εννοείται πως αφορούσαν την οικογένειά του, την μητέρα μου, τον αδελφό μου κι εμένα. Μας γνωστοποίησε η γραμματέας πως υπήρχαν μόλις χθες Πέμπτη 2-9, το βράδυ της ημέρας του θανάτου του!
Εκ των πραγμάτων, εμείς που ήμασταν εν αγνοία των οδηγιών, φροντίσαμε να οργανώσουμε την κηδεία του κατά όπως νοιώθει όλη η οικογένεια. Ακόμη περιμένουμε τις οδηγίες!!! Όμως η επιμονή του κυρίου στα Χανιά δείχνει ιδιοτέλεια, καθώς ο τάφος στο χωριό Γαλατά (χωριό πολύ αντιδραστικών ανθρώπων πρέπει και αυτό να ειπωθεί), είναι πλησίον του Μουσείο του μπαμπά στον Γαλατά και προφανώς θα προσελκύσει τουρισμό!
Είναι περίεργο δε που η γραμματέας αγόρασε διαμέρισμα στα Χανιά, που δεν έχει καμιά σχέση με τον τόπο. Μου μυρίζει χρήμα και εκμετάλλευση!
Τέλος από την πείρα μου ως Διευθύντρια της Ορχήστρας «Μϊκης Θεοδωράκης» ολάκερη η Κρήτη δεν αγαπά τη μουσική του μπαμπά! Ουδέποτε μας δέχτηκαν Δήμοι και Περιφέρειες σε εκατοντάδες Φεστιβάλ που γίνονται τα 26 χρόνια της ύπαρξής της και που προσπαθούμε να ενταχθούμε με την Ορχήστρα του πατέρα μου. Κι αν έχουμε στείλει εκατοντάδες προτάσεις τα 26 αυτά χρόνια. Με το τσιγκέλι καταφέραμε καμιά φορά, και τόσο σπάνια! Σπανιότατα!!! Καμία αγάπη! Κανένα ενδιαφέρον! Εχθρικότητα μπορώ να πω κιόλας!
Με ποιό δικαίωμα θέλουν να καπηλευθούν τον πατέρα μου, αυτοί οι άνθρωποι που δεν τον αγαπάνε; Όσο για την επιθυμία του να θαφτεί στον τόπο του, υπάρχει μια βασική λεπτομέρεια που δεν έχουν σεβαστεί: Ο μπαμπάς ζήτησε να θαφτεί στο νεκροταφείο του Γαλατά, στον τάφο των γονιών του».
