Στα parapolitika.gr και τη Σάσα Σταμάτη μίλησε η εικαστικός Αγγελική Αγγελίδη.
Η γνωστή εικαστικός μιλάει για την πρώτη της έκθεση, σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση για την απόφασή της να ασχοληθεί με την Τέχνη.
Πότε κατάλαβες ότι σου αρέσει ο εικαστικός χώρος;
Σίγουρα δεν μου ήρθε ουρανοκατέβατα να πω ότι: «Τώρα εγώ θα γίνω ζωγράφος» Η ζωγραφική και γενικά η δημιουργία μου άρεσε από μικρό παιδί. Από το γυμνάσιο ακόμα έγραφα ποιήματα τα οποία και δημοσιευόταν στις σχολικές εφημερίδες. Οι καθηγητές μου με έβαζαν να γράφω τα δικά μου ποιήματα στις εθνικές εορτές και γενικά ήμουν πολύ γνωστή για την ευαισθησία την οποία έβγαζα γράφοντας! Ανέκαθεν είχα καλή πένα! Τα πινέλα όμως τα χρώματα και το κολάζ ήταν η μεγάλη μου αδυναμία! Θυμάμαι την τότε καθηγήτρια των καλλιτεχνικών μου και γνωστή γλύπτρια σήμερα, να έχει πάντα μεγαλύτερες προσδοκίες από εμένα, διότι της άρεσε ο τρόπος έκφρασης μου στην ζωγραφική και ο τρόπος που περνούσα τα μνμτ μου, άλλοτε με σουρεαλιστικό τρόπο και άλλοτε με ρεαλιστικό! Το σημαντικό όμως, ήταν ότι φλέρταρα με τα έντονα χρώματα! Ηξερε και ήξερα ότι ήταν η δύναμη μου! Είχα την απόλυτη αποδοχή της και ήμουν πολύ ευτυχισμένη!
Γιατί δεν ασχολήθηκες από την αρχή με αυτόν
Ο λόγος που δεν ασχολήθηκα από την αρχή με αυτόν τον χώρο, ήταν διότι ποτε δεν είδα την ζωγραφική ως επάγγελμα! Θεωρούσα ότι ήταν ένας τρόπος κατάθεσης ψυχης! Εξάλλου πάντα έλεγα ότι θέλω να βλέπουν τα έργα μου και να βλέπουν την ψυχή μου! Ημουν από τους ανθρώπους που είχα την τυχη να είμαι πολύ καλή σε παρα πολλά πράγματα, οποτε βάζοντας κάτω τα δεδομένα του τι θα ήθελα να κάνω μεγαλώνοντας, με κέρδισε ο χώρος του marketing και της ομορφιάς! Παντα μου άρεσε να βλέπω όμορφους ανθρωπους γύρω μου. Ηξερα ότι μπορούσα να δω έναν ανθρωπο και να φανταστώ πως μπορεί να γίνει καλύτερος. Άπαξ και το πίστευα, το έφερνα εις πέρας! Σπούδασα το επικοινωνιακό κομμάτι και αυτο το έκανα επάγγελμα!Απασχολήθηκα για παρα πολλά χρόνια σε αυτόν τον τομέα και κατάφερα να είμαι από τους πιο καλα αμοιβόμενους στον χώρο μου, διότι δούλευα σκληρά και δεν άφηνα ποτε τίποτα στην τυχη!
Την απόφαση την πήρα, όταν αισθάνθηκα ότι είχα συμπληρώσει τον κύκλο μου! Εργαζόμουν όλα τα χρόνια άπειρες ώρες και μάλιστα τα τελευταία δέκα χρόνια μαζί με τον σύζυγο μου, ο οποίος πάντα με πίστευε πολύ και κάποια στιγμή, αποφάσισα ότι για να αγαπήσω τους άλλους, πρέπει να αγαπήσω περισσότερο τον εαυτό μου. Έτσι, άρχιζα να προετοιμάζω την είσοδο μου στον εικαστικό χώρο, διότι για εμένα αυτός ο χώρος ήταν και είναι επιβίωση ψυχης! Το Μότο μου ήταν: «βρες τι θέλεις να κανείς και καντο καλά!»
Πόσα χρόνια οραματιζόσουν την έκθεση σου;
Δεν ξέρω ακριβώς και δεν μπορώ να σου απαντήσω για το αν από την αρχή οραματιζομουν έκθεση! Δεν τολμούσα να οραματιστώ κάτι, αν δεν δημιουργουσα βάσεις πάνω σε αυτό!Σίγουρα είχα κρυφή ελπιδα να τα καταφέρω!
Ήταν δύσκολο να πηγαίνεις στην σχολή, να εχεις την οικογένεια σου και να εργάζεσαι ταυτόχρονα;
Ε! Ναι! Φυσικά! Πολύ δύσκολο να παρακολουθώ την σχολή, να κάνω τις εργασίες, να είμαι σωστη στην δουλειά,να εκπαιδεύω ταυτόχρονα ανθρωπους,να έχω τον μεγάλο μου γιο με τις σπουδές και τα μεταπτυχιακά, τον μικρό με τα διαγωνίσματα και την εφηβεία και ταυτόχρονα να χάνω τον πατέρα μου ο οποιος ήταν μεγάλο στήριγμα και βοήθεια στο μεγάλωμα των παιδιών μου! Σίγουρα εζησα την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής μου, αλλα δεν τα παράτησα! Δεν κάνω εκπτώσεις στα όνειρα μου!
Ανέκαθεν ήταν η Κορέα το πρωταρχικό σου στοιχείο;
Φυσικά όχι. Η κορεα προέκυψε!Ειναι μεγάλη ιστορία και συνδυάζει πολλες πτυχές της ζωής μου! Έκανα ιστορία της τεχνης και κάνω και σήμερα, διότι η γνώση της τεχνης δεν σταματάει ποτε.Εξακολουθώ να αισθάνομαι άσχετη σε πολλά πράγματα γύρω από την ιστορία της τεχνης και όταν μαθαίνω νέα πράγματα, φροντίζω να τα συζητάω, διότι έτσι καταγράφονται στην μνήμη μου! Μέσα σε όλα αυτά ήταν και ο Ασιατικός πολιτισμός, ο οποιος είναι τεράστιος και άγνωστος ταυτόχρονα! Διαβάζοντας για τις ρίζες του, αποφάσισα να «μείνω» στο κομμάτι κορεα,διότι είναι μια χώρα με ιστορία της οποίας «σκεπάστηκε»από τον β παγκόσμιο πόλεμο και τον πόλεμο του Βιετνάμ. Μια χώρα που άρχισε να μας συστήνεται μέσω της K-pop και των dramas. Μια χώρα με τεράστια τεχνολογία και ανάπτυξη και φυσικά μια χώρα που έχει τεράστιο και άγνωστο πολιτισμό! Μια μικρή χώρα της οποιας με άγγιξε η φιλοσοφια και ο Κομφούκιανισμος.Μια χώρα με μεγάλη αγαπη προς τους Έλληνες και πολλά κοινα με την Ελλαδα.Μια χώρα με υπέροχες ιστοριες και έντονα χρώματα, τις οποίες αποφάσισα να ζωγραφίσω, ώστε να μπορέσω να «παντρέψω» το ελληνικό στοιχείο και να το μεταφερω σε όλο τον κόσμο!
Από την ώρα που εμπνεύστηκες από τον Ασιατικό πολιτισμό τι άλλαξε στα όνειρα σου;
Δεν νομίζω ότι άλλαξε κάτι στα όνειρα μου! Νομίζω ότι αυτά είναι τα όνειρα μου!
Ο σύζυγός σου πως πήρε το γεγονος αυτό;
Ο Στέλιος στην αρχή αγχώθηκε , αλλά επειδή μου έχει απόλυτη εμπιστοσύνη, αποφάσισε να κλείσει τα ματια και να κανει μαζί μου «βουτιά στο κενό». Ηξερε ότι δεν αφήνω τίποτα στην τυχη του και ότι πριν βάλω τον επόμενο στόχο, πρώτα ελέγχω και αντιμετωπίζω τα εμπόδια! Το Ιατρειο του δουλεύει ρολοι και χωρίς εμένα, διότι είναι ιδιαίτερα ικανός και έχει και ικανούς ανθρωπους δίπλα του!
Αληθεύει το γεγονος οτι γνωστή εταιρεία σε επέλεξε να δημιουργήσεις εργο για την φιλανθρωπική της δράση κατά της κακοποίησης των γυναικών;
Ναι ! Είναι γεγονός και είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό! Έπρεπε να φτιάξω εργο για την κακοποίηση των γυναικών, το οποίο μεσω των έντονων χρωμάτων, να βγάζει αισιοδοξία και φυσικά να περιγράφει μια ιστορία! Αυτός είναι ο λόγος που με επέλεξαν και νομίζω ότι το έφερα εις πέρας!
Πόσο δύσκολος είναι ο δρομος που διάλεξες να περπατήσεις εικαστικά και τι θυσιες απαιτεί;
Σίγουρα ο δρομος είναι πολυ δύσκολος και εγώ τον έκανα δυσκολότερο, διότι ποτε δεν είχα σκοπό να συγκριθώ με «τα ιερά τέρατα» της Ελλάδας.Πιστευω ακράδαντα ότι έχουμε πολλούς και αξιόλογους καλλιτέχνες με μεγάλη εμπειρία σε αυτό που κάνουν! Για να βαδίσω στον δρόμο τον δικό μου, αρχισα να μαθαίνω την κορεατική γλώσσα κσι τον πολιτισμό αυτης της χωρας και ταυτόχρονα αρχισα να διαβάζω τους δικούς μας Σοφούς και κυρίως τον Σωκράτη, ώστε να δημιουργω πάνω στα κοινά που έχει με τον δικό τους Κομφούκιο και φυσικά στα κοινα των δυο πολιτισμών με τις ομορφες ιστορίες της Κορέας. Αυτό έχει σαν συνέπεια να μελετώ πολλες ώρες και δεν σου κρύβω ότι κάποιες φορές λυγίζω, αλλά επανέρχομαι!
Τι μήνυμα θα ήθελες να δώσεις για το 2022;
Το μήνυμα που θέλω να δώσω είναι μια κορεατική παροιμία η οποία λέει ότι:» Μην αφήσεις το 99%του εαυτου σου να πάει χαμένο, κυνηγώντας αυτό το 1%»!
