Ένα μουσείο που μας κάνει περήφανους στην Καλαμάτα

Ο Νίκος Μουρατίδης πήγε στην Καλαμάτα και έκανε αυτοψία στο μουσείο με την συλλογή της κ. Βικτωρίας Καρέλια.

Είναι το στολίδι της Καλαμάτας, είναι εφάμιλλο Ευρωπαϊκών μουσείων και μιλάω για την  συλλογή ελληνικών ενδυμασιών "Βικτωρία Γ. Καρέλια". Η κυρία Καρέλια είναι ιδρυτικό μέλος και επί σειρά ετών Πρόεδρος του Λυκείου των Ελληνίδων Καλαμάτας, και όλο αυτό το ξεκίνησε αρχικά σαν προσωπική συλλογή. Την ευχαριστούμε που έδωσε ένα τόσο μοναδικό μουσείο στην Καλαμάτα και στην Ελλάδα ολόκληρη.

Επί 50 χρόνια μάζευε τα σπάνια κομμάτια της συλλογής της και τα παραχώρησε στο Λύκειο των Ελληνίδων Καλαμάτας, προκειμένου να ενσωματωθούν σε έναν καταξιωμένο φορέα προστασίας και προβολής της ελληνικής παράδοσης. Έκτοτε το Μουσείο φέρει σε ένδειξη αναγνώρισης και έπειτα από ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, το όνομα της.

Στην πρόσφατη επίσκεψη μου στην Καλαμάτα ήταν αδύνατον να μην πάω να το δω από κοντά, να ευχαριστηθούν οι αισθήσεις μου ομορφιά και να αισθανθώ περήφανος ως Έλληνας που στην πατρίδα μου υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που προσφέρουν τόσο σημαντικά πράγματα και δημιουργούν τέτοιους χώρους υψηλής αισθητικής και πολιτισμού. Ήταν μεγάλη χαρά που πήγαμε και είδαμε αυτό το μουσείο- αφού πριν είχαμε υποστεί ψυχρολουσία με την Δημοτική Πινακοθήκη και το Δημοτικό Λαογραφικό μουσείο, που ήταν κλειστά – και χωρίς να το αναφέρουν στο internet. Ντροπή στον Δήμο Καλαμάτας.  Σε αντίθεση, στο μουσείο της Βικτωρίας Καρέλια, μας υποδέχτηκαν με χαμόγελο, μας ξενάγησαν, μας έδωσαν φυλλάδια και μας εξήγησαν πως να χρησιμοποιήσουμε τα tablet στον κάθε όροφο.

Η συλλογή περιλαμβάνει πλήρη ενδυματολογικά σύνολα, γυναικεία και ανδρικά, από όλες τις περιοχές της Ελλάδας, χρυσοκέντητους επενδύτες, εξαιρετικά δείγματα της τέχνης των τερζήδων, καθώς και κοσμήματα, που δεν καλύπτουν απλώς τις ανάγκες συμπλήρωσης και στολισμού των ενδυμασιών, αλλά αποτελούν αυτόνομο και σημαντικό κομμάτι της συλλογής.

Η κατάταξη των ενδυμασιών της έκθεσης ακολουθεί τον τυπολογικό διαχωρισμό της λαογράφου Αγγελικής Χατζημιχάλη.

Στο ισόγειο παρουσιάζονται οι τοπικές ενδυμασίες με σεγκούνι, τον επενδύτη του αγροτικού και κτηνοτροφικού κόσμου της στεριανής Ελλάδας.

Στον πρώτο όροφο οι ενδυμασίες των νομαδικών και ημινομαδικών πληθυσμών συναντούν τον ενδυματολογικό κόσμο των κοινοτήτων με εμπορικές και βιοτεχνικές δραστηριότητες, με τοπικές ενδυμασίες.

Στον δεύτερο όροφο το φουστάνι – τσούκνα, σχηματική παραλλαγή της βυζαντινής δαλματικής, συναντάται με την αναγεννησιακή του εκδοχή, τα πολύπτυχα, δηλαδή, φουστάνια των παράλιων και νησιωτικών περιοχών με εμπορικές επαφές με τη Δύση.

Λόγω τον 100 χρόνων από τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, το καινούργιο απόκτημα του Μουσείου είναι αυτή η νυφική ενδυμασία από την Σίλλη Ικονίου (Καππαδοκίας)

"Τα έργα της λαϊκής παράδοσης επιστρέφουν κάποτε στους λαούς που τα γέννησαν, ώστε να μπορούν ελεύθερα να τα θαυμάζουν, να τα εκτιμούν και να εμπνέονται και πάλι από αυτά" Βικτωρία Καρέλια (Συλλέκτρια)

Τους εξαιρετικούς φωτισμούς του Μουσείου έχει επιμεληθεί η σπουδαία Ελευθερία Ντεκώ.

 

"Οραματιζόμαστε νέες οπτικές μέσα από τις οποίες θα μπορεί κανείς να προσεγγίσει την ελληνική ενδυμασία για να φτάσει στον πυρήνα της, που είναι η ακάματη μετατροπή του εσωτερικού κόσμου του λαού μας σε φως" (Από το φυλλάδιο του Μουσείου)

"Μέσα σε ένα αφαιρετικό περιβάλλον, τα ενδύματα αποσχίζονται από το χρόνο και ανοίγονται στον καθαρό χώρο. Πραγματοποιείται, έτσι, μια μετάβαση από την κοινή ιστορική διάσταση σε μία διάσταση όπου έχουμε να κάνουμε με αξίες που θεωρούνται μόνο καθ’ αυτές, όπως είναι η ομορφιά"  (Από το φυλλάδιο του Μουσείου)

 

Το επίσημο  web site του Μουσείου: https://vgkareliascollection.com/