Πρεμιέρα κάνει αύριο Παρασκευή 13 Οκτωβρίου το πολύ επιτυχημένο μιούζικαλ «To Λευκό Τριαντάφυλλο», των Αντώνη Χανιώτη και Λάμπρου Κομζιά, στο Θέατρο Χώρος στον Βοτανικό.
Το Λευκό Τριαντάφυλλο
Το έργο εμπνέεται από τις Ρουσάλκι*, έναν θρύλο για τη σλαβική μυθολογία και μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης για πολλούς σπουδαίους δημιουργούς όπως ο Πούσκιν, ο Λέρμοντοφ, ο Ντραγκομίσκι, ο Ντβόρζακ και δεκάδες άλλοι. Αναφέρεται στις ψυχές πρόωρα χαμένων γυναικών που επιστρέφουν στον τόπο που πέθαναν για να εκδικηθούν αυτούς που τις αδίκησαν.
Το «Λευκό Τριαντάφυλλο» είναι ένας ύμνος αγάπης αφιερωμένος σ’ αυτές τις αδικημένες, περιπλανώμενες ψυχές. Στον πυρήνα του έργου δεν τοποθετείται ένας προδομένος έρωτας, όπως γίνεται στο διάσημο μπαλέτο «Ζιζέλ», αλλά ο τραγικός θάνατος πολλών μικρών παιδιών που δολοφονήθηκαν μυστηριωδώς στο παρελθόν από τις ίδιες τις μητέρες τους.
Οι ψυχές τους επιστρέφουν ύστερα από χρόνια στη λίμνη που δολοφονήθηκαν για να εκδικηθούν ολόκληρη την τοπική κοινωνία για την αδιαφορία που έδειξε, και συνεχίζει να δείχνει, απέναντι στο προσωπικό τους δράμα.
Η πλοκή του έργου ενώ στην αρχή διατηρεί μια σταθερή, συγκινητική πορεία, συναφή με τον μύθο των Ρουσάλκι, στη συνέχεια αποκτά έντονα δραματικό χαρακτήρα και αναπτύσσεται προς πολλές και απρόσμενες κατευθύνσεις.
Η ιστορία
Η Ίρμα, μια νέα κοπέλα από το Κίεβο, πηγαίνει να περάσει στο χωριό τις καλοκαιρινές διακοπές της μαζί με τη Ραΐσα, την αγαπημένη της ξαδέρφη. Εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα σκοτεινό μυστικό και μια αλήθεια που θα συνταράξουν συθέμελα όλη της την ύπαρξη…
Το «Λευκό Τριαντάφυλλο» προσεγγίζει με απέραντο σεβασμό την ουσία της ανθρώπινης ψυχής ως αιώνιο μέγεθος και ισορροπεί με λυρισμό στα όρια του κτιστού με τον άκτιστο κόσμο, χωρίς όμως να χάνει στιγμή την επαφή του με τη γήινη πραγματικότητα.
Το έργο -που γράφτηκε το 2020- αν και διαδραματίζεται στην Ουκρανία του 19ου αιώνα, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.
Ο Αντώνης Χανιώτης
Ο σκηνοθέτης και ένας από τους δύο συγγραφείς του έργου κ. Αντώνης Χανιώτης, μιλώντας στα parapolitika.gr, εξηγεί πώς εμπνεύστηκε αυτήν την ιστορία, που είναι άκρως συναρπαστική.
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με το μιούζικαλ;
Έχοντας στην κατοχή μου το integrated Master από το τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, αποφάσισα να φύγω για λίγο στο εξωτερικό για νέες περιπέτειες! Έκανα ένα δεύτερο μεταπτυχιακό στη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής και Θεάτρου της Μ. Βρετανίας και είδα από κοντά μεγάλες παραγωγές από διαφορετικές μορφές του μουσικού θεάτρου. Πέρασαν όμως 15 χρόνια ζύμωσης από τότε για να ξεκινήσω να γράφω τα δικά μου έργα κι αφού υπήρξα μέλος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ.
Μιας και είσαι καθηγητής μουσικής σε σχολεία, τα παιδιά βλέπεις να ενδιαφέρονται για τη μουσική και το θέατρο;
Τα παιδιά πάντα είχαν, έχουν και θα έχουν μια φυσική κλίση προς τη μουσική και το θέατρο. Το πρόβλημα είναι πως το εκπαιδευτικό σύστημα που έχουμε φτιάξει εμείς οι μεγαλύτεροι αδιαφορεί γι’ αυτή την κλίση των παιδιών και σιγά σιγά τη στραγγαλίζει, με αποτέλεσμα να πλήττει καίρια τον ψυχισμό τους. Είναι βέβαιο πως τα παιδιά όχι μόνο αγαπούν το θέατρο και τη μουσική, αλλά τα έχουν και ανάγκη για να γίνουν ώριμοι άνθρωποι.
Με ποιους τρόπους μπορούν οι γονείς σήμερα να δώσουν μια καλή μουσικοθεατρική κατεύθυνση στο παιδί τους;
Ο μοναδικός τρόπος είναι το καλό παράδειγμα. Αν το παιδί δει τους γονείς του να αγαπούν το θέατρο και τη μουσική, θα θελήσει να τους μιμηθεί και από κει και πέρα τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο τους. Όμορφες παραστάσεις, αξέχαστες συναυλίες, συζητήσεις κάτω απ’ τ’ αστέρια και φυσικά… λίγο παγωτό!
Πώς αποφάσισες να γράψεις το δικό σου μιούζικαλ, το "Λευκό τριαντάφυλλο";
Πάντα αισθανόμουν πως σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχει πολλή θλίψη, η οποία παραμένει εκκωφαντικά σιωπηλή. Μια θλίψη που μας περιτριγυρίζει από παντού, αλλά σπάνια μπορούμε να αντιληφθούμε την πηγή της. Πήρα την απόφαση να γράψω αυτό το μιούζικαλ προσπαθώντας να ψηλαφήσω αυτό το μυστήριο που διαπερνά τόσο βαθιά την ανθρώπινη ύπαρξη και να αναδείξω πτυχές του που ίσως δεν έχουν διερευνηθεί μέχρι σήμερα.
Πώς ανακαλύψατε με τον Λάμπρο Κομζιά αυτόν τον σλαβικό θρύλο για τις αδικοχαμένες γυναίκες;
Το έργο που μας συγκίνησε και μας έδωσε την πρώτη ώθηση για να γράψουμε το «Λευκό Τριαντάφυλλο» ήταν το μπαλέτο «Ζιζέλ». Εκεί ήρθαμε για πρώτη φορά σε επαφή με τον σλαβικό θρύλο των Ρουσάλκι και προβληματιστήκαμε πάνω στο ζήτημα της αιωνιότητας των ψυχών και τις πιθανές ή απίθανες καταστάσεις που μπορεί να προκύπτουν ύστερα από το τέλος της ανθρώπινης ζωής.
Ποια ερωτήματα θέτει το "Λευκό Τριαντάφυλλο";
Τα ερωτήματα που θέτει το «Λευκό Τριαντάφυλλο» είναι βαθιά και υπαρξιακά. Ζει η ψυχή μετά τον σωματικό θάνατο; Διψά για την αγάπη όπως και πριν; Μπορεί να υπάρξει αληθινή επικοινωνία ανάμεσα στις ψυχές όπου κι αν αυτές βρίσκονται; Είναι ο χώρος και ο χρόνος μία ψευδαίσθηση; Είναι άραγε η Γη ο προθάλαμος για κάτι πολύ μεγαλύτερο; Τι είναι τελικά το μυστήριο της ζωής και γιατί είναι τόσο συνυφασμένο με τον πόνο; Και άλλα πολλά τα οποία αναβλύζουν πύρινα σε όλη τη διάρκεια του έργου.
Πώς είναι η ψυχοσύνθεση των ηθοποιών μέσα στο έργο; Ποιες συναισθηματικές μεταπτώσεις βιώνουν;
Οι ήρωες του έργου χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Είναι αυτοί που ξέρουν κι αυτοί που δεν ξέρουν. Αυτοί που ξέρουν νιώθουν παγιδευμένοι μέσα σ’ έναν ατέλειωτο εφιάλτη από τον οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν, ενώ αυτοί που δεν ξέρουν νιώθουν πως συμπληρώνουν ένα τρομακτικό παζλ χωρίς να μπορούν να φανταστούν τι αυτό θα τους αποκαλύψει.
Μιας και παλαιότερα έχεις δουλέψει με εφήβους, ποιες είναι οι διαφορές στην πρόβα μεταξύ εφήβων και ενήλικων ηθοποιών;
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο μοιάζουν πάρα πολύ μεταξύ τους. Αυτό πιστεύω πως συμβαίνει γιατί οι άνθρωποι που ασχολούνται με το θέατρο διατηρούν τη νεανικότητα και την ευλυγισία στη σκέψη μέχρι το τέλος της ζωής τους. Γίνονται δηλαδή κάτι σαν αιώνιοι έφηβοι! Πέρα απ’ όλα αυτά, όμως, έχω να πω πως οι επαγγελματίες ηθοποιοί λόγω της εκπληκτικής κατάρτισης που έχουν αποκτήσει μέσα από την πολύχρονη τριβή τους με το θέατρο και λόγω της λεπτής διαίσθησης που διαθέτουν, μετατρέπουν την πρόβα σε κάτι ιερό, σε μυσταγωγία! Κι εκεί ένα άλλο φως μας φωτίζει όλους… Όσοι το έχουν ζήσει στην πράξη ασφαλώς καταλαβαίνουν τι ακριβώς εννοώ.
Γιατί πιστεύεις πως στην Ελλάδα του σήμερα υπάρχει μεγάλη έξαρση βίας στους εφήβους; Ποια θέματα τους προβληματίζουν;
Οι έφηβοι, λόγω της ευαίσθητης ιδιοσυγκρασίας τους, βιώνουν με έναν πολύ τρομακτικό τρόπο τη χαοτική κατάσταση που έχει περιέλθει σήμερα η ανθρωπότητα. Νιώθουν πως δεν έχουν από πού να κρατηθούν για να μη βουλιάξουν μέσα στον μηδενισμό και στην απαισιοδοξία. Αυτό τους γεμίζει με ανασφάλεια και καχυποψία για όλους και για όλα. Έπειτα έρχεται ο φόβος, μετά η σκληρότητα και στο τέλος ο κυνισμός και η αδιαφορία. Τους προβληματίζουν τα πάντα, μα νιώθουν αδύναμοι να εναντιωθούν σε έναν κόσμο που μοιάζει να μην καταλαβαίνει τίποτα.
Ποια άλλα μιούζικαλ έχεις γράψει;
Μαζί με τον Λάμπρο Κομζιά έχουμε γράψει άλλα τέσσερα μιούζικαλ, «Το τελευταίο κρίνο», «Shamrock» (συμπληρώνουν την Τριλογία των Λουλουδιών), «Η βασίλισσα της μοναξιάς» και «Το Πανδοχείο».
Μίλησέ μας για το Πανελλήνιο Φεστιβάλ Εφηβικού Μιούζικαλ στην Τρίπολη, στο οποίο είσαι καλλιτεχνικός διευθυντής. Πώς το σχεδιάζετε και το συντονίζετε και ποιοι παίρνουν μέρος;
Υπάρχει μια μεγάλη ομάδα που πιστώνεται την οργάνωση και επιτυχία του Πανελλήνιου Φεστιβάλ Εφηβικού Μιούζικαλ. Ο Δήμος Τρίπολης με τη στήριξη του πολυπράγμονα δημάρχου κυρίου Τζιούμη και το όραμα της αντιδημάρχου Πολιτισμού κυρίας Καρούντζου και το δικό μου team συνεργατών -όπως ενδεικτικά αναφέρω-, η Δώρα η Μπαρουτάκη (διευθύντρια σκηνής), η Αναστασία Μιμίκου (οργάνωση παραγωγής), ο Βασίλης Αβραντίνης (μουσικός παραγωγός) και πολλοί άλλοι εξαίρετοι υπάλληλοι του τμήματος πολιτισμού του δήμου.
Είναι ανοιχτό για συμμετοχή σε όλες τις εφηβικές θεατρικές ομάδες, σχολικές ή μη. Μέχρι τώρα κάθε χρονιά είχαμε τουλάχιστον 8 διαφορετικές παραγωγές.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σχέδιά σου;
Θα ήθελα σύντομα να καταφέρουμε να ανεβάσουμε όλα τα μέρη της Τριλογίας των Λουλουδιών και να αποκτήσουν τα έργα μας το δικό τους κοινό!
Πληροφορίες
ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ
Μιούζικαλ
Πρεμιέρα Παρασκευή 13 Οκτωβρίου
