Ένα µεγάλο µουσικό αφιέρωµα ετοιµάζουν τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» στον σπουδαίο Έλληνα µουσικοσυνθέτη Χρήστο Νικολόπουλο, στο «Christmas Theater» στο Γαλάτσι, την Παρασκευή 16 Μαΐου, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά τις ερωτικές µπαλάντες του σε µια συλλεκτική παράσταση, µε κορυφαίους ερµηνευτές.

Η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Γιάννης Κότσιρας, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και ο Χρήστος Μάστορας, τέσσερις καλλιτέχνες που προέρχονται από διαφορετικές γενιές, ανταποκρίθηκαν αµέσως στην πρόσκληση του σπουδαίου συνθέτη και θα συναντηθούν για πρώτη φορά στην ίδια σκηνή. Μιλώντας σήµερα στο «Secret», η Ελένη Τσαλιγοπούλου αποκαλύπτει τι θα δούµε στη συναυλία και περιγράφει µε ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο τη βαθιά φιλία της µε τον Χρήστο Νικολόπουλο, που µετράει τρεις δεκαετίες.


Τι θα δούµε την Παρασκευή;

Η συναυλία περιλαµβάνει ένα µοναδικό υλικό του Χρήστου Νικολόπουλου. Τις µπαλάντες του, τον τρόπο δηλαδή που έχει επινοήσει ο Νικολόπουλος να µιλήσει µε έναν λαϊκό τρόπο στον κόσµο. Γιατί είναι άλλο πράγµα το ατόφιο λαϊκό τραγούδι και άλλο η λαϊκή µπαλάντα. Η µπαλάντα έχει τη ρίζα της σε µια γραµµή πιο συγκινησιακή, που δηµιουργείται είτε µε τα όργανα είτε µε τη µελωδική γραµµή της. Εγώ θα ερµηνεύσω αρκετά τραγούδια του, όπως τη «∆ιαθήκη», το «Όταν τραγουδάω», το «Αγάπησέ µε», το «Ζήλια µου» και αρκετά άλλα.


Πώς είναι η συνεργασία σας µε τον Χρήστο Νικολόπουλο;

Τον Νικολόπουλο τον γνώρισα τη δεκαετία του ’80, όταν βρεθήκαµε αρκετές φορές µε τον Γιώργο Νταλάρα, καθώς µε τον Γιώργο τότε κάναµε επί µία δεκαετία πάρα πολλές συναυλίες (1988-1997). Συνεργαστήκαµε πολύ και ο Χρήστος ήταν ένας από τους πιο σηµαντικούς και στενούς συνεργάτες του Γιώργου. Πάντα ήταν ευγενής και χαµηλού προφίλ, ενώ το υλικό του ήταν πάρα πολύ µεγάλο. Αυτό µε έκανε να αισθανθώ ότι δεν χρειάζεται να λες πολλά αν είσαι σπουδαίος. Αυτό µάθαµε από τον Χρήστο Νικολόπουλο. Είναι ένας πολύ καλός και ταλαντούχος άνθρωπος.


Τι αποτύπωµα έχουν αφήσει τα τραγούδια του στη χώρα µας;

Ο Χρήστος είναι από τους µοναδικούς συνθέτες, αν κοιτάξουµε λίγο πίσω τα τελευταία 40 χρόνια, που συνεχίζουν να γράφουν τραγούδια και να εξελίσσουν τον δρόµο τους. Προχωράει µε συνέπεια. ∆εν σταµατάει.


Πώς βλέπετε σήµερα το τραγούδι;

Έχει αλλάξει εντελώς η εποχή, γιατί κινείται µε πολύ ραγδαίο και γρήγορο τρόπο. Κάποιες φορές αναρωτιέµαι «πού θα κάτσει η µπίλια». Σήµερα δεν υπάρχει µουσική όπως την ξέραµε εµείς. Εµείς ενδιαφερόµαστε επί προσωπικού για το κάθε τραγούδι, τον στίχο, τη µουσική του. Σήµερα ακούµε ένα τραγούδι για 30 δευτερόλεπτα σε ένα κινητό. Τα περισσότερα σπίτια δεν έχουν πια ηχητικά σύνολα για να ακούσουν ένα τραγούδι.


Πού θα καταλήξει αυτό;

Παρακολουθώ και ακούω συχνά πολλούς νέους ανθρώπους που είναι πολύ ταλαντούχοι. Μου αρέσει πολύ αυτό. Γιατί ψάχνω να ακούω πράγµατα που θα µου αρέσουν και θα µε συγκινήσουν. Θέλω κάτι να µε εκπλήσσει - είναι δική µου ανάγκη αυτό. Αυτή είναι η πιο σηµαντική στιγµή ενός ανθρώπου που ασχολείται όλη του τη ζωή µε τη µουσική. Σαράντα χρόνια κάθε µέρα ασχολούµαι µε αυτό εµµονικά. Αυτό που µε συγκινεί είναι η αλήθεια και να έχει κάποιος το σθένος να τη δείξει. Η εποχή µας από αυτό πάσχει. Οι νέοι καλλιτέχνες έχουν υποπέσει σε µια αυτολογοκρισία, που δεν τους αφήνει να δείξουν την αλήθεια τους. Λογοκρίνονται µόνοι τους επειδή είναι ανασφαλείς λόγω της εποχής, που θέλει την εικόνα πάνω από όλα.


Υπάρχει µια τάση τα τελευταία χρόνια: το τραγούδι έχει αποκτήσει λίγο πιο πολιτική χροιά.

Ναι, αυτό είναι πολύ σηµαντικό. Και το χαίροµαι σε όσους το κάνουν. Το κάνει πολύ καλά η Μποφίλιου και κάποιες άλλου τύπου σκηνές. Υπάρχει πολύς κόσµος που ασχολείται µε το πολιτικό τραγούδι, αλλά έχει κάνει αδιανόητα άλµατα και η τάση προς την παράδοση. Πολλοί νέοι καλλιτέχνες εξελίσσονται συγκλονιστικά µε την παράδοση και µε τον τρόπο που την προσεγγίζουν. Αυτό άρχισε να γίνεται µετά το 2000. Όσο για το λαϊκό τραγούδι, καταπονήθηκε πιο πολύ από όλα τα είδη. Το ακούσαµε τα τελευταία χρόνια πέραν του δέοντος και όχι µε τόσο καλό τρόπο. Οι πίστες και τα µαγαζιά ασέλγησαν πάνω του, κατά τη γνώµη µου.

∆ιοχέτευσαν σε αυτό µια ευκολία στη σύνθεση, µια ευκολία στον τρόπο ερµηνείας και έτσι αυτό εξελίχθηκε µε ευκολία, στον βωµό της οικονοµίας, ώστε να αρέσει στον πολύ κόσµο. Το λαϊκό τραγούδι έχει κατακρεουργηθεί στην Ελλάδα πιο πολύ από όλα. Εγώ για αρκετά χρόνια δεν ήθελα να τραγουδάω λαϊκά τραγούδια και όχι γιατί δεν τα αγαπώ.

Λατρεύω τα τραγούδια του Καλδάρα, του Τσιτσάνη και όλο το καλό λαϊκό τραγούδι. Και πάντα προσπαθώ να βρω τον ωραίο δρόµο, τα ωραία λόγια. Όταν όµως ακούω να τραγουδάει κάποιος ένα τραγούδι όχι µε τον σωστό τρόπο, αυτό µε κάνει να µη θέλω να το πω κι εγώ. Άρχισα να κάνω µια αυστηρή επιλογή στα τραγούδια που θα λέω. Θέλω να τα έχω σε µια πιο ακριβή θέση στο πάλκο.

-Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών