Giovanna Καμπούρη στο parapolitika.gr: Δεν είχαμε φανταστεί την έκρηξη αποδοχής και αγάπης που ζήσαμε στο Φεστιβάλ ΜΑΖΙ στην Γιορτή

Με πολλή μεγάλη επτυχία ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες το 1ο Φεστιβάλ Πολιτισμού και Αθλητισμού "ΜΑΖΙ στη Γιορτή" που διοργάνωσε και παρουσίασε από τις 16 έως τις 18 Μαϊου η “ΕΣΤΙΑ Άγιος Νικόλαος” στο Γαλαξίδι, όπου 1800 εθελοντές και πλήθος κόσμου ενώθηκαν σαν μια μεγάλη αγκαλιά. Όσοι βρέθηκαν εκεί έχουν να λένε για τη μεγάλη συγκίνηση που ένιωσαν κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων που περιελάμβανε το φεστιβάλ, το οποίο τελικά έγινε ένας ύμνος στην πραγματική έννοια του «μαζί».

Το Φεστιβάλ συνδιοργάνωσαν η κοινότητα ΕΣΤΙΑ Άγιος Νικόλαος, ο Δήμος Δελφών, το Ξενοδοχείο Γανυμήδης, η Εταιρεία AthensTrainers® και για τις σχολικές δράσεις, η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Φωκίδας. Οι κύριοι πυλώνες του, περιλάμβαναν σχολικές δράσεις, δρομικούς αγώνες, κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, αθλητικές επιδείξεις, και δράσεις συνδημιουργίας με την ΕΣΤΙΑ.. Όλες οι δράσεις ξεχωριστά και στο σύνολο τους έδωσαν την ευκαιρία να συμμετέχουν μαζί κάθε άτομο, κάθε ηλικίας και διαφορετικότητάς, με αμοιβαίο εμπλουτισμό.




Giovanna Καμπούρη: 



Σήμερα μιλώντας στο parapolitika.gr η Πρόεδρος του Ιδρύματος ΕΣΤΙΑ Άγιος Νικόλαος κ.Giovanna Καμπούρη Μοννά αποκαλύπτει όλα όσα αποτέλεσαν την ορμή και το πάθος για την επιτυχία αυτού του μεγάλου φεστιβάλ συμπερίληψης στο κέντρο της Ελλάδας.

Ποιοι ήταν οι βασικοί στόχοι του 1ου Φεστιβάλ Πολιτισμού και Αθλητισμού «Μαζί στη Γιορτή»; Κατά πόσο επιτεύχθηκαν αυτοί οι στόχοι;

 
Από την σύλληψη του, το Φεστιβάλ είχε ένα πρωταρχικό σκοπό, να ενώσει όλα τα μέλη της κοινωνίας – κάθε ηλικίας και διαφορετικότητας- μέσα από την συνδημιουργία, την συμβολή και την συμμετοχή τους σε όλες τις εκδηλώσεις. Πρότεινε, μέσα από τις ενδιαφέρουσες και ψυχαγωγικές δράσεις, ένα μοντέλο κοινωνίας όπου όλοι είμαστε διαφορετικοί αλλά ισότιμοι και οπού όλοι εμπλουτίζουμε τους άλλους. Για να πετύχει αυτός ο σκοπός, έπρεπε να γίνουν πράξη με κάθε τρόπο κάποιες από τις βασικές αξίες του συμμετοχικού πολίτη -πού είναι αυτές της ΕΣΤΙΑΣ Άγιος Νικόλαος- ενσυναίσθηση, εμπιστοσύνη και σεβασμός αλλά στην ενεργή τους μετάφραση αλληλεγγύη και ομαδικότητα, με το ΕΜΕΙΣ να προηγείται του ΕΓΩ.

Θα ήταν αδύνατο ένα τριήμερο Φεστιβάλ να φυτέψει βαθιά αυτές τις αξίες, αλλά στην καλύτερη περίπτωση μόνο να προτείνει κάποιες νέες σκέψεις και διαπιστώσεις. Γι’ αυτό, για την επίτευξη του σκοπού μας, επικεντρωθήκαμε σε δύο στοιχήματα. Πρώτιστα στην προετοιμασία του Φεστιβάλ όπου, για πολλούς μήνες, οι ίδιες οι ομάδες βίωναν, έκτιζαν έμπρακτα και μετέδιδαν το βαθύ νόημα του μαζί. Σε αυτή την φάση της προετοιμασίας, συμμετείχαν πάνω από 1700 άτομα όλων των ηλικιών, εκ των οποίων γύρω στα 1200 ήταν παιδιά από την περιοχή, όλη την Στερεά Ελλάδα και κάποια από την Αθήνα. Τα ομαδικά έργα που υπέβαλαν οι ομάδες των νηπιαγωγείων και των δημοτικών που θαυμάσαμε σε ένα υπέροχο καλλιτεχνικό περίπατο, απορρέαν από πολύμηνες δράσεις κατανόησης και εσωτερίκευσης του νοήματος των Ισότιμων Κοινοτήτων. Συγχρόνως, μικτές ομάδες μεγάλων και μικρών, με και χωρίς αναπηρίες, προετοίμαζαν μαζί, από τα Χριστούγεννα και μετά, τα μουσικά και χορευτικά θεάματα.

Το δεύτερο στοίχημα ήταν η εστίαση, από τον Οκτώβριο και μετά, στην παρότρυνση του εθελοντισμού. Όλα τα μέλη της οργανωτικής επιτροπής και, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, οι διοργανωτές των επιμέρους δράσεων προσέφεραν για μήνες τα ταλέντα, τις γνώσεις και τον πολύτιμο τους χρόνο εθελοντικά. Ήταν εξίσου σημαντικό να κτίσουμε μια δυνατή ομάδα στο πεδίο για το ίδιο το τριήμερο. Αυτό επιτεύχθηκε πλήρως, από δεσμευμένους συντονιστές δράσεων που επιστράτευσαν και οργάνωσαν υπέροχους εθελοντές, πολλοί εκ των οποίων συνέβαλαν και σε πολλαπλές δράσεις. Συγχρόνως, κάποιες σημαντικές οργανώσεις ‘κατέβηκαν’ ομαδικά με τους εθελοντές τους —να αναφέρω ενδεικτικά τρεις: τον δρομικό σύλλογο ο ‘Ηνίοχος’ της Άμφισσας που συνέβαλε μαζικά στην διεξαγωγή των αγώνων δρόμου, την Μονή των Αγίων Αυγουστίνου & Σεραφείμ του Τρίκορφου με τα παιδιά του κατηχητικού τους που ανέλαβαν τον καθαρισμό των δημοσίων χώρων, και τους Διασώστες του νομού Φωκίδας που διασφάλισαν την ασφάλεια μας όλο το Σαββατοκύριακο.
Με τους 180 εθελοντές και τα λαμπερά κίτρινα μπλουζάκια τους σε κάθε στιγμή και κάθε γωνιά του Γαλαξιδιού, και τους πάνω από 1200 διοργανωτές και παρουσιαστές δράσεων που ήταν παρόντες, η Γιορτή λειτούργησε σε μεγάλο βαθμό ως Γιορτή για Εθελοντές προς Εθελοντές. Επιπλέον, αν και δεν έχουμε ακόμη κάνει πλήρη απολογισμό, βρισκόμαστε πάνω από τους αρχικούς μας στόχους στον αριθμό συμμετεχόντων στις δρομικές, κοινωνικές και καλλιτεχνικές δράσεις, καθιστώντας το 1ο Φεστιβάλ και αριθμητικά ως ένα πολύ πετυχημένο εγχείρημα.

Ποια είναι η σχέση του Ιδρύματος με τους ντόπιους από το 1993 που ιδρύθηκε έως σήμερα; Η τοπική κοινωνία σε τι βοηθάει το έργο σας;

Όποιος είδε το υπέροχο αγκάλιασμα της ΕΣΤΙΑΣ από όλη ανεξαιρέτως την τοπική κοινωνία στο τριήμερο της Γιορτής, δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι τα πρώτα χρόνια από την εγκατάσταση μας στο Γαλαξίδι το 1993, η ίδια τοπική κοινωνία μας είχε απορρίψει από όλες τις κοινωνικές συναλλαγές. Πολλά άλλαξαν στο μεταξύ, και βέβαια και το γενικό πλαίσιο της κοινωνικής αποδοχής των ατόμων με αναπηρία. Στην δική μας περίπτωση, πολλοί παράγοντες συνέτειναν στην σταδιακή αναστροφή των συμπεριφορών. Η πρώτη ώθηση δόθηκε από μέλη- φάρους της τοπικής κοινωνίας, που έδωσαν τον τόνο και το παράδειγμα. Ως πρώτη, αναφέρω την επιφανή λαογράφο και οραματίστρια, και ψυχή του Ναυτικού Μουσείου Γαλαξιδίου, Ροδούλα Σταθάκη, η οποία υποστήριξε με τον πιο ανιδιοτελή τρόπο την ΕΣΤΙΑ από την αρχή και μέχρι τον θάνατο της το 2021. Μια άλλη όμως σημαντική φωνή, η Χρυσούλα Κουτσού- Παπαλέξη, η οποία περιέλαβε την ομάδα της ΕΣΤΙΑΣ στις κοινωνικές δράσεις του Γαλαξιδιού από το 2012, συνεχίζει πάντα στο πλευρό μας, και είναι μία από τους εμπνευστές του Φεστιβάλ. Καταλυτική υπήρξε επίσης η οικονομική κρίση 2011-2015, η οποία εξύψωσε την σημασία της οικονομικής συμβολής της ΕΣΤΙΑΣ στον τόπο, με σταθερές θέσεις απασχόλησης, και σίγουρη κατανάλωση, την εποχή που όλα είχαν νεκρώσει. Σιγά-σιγά η παρουσία των μελών μας στην ευρύτερη τοπική κοινωνία έγινε αποδεκτή και ευπρόσδεκτη. Με το άνοιγμα το 2018 του μόνου Κέντρου Ημερήσιας Φροντίδας για ΑμεΑ στην Φωκίδα, με χρηματοδότηση ΕΣΠΑ, η ΕΣΤΙΑ απέκτησε έναν πολύ ευρύτερο κοινωνικό ρόλο στον νομό. Ενήλικες ΑμεΑ από όλη την Φωκίδα συμμετέχουν στην καθημερινή ζωή, στα εργαστήρια, και στην εκμάθηση -digital- τεχνολογίας, και μεταφέρουν τον παλμό της κοινότητας στα σπίτια τους. Συγχρόνως, δικά μας μέλη εργάζονται πλέον στην κοινωνία, μέσω του Κοι.Σ.ΠΕ Φωκίδας.

Τίποτα δεν μας προετοίμαζε όμως για την έκρηξη αποδοχής και αγάπης που ζήσαμε στο Φεστιβάλ ΜΑΖΙ στην Γιορτή. Ξεκινώντας από τον Δήμο Δελφών και την Δημοτική Κοινότητα Γαλαξιδίου που μας αγκάλιασαν και μας υποστήριξαν με πολλαπλούς τρόπους, και την Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Φωκίδας, που αποδέχθηκε με ενθουσιασμό την πρόταση να συνεργαστούμε στις σχολικές δράσεις, κάθε οργανισμός και άτομο της ευρύτερης κοινωνίας έδωσε το παρόν με τον δικό του τρόπο. Και ενώ στο παρελθόν οι λιγοστές κοινές μας δράσεις είχαν την μορφή « κάνουμε κάτι για την ΕΣΤΙΑ» αυτή την φορά «κάναμε κάτι με την ΕΣΤΙΑ»!

Τι περιλαμβάνει το φάσμα των αναγκών που καλείται να καλύψει η Εστία Άγιος Νικόλαος; Πως έχετε καταφέρει οι άνθρωποι με αναπηρία και οι άνθρωποι χωρίς αναπηρία να ζουν μαζί ισότιμα;

Βάσει του καταστατικού της, η ΕΣΤΙΑ Άγιος Νικόλαος εξυπηρετεί ενήλικες με νοητικές και αναπτυξιακές αναπηρίες. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, η κύρια αναπηρία συνοδεύεται και από άλλες επιβαρύνσεις, ιδίως ψυχιατρικές αλλά και κινητικές ή αισθησιακές. Το νεότερο μέλος μας είναι σήμερα 25 ετών, και η μεγαλύτερη είναι 76. Όλοι προέρχονται από διαφορετικές περιοχές της επικράτειας, και κάθε άτομο φέρνει τα δικά του ταλέντα και δυσκολίες, επιθυμίες και ανάγκες. Επομένως, σε τίποτα δεν υπάρχει ένα τυπικό μέλος. Υπάρχει όμως ένας κοινός παρονομαστής- τα περισσότερα μας μέλη δεν έχουν πλέον, η και κάποια δεν γνώρισαν ποτέ - βιολογικούς γονείς, και όλα ανεξαιρέτως προετοιμάζονται για μια ζωή πέρα από την ενεργή παρουσία των γονέων τους, και έχουν την ΕΣΤΙΑ σας το κύριο- η το μόνο- τους σπίτι.

Αυτό μας δίνει ένα αυξημένο αίσθημα ευθύνης. Γνωρίζοντας ότι η ΕΣΤΙΑ θα είναι το σπίτι, και ίσως και η μόνη οικογένεια δια βίου για κάθε ένα, θέλουμε να δημιουργούμε τις συνθήκες μέσα από τις οποίες να καλύπτονται όλες τους οι εξελισσόμενες ανάγκες, αλλά επίσης να εκπληρώνονται οι επιθυμίες τους. Προσπαθούμε πχ να δώσουμε μια ήρεμη και άνετη ζωή σε αυτούς που μπαίνουν στην φάση πρόωρης γήρανσης και άνοιας, αλλά συγχρόνως να δώσουμε τα εργαλεία και τις δεξιότητες σε όσους μπορούν να εργαστούν στην τοπική κοινωνία. Προσφέρουμε μια μεγάλη γκάμα δραστηριοτήτων εντός και εκτός της ΕΣΤΙΑΣ για όσους το επιθυμούν, αλλά συγχρόνως αναγνωρίζουμε το δικαίωμα αυτού που προτιμάει να ακούσει μουσική μόνος στο δωμάτιο του. Η μεγάλη αναλογία εργαζομένων και εθελοντών προς τα μέλη με αναπηρίες, μας επιτρέπει αυτή την προσωποποίηση.

Απέχουμε όμως ακόμα από την πραγματοποίηση των ονείρων των ατόμων μας για πλήρη κοινωνική ένταξη, με σπίτι, δουλειά και κοινωνική ζωή στην πόλη. Σαν Μεγάλη Οικογένεια, θέλουμε τα παιδιά μας να ανοίξουν τα φτερά τους και έξω από το σπίτι τους- με την σωστή υποστήριξη βεβαίως- , ενώ σαν Μικρή Κοινωνία, να διευρύνουμε οργανικά τους ρόλους και τις σχέσεις μεταξύ του ‘χωριού’ μας και εκτός .

Πίσω από τον σκοπό του Φεστιβάλ ΜΑΖΙ στη Γιορτή, βρίσκονταν η στρατηγική επιθυμία να ενθαρρύνουμε τους πολίτες και τους επιχειρηματίες να ανοίξουν την πόρτα τους στους δικούς μας—να νοικιάσουν το σπίτι τους για Στέγη Υποστηριζόμενης Διαβίωσης στην Άμφισσα η την Ιτέα, να δώσουν θέση εργασίας στο μαγαζί τους, να προσκαλέσουν σε δράσεις και εκδηλώσεις, κτλ. Μοιάζει ότι η αρχή έχει πλέον γίνει με το Φεστιβάλ, και ήδη δεχθήκαμε πρόσκληση συμμετοχής όλο το χρόνο στις προπονήσεις του τοπικού αθλητικού συλλόγου.

Όταν εσείς το 2011 αναλάβατε τη Διοίκηση της Εστίας «Άγιος Νικόλαος» ποιο ήταν το όραμά σας;

Στην αρχή, όταν ο ιδρυτής της ΕΣΤΙΑΣ Kurt Eisenmeier που ήταν πλέον 84 ετών, μου ζήτησε να αναλάβω τον πολύ δύσκολο ρόλο του, αισθάνθηκα ευγνώμων για την εμπιστοσύνη, αλλά και ανήσυχη ότι ενδεχομένως η ΕΣΤΙΑ να μην μπορέσει να ορθοποδήσει. Εκείνη την εποχή, τα προβλήματα ήταν πολλαπλά: το μοντέλο δεν είχε αγκαλιαστεί από την κοινωνία, ήμασταν απομακρυσμένοι από την Αθήνα όπου βρισκόντουσαν οι μεγάλοι οργανισμοί, το εκπαιδευμένο προσωπικό και οι δωρητές, και συγχρόνως, η οικονομική κρίση που ξεκίνησε τότε, ανέτρεψε το οικονομικό μας μοντέλο καθώς καταργήθηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία και συγχωνεύτηκαν με τον ΕΟΠΥΥ.

Δεν ανέπτυξα δικό μου όραμα άμεσα, η προτεραιότητα ήταν να χτίσω γρήγορα μια δυνατή και δεμένη ομάδα μέσα στην ΕΣΤΙΑ και γύρω μου. Μαζί με την ομάδα της ΕΣΤΙΑΣ, βάλαμε τις βάσεις του τι έπρεπε να αλλάξει, αλλά και τι έπρεπε να παραμείνει και να δυναμώσει. Συγχρόνως, έκτισα γύρω μου μια πολύ δυνατή συμβουλευτική και εποπτική ομάδα, προσθέτοντας στο Εποπτικό Συμβούλιο άτομα με βαθιά πείρα από διαφορετικούς επαγγελματικούς χώρους. Όλοι μαζί, και με την καθοδήγηση μιας εξαιρετικής συμβούλου, συμφωνήσαμε το όραμα και τις αξίες που μας κατευθύνουν έκτοτε.

Οι τρεις πυλώνες του οράματος μας είναι η Ισότιμη Συμπερίληψη, η Εξωστρέφεια, και η Διακυβέρνηση. Το μοντέλο διακυβέρνησης της ΕΣΤΙΑΣ είναι μοναδικό και βασίζεται στις Γερμανικές μας ρίζες, στις ανάγκες της Ελληνικής μας νομικής υπόστασης, αλλά ιδίως στις βέλτιστες πρακτικές μεγάλων διεθνών επιχειρήσεων. Με αυτό το τρόπο, αφενός η καρδιά τηε ΕΣΤΙΑΣ, η ίδια η κοινότητα, λειτουργεί με μεγάλη ανεξαρτησία, ενώ εγώ, ως Διοικητικό Συμβούλιο, και το Εποπτικό Συμβούλιο που με περιστοιχίζει, εστιάζουμε στην μακρόπνοη βιωσιμότητα της ΕΣΤΙΑΣ από κάθε πλευρά. Η ΕΣΤΙΑ σήμερα είναι οικονομικά βιώσιμη ως προς τα λειτουργικά της κόστη, ενώ κανένα από τα μέλη μας με αναπηρίες δεν επιβαρύνεται με προσωπικές εισφορές. Έχουμε μεγάλες λίστες αναμονής και ελπίζουμε να μπορέσουμε να επενδύσουμε σε νέες υποδομές, στην διπλανή πόλη της Ιτέας, και να προσφέρουμε ένα διευρυμένο μοντέλο ισότιμης συμπερίληψης ατόμων με και χωρίς αναπηρίες σε ένα μεμονωμένο σπίτι, ως πιλοτικό για όλη την Ελλάδα.

Μιας και έχετε ζήσει πολλά χρόνια στο εξωτερικό, ποιες διαφορές έχει η Ελλάδα σε σχέση με άλλες χώρες στο θέμα της συμπερίληψης των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες; Πόσο έχει αλλάξει η ελληνική νοοτροπία σχετικά με την αντιμετώπιση ατόμων με αναπηρία;

Θα μιλήσω μόνο για κάτι που έχω παρατηρήσει και που έχουν παρατηρήσει και πολλοί άλλοι. Σε χώρες όπως το προηγούμενο σπίτι μου, την Ολλανδία, τα άτομα με αναπηρίες ζουν μεταξύ μας σε κάθε έκφραση της ζωής—τους βλέπεις εργαζόμενους στο σουπερμάρκετ, στην βιβλιοθήκη, στο μαγαζί με αθλητικά είδη, τους βλέπεις θεατές στο θέατρο και τις συναυλίες, κολυμβητές στην δημόσια πισίνα κτλ. Μέχρι πρόσφατα, αυτό δεν ίσχυε στην Ελλάδα. Τώρα, όλο και πιο πολύ στην Αθήνα και τα αστικά κέντρα, βλέπω με χαρά ότι τα άτομα με αναπηρίες είναι ορατά και αποκτούν φωνή. Υπάρχουν όμως ακόμα λίγα παραδείγματα σωστής επαγγελματικής συμπερίληψης. Ελπίζω αυτό να ενισχυθεί όλο και πιο πολύ και να πλησιάσουμε τις χώρες με τις καλύτερες πρακτικές.

Πείτε μας μια μικρή αλλά συναρπαστική ιστορία από κάποιο άτομο ή κάποιο γεγονός που έχει χαραχτεί στο μυαλό και την ψυχή σας από τα χρόνια της ενασχόλησης σας με την Εστία Άγιος Νικόλαος

Στα 14 χρόνια κοντά στην ΕΣΤΙΑ, έχω ζήσει πολύ δυνατές στιγμές χαράς και γέλιου αλλά και θλίψης και προβληματισμού. Ζήσαμε γεννήσεις παιδιών των επιμελητών μας, θανάτους τριών μελών μας με αναπηρίες, υποδοχές και αποχωρισμούς, υπέροχες επισκέψεις από ομάδες από όλο τον κόσμο, βραβεύσεις, παρουσιάσεις στο Delphi Forum και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ομαδικές εκδρομές και ταξίδια και πολλά άλλα. Θα ήταν δύσκολο να διαλέξω μια μόνο τέτοια στιγμή.

Θα ήθελα όμως να μοιραστώ μαζί σας μια μοναδική στιγμή του Φεστιβάλ ΜΑΖΙ στη Γιορτή, η οποία όχι μόνο μου έφερε δάκρυα στα μάτια μαζί με ένα συνεχές χαμόγελο, αλλά και την θεωρώ προφητική για το μέλλον της κοινότητας μας μέσα στην τοπική κοινωνία. Στο υπερθέαμα του Σαββάτου βράδυ με τίτλο «ΜΑΖΙ στη Γιορτή, ΜΑΖΙ στη Σκηνή, ΜΑΖΙ στη Ζωή» η σκηνοθέτης και χορογράφος Αθηνά Δόγκα ανέβασε στην σκηνή μια χορευτική ομάδα που αποτελούταν από παιδάκια του νηπιαγωγείου και του δημοτικού, ΑμεΑ, εργαζομένους και εθελοντές της ΕΣΤΙΑΣ, και ενήλικες από την περιοχή. Όλοι μαζί είχαν κάνει συνεχείς πρόβες το τελευταίο τετράμηνο. Οι δικοί μας άνθρωποι της ΕΣΤΙΑΣ προετοιμάστηκαν και έδωσαν παράσταση μαζί με τους άλλους χορευτές, όπως τον αστυνομικό υποδιευθυντή, του Γαλαξιδιού, την επιμελήτρια του Ναυτικού Μουσείου και άλλους. Κάποια στιγμή μια φίλη που γνωρίζει καλά την ΕΣΤΙΑ, μου ψιθύρισε «τα παιδιά της ΕΣΤΙΑΣ δεν είναι εδώ σήμερα;” Της τα έδειξα πάνω στην σκηνή….. Ήταν μια στιγμή οπού συνειδητοποιείς πως το όραμα έχει γίνει πραγματικότητα, αμοιβαίος εμπλουτισμός από όλους για όλους.

Το Φεστιβάλ τελούσε υπό την Αιγίδα της Πρεσβείας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής & Αλληλεγγύης, του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων & Αθλητισμού, της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Στερεάς Ελλάδας, και του Υπερταμείου. Υποστηρίχτηκε από την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, η οποία το ενέταξε στην Εβδομάδα Ευαισθητοποίησης «Όλοι Μαζί, Όλοι Ίσοι» της δομής «Γέφυρα».