Η Μαρία Παπαλεοντίου δεν είναι απλώς μια φωνή με ιδιαίτερο ηχόχρωμα. Είναι μια καλλιτέχνιδα που κουβαλά τη θάλασσα της Κρήτης, τις μουσικές του Bach, τα ξενύχτια της Αθήνας και τις σιωπές της μητρότητας. Με αφορμή τη νέα της συνεργασία με τον Mc Yinka στο τραγούδι «Μες στο πλήθος», μιλά στο parapolitika.gr και τον Γιάννη Ξυνόπουλο και τογια τη διαδρομή της, τους σταθμούς, τα διλήμματα, τις επιστροφές και τις βαθύτερες ανάγκες που την οδηγούν μέχρι σήμερα στη δημιουργία τραγουδιών που υπενθυμίζουν την ανθρώπινη συνθήκη.

Ποια είναι η Μαρία Παπαλεοντίου

Η Μαρία Παπαλεοντίου γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Κρήτη. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο ΕΚΠΑ και άρχισε να τραγουδά επαγγελματικά από τα φοιτητικά της χρόνια. Στα πρώτα της βήματα συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Μανώλης Ρασούλης, ο Μιχάλης Τζουγανάκης και τα Μακρινά Ξαδέρφια. Μετά από μια παύση λόγω μητρότητας, επανήλθε με προσωπική δισκογραφία, όπου ξεχωρίζουν τραγούδια όπως τα «Βράχος», «Σκέρτσο», «Γαρδένια» και το «Μες στο πλήθος» με τον Mc Yinka. Η μουσική της κινείται ανάμεσα στο έντεχνο, την indie pop και τις παραδοσιακές επιρροές, ενώ παράλληλα είναι ενεργή σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα.



Μαρία Παπαλεοντίου: Μεγάλωσα δίπλα στη θάλασσα

Μεγάλωσα δίπλα στη θάλασσα και πάντα την ένιωθα αγκαλιά, καταφύγιο, κολυμπήθρα εξαγνισμού και αναγέννησης. Το Λιμάνι Χερσονήσου μια κωμόπολη τότε. Τουριστικό θέρετρο που κάθε καλοκαίρι βούλιαζε από κόσμο που ερχόταν με προσδοκίες για ξέφρενες νύχτες, αλμύρα και περιπέτεια. Με τα πρώτα κρύα το σκηνικό άλλαζε. Μέναμε πάλι «εμείς κι εμείς», οι ντόπιοι μεταξύ μας. Σμίγαμε στις εκκλησίες, στα καφενεία και στις κοινωνικές εκδηλώσεις. Υπήρχε πάντα ευτυχώς -από κάποιους φωτισμένους ανθρώπους της περιοχής- η μέριμνα για να δοθεί διέξοδος στις καλλιτεχνικές μας ανησυχίες. Έτσι κάθε Παρασκευή επιχειρούσα τις πρώτες φωνητικές μου ακροβασίες στη χορωδία κλασικού ρεπερτορίου της περιοχής μου. Οι μεγάλες ξένες επιτυχίες της δεκαετίας του ’90 που παίζονταν από τα club της πόλης, οι βυζαντινές κλίμακες της κυριακάτικης λειτουργίας, το χορωδιακό κλασικό ρεπερτόριο του Bach και Schumann και το μονίμως παρόν παραδοσιακό μουσικό ιδίωμα του νησιού δημιούργησαν ένα αλλοπρόσαλλο ηχητικό σύμπαν μέσα μου που με ωθεί μέχρι σήμερα να πειραματίζομαι με μουσικά είδη και ύφη και να αρέσκομαι στα ανέλπιστα μουσικά παντρέματα.



Η πρώτη επαφή με την Αθήνα και το τραγούδι

Για δύο μόρια χάνω την Νομική Κομοτηνής και περνάω στη δεύτερη επιλογή μου, το λατρεμένο μου τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Η μετάβαση στην πρωτεύουσα καρμική. Ξέγνοιαστη φοιτητική ζωή, με τραγούδια και κιθάρες στα καταστρώματα των πλοίων και στις παραλίες τα ηλιοβασιλέματα. Στο τρίτο έτος της σχολής ξεκινά κι η επαγγελματική μου ενασχόληση με το τραγούδι σε μια μουσική σκηνή των Εξαρχείων, τη «Σκιά του Φεγγαριού» με τον Πέτρο Δουρδουμπάκη. Η μία συνεργασία φέρνει την άλλη. «Μακρινά Ξαδέρφια», Διονύσης Σαββόπουλος, Ορφέας Περίδης, Μανώλης Ρασούλης, Διονύσης Τσακνής, Χρήστος Νικολόπουλος, Μιχάλης Τζουγανάκης, Γιώργος Τζώρτζης, Θοδωρής Παπαδόπουλος κ.α. Η κάθε συνεργασία με εισάγει και με εκπαιδεύει σε ένα ρεπερτόριο ενώ διαμορφώνει μέχρι σήμερα τις μουσικές μου επιλογές.



Η μητρότητα και η στροφή προς τα μέσα

28 χρονών φέρνω στον κόσμο το πρώτο μου παιδί. Αποφασίζω να σταματήσω το τραγούδι και να αφοσιωθώ στη φροντίδα της οικογένειάς μου. Δεν ήταν πάντα εύκολα αλλά εκ των υστέρων δεν μετανιώνω γι’ αυτή μου την επιλογή… Η μητρότητα αποκάλυψε κρυμμένες δυνάμεις μου και με έμαθε τι σημαίνει να νοηματοδοτείς τη ζωή σου μέσα από τη χαρά «του να δίνεις»… Η μητρότητα όπως και η συντροφικότητα συνέβαλλαν σε μια «γείωση του εγώ» και στην ανάπτυξη μιας ευαισθησίας και μιας ενσυναίσθησης που αποδεικνύεται εξαιρετικά χρήσιμη στη σύνδεσή μου με τους ανθρώπους.



Η επιστροφή με προσωπικό υλικό

Επιστρέφω στα μουσικά πράγματα όταν ο μικρός μου γιος ξεκινά δημοτικό σχολείο. Αλλά αυτή τη φορά τολμώντας να προτείνω το δικό μου υλικό. Είχα φτάσει πλέον σε μια κατάσταση εσωτερικής και ερμηνευτικής ωρίμανσης και ένιωθα πως είχα ένα πιο προσωπικό μήνυμα που ζητούσε να επικοινωνηθεί. Αξιόλογοι δημιουργοί μου εμπιστεύτηκαν τραγούδια τους που θεωρώ πλέον χρέος μου να τα βγάλω «στον αέρα»! Έτσι τα τελευταία χρόνια προχωράμε με συνέπεια στην έκδοση πρωτότυπων τραγουδιών που αντιπροσωπεύουν την ομάδα, προσπαθώντας να υπηρετήσουμε το καλό ελληνικό μας τραγούδι. Η τελευταία μας κυκλοφορία είναι το «Μες στο πλήθος» με τη συμμετοχή του ράπερ Mc Yinka ενώ μέχρι τέλους Ιουλίου αναμένεται να κυκλοφορήσει ένα EP με τρία τραγούδια, που ξεχωρίζουν για τα πιο «τζαζέ», ρετρό τους χαρακτηριστικά.



Ένα ΕP με παριζιάνικο αέρα…

Από τότε που ξεκίνησα να προτείνω το δικό μου υλικό δεν επεδίωξα να καταθέσω μια πιο ολοκληρωμένη δουλειά. Το “Coucou!” είναι το πρώτο μου EP και θα κυκλοφορήσει σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες από την Panik Oxygen μέχρι τέλους Ιουλίου. Ένα EP με τρία τραγούδια, που ξεχωρίζουν για τα πιο «τζαζέ», ρετρό τους χαρακτηριστικά. Αγαπώ τη γαλλική γλώσσα και κουλτούρα κι αυτή η δουλειά στο σύνολό της εκφράζει αυτή την πλευρά του εαυτού μου! Τρία δροσερά τραγούδια για τις περιπέτειες του έρωτα και την ομορφιά της αγάπης!


Η ουσία της ζωής και της τέχνης

Μέσα από τα τραγούδια μας προσπαθούμε να υπενθυμίσουμε την «ανθρώπινη συνθήκη». Αυτήν αναζητώ κι εγώ στην καθημερινότητά μου. Το αυθεντικό χαμόγελο που δεν απευθύνεται στην κάμερα, το ρομαντισμό του «μαζί», την ομορφιά της απλότητας και την αλληλεγγύη της κοινότητας. Αλλά λέγαμε για τη θάλασσα… και πως η πίκρα με κατακλύζει, που από αγκαλιά και βάλσαμο, γίνεται για κάποιους… ο τάφος ο υγρός μιας τελευταίας, μάταιης ελπίδας…