Η Roma Gallery παρουσιάζει την ομαδική έκθεση "Γεωμετρική Όραση: Όπυ Ζούνη, Μαριάννα Λούρμπα, Γιάννης Μίχας"
Σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Άλιας Τσαγκάρη
Η έκθεση "Γεωμετρική Όραση: Όπυ Ζούνη, Μαριάννα Λούρμπα, Γιάννης Μίχας" προτείνει την παράλληλη θέαση τριών διακριτών οπτικών πάνω στην ιδέα της γεωμετρίας
Η Roma Gallery παρουσιάζει την ομαδική έκθεσηΓεωμετρική Όραση: Όπυ Ζούνη, Μαριάννα Λούρμπα, Γιάννης Μίχας σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Άλιας Τσαγκάρη. Η έκθεση προτείνει την παράλληλη (side-by-side) θέαση τριών διακριτών οπτικών πάνω στην ιδέα της γεωμετρίας, δίνοντας έμφαση στην αισθητηριακή πρόσληψη και την επεξεργασία γεωμετρικών εννοιών από τους τρεις καλλιτέχνες. Αντί να επιβάλει ένα επίπλαστο τεχνοϊστορικό αφήγημα που θα κατέτασσε τα έργα σε μία συγκεκριμένη σχολή βάσει μορφολογικών συναφειών ή αναφορών σε κοινές παραδόσεις της καλλιτεχνικής γλώσσας, η Γεωμετρική Όραση αναδεικνύει την έννοια της γεωμετρίας ως αφετηρία για τη διαμόρφωση ενός σύνθετου πλέγματος διασυνδέσεων, εντός του οποίου οι διαφορετικές προσεγγίσεις συναρθρώνονται σε ένα ενιαίο πεδίο χωρικών συσχετισμών.
Η Όπυ Ζούνη (1941-2008) προχωρά σε μια αναλυτική οργάνωση της προοπτικής, αναδιατάσσοντας πρισματικές οπτικές εντός ενός ψευδαισθησιακού χώρου. Τριγωνικές δέσμες και διαβαθμισμένα χρωματικά επίπεδα κλιμακώνονται, συγκροτώντας έναν παράλληλο χώρο που διασαλεύει τη σταθερότητα της οπτικής εμπειρίας. Στο έργο της, η γεωμετρία δεν λειτουργεί ως περιορισμός ούτε ως μονομερής ενασχόληση· αντιθέτως, αναδύεται ως διαρκής πρόκληση, ως ένας μηχανισμός που ενεργοποιεί την παράλληλη ανάπτυξη της ύλης και την επέκταση του εικαστικού πεδίου.
Η Μαριάννα Λούρμπα (γεν. 1980) συγκροτεί μια τοποειδική εκδοχή γεωμετρικής αφαίρεσης που αντλεί από τις αρχιτεκτονικές δομές του Αιγαίου: επάλληλα επίπεδα, αναδυόμενοι όγκοι, στρογγυλεμένες γωνίες και μονοχρωματικές επιφάνειες που εντείνουν την αίσθηση βάθους. Η ακρίβεια των γραμμών και η αυστηρή οργάνωση των χωρικών διαστημάτων λειτουργούν ως συντακτικές αρχές που διαμορφώνουν το οπτικό πεδίο, όπου επιφάνεια, αφαίρεση και γεωμετρία συνυφαίνονται. Οι σχηματικοί όγκοι της αναδύονται ως αυτόνομες συνθετικές μονάδες με σαφή χωρικό και δομικό ρόλο στη συνολική σύνθεση.
Ο Γιάννης Μίχας (1938–2008) προσεγγίζει τη γεωμετρία ως ένα δυναμικό σύστημα θεμελιωμένο στον μετασχηματισμό των μορφών. Η πρακτική του χαρακτηρίζεται από τη διαρκή εξέλιξη των βασικών στοιχείων προς νέες κατευθύνσεις, διαμορφωμένες από τις σχέσεις που αυτά αναπτύσσουν μεταξύ τους. Διυλίζοντας τις παρατηρήσεις του από τον σύγχρονο κόσμο, ο Μίχας απομονώνει σχήματα που συγκροτούν πεδία αλληλοσυσχέτισης. Η διαδικασία αυτή απλοποίησης σε στοιχειώδεις φόρμες τον οδηγεί στα αναγνωρίσιμα πλέγματα τετραγώνων.
Υπό αυτό το πρίσμα, η γεωμετρία επανέρχεται όχι ως ενιαία γλώσσα, αλλά ως πολλαπλή εμπειρία όρασης· ως ανοιχτή διαδικασία σχέσεων, μεταβολών και αναφορών.
En
