Ο Στράτος Τζώρτζογλου, ηθοποιός με πολυετή πορεία και διαχρονική γοητεία, επιστρέφει δυναμικά στο θεατρικό προσκήνιο με την παράσταση του Μηνά Βιντιάδη «Βροχή τα Βέλη». Η περιοδεία ξεκίνησε από τις 27 Σεπτεμβρίου από τη Μύκονο, με είσοδο ελεύθερη, προσφέροντας στο κοινό την ευκαιρία να απολαύσει από κοντά έναν από τους πιο αγαπητούς ζεν πρεμιέ της ελληνικής σκηνής. Μέσα από αυτό το έργο, ο Στράτος Τζώρτζογλου δεν περιορίζεται μόνο στο ρόλο του ηθοποιού αλλά φέρνει στην επιφάνεια τη βαθιά ανθρώπινη πλευρά της ζωής, με όλα τα πάθη, τις συγκινήσεις και τις μικρές χαρές που την καθορίζουν. Το έργο συνδυάζει γέλιο, συγκίνηση και χιούμορ, παρουσιάζοντας ένα συνεχές παιχνίδι συναισθημάτων που αντικατοπτρίζει την ίδια τη ζωή μας. Αποκαλύψεις, προσωπικές αλήθειες, λάθη και αναμνήσεις συνυφαίνονται σε μια μοναδική εμπειρία θεάτρου, που υπόσχεται να καθηλώσει το κοινό από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Το σημείωμα του Στράτου Τζώρτζογλου
Ο ηρωας Οδυσσεας,, την ημερα των γενεθλιων του ,«εξομολογειται» στους καλεσμενους του , τη ματαιωση της ζωης του,οντας ο ιδιος πετυχημενος επαγγελματικα ως διαφημιστης - χανει τον ερωτα της ζωης του και με αυτη την αφορμη ,εξομολογειται «την ματαιοτητα τπυ ναρκισισμου», τη μανια του να αρεσεις με οποιο κοστος , αλλα και το «χασιμο της αγαπης» , την πικρα του για το «κοριτσακι του που χαθηκε πριν γεννηθει, τον πνιγμο του πατερα του στο βυθισμα τπυ καραβιουστο οποιο δουλευε, την απωλεια της γιαγιας του που λατρευε , τον χαμο της μανας του , τον χωρισμο του απο την γυναικα που ηταν ο μεγαλυτερος ερωτας της ζωης του,αλλα ταυτοχρομα μιλαει με ενθουσιασμο για την αξια της «αγαπης χωρις ορια» ,το παθος του για μια νεα ζωη γεματη συμπονια και τρυφεροτητα για τους αλλους ανθρωπους ,την αξια της φιλιας , την ελπιδα του να «ξαναγεννηθει» ως καινουριος ανθρωπος!Τα «ξαναβιωνει αλλα και τα εξομολογειται» και στην «εικονα του μικρου Χριστουλη» που κουβαλαει παντα μεσα στη βαλιτσα του , οπως επισης χαιδευει το πουκαμισο του πεθαμενου πατερα του, παιζει με τις γοβες της χαμενης μητερας του , για να ξαναθυμηθει τον «ηχο των βηματων της»,χορευει με το κοκκινο φορεμα της γυναικας του που οπως την αποκαλει ηταν, ειναι και θα ειναι ο μοναδικος ερωτας της ζωης του και λιγο πριν σβησει την τουρτα ευχεται να ξαναγεννηθει ως ενας ανθρωπος που ξερει πως να αγαπαει!«Κανέναν δεν περιμένω. Κανείς δεν με περιμένει. Εχω μόνο εσάς. Ελάτε να τραγουδήσουμε και να μου ευχήθητε ΝΑ ΔΙΩΞΩ ΜΑΚΡΥΑ ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ και εύχομαι ….ΝΑ ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΩ ….από την αρχή !!!«Αλήθεια ,ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ Ν’ ΑΛΛΑΞΩ»; «Ο ΑΝΤΡΑΣ αρχίζει να γδύνεται αργά μέχρι να μείνει εντελώς γυμνός και στο τέλος σβήνει την τούρτα σε στάση εμβρύου).
Πρόκειται για ένα κοινωνικό έργο που αναφέρεται στις σχέσεις των δύο φύλων, στους φόβους και τις αγωνίες του ανθρώπου και στη δύναμη της αισιοδοξίας, όπου το χιούμορ και το γέλιο, διαδέχονται τη συγκίνηση, σ’ ένα συνεχές παιχνίδι συναισθημάτων, όπως είναι η ζωή μας. Ένας άντρας γιορτάζει τα εξηκοστά του γενέθλια και ενώ περιμένει τους καλεσμένους του, κάνει μια πρόβα για το τι θα τους πει. Για τα παιδικά του χρόνια, το επάγγελμα του, τον γάμο του, τις γυναίκες της ζωής του, τους φόβους και τις αγωνίες του, τα λάθη, τις αλήθειες και τα ψέματα του. Ως που μπορούν να φτάσουν οι αποκαλύψεις του; Πόσα θα τολμήσει να πει; Ποιοι θα έλθουν στο τέλος να του ευχηθούν; Όπως ο ίδιος λέει είναι ένας άντρας που «σ’ όλες τις ηλικίες του, κλέβει τις εφηβειες του».
En
