Η τέχνη… απογειώνεται: Η μοναδική έκθεση "all aboard" στο αεροδρόμιο "Ελευθέριος Βενιζέλος" (Εικόνες)

Ένα μοναδικό ταξίδι προσφέρει στους θεατές η νέα ομαδική έκθεση «all aboard», η οποία στη κυριολεξία απογειώνει την τέχνη! Πρόκειται για μια νέα γκαλερί, η οποία φιλοξενείται στον αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» από τις 9 Οκτωβρίου έως τις 9 Νοεμβρίου 2025. Συγκεκριμένα, η έκθεση, την οποία επιμελήθηκε ο Κώστας Πράπογλος και διοργανώνει το artefact athens, στεγάζεται στο Express Facility, ένα κτίριο δίπλα στον δυτικό διάδρομο απογείωσης και προσγείωσης. Ο χώρος αυτός, γεμίζει με έργα 40 καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, κάνοντας την αναμονή, τη μετάβαση και τον αποχωρισμό να αποκτούν νέα, ποιητική διάσταση. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά καταλαβαίνεις ότι δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη έκθεση. Βρίσκεσαι σε έναν χώρο «ανάμεσα», όπου η τέχνη συναντά το ταξίδι. Οι ήχοι των κινητήρων και οι ανακοινώσεις πτήσεων γίνονται το φυσικό φόντο μιας εμπειρίας που μοιάζει περισσότερο με ταξίδι παρά με επίσκεψη σε γκαλερί.

Διαβάστε: Ελληνοαμερικανική Ένωση: Έκθεση φωτογραφίας για την εκρηκτική ζωή του Ανδρέα Βουτσινά από τον Τσαρούχη και τη Μερκούρη ως τον Φελίνι και την Φόντα

Ο εγκέφαλος στο κέντρο του χώρου

Μπαίνοντας στον χώρο, δεν γίνεται να μην σου τραβήξει την προσοχή το «Elegy for a Sleeping Engine» της Άντας Πετρανάκη. Ένα έργο-δήλωση, που γίνεται σχεδόν ο πρωταγωνιστής της έκθεσης. Μια σκιαγράφηση ανθρώπινου κεφαλιού με μπλε neon φώτα αγκαλιάζει μια πραγματική μηχανή αεροπορικού κινητήρα Rolls-Royce, δεμένη πάνω σε μεταλλική σκαλωσιά υψηλής τεχνολογίας.

Η ιστορία πίσω από το έργο είναι εξίσου συναρπαστική: η μηχανή προέρχεται από τη Συλλογή Μονοκινητήριων του Αριστοτέλη Ωνάση, με στοιχεία χρυσού στο εσωτερικό της, ένα εύρημα με ιστορικό βάρος και αδιαμφισβήτητο συμβολισμό.

Στο έργο της Πετρανάκη, ο εύθραυστος, φθαρτός άνθρωπος αντιπαραβάλλεται με τον ψυχρό, τέλειο άνθρωπο-μηχανή. Είναι μια στιγμή στοχασμού για την εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και της αυτοματοποίησης, μια εικαστική συνομιλία με το μέλλον. Η ίδια η καλλιτέχνιδα μάς είπε πως το έργο της εξερευνά «την πολύτιμη ευαλωτότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου απέναντι στην ψυχρή τελειότητα των μηχανών». Και πρόσθεσε μια φράση που μένει:

«Το μάτι δεν είναι για να βλέπει – είναι για να δακρύζει.» Μια φράση του Αυγουστίνου που αποκτά νέα επικαιρότητα στην εποχή του AI. «Αν χαθεί το συναίσθημα, αν χαθεί η συγκίνηση, χάνεται ο ίδιος ο πυρήνας της ανθρωπινότητας.» όπως δήλωσε και η ίδια.

Το έργο αυτό δεν εντυπωσιάζει μόνο με το μέγεθος ή τη λάμψη του· σε κάνει να σταθείς και να το παρατηρήσεις. Ο μπλε φωτισμός, το μέταλλο και ο ήχος των αεροπλάνων δημιουργούν μια δυνατή, σχεδόν κινηματογραφική ατμόσφαιρα. Είναι από εκείνα τα έργα που δεν χρειάζονται εξηγήσεις, σε “πιάνουν” κατευθείαν.

Ταξίδι στη μνήμη και στο σώμα

Το «Geographia Corporis (1997–2025)» της Βαρβάρας Μαυρακάκη λειτουργεί σαν ποιητικός χάρτης της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι ναυτικοί της χάρτες δεν δείχνουν προορισμούς, αλλά συναισθήματα. Οι γραμμές τους θυμίζουν ακτογραμμές του σώματος, τα ρεύματα μοιάζουν με αναπνοές.

Η εικαστικός συνδέει το σώμα, τη μνήμη και τον χώρο σε μια ενιαία εικαστική εμπειρία, όπου το δέρμα γίνεται χαρτί και η διαίσθηση οδηγός. Είναι μια δουλειά σχεδόν αισθησιακή, όπου η γεωγραφία συναντά την ψυχή. Η έκθεση της χρονικά εκτείνεται σχεδόν τρεις δεκαετίες, αποτυπώνοντας μια σπάνια συνέπεια στην καλλιτεχνική της διαδρομή.

Εισιτήριο …. που σε "διαβάζει"

Στην καρδιά της έκθεσης, ένα βιωματικό παιχνίδι τύπου fortune telling κερδίζει το κοινό. Σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο που θυμίζει εκδοτήριο εισιτηρίων, οι επισκέπτες γράφουν πάνω στο «εισιτήριό» τους από πού θέλουν να (ξε)φύγουν και ποιος είναι ο προορισμός τους, όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά και ψυχικά.

Λίγα δευτερόλεπτα μετά, ένας αλγόριθμος εμφανίζει ένα quote-πρόβλεψη, μια φράση για το μέλλον και το παρόν σου. Είναι ένα από τα πιο παιχνιδιάρικα, αλλά και πιο στοχαστικά σημεία της έκθεσης που απογειώνει την εμπειρία κάθε επισκέπτη.

Ανάμεσα στα έργα που συγκινούν βαθιά, ξεχωρίζει εκείνο της κυρίας Ζαράρη από την Κάσο. Πρόκειται για ένα χειροποίητο κέντημα ζωγραφισμένο γύρω στο 1900–1910 από συγγενή της, πάνω στο οποίο η ίδια αποτύπωσε ψηφιακά φωτογραφία της οικογένειάς της. Το έργο συμπληρώνεται από χώμα, υλικό που πολλοί άνθρωποι έπαιρναν μαζί τους όταν ξενιτεύονταν, ως σύμβολο βιώματος, πατρίδας, μνήμης, καταγωγής.

Από το χώμα και τα φυτικά μοτίβα ως τις γενεαλογικές γραμμές, το έργο της Ζαράρη συνδέει τον αναλογικό κόσμο με τον ψηφιακό, την αφετηρία της ζωής με τη ρίζα του ανθρώπου. Μια τρυφερή γέφυρα ανάμεσα στο τότε και το τώρα.

Για το τέλος, το έργο «Θραύσματα Ύπαρξης» της Μαριάννας Στραπατσάκη. Ένα επιτοίχειο έργο από λαδομπογιά και μέταλλο, που απεικονίζει τον κύκλο της ζωής, έναν κύκλο που δεν κλείνει ποτέ. Η καλλιτέχνις σχολιάζει με λιτά μέσα τη συνεχή ροή της ύπαρξης και τη διαρκή μεταμόρφωση των πραγμάτων — μια υπενθύμιση ότι τίποτα δεν τελειώνει οριστικά, απλώς αλλάζει μορφή.

Η έκθεση «all aboard» δεν είναι απλώς μια ακόμη στάση στον χάρτη της σύγχρονης τέχνης. Είναι μια διαφορετική εμπειρία, που φέρνει τη δημιουργία εκεί όπου δεν την περιμένεις, στο αεροδρόμιο. Ο Κώστας Πράπογλου και η ομάδα του artefact athens καταφέρνουν να μετατρέψουν έναν χώρο ταχύτητας και μετάβασης σε σημείο συνάντησης τέχνης, τεχνολογίας και καθημερινότητας.

Ο αερολιμένας γίνεται έτσι μια σκηνή όπου η αναμονή αποκτά ενδιαφέρον, οι επιβάτες γίνονται θεατές και η τέχνη συνομιλεί με τον ρυθμό του πραγματικού κόσμου. Είναι μια έκθεση που σε βάζει να σκεφτείς, με ρυθμό, εικόνα και στυλ.

Η είσοδος είναι δωρεάν (με επίδειξη ταυτότητας ή διαβατηρίου), ενώ η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 9 Νοεμβρίου 2025, κάθε Τετάρτη έως Κυριακή, 12:00 – 19:00.

Αν αγαπάς τη σύγχρονη τέχνη ή απλώς ψάχνεις κάτι διαφορετικό να κάνεις στην Αθήνα, βάλε το «all aboard» στο πρόγραμμά σου. Είναι το πιο απρόσμενο πολιτιστικό ταξίδι της φετινής σεζόν … και δεν χρειάζεσαι καν εισιτήριο επιβίβασης.