Μέσα σε κλίμα προσμονής αλλά και συναισθηματικής φόρτισης πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο Παλλάς η συνέντευξη Τύπου για τη νέα μεγάλη παραγωγή «Αλεξάνδρεια» σε σύλληψη και σκηνοθεσία Φωκά Ευαγγελινού. Μια παράσταση που γεννήθηκε από ένα προσωπικό όραμα, εξελίχθηκε σε ένα καλλιτεχνικό ταξίδι και ολοκληρώθηκε χάρη στη συνεργασία σπουδαίων δημιουργών, συντελεστών και ηθοποιών. Ο Φωκάς Ευαγγελινός μίλησε για τη γέννηση και την πορεία της παράστασης: «Όταν πρότεινα την ιδέα στον κύριο Κεντ δεν με ρώτησε ποιος θα παίξει. Μου είπε: “Προχώρα”. Κι έτσι ξεκίνησε αυτή η όμορφη συγκυρία, να πραγματοποιηθεί στο Παλλάς μια τόσο μεγάλη παραγωγή. Σ’ αυτό το όνειρο που ξεκίνησε από μένα, είχα συνοδοιπόρους τους συντελεστές και ένα καστ ηθοποιών που, εκτός από καταπληκτικοί καλλιτέχνες, είναι και υπέροχοι άνθρωποι. Χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε ούτε η ιδέα ούτε η σύλληψη.»

Διαβάστε: Η "Αλεξάνδρεια" καταφθάνει στο Παλλάς" - Μια θεατρική εμπειρία που θα συζητηθεί

Οι συνεργάτες πίσω από την «Αλεξάνδρεια»

Ο δημιουργός μίλησε ιδιαίτερα για τη στενή συνεργασία του με τους βασικούς συντελεστές: «Συνοδοιπόρος μου σε αυτό το ταξίδι ήταν η Ζέτη Φίτσιου, που έγραψε το πρωτότυπο κείμενο και την ιστορία του έργου. Την πρωτότυπη μουσική υπέγραψε η Ευανθία Ρεμπούτσικα, με μουσικές που μοσχοβολούν Μεσόγειο, που νομίζεις ότι σε φυσάει το αεράκι της Κορνίζ της Αλεξάνδρειας. Ο Άρης Δαβαράκης έγραψε τους στίχους — συγκινητικό για μένα, γιατί είναι Αλεξανδρινός. Μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια και εκτός από τη γραφή, ήταν πολύτιμη η συμβουλή του σε όλο το εγχείρημα.»

«Ο Μανώλης Παντελιδάκης δημιούργησε εντυπωσιακά σκηνικά, αφαιρετικά και πρωτότυπα για τα ελληνικά δεδομένα. Η Ιωάννα Τσάμη στα κοστούμια κατάφερε κάτι πολύ δύσκολο: να ντύσει 25 άτομα και να αποδώσει πιστά την ατμόσφαιρα της δεκαετίας του ’30. Ο video artist Παντελής Μάκκας — ένας άνθρωπος που, παρότι στο κομμάτι της τεχνολογίας έχει αγγίξει τέτοιο επίπεδο, δεν χάνει ποτέ την ευαισθησία του ως καλλιτέχνης— δημιούργησε έναν μαγικό κόσμο. Και φυσικά, τα φώτα του Γιώργου Τέλλου μετέφεραν τη σκηνική αποτύπωση της επικίνδυνης αλλά και γεμάτης φως Αλεξάνδρειας.»

img_8619
img_8618
img_8617

 

Καβάφης και ιστορική μνήμη

Ο Φωκάς μίλησε εκτενώς για το κεντρικό θέμα της παράστασης και τη σχέση της με τον Καβάφη: «Δεν θα μπορούσε να λείπει ο ποιητής μας, ο Καβάφης. Για μένα χωρίς τον Καβάφη δεν υπάρχει Αλεξάνδρεια. Με συγκίνησε η πολυπολιτισμικότητα της πόλης, η συνύπαρξη ανθρώπων διαφορετικών γλωσσών, θρησκειών και εθίμων, κάτω από τον γαλάζιο ουρανό της Αλεξάνδρειας — κάτι που σήμερα κινδυνεύει να χαθεί.» Τέλος, αναφέρθηκε εμφανώς συγκινημένος, στο ζήτημα της ιστορικής μνήμης και το διαχρονικό μήνυμα της παράστασης: «Με αυτή την παράσταση προσπαθώ να θυμίσω. Η ιστορία κάνει έναν πολύ όμορφο κύκλο και εμένα με συγκινεί γιατί βλέπω ότι οι άνθρωποι μπορούν τελικά να συνυπάρξουν αν δεν επεμβαίνουν τα μεγάλα συμφέροντα. Η μνήμη είναι πολύ σημαντική. Η λήθη είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα. Εύχομαι αυτό το έργο, που κάναμε όλοι μαζί με κόπο αλλά και πολύ αγάπη, να αγγίξει τις ψυχές των θεατών.»

Η προσωπική σύνδεση της Άννας Μάσχα

Η πρωταγωνίστρια της «Αλεξάνδρειας» Άννα Μάσχα μοιράστηκε την προσωπική της σύνδεση με την παράσταση: «Από τις αφηγήσεις αλλά και μόνο μέσα από το κείμενο, μπορώ να μυρίσω τα μπαχαρικά ενός παζαριού, να δω το βαθύ μπλε ουρανό και να νιώσω τον άνεμο της Μεσογείου. Αυτό ολοκληρώνει με έναν υπέροχο τρόπο το γοητευτικό πακέτο που λέγεται Αλεξάνδρεια.» Αναφερόμενη στην προσωπική της σχέση με το έργο: «Η οικογένειά μου καταγόταν από τη Σμύρνη και μέσα από τις πρόβες θυμήθηκα την προγιαγιά μου, τη Στέλλα, τα φαγητά της, το σπίτι της, τη δική μου παιδική ηλικία. Η Αλεξάνδρεια για μένα είναι σύμβολο, αλληγορία — μου επιτρέπει να μιλήσω για τη δική μου βιογραφία και να θυμηθώ μια χαμένη πατρίδα. Είναι μια ελεγεία, ένα τραγούδι για τον αποχαιρετισμό, για το πώς αποδεχόμαστε τις απώλειες και το τραύμα με γενναιότητα και θάρρος.» Η παράσταση που κάνει πρεμιέρα στις 14 Νοεμβρίου εκτυλίσσεται στην Αλεξάνδρεια της δεκαετίας του ’30, σε μια εποχή πολιτικών αναταραχών αλλά και πολιτισμικής άνθησης, με αφήγηση που ξεκινά στο 1960, σε ένα αθηναϊκό θέατρο, και περνά στη νεανική ηλικία των χαρακτήρων.