Στη νέα σατιρική κωμωδία με τίτλο «Ούτε μπρος, ούτε πίσω» των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα πρωταγωνιστεί φέτος ο Αντώνης Λουδάρος στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος». Ο γνωστός ηθοποιός μιλώντας στο ένθετο Secret της εφημερίδας ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, αναφέρεται στους αστείους μονολόγους του στο έργο, που έχουν πολλά στοιχεία stand up comedy, και που αναδεικνύουν με ξεκαρδιστικό τρόπο την παράνοια της καθημερινότητας μας. Ένα ξεκαρδιστικό καθρέφτισμα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, με ζωντανή μουσική, που σατιρίζει το εδώ και το τώρα.

Ποια είναι η παράνοια της καθημερινότας;

Αυτό που ζούμε σήμερα. Ότι μπορείς να φανταστείς. Από την παράνοια που ζούμε στα σπίτια μας, όσα ζούμε εκτός σπιτιού, μια καθημερινόττα που μας τρελαίνει και βλέπουμε ανθρώπους που έχουν πια σαλτάρει. Επίσης τα πράγματα που έχουν ξεφύγει στην πολιτική, και γενικά ο τρόπος ζωής στη σύχγρονη Ελλάδα. Το έργο έχει λίγο μια τραβηγμένη κωμική διάθεση. Είναι σκετσάκια με τα οποία παρελάυνουν διάφοροι τύποι που συνθέτουν μια εικόνα της καθημερινότητας. Σατιρίζουμε ανθρώπους που λίγο-πολύ τους ξέρουμε όλοι.

Τι σου αρέσει σε αυτό το έργο;

Εγώ το καταδιασκέδαζω! Η επικοινωνία μου με τον κόσμο είναι τόσο ισχυρή, σαν να κάνω ένα μικρό πάρτι μαζί του κάθε φορά που παίζω στην παράσταση. Λέγονται βαθιές αλήθειες με ένα χάδι. Η παράσταση χτυπάει λίγο στις πληγές μας. Αλλά δεν είναι εκεί για να σε πονέσει, είναι εκεί για να σου πει ότι όλοι έχουμε πληγές και να σε θεραπεύσει.

Για να λύσουμε τα προβλήματα μας σήμερα πρέπει να κάνουμε μπρος ή πίσω;

Νομίζω πως πρέπει να κοιτάξουμε εμπρός. Το σίγουρο είναι ότι δεν κοιτάς πίσω και σίγουρα δεν πρέπει να καθόμαστε χωρίς να κάνουμε τίποτα για να διορθωθεί κάτι. Νομίζω ότι περπατώντας θα διασχίσουμε τον εύκολο ή τον δύσκολο δρόμο και κάπου θα φτάσουμε. Όλοι οι Έλληνες κοιταζόμαστε και λέμε «Τι ζούμε; Τι γίνεται». Πρέπει να προχωρήσουμε, όχι να μένουμε αμετακίνητοι.

Αναπολείς ποτέ την ηρεμία της παιδικής μας ηλικίας;

Ναι, δεν είχαμε ευθύνες ως παιδιά. Ήταν πολύ ωραία. Η μόνη ευθύνη ήταν να περάσουμε καλά και να παίξουμε. Άλλοι αναλάμβαναν την ευθύνη το πως εγώ θα ντυθώ, τι θα φάω, πως θα κοιμηθώ. Τώρα όμως εγώ είμαι ο κινυγός της ζωής μου, εγώ πρέπει να βγω για κινύγι για όλα αυτά. Αυτό έχει μια καθημερινή αγωνία, την οποία ζούμε όλοι μας. Αυτό το βλέπεις σε γεμάτα λεωφορεία με ανθρώπους που έχουν μια μορφής κατάθλιψης και πηγαίνουν για το μεροκάματο. Αυτοί οι άνθρωποι με συγκινούν βαθιά. Σε αυτούς θέλω να προσφέρω δυο ώρες χαράς κα γέλιου μέσα από την παράσταση, η οποία απευθύνεται στον κόσμο που έχει ανάγκη να γελάσει. Σαν να του λέω «έλα εδώ να δούμε μαζί τα χάλια μας και να γελάσουμε». Να δώσουμε μια αγκαλιά που μας λείπει πολύ.

Έχεις ποτέ ξεπεράσεις τα όρια σου φτάνοντας στην υπερκόπωση ή την κατάθλιψη;

Ναι. Και όταν συμβαίνει αυτό κάπως λίγο κλείνομαι ώστε να μπορέσω να ανασυνταχθώ και να βρω προς τα που πρεπει να παω. Είναι κάποιες στιγμές που δεν πάμε ούτε μπρος, ούτε πίσω αλλά πρέπει να δεις τι θέλει η ψυχή σου και πως θα φτασεις πιο κοντα στην ευτυχία σου. Με αυτό αναμετριέμαι συνέχεια. Ψάχνω τι θα με κάνει πιο χαρούμενο και συνέχεια περνάω από ένα κόσκινο τα πράγματα.

Το καταφέρνεις;

Όχι πάντα, αλλά το παλεύω. Αλλά δεν θα πω ότι δεν θα προσπαθήσω. Δεν θα θυσιάσω τον εαυτό μου και την προσωπική ευτυχία μου γα να μην στεναχωρήσω τους άλλους. Αυτό το έχω ξεπεράσει. Αν πρέπει να στεναχωρηθούν επειδή εγώ παλεύω με τους δικούς μου δαίμονες για να γίνω καλύτερος και να πάω προς την ευτυχία μου δεν πειράζει, ας στεναχωρηθούν. Πρέπει να προστατεύσω το παιδί που έχω μέσα μου.

Αυτό το παιδί το ακούς;

Ναι, είμαι σε επαφή μαζί του σε καθημερινή βάση. Το φροντίζω. Του μαγειρεύω, λέω μια καλημέρα στον γείτονα εγώ πρώτος για να μου γυρίσει πίσω. Φτιάχνω εγώ τη μέρα μου. Έχω κάνει ψυχοθεραπεία και θα ξανακάνω σύντομα.

Έπαρση έχεις νιώσει;

Ξυστά πέρασα από την έπαρση, αλλά μετά είπα στον εαυτό μου «Ώπα Αντώνη, ξεκαβάλα». Μετά μου πέρασε γιατί αυτό είναι το εφήμερο του επαγγέλματος μας. Τι σημασία έχει αν εγώ τα έχω καταφέρει. Είμαι περήφανος βέβαια για όσα έχω κάνει γιατί το αποτέσλεσμα είναι πολύ παραπάνω από όσα ονειρευόμουν να γίνω. Έκανα παραπάνω πράγματα απο όσα είχα σαν υλικό από την οικογένεά μου, η οποία αποτελείται από απλούς, καθημερινούς ανθρώπους. Χαίρομαι για όσα έχω καταφέρει, αλλά στο τέλος της ημέρας θα γυρίσω στο σπίτι και θα είμαι μόνος μου. Με γειώνει ένας λογαριασμός της ΔΕΗ ή διάφορα τέτοια που αντιμετωπίζουμε όλοι κάθε μέρα.


Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ το Σάββατο 1 Νομεβρίου 2025

«Ούτε μπρος ούτε πίσω»- Η παράσταση

Το έργο «Ούτε μπρος ούτε πίσω» είναι ένα ξεκαρδιστικό καθρέφτισμα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, με μουσική και τραγούδια, που σατιρίζει το εδώ και το τώρα. Αυτό που συμβαίνει στα σπίτια μας, στους δρόμους, στις πλατείες, στην τηλεόραση, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ό,τι μας ενώνει και ό,τι μας χωρίζει ως Νεοέλληνες, με μια ματιά γρήγορη, επιθεωρησιακή, στην κόψη του ξυραφιού. Κομμάτια και αποσπάσματα ζωής και ιστορίες καθημερινής τρέλας σαν σύντομα φλας που πυκνώνουν ό,τι μας απελπίζει και ό,τι μας δίνει ελπίδα. Επτά υπέροχοι κωμικοί ηθοποιοί, αλλάζουν διαρκώς ρόλους για να προλάβουν μέσα σε μιάμιση ώρα και έντεκα σύντομα σκετς, να δημιουργήσουν έναν γαλαξία από πρόσωπα που μας μοιάζουν και πολλές φορές μας εκνευρίζουν, αλλά τα αγαπάμε. Οι ήρωες του έργου είμαστε εμείς, οι γείτονές μας, οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας και οι συνάδελφοί μας. Ή μάλλον όχι εμείς ακριβώς, αλλά οι γελοιογραφίες μας! Η παράσταση είναι η σέλφι μίας κοινωνίας θολωμένης από την ιλιγγιώδη ταχύτητα των εξελίξεων, στην κοινωνία, στην τεχνολογία, στην πολιτική.

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαθανασίου & Μιχάλης Ρέππας
Κοστούμια: Κώστας Ζήσης
Χορογραφίες: Άννα Αθανασιάδη
Σκηνογραφία: Αγγελίνα Παπαχατζάκη
Ενορχήστρωση, Ηχογράφηση: Θωμάς Πούτας
Ηχογράφηση, Μίξη: BK Studios

Μουσικοί:
Κιθάρες: Θωμάς Πούτας
Πιάνο: Κίμων Λιμενίδης
Μπουζούκι: Θανάσης Πετρέλης
Βιολί: Νίκος Γκιουλετζής

Βοηθός Σκηνοθετών: Βίκυ Πάστρα
Creative Agency: GRIDFOX
Παραγωγή: Χρήστος Τριπόδης - «Μέθεξις»

Πρωταγωνιστούν:
Αντώνης Λουδάρος
Ματθίλδη Μαγγίρα
Πάνος Σταθακόπουλος
Σταύρος Νικολαΐδης
Δήμητρα Στογιάννη
Μάνος Ιωάννου
και η
Κατερίνα Ζαρίφη

Πληροφορίες:
Πρεμιέρα παράστασης: 24 Οκτωβρίου 2025
Διάρκεια: 90 λεπτά
Ηλεκτρονική Προπώληση: ΕΔΩ