Βασιλική Μηνά στα Παραπολιτικά: "Η αγάπη έχει όσες μορφές της επιτρέψουμε" - Το βιβλίο που μιλά για την αγάπη χωρίς ταμπέλες

Η συνέντευξη της Βασιλικής Μηνά στο parapolitika.gr και τον Γιάννη Ξυνόπουλο αναδεικνύει μια δημιουργό που ενώνει την ευαισθησία της ειδικής αγωγής με τη λογοτεχνική της φωνή. Το βιβλίο της «Εάν η αγάπη είχε πρόσωπο…» αποτελεί μια βαθιά ανθρώπινη αφήγηση που μιλά για αποδοχή, ενσυναίσθηση και τη μεταμορφωτική δύναμη του φωτός.

Η διαδρομή της Βασιλικής Μηνά

Η Βίκυ Μηνά είναι εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής, κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην αξιολόγηση της εκπαίδευσης και πιστοποιημένη στην παιδοψυχολογία από το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Παράλληλα αρθρογραφεί στη διαδικτυακή πλατφόρμα «Mother’s Blog», ενώ το συγγραφικό της ντεμπούτο με το βιβλίο «Εάν η αγάπη είχε πρόσωπο…» των Εκδόσεων Μελτέμι, έχει ήδη τραβήξει το ενδιαφέρον αναγνωστών που αγαπούν ιστορίες με ουσιαστικό κοινωνικό και συναισθηματικό υπόβαθρο. Η συγγραφέας έχει δομήσει την ταυτότητά της μέσα από την εκπαιδευτική πράξη και την καθημερινή επαφή με παιδιά και ενήλικες που παλεύουν με στερεότυπα. Αυτό το βίωμα δεν λειτουργεί μόνο ως πηγή έμπνευσης, αλλά και ως ηθική πυξίδα στη γραφή της.

Η ανάγκη πίσω από το βιβλίο και η γέννηση της ιστορίας

Η ίδια εξηγεί ότι το βιβλίο γεννήθηκε από τη βαθύτερη ανάγκη της να καταγράψει εμπειρίες και συναισθήματα που συχνά μένουν στη σιωπή. Μιλά για ανθρώπους που ζουν στο περιθώριο, για αδικίες που περνούν απαρατήρητες, για καρδιές που ζητούν χώρο να υπάρξουν. Ως ειδική παιδαγωγός έχει δει από κοντά πόσο μπορεί να αλλάξει η ζωή ενός ανθρώπου όταν νιώσει πραγματική αποδοχή και συμπερίληψη. Αυτή η γνώση αποτελεί τον ανεξίτηλο πυρήνα του βιβλίου της. Το αποτέλεσμα είναι μια ιστορία που δεν υψώνει το δάχτυλο, αλλά προσκαλεί τον αναγνώστη να πλησιάσει τον άλλον, να μπει στα παπούτσια του και να καταλάβει τον κόσμο του χωρίς κρίση.

Η επιλογή των ηρώων της Βασιλικής Μηνά και το μήνυμα της διαφορετικότητας

Η Βασιλική Μηνά επέλεξε για πρωταγωνιστές ένα ομόφυλο, ανάπηρο ζευγάρι. Μέσα από αυτούς θέλησε να αναδείξει ότι η διαφορετικότητα δεν είναι αδυναμία αλλά χρώμα. Οι ήρωές της δεν αποτελούν μια «ειδική κατηγορία», αλλά έναν καθρέφτη της κοινωνίας μας, γεμάτο φόβους, όνειρα, ελπίδες και τρυφερότητα. Η συγγραφέας πιστεύει βαθιά ότι ακόμη και τα πιο κλειστά, προκατειλημμένα περιβάλλοντα μπορούν να μετακινηθούν όταν έρθουν αντιμέτωπα με αληθινή ανθρωπιά. Αυτό ακριβώς επιδιώκει το βιβλίο: να αγγίξει, να ευαισθητοποιήσει και να ανοίξει παράθυρα κατανόησης.

Ιστορίες που τη συνόδευσαν για χρόνια

Η έμπνευση της δεν προήλθε από μια συγκεκριμένη ιστορία αλλά από πολλές μικρές ανθρώπινες στιγμές που παρατήρησε σε παιδιά και ενήλικες. Ήταν ιστορίες ανθρώπων που πάλευαν με ταμπέλες, με τον φόβο της απόρριψης, με την ανάγκη να αγαπηθούν όπως είναι. Αυτές οι ιστορίες τη συνόδευσαν, ώσπου ένιωσε πως χρειαζόταν να γίνουν μια ενιαία αφήγηση, ένα βιβλίο που θα λειτουργήσει σαν γέφυρα. Γι’ αυτό και ο κόσμος του βιβλίου θυμίζει ένα χωριό γεμάτο αντιφάσεις, φόβους αλλά και ομορφιά, όπως ο δικός μας.

Τι θέλει η συγγραφέας να κρατήσει ο αναγνώστης

Η Βασιλική Μηνά επιθυμεί ο αναγνώστης να κλείσει το βιβλίο με μια ήρεμη αλλά ισχυρή σκέψη: «Ίσως τελικά η αγάπη να έχει όσες μορφές της επιτρέψουμε». Θέλει να προκαλέσει έναν εσωτερικό διάλογο για την αξία της συμπερίληψης, για την ανάγκη να στεκόμαστε δίπλα σε όσους υφίστανται αδικία και για το βλέμμα που πρέπει να στρέφεται στον άνθρωπο και όχι στην ταμπέλα. Αν το βιβλίο καταφέρει να μαλακώσει τον τρόπο που βλέπει κανείς τον άλλον ή να αφυπνίσει μια σκέψη, τότε θεωρεί ότι έχει ήδη πετύχει τον σκοπό του.

Περίληψη της ιστορίας και το κεντρικό της μήνυμα

Στο βιβλίο ένα ομόφυλο ζευγάρι ανάπηρων ανδρών μεταμορφώνει με τη δύναμη της αγάπης ένα χωριό που αρχικά τους φοβόταν και τους απέρριπτε. Με καλοσύνη, αξιοπρέπεια και επιμονή γίνονται καθρέφτης ανθρωπιάς, αλλάζοντας τη ματιά όσων ζουν γύρω τους. Η ιστορία τους αποδεικνύει ότι όταν η αγάπη παίρνει πρόσωπο, κανένα σκοτάδι δεν μένει ίδιο.

Η συγγραφέας Βασιλική Μηνά ως παιδαγωγός και ως άνθρωπος

Για τη Βασιλική Μηνά, το βιβλίο λειτουργεί και ως προσωπική υπενθύμιση της αποστολής της. Είτε γράφει είτε διδάσκει, θέλει να δημιουργεί μικρούς, φωτεινούς χώρους όπου οι άνθρωποι μπορούν να υπάρξουν ολόκληροι. Οραματίζεται μια καθημερινότητα πιο ανθρώπινη, πιο δίκαιη και πιο τρυφερή, όπου ο καθένας έχει θέση και φωνή.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Βίκυ Μηνά (@__vckmn__)