Αθανασία Καλογιάννη στα Παραπολιτικά: "Τα Στενά Παπούτσια" και το θέατρο που θυμάται πώς είναι να μεγαλώνεις, από την παιδική ηλικία στα πρώτα βήματα της εφηβείας (Εικόνες & Βίντεο)
"Το θέατρο για παιδιά πρέπει να είναι συναισθηματικά καθαρό"
Η Αθανασία Καλογιάννη μιλά για τη θεατρική μεταφορά του έργου της Ζωρζ Σαρή «Τα Στενά Παπούτσια», την ευθύνη απέναντι στο παιδικό κοινό και τη δύναμη ενός θεάτρου που συγκινεί με αλήθεια.
Η συνέντευξη της Αθανασίας Καλογιάννη στο parapolitika.gr και τον Γιάννη Ξυνόπουλο φωτίζει τη θεατρική μεταφορά του εμβληματικού έργου της Ζωρζ Σαρή «Τα Στενά Παπούτσια», που παρουσιάζεται με μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο Νέος Ακάδημος. Σε μια παράσταση που συνομιλεί με την παιδική ηλικία και τα πρώτα βήματα της εφηβείας, η σκηνοθέτις μιλά για τη δύναμη της παιδικής ματιάς, τη σημασία της ειλικρίνειας απέναντι σε ένα απαιτητικό κοινό και το στοίχημα ενός θεάτρου που δεν επιδιώκει τον εντυπωσιασμό, αλλά τη βαθιά συγκίνηση.
Το έργο της Ζωρζ Σαρή μέσα από τη σκηνοθετική ματιά
Λίγο πριν την ενηλικίωση, σε εκείνη τη σιωπηλή στιγμή όπου η παιδική αθωότητα αρχίζει να συναντά την ευθύνη του κόσμου, τοποθετείται το έργο της Ζωρζ Σαρή «Τα Στενά Παπούτσια». Ένα βαθιά ανθρώπινο κείμενο που μιλά για το μεγάλωμα χωρίς θόρυβο, χωρίς διδαχές, με τρυφερότητα και αλήθεια. Στον Νέο Ακάδημο, η θεατρολόγος και σκηνοθέτηςΑθανασία Καλογιάννη προσεγγίζει το έργο με σεβασμό και καθαρή ματιά, δημιουργώντας μια παράσταση που απευθύνεται τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες που δεν έχουν ξεχάσει πώς ένιωθαν όταν ήταν παιδιά.
Η παράσταση «Τα Στενά Παπούτσια» στο Θέατρο Νέος Ακάδημος
Με εντυπωσιακή ανταπόκριση από το κοινό και διαδοχικά sold out παρουσιάζεται στο Θέατρο Νέος Ακάδημος η θεατρική μεταφορά του εμβληματικού έργου της Ζωρζ Σαρή «Τα Στενά Παπούτσια», σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καλογιάννη. Για πρώτη φορά το πολυαγαπημένο βιβλίο ζωντανεύει στη σκηνή, φωτίζοντας με θεατρική δύναμη τις αγωνίες, τις χαρές και τα μπερδέματα των παιδιών όταν αφήνουν πίσω τους την παιδική ηλικία και κάνουν τα πρώτα βήματα προς την εφηβεία. Τη μουσική της παράστασης υπογράφει ο Σπύρος Λάμπρου, με τραγούδια από τον κύκλο «Μικρά Παιδιά - Μεγάλα Όνειρα», δημιουργώντας ένα αισιόδοξο και ταυτόχρονα συγκινητικό ηχητικό περιβάλλον.
Από την αρχή της συνέντευξης, η σκηνοθέτις κλήθηκε να εξηγήσει τι ήταν εκείνο που την άγγιξε περισσότερο στο έργο της Ζωρζ Σαρή σήμερα. Τα «Στενά Παπούτσια» μιλούν για παιδιά που μεγαλώνουν λίγο πριν το καταλάβουν, σε μια λεπτή στιγμή μετάβασης που παραμένει διαχρονική. «Αυτό που με άγγιξε περισσότερο είναι η στιγμή της μετάβασης. Εκείνη η λεπτή, σχεδόν ανεπαίσθητη γραμμή όπου το παιδί αρχίζει να καταλαβαίνει τον κόσμο λίγο διαφορετικά, χωρίς όμως να έχει χάσει ακόμα την αθωότητά του. Η Ζωρζ Σαρή καταγράφει αυτό το πέρασμα με βαθιά τρυφερότητα και αλήθεια, χωρίς διδακτισμό. Σήμερα, σε έναν κόσμο που ζητά από τα παιδιά να μεγαλώσουν πολύ γρήγορα, αυτή η ιστορία λειτουργεί σχεδόν προστατευτικά».
Η Αθανασία Καλογιάννη και η ευθύνη απέναντι στο παιδικό κοινό
Στη συνέχεια, η συζήτηση στράφηκε στη μεγάλη εμπειρία της στο παιδικό και οικογενειακό θέατρο και στην ευθύνη που συνοδεύει τη δημιουργία παραστάσεων για ένα κοινό τόσο ειλικρινές όσο τα παιδιά. «Η μεγαλύτερη ευθύνη είναι η ειλικρίνεια, κύριε Ξυνόπουλε. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται αμέσως το ψέμα, την υπερβολή ή την πρόθεση εντυπωσιασμού χωρίς ουσία. Οφείλουμε να τους μιλάμε με σεβασμό, να μην τα υποτιμούμε και να μην "χαμηλώνουμε" το περιεχόμενο. Το θέατρο για παιδιά, πιστεύω, ότι πρέπει να είναι αληθινό, ποιοτικό και συναισθηματικά καθαρό».
Η ισορροπία ανάμεσα στο θέαμα και το συναίσθημα
Με δεδομένο ότι η παράσταση συνδυάζει θέατρο, μουσική, τραγούδι και κίνηση, η Αθανασία Καλογιάννη μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο διατηρήθηκε η ισορροπία, ώστε το συναίσθημα να μη χαθεί μέσα στο θέαμα. «Η βασική μας πυξίδα είναι πάντα η ιστορία και οι ήρωες. Κάθε μουσικό ή κινησιολογικό στοιχείο υπηρετεί το συναίσθημα και όχι το αντίστροφο. Δεν μας ενδιέφερε το "εντυπωσιακό", αλλά το ουσιαστικό. Όταν όλα τα μέσα λειτουργούν ως μία ενιαία αφήγηση, τότε το συναίσθημα όχι μόνο δεν χάνεται, αλλά ενισχύεται».
Η Αθανασία Καλογιάννη για τη μουσική και τη φαντασία των παιδιών
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στη μουσική του Σπύρου Λάμπρου και στον κόσμο των «Μικρών Παιδιών – Μεγάλων Ονείρων», με τη σκηνοθέτιδα να εξηγεί πώς αυτά τα στοιχεία εντάσσονται οργανικά στη δραματουργία της παράστασης. «Η υπέροχη μουσική του Σπύρου Λάμπρου λειτουργεί σαν εσωτερική φωνή των παιδιών. Δεν σχολιάζει απλώς τη δράση, αλλά τη φωτίζει συναισθηματικά. Ο κόσμος των "Μικρών Παιδιών - Μεγάλων Ονείρων" δίνει χώρο στη φαντασία, στην ελπίδα και στη συλλογικότητα. Είναι ένας κόσμος που μεγαλώνει μαζί με τους ήρωες και εξελίσσεται μαζί τους. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μικροί θεατές στην παράσταση σιγοτραγουδούν μαζί με τους ηθοποιούς».
Το θέατρο ως υπενθύμιση ενός πιο ανθρώπινου κόσμου
Αφορμή δόθηκε και από τον κόσμο των παιδιών της ιστορίας, έναν κόσμο πιο απλό και πιο ανθρώπινο, που λείπει σήμερα.. «Ναι, πιστεύω ότι λείπει. Όχι γιατί δεν υπάρχει, αλλά γιατί συχνά τον ξεχνάμε. Το θέατρο μπορεί να λειτουργήσει ως υπενθύμιση: να μας φέρει πιο κοντά στις βασικές αξίες, στη φιλία, στη συντροφικότητα, στην αποδοχή. Δεν αλλάζει τον κόσμο, αλλά μπορεί να μας κάνει να τον δούμε ξανά με καθαρό βλέμμα».
Η παιδική μνήμη και η γέφυρα των γενεών
Σε επόμενο σημείο της συζήτησης, η σκηνοθέτις αναφέρθηκε στη δουλειά με τους ηθοποιούς και στη σημασία της παιδικής μνήμης ως εργαλείου σκηνικής αλήθειας. «Δουλέψαμε πολύ πάνω στη μνήμη και στο συναίσθημα, όχι στην εξωτερική μίμηση. Δεν μας ενδιέφερε να "παίξουν παιδιά", αλλά να θυμηθούν πώς ένιωθαν όταν ήταν παιδιά. Όταν ο ηθοποιός συνδεθεί με αυτή την εσωτερική αλήθεια, τότε η παιδική ματιά προκύπτει φυσικά. Για να καταλάβετε, πριν τις πρόβες, συζητήσαμε όλοι μαζί τον πρώτο παιδικό έρωτα του κάθε ηθοποιού. Πως ήταν, πως ένιωθε, πόσο κράτησε… Ήταν μια διαδικασία ανάκλησης βιωμένων συναισθημάτων, που βοήθησε πολύ στην απόδοση των χαρακτήρων».
Κλείνοντας, η Αθανασία Καλογιάννη μίλησε για το συναίσθημα που θα ήθελε να κρατήσει ένα παιδί, αλλά και για τη στιγμή που ένας ενήλικας θεατής αναγνωρίζει κάτι από το δικό του παιδικό παρελθόν. «Θα ήθελα να φύγει με την αίσθηση ότι δεν είναι μόνο του. Ότι τα συναισθήματά του, η χαρά, η λύπη, η απογοήτευση, η προσμονή, έχουν αξία και χώρο να υπάρξουν. Αν ο ενήλικας θυμηθεί, έστω για λίγο, πώς ένιωθε ως παιδί, τότε δημιουργείται μια γέφυρα κατανόησης ανάμεσα στις γενιές. Και αυτό, για μένα, είναι ένα από τα πιο ουσιαστικά κέρδη του θεάτρου».
«Τα Στενά Παπούτσια»: Συντελεστές της παράστασης
Σκηνοθεσία: Αθανασία Καλογιάννη Θεατρική
Διασκευή: Γιάννης Παναγόπουλος
Μουσική & Τραγούδια: Σπύρος Λάμπρου, από τον κύκλο «Μικρά Παιδιά – Μεγάλα Όνειρα»
Κοστούμια: Χάρης Σουλιώτης
Χορογραφίες: Μάρκος Γιακουμόγλου
Σχεδιασμός Φωτισμών: Παναγιώτης Μανούσης
Σκηνικά: Kids Theater
Video Art: Νάνσυ Κουρούνη
Μουσική Διδασκαλία: Ιουλία Τζαννετουλάκου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Πέτρος Λιόντας
En
