Πριν από λίγες μέρες η Evita Maria Duarte de Peron ανέβηκε τα σκαλιά του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά και κατέκτησε για άλλη μια φορά το κοινό. Η προσωπικότητά της, η ζωή της, ο μύθος που την ακολουθεί έκαναν το 1972 τον στιχουργό Tim Rice να ζητήσει από τον φίλο του και συνθέτη Andrew Lloyd Webber να φτιάξουν μαζί ένα μιούζικαλ.


Όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία. Σε μια από τις πιο πετυχημένες μουσικές ιστορίες όλων των εποχών. Το 1976 κυκλοφόρησε το πρώτο διπλό άλμπουμ και το 1978 η Elaine Paige ενσαρκώνει για πρώτη φορά στο West End του Λονδίνου την Evita. To 1996 το έργο μεταφέρθηκε και στην μεγάλη οθόνη με την Madonna να τραγουδά “Don’t cry for me Argentina”


Στην ελληνική παραγωγή τη σκηνοθεσία του έργου έχει αναλάβει ο Δημήτρης Μαλισσόβας και στον ρόλο της Evita εμφανίζεται η Νάντια Μπουλέ.

Ωστόσο μεγάλη συνεισφορά στην επιτυχία του όλου εγχειρήματος έχει ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, μεταφραστής του έργου.


Με μεγάλη πείρα τόσο στην στιχουργική όσο και στην απόδοση και μετάφραση σπουδαίων έργων ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος φέρνει στην ελληνική γλώσσα την ποιότητα των πρωτότυπων στίχων χωρίς να χάνεται τίποτα από την αίγλη του διάσημων κομματιών.


Μόλις λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα του έργου και ενώ σε λίγο καιρό θα ανέβει και στη Θεσσαλονίκη ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος μοιράζεται μαζί μας μερικές σκέψεις του για το δύσκολο έργο που ανέλαβε και έφερε εις πέρας με τεράστια επιτυχία.

Η EVITA λοιπόν. Ένας μεγάλος έρωτας, μια μεγάλη πρόκληση, ένα μεγάλο στοίχημα. Όλα μαζί. Η EVA MARIA DUARTE de PERON, ως φυσική παρουσία υπήρξε το φετίχ ενός ολόκληρου λαού σε μια κομβική στιγμή της ιστορίας του. Η EVITA (έτσι μονολεκτικά) αντίστοιχα, ως θεατρικό έργο, θα αποτελεί στον αιώνα τον άπαντα φετίχ μιας στρατιάς καλλιτεχνών και εραστών του μουσικού θεάτρου, εκπροσωπώντας το λαμπερότερο διαμάντι του στέμματος.

Έργο φιλόδοξο, ανένταχτο, επαναστατικό για την εποχή του, καταστρατηγεί όλους τους κανόνες, ενώ παράλληλα επιστρατεύει ύφη, είδη, φόρμες και διαθέσεις ανάλογα με τα γούστα των δημιουργών του.

Είναι concept δίσκος; είναι μιούζικαλ; είναι ροκ κύκλος τραγουδιών; είναι όπερα; Είναι όλα αυτά και άλλα τόσα: έργο που πηγαίνει όπου φυσάει ο άνεμος της νεανικής δημιουργικής φλόγας των Tim Rice και Andrew Lloyd Webber, δεν χωράει σε καλούπια, δεν κατατάσσεται σε είδη και κατηγορίες - ακριβώς όπως κι η αμφιλεγόμενη γυναίκα στην οποία είναι βασισμένο.

Για ένα μεταφραστή η πρόκληση είναι μεγάλη όσο κι η απειλή: ενας μουσικός λόγος με λεπτές ψυχολογικές αποχρώσεις, που ρέει από την αρχή ως το τέλος χωρίς ίχνος πρόζας και πρέπει να είναι ποιητικός, λυρικός αλλά την ίδια στιγμή πειστικός, στρωτός και άμεσος. Χιούμορ, σαρκασμός, ιστορικές πληροφορίες, προσωπικές διακυμάνσεις, μεταστροφές, συγκρούσεις κι εξομολογήσεις, όλα πρέπει να πατήσουν με σεβασμό σε μια αυστηρή παρτιτούρα που δεν επιτρέπει εύκολες λύσεις κι ελευθερίες.

Ακόμα και τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, αν μπορούσα θα αντικαθιστούσα κάποιες λέξεις με άλλες, θα έπαιρνα άλλους δρόμους, θα έσβηνα, θα διόρθωνα. Δυστυχώς η ευτυχώς όμως μπήκε αναγκαστικά μια τελεία και το κείμενα πέρασε στη σκηνή και στην κρίση σας, εκεί δηλαδή που φτιάχτηκε να ανήκει. Εύχομαι να απολαύσετε το αποτέλεσμα όσο χαρήκαμε κι εμείς τη διαδικασία της δημιουργίας του.

ΥΓ. Η μετάφραση που θα ακούσετε αφιερώνεται στη μνήμη του σπουδαίου δάσκαλου και πρώτου μεταφραστή του έργου στα ελληνικά, του Μάριου Πλωρίτη