Πρόσωπο της χρονιάς για το «Time», έγραψε Ιστορία στα Grammys, παίρνοντας τέταρτη χρονιά σερί το... γραµµόφωνο (από εκεί προέκυψε η ονοµασία τους. Παλαιότερα ονοµάζονταν Gramophone Awards), αλλά η Τέιλορ Σουίφτ έκανε µια πετίτ... αντιγραφή. Που πέρασε στα ψιλά. «∆ανείστηκε» στοιχεία από εµφάνιση της Κέιτ Μίντλετον. Η οποία Κέιτ «παραµένει σε σοβαρή κατάσταση, µη µου µιλάτε για τον Χάρι», είπε συγχυσµένος -και οι ατάκες του δηµοσιεύτηκαν στο «Time»- ο διάδοχος, αντιβασιλέας τώρα, πρίγκιπας Ουίλιαµ. Λοιπόν, το σύνολο της Σουίφτ, το προφανώς εµπνευσµένο από την πριγκίπισσα, είναι Schiaparelli (και τα κοσµήµατα Lorraine Schwartz). Η τουαλέτα της Κέιτ, πάλι, Alexander McQueen και τα γάντια Cornelia James. Το σύνολο αυτό είχε επιλέξει για τα BAFTA του 2023. ∆εν µιλάµε δηλαδή για τεράστια -χρονικά- απόσταση µεταξύ των δύο εκδηλώσεων. Αυτά.

Μια παγκόσμια πρωταθλήτρια με την «Τάτι»

Στην ψυχική υγεία εστιάστηκε η Fayrouz El Mehdawi, παγκόσµια πρωταθλήτρια ελεύθερης κατάδυσης, στο τελευταίο συνέδριο της Breathe Hellas, και η Τατιάνα Μπλάτνικ (για τους φίλους, «Τάτι»), που µόλις είχε επιστρέψει από τον τόπο καταγωγής του πατέρα της, Λάντισλαβ Μπλάτνικ, τη Μάριµπορ της Σλοβενίας, την άκουσε προσεκτικά. Aν κρίνουµε από το βλέµµα της, µε θρησκευτική (περίπου) ευλάβεια. Η σύζυγος του δευτερότοκου γιου του τέως και της Αννας-Μαρίας, Νικολάου, στη συνέχεια έσπευσε να την ευχαριστήσει που µοιράστηκε την ιστορία της. «Είναι µια ιστορία και για τη δύναµη της κοινότητας», εξήγησε η πρέσβειρα της ΜΚΟ, αλλά και της Hellenic Initiative. Ποζάροντας αρετουσάριστη και cool, «µετά το ταξίδι στις ρίζες της», όπως χαρακτήρισε την επίσκεψή της στη Σλοβενία.

Η διαχρονικότητα της (μητέρας) Σίντι

∆εν θα ήταν υπερβολή να γράψουµε ότι αυτή τη στιγµή ο ∆ηµήτρης Γιαννέτος είναι ο κορυφαίος στο hair styling παγκοσµίως. Στρατιές super models και κινηµατογραφικών αστέρων πίνουν νερό στο όνοµά του. Με µια βαλίτσα στο χέρι, τρέχει ανά την υφήλιο για φωτογραφήσεις και catwalks. Kαι τώρα, που η Σίντι Κρόφορντ αφέθηκε στα χέρια του για τη νέα της φωτογράφηση, το απόλαυσε. Το αποτέλεσµα το βλέπετε: Φυσικό, στο γνωστό της καστανόξανθο, αλλά µε extensions, για να φαίνεται πιο µακριά η κόµη, προκειµένου να υποστηρίξει το concept «µεταµοντέρνα Αµαζόνα της Αγριας ∆ύσης». Οπως όµως θα πει η -διαχρονικά όµορφη- Κρόφορντ, το σηµαντικότερο απ’ όλα της τα επιτεύγµατα είναι τα παιδιά της: «Ελπίζω, όταν φύγω, να θυµούνται ότι τα αγαπούσα άνευ όρων». Είδωλο (πάντα).

Απο άλλο έργο

∆εύτερη φορά επικεντρώνοµαι στην ωραία Ελέη της TV. Είπε ατάκα θεϊκή η Ελένη Μενεγάκη στον αέρα του Mega (βεβαίως) και όχι απλώς ταυτίστηκα, αλλά ένιωσα λες και την έλεγα η ίδια. Mot à mot. Εξηγώ: Με πειράζουν στο γραφείο όταν, συχνά, έτσι ξαφνικά, ανοίγω την τσάντα και βγάζω και φοράω κραγιόν – για να νιώσω πάλι... Ντονατέλλα, όταν απ’ το πολύ γράψε-γράψε ξεχνιέµαι, και αυτό επειδή δεν µε θέλω ούτε στιγµή χωρίς κραγιόν. Ενιωσα, που λέτε, την Ελένη φίλη απ’ τα παλιά, όταν είδε πλάνο της µε άβαφα χείλη και είπε: «Ελένη χωρίς κραγιόν, ασανσέρ χωρίς καθρέφτη. Μου πιάνετε την κουβέντα στο διάλειµµα και ορίστε».

Επειδή λοιπόν το κραγιόν είναι η No 1 εφεύρεση στην κοσµετολογία, θέλω να κάνουµε φλασµπάκ και να δούµε µαζί τις περιπέτειες που πέρασε το καλλυντικό που φωτίζει µε µαγικό τρόπο το πρόσωπό µας, αναδεικνύοντας τα χείλη µας. Αν σας επισηµάνω λοιπόν ότι εφευρέθηκε στο Ιράκ, θα το πιστέψετε; Στην αρχική του χρήση, πριν από 5.000 χρόνια, στην περιοχή της Μεσοποταµίας, λατρεύτηκε από θηλυκά κάθε κάστας. Το τελετουργικό όµως των βαµµένων χειλιών ξεκινάει από τους αρχαίους Αιγυπτίους. Η Κλεοπάτρα, πρώτη ιστορική προσωπικότητα-λάτρις του, χρησιµοποιούσε ένα µίγµα από χέννα και καρµίνιο για να βάφει τα χείλη της. Βέβαια, ήταν goth αισθητικής.

Εξηγώ: Το αγαπηµένο χρώµα των Αιγυπτίων ήταν το µπλε και το µαύρο. Οσο για την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώµη, η µπογιά για τα χείλη φτιαχνόταν από βερµίλιο και φυτικές ουσίες, όπως φύκια και µούρα. Στα κλασικά χρόνια, το χρώµα επιλογής κραγιόν υποδείκνυε την κοινωνική τάξη των γυναικών. Ωστόσο, δεν ήταν όλα απλά µέχρι να καθιερωθεί ως καλλυντικό. Πέρασε κιόλας από «λογοκρισία». Μέχρι που απαγορεύτηκε. Το 1770 το Βρετανικό Κοινοβούλιο πέρασε νόµο σύµφωνα µε τον οποίο όποια γυναίκα φορούσε κραγιόν ήταν µάγισσα (!) Και κάπως έτσι το ερώτηµα αν ήταν τρελοί µόνο αυτοί οι Ρωµαίοι απαντάται αυτόµατα! Και κάπως έτσι -πάλι- περνάµε στον 20ό αιώνα: Τα πρώτα κραγιόν σε µεταλλικές θήκες εµφανίστηκαν το 1915, ενώ η δηµοτικότητά τους αυξήθηκε στον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο.

Φυσικά, χάρη στη ραγδαία αναπτυσσόµενη τότε βιοµηχανία του σινεµά και τις stars του σελιλόιντ. Στην επόµενη φάση του, το 1950, ντεµπουτάρισε και σάρωσε την αγορά σε βερσιόν µακράς διάρκειας – η Αµερικανίδα φαρµακοποιός Χέιζελ Μπίσοπ πιστώθηκε τη συγκεκριµένη εφεύρεση. Μέχρι τώρα, βέβαια, long lasting κραγιόν σε σατινέ εκδοχή δεν έχει κυκλοφορήσει και το ερώτηµα «γιατί» υφίσταται χρόνια. Οπου κι αν ρώτησα, απάντηση δεν πήρα. Ενώ, γενικότερα πια, διαπιστώνω µείωση κυκλοφορίας του σατινέ κραγιόν. Πάλι απάντηση δεν έχω. Αν κάποιος γνωρίζει γιατί τώρα πια εντοπίζεις σατινέ κραγιόν -ακόµα και σε πανάκριβες φίρµεςµε το µικροσκόπιο και σε περιορισµένες αποχρώσεις, παρακαλώ ας µε ενηµερώσει. Πολλά φιλιά, µε τριανταφυλλί (σατινέ, ναι, έχω δύο ακόµα εναποµείναντα) κραγιόν.