Η Αννα Καραµανλή έχει ζήσει µια γεµάτη ζωή. Αθλήτρια, δηµοσιογράφος και πολιτικός. Αν τη ρωτήσει κανείς όµως ποια ιδιότητα επιλέγει να κρατήσει στη ζωή της, απαντά αυτή της µητέρας. «Στο τέλος κάθε διαδροµής, η πιο πολύτιµη, η πιο υπέροχη δηµιουργία της ζωής σου είναι τα παιδιά. Οχι γιατί είναι τα δικά σου παιδιά, αλλά γιατί είναι τα παιδιά που φτιάχνουν ένα καλύτερο, πολύ καλύτερο, θέλω να πιστεύω, αύριο για όλους», λέει στο «S» η βουλευτής της Ν.∆. στον Νότιο Τοµέα.

Αννα Καραµανλή: «Ήμουν και μητέρα και πατέρας για τα παιδιά μου»

Η Αννα Καραµανλή έχει αποκτήσει δύο υπέροχα παιδιά. Την Ελισάβετ και τον Στρατή. Για τα παιδιά της ήταν και είναι µητέρα και πατέρας. Οµως, όπως µας εξηγεί, είναι η µαµά που είναι και φίλη µε τα παιδιά της, αν και στο παρελθόν ήταν και αυστηρή. «Ηµουν και τα δύο όταν ήταν µικρότεροι ο Στρατής και η Ελισάβετ. Τώρα είµαι πολύ περισσότερο φίλη, γιατί είναι κι αυτοί ενήλικες. Αλλά κάθε γονιός οφείλει να βάζει όρια στα παιδιά, αν πράγµατι θέλει να είναι χρήσιµος στη ζωή τους και όχι µόνο αγαπητός. Καταλαβαίνω ότι πολλοί γονείς δυσκολεύονται να πουν “όχι”, ειδικά όταν λείπουν γιατί εργάζονται πολλές ώρες, ωστόσο αυτά είναι τα “όχι” της αγάπης και της πραγµατικής έγνοιας, που θα βοηθήσουν το παιδί στη ζωή του», αναφέρει.

Για περίπου δύο δεκαετίες η Αννα Καραµανλή εργάστηκε στη δηµόσια τηλεόραση. ∆ιετέλεσε αρχισυντάκτρια του αθλητικού δελτίου της ΕΡΤ και παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου και της εκποµπής «Στο στάδιο κάποτε», όµως η εκποµπή που τη σηµάδεψε ήταν η «Αθλητική Κυριακή». Μάλιστα, ήταν η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα που ανέλαβε ρόλο παρουσιάστριας σε αθλητική εκποµπή. Γυρίζοντας πίσω σε εκείνα τα χρόνια, αναπολεί την ποιότητα του ρεπορτάζ και τη δηµοσιογραφία τού τότε.

«Η πίεση και η ταχύτητα µε την οποία σήµερα αναγκάζονται να λειτουργούν τα Μέσα έχουν αλλάξει δραµατικά το τοπίο»

«Η “Αθλητική Κυριακή” είναι η µακροβιότερη αθλητική εκποµπή στην ελληνική τηλεόραση. Στην αρχή έπρεπε να αποδείξω το αυτονόητο. Οτι µια γυναίκα µπορεί να τα καταφέρει σε έναν ανδροκρατούµενο χώρο. ∆ούλεψα σκληρά, διάβασα πάρα πολύ και νοµίζω ότι στάθηκα στο ύψος των περιστάσεων, κερδίζοντας τον σεβασµό των συναδέλφων µου και την αγάπη των τηλεθεατών. Μου λείπει πολύ η αθλητική δηµοσιογραφία τού τότε. Τότε νοµίζω ότι όχι µόνο το αθλητικό ρεπορτάζ, αλλά και το πολιτικό και το οικονοµικό και το ελεύθερο ρεπορτάζ είχαν άλλο βάθος και άλλη ποιότητα. Νοµίζω ότι η πίεση και η ταχύτητα µε την οποία σήµερα αναγκάζονται να λειτουργούν τα Μέσα, και οι δηµοσιογράφοι κατ’ επέκταση, έχουν αλλάξει δραµατικά το τοπίο. Εποµένως, µου λείπει το παλιό τοπίο, αλλά, για να σου είµαι ειλικρινής, ως προσωπικότητα προτιµώ την Αννα τού σήµερα. Η ωριµότητα µου ταιριάζει περισσότερο, νοµίζω», λέει η Αννα Καραµανλή.

«∆εν έχω πια ούτε τον χρόνο, αλλά ούτε και την ψυχολογική κατάσταση που απαιτεί η καθηµερινή άθληση»

Αν και ο αθλητισµός κυλάει στο αίµα της, πλέον η ίδια δεν αθλείται. Αιτία είναι η έλλειψη χρόνου, αλλά και η ψυχολογική κατάσταση που επιβάλλεται στον αθλητισµό. «∆εν µπορώ να σου πω ότι συνεχίζω να αθλούµαι, γιατί θα πω ψέµατα. Πηγαίνω για τένις πού και πού. ∆εν έχω πια ούτε τον χρόνο, αλλά ούτε και την ψυχολογική κατάσταση που απαιτεί η καθηµερινή άθληση. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι οι αθλητές είναι κατά 80% ψυχισµός και 20% η φυσική κατάσταση. Που και γι’ αυτήν, τη σκληρή προπόνηση δηλαδή, πάλι παίζουν τον πρώτο ρόλο ο τρόπος που σκέφτεσαι, η στοχοπροσήλωση, η αυτοσυγκράτηση, η στέρηση, οι θυσίες. Σε κάθε περίπτωση, είναι κάτι που όλο λέω ότι θα ξεκινήσω, αλλά δεν τα καταφέρνω», εξηγεί η ίδια.

Η Αννα Καραµανλή έχει ζήσει αρκετές δύσκολες στιγµές, κυρίως σε προσωπικό επίπεδο. Η δυσκολότερή της ήταν η ψήφιση στη Βουλή της απόλυσής της από την ΕΡΤ. «Σηκώθηκα και µίλησα, γιατί σε αυτή τη σκληρή συγκυρία των µνηµονίων έπρεπε να απολυθώ… Το να επιχειρηµατολογεί κάποιος ενάντια σε ζωτικό συµφέρον του, γιατί η δουλειά για έναν άνθρωπο που ζει µόνο από το επάγγελµά του είναι ζωτικό συµφέρον, ήταν πολύ δύσκολο».

Το µεγαλύτερο προτέρηµα και συνάµα µειονέκτηµά της είναι πως λέει, χωρίς φίλτρα, ό,τι σκέφτεται. «Αυτό µε έχει ανεβάσει και µε έχει ρίξει κάτω πολλές φορές. Αλλά µου είναι αδύνατον να το κόψω, µόνο να το περιορίσω. Νοµίζω, πάντως, ότι αν το έκοβα, θα ήµουν ένας εντελώς άλλος άνθρωπος. Μπορεί καλύτερος ή χειρότερος, αλλά σίγουρα δεν θα ήµουν εγώ».