Ομήρου ''Ιλιάδα'' (και ''Οδύσσεια'') για τη ''δικιά μας'' Τζεν

Σε εκµάθηση αρχαίων ελληνικών έχει επιδοθεί µετά τις τελευταίες τους διακοπές στην Ελλάδα, και συγκεκριµένα στην Κρήτη και τη Μάνη, όπως σε αποκλειστικό µας δηµοσίευµα σας είχαµε δείξει, η Τζένιφερ Σκλίας Γκέιχαν. Η σύζυγος του Ντέιβ Γκέιχαν, του frontman των Depeche Mode, που επαγγέλλεται ηθοποιός και συγγραφέας, το έχει ρίξει σε «δύσκολο» διάβασµα αυτό το διάστηµα. Μετά τα Οµήρου «Ιλιάδα» και «Οδύσσεια», συνεχίζει µε Ευριπίδη. Αν η Ελληνίδα καλλιτέχνιδα έχει µυήσει και τον Γκέιχαν στα αρχαία ελληνικά και, για την ακρίβεια, στους κορυφαίους µας τραγωδούς; Θα φανεί από το επόµενο single της διάσηµης µπάντας. ∆εν θα µας κάνει εντύπωση, πάντως. «Εστιν ουν τραγωδία» αλά Depeche. Pas mal... Τουναντίον!

Nικόλας διά χειρός Μαλού

Τώρα ο Νικόλας Νιάρχος και έργο Τέχνης, διά χειρός της συζύγου του (βέβαια), Μαλού Ντάλα Πίκολα-Νιάρχου. Αν µας αρέσει το πόνηµά της; Ναι, είµαστε αρµόδιοι για να την κρίνουµε, αλλά δεν είναι εκεί το θέµα: Αυτό που µας ενδιαφέρει είναι ότι ο Νικόλας «µετασχηµατίστηκε» σε πηγή έµπνευσης για την αρτίστα γυναίκα του. Οτι τον αποτύπωσε µε τα µάτια της στον καµβά της. Αν έπρεπε να διαλέξουµε ένα ζευγάρι διάσηµων φιλότεχνων, Νικόλας - Μαλού θα προηγούνταν µε διαφορά. Στο κάτω-κάτω, και εκείνος, πέρα από ρεπόρτερ-συγγραφέας, είναι και φωτογράφος. Με διεθνή εύσηµα. Kαι αν θέλετε και νέες λήψεις τους, ιδού: Εκείνος µε το κλασικό του µειδίαµα και casual chic look κι εκείνη, µε χάρη, καµάρι και σατέν, ανεβαίνει στη θαλαµηγό τους.

H επάνοδος της hot Mαρία

Καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 κοσµούσε τα περισσότερα εξώφυλλα ανδρικών περιοδικών διεθνούς βεληνεκούς. Τη συνέκριναν -αναπόφευκτα, καθώς είχαν κοινή καταγωγή και ξεπήδησαν συγχρόνως στον «πλανήτη showbiz»- µε τη Μόνικα Μπελούτσι. Oπως στα ’60s την «ωραιότερη γυναίκα του κόσµου» -όπως είχε στεφθεί Τζίνα Λολοµπρίτζιτα µε τη Σοφία Λόρεν. Κάποια στιγµή, η Μαρία Γκράτσια Κουτσινότα του θρυλικού φιλµ «Il Postino», αυτό το ηφαίστειο µε το καυτό βλέµµα και το αγαλµατένιο κορµί, εξαφανίστηκε από τις επάλξεις. Αφοσιώθηκε στην οικογένειά της και περιορίστηκε σε ελάχιστες ταινίες και σειρές. Παρ’ όλα αυτά, είναι τακτική στη βενετσιάνικη Μόστρα. Με λευκό κοστούµι (πέρυσι) και µε animal prints (φέτος) έκλεψε τα φλας. Το καλύτερο του στόρι; Επέστρεψε µε το φιλµ «The sound of fl ames» των Γε Γιγιούν και Τζουζέπε Φερλίτο. Viva, Maria!

Από άλλο έργο

  • Και κάπως έτσι µάς ήρθε ο Σεπτέµβριος. Χωρίς πρωτοβρόχια, χωρίς καινούργια άγχη, αλλά µε χαµόγελα. Και γνώρισα τις κυρές της Λίµνης – κατά την κυρά, βασίλισσα, ιέρεια, όπως θέλετε πείτε την, της λίµνης, Λιβ Τάιλερ. Του «Αρχοντα των ∆αχτυλιδιών» (φυσικά). Είναι περίεργο να θες να µείνεις µόνος/η ή σχεδόν και να καταλήγεις να χαιρετάς σε καθηµερινή βάση τις γηραιές (και όχι µόνο) κυρίες του θέρετρου που επέλεξες για να «διακοπάρεις». Και να στήνεις κουβέντα µαζί τους λες και τις ξέρεις µια ζωή. Να µιλάς µέχρι για τα… κατοικίδια, τις µασκότ της περιοχής τα τρία τελευταία χρόνια, τα «σαλουφάκια»: είναι οι πετίτ τσούχτρες, σε ροζοµόβ απόχρωση, που στην πραγµατικότητα δεν σε βλάπτουν. Αντε ένα πρηξιµατάκι να σου προκαλέσουν, που µε λίγη κορτιζόνη φεύγει αστραπιαία. Τι κάνουν; Ουσιαστικά, αποτίουν… αγωνιστικούς χαιρετισµούς. Στα επιµέρους, η διαµονή στο «Eviali apartments», καταπληκτική. Λουσάτο διαµέρισµα µε όσα χρειάζεται και ο πιο απαιτητικός παραθεριστής. Με θέα πιάτο τη Λίµνη Ευβοίας: έναν τόπο πανέµορφο, αν και λιγότερο πράσινο, που είχα να επισκεφτώ από παιδί, από το 1992.
  • Τον θυµόµουν ροµαντικά στο µυαλό µου κι έτσι είχε µείνει. Οχι πως δεν άλλαξε, προφανώς πολλά διαφέρουν από τότε: κατ’ αρχάς, βρίθουν από εστιατόρια, ξενοδοχεία, guesthouses, µπαρ (για κάθε γούστο). Οµως, οι φωτιές του 2021, που ακόµη είναι νωπές, οι οποίες ξεπηδούν κάθε τρεις και λίγο από τη χοάνη της µνήµης ντόπιων και µη, προκαλούν κόµπο στο στοµάχι. Πιτσιρίκα σερβιτόρα στο «Barous», µε την εκπληκτική πορτοκαλόπιτα, την κρέµα πορτοκάλι και το σιρόπι πορτοκάλι γαρνιρισµένο µαζί µε τα τριµµένα µπισκότα γύρω από το χειροποίητο παγωτό βανίλια µε το οποίο σερβίρεται το γλυκό, µου είπε: «Ηρθα το 2022 και ρώτησα από πού ήταν αυτή η έντονη µυρωδιά του καµένου που ένιωθα όλη την ώρα... Κι όµως, έναν χρόνο µετά, τα αποκαΐδια ήταν εµφανή. Το τοπίο -θυµόµουν τη Λίµνη καταπράσινη- πρόδιδε ότι είχε “πληγωθεί”». «Το δέντρο που πληγώναµε», που έλεγε στην οµώνυµη ταινία του και ο καθηγητής µου, στα µέσα των ’90s, στο Πάντειο Πανεπιστήµιο, βραβευµένος σκηνοθέτης ∆ήµος Αβδελιώδης.
  • Οι γεύσεις, όµως, η θάλασσα είναι εκεί. Σου ανοίγουν την αγκαλιά τους. Κι εσύ ζεις στιγµές ζεν, ηρεµείς. Τα vibes αυτού του ευλογηµένου ευβοϊκού κοµµατιού, απόλυτα θετικά. Μπορεί να είναι και οι οκτώ εκκλησίες που το περιβάλλουν - αγάπησα, λόγω της περίτεχνης αρχιτεκτονικής της αυτήν της Αγίας Παρασκευής. Μπορεί να ’ναι και ο κόσµος, ο chic και συγχρόνως απλός, που σε προδιαθέτει γλυκά. Καλλιτέχνες, ακαδηµαϊκοί, απλοί άνθρωποι, όλοι που αναρωτιούνται (ρητορικό) γιατί οι ζωές όλων µας στο πέρασµα των ετών, αντί να διευκολύνονται, γίνονται πιο κοµπλικέ. «Hasta la vista baby», έλεγε ο Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ στον «Εξολοθρευτή» (προτού καταντήσει στα 70 plus να διαφηµίζει... τρυπάνια στην ΤV, σαν τον οποιονδήποτε). Καλή σεζόν είπαµε;

Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών