Tο κόμμα Σαμαρά, οι πιθανοί πρόθυμοι και η πραγματικότητα της κάλπης

Πολλά είναι τα σενάρια που ακούγονται (εκ νέου) το τελευταίο διάστηµα σχετικά µε την πιθανότητα ίδρυσης νέου πολιτικού φορέα από τον Αντώνη Σαµαρά. Παράλληλα µε αυτή την κουβέντα και µε φόντο τη γενικότερη ανακατωσούρα που υφίσταται εδώ και πολύ καιρό στους κόλπους της Κοινοβουλευτικής Οµάδας της Νέας ∆ηµοκρατίας, έχει επιστρέψει και η ονοµατολογία σχετικά µε τα στελέχη της σηµερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας τα οποία, λόγω είτε προσωπική σχέσης είτε δυσοίωνου µέλλοντος σε ό,τι αφορά τη διατήρηση της βουλευτικής τους έδρας -δεδοµένων των δηµοσκοπικών επιδόσεων της Ν.∆.-, θα µπορούσαν να φλερτάρουν µε την ιδέα να ακολουθήσουν τον πρώην πρωθυπουργό στο πιθανό εγχείρηµα. Οταν, βεβαίως, µιλάµε για σαµαρικούς βουλευτές, το µυαλό πάει κατευθείαν στους Μίλτο Χρυσοµάλλη και Ανδρέα Κατσανιώτη, όπως αντιλαµβάνεται κανείς.

Ο πρώτος, µάλιστα, θα µπορούσε να πει κανείς ότι ανήκει στην πρώτη κατηγορία, αφού πολύ δύσκολα θα κινδύνευε, έχοντας πάρει τη δεύτερη θέση στη Μεσσηνία, πίσω από τον Αντώνη Σαµαρά, ο οποίος, ως γνωστόν, δεν εκλέγεται µε σταυρό και πλέον βρίσκεται εκτός κυβερνώντος κόµµατος. Για τον δεύτερο, στην Αχαΐα, τα πράγµατα θα µπορούσαν σίγουρα να είναι πιο ζόρικα (πολλώ δε µάλλον αν κατέβει στις εκλογές χωρίς κάποια κυβερνητική θέση), ενώ δεν θα πρέπει να λησµονείται ότι για την εν λόγω περιφέρεια ακούγεται και η περίπτωση του Ανδρέα Λοβέρδου. Στη λίστα προστίθενται κατά καιρούς και ονόµατα άλλων, παραπονούµενων και µη, όπως του ∆ηµήτρη Μαρκόπουλου ή και ορισµένων καραµανλικών που, εξαιτίας της ψυχικής απόστασης που χωρίζει και τον Κώστα Καραµανλή από το σύστηµα Μητσοτάκη, θα µπορούσαν µε ένα νεύµα του να ακολουθήσουν και εκείνοι µια τέτοια επιλογή, όχι µόνο για να διευκολύνουν την εκλογή τους -αν δουν πως τα πράγµατα είναι σκούρα στον «γαλάζιο» ανταγωνισµό των περιφερειών τους-, αλλά και για το... σπάσιµο.

Ωστόσο, παρά τη σεναριολογία, το γινάτι και τους ευσεβείς πόθους, όλα θα κριθούν από τη δυναµική που θα καταγράψει το νέο κόµµα, αλλά και από τη γενικότερη πολιτική ατµόσφαιρα µέχρι τη στιγµή της κάλπης. Βλέπετε, σε περίπτωση που πολωθεί το κλίµα, ειδικά ενόψει µιας δεύτερης διαδοχικής κάλπης -ενδεχόµενο κάθε άλλο παρά απίθανο-, τότε µοιραία οι µικρότεροι σχηµατισµοί θα συνθλιβούν στις συµπληγάδες των µεγαλύτερων κοµµάτων και, ως εκ τούτου, το τελικό τους ποσοστό θα συνιστά απαγορευτικό πρώτου µεγέθους για τους σχεδιασµούς των βουλευτών που θα έβλεπαν εαυτούς εκτός Ν.∆.

Ένα νέο μέτωπο προέκυψε στην κυβέρνηση μετά τις δηλώσεις του Βασίλη Κικίλια για την υπόθεση των Τούρκων ψαράδων. Όπως μαθαίνω, ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, το φυσάει και δεν κρυώνει...

Στο κάδρο οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις

Όπως µαθαίνω από πηγή που τώρα τελευταία δείχνει ιδιαίτερα πρόθυµη να µε πληροφορεί για διάφορα, το επόµενο βήµα στην οικονοµία για την κυβέρνηση, µετά τις εξαγγελίες Μητσοτάκη στη ∆ΕΘ, θα έχει να κάνει µε ορισµένες βελτιώσεις στις υπάρχουσες προβλέψεις σε ό,τι αφορά τις µικροµεσαίες επιχειρήσεις, µε συγκεκριµένες θετικές παρεµβάσεις για τα τεκµήρια, την κάρτα εργασίας και µια σειρά από δεδοµένα που έχουν δυσκολέψει την καθηµερινότητα των επιχειρηµατιών. Βλέπετε, µε δεδοµένο ότι στη Θεσσαλονίκη το βάρος θα δοθεί σε φυσικά πρόσωπα, άπαντες στο οικονοµικό επιτελείο και στο Μαξίµου θεωρούν ότι αµέσως µετά θα πρέπει να δοθεί το βάρος στο συγκεκριµένο µέτωπο και απολύτως ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες πρωτοβουλίες σχετικά µε τη διαχείριση του πλεονάσµατος. Χώρια που στους κόλπους της κυβερνητικής ηγεσίας βλέπουν αυτό το κοµµάτι και ως µια ευκαιρία να... ρεφάρουν ως προς τη δυσαρέσκεια της εν λόγω κοινωνικής οµάδας και, ως εκ τούτου, µε την ξεχωριστή µέριµνα που θα υπάρξει να επιτύχουν και τα αντίστοιχα οικονοµικά οφέλη.

Το έχει πάρει βαρέως ο ∆ηµήτρης Καιρίδης που βρέθηκε κακήν κακώς εκτός υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Μετά τον Μάκη Βορίδη, τώρα βάζει στο στόχαστρό του και τον Θάνο Πλεύρη. Ανεξαρτήτως της ουσίας των απόψεών του, η συγκεκριµένη παράµετρος έχει µία σηµειολογική αξία, όπως και να το κάνουµε, ενώ βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση και µε τις επικρατούσες θέσεις στους κόλπους του στελεχιακού δυναµικού και της βάσης της Ν.∆.

Από τον Πόρο στις επτά θάλασσες

Εµπορος κοσµηµάτων µε το δικό της διαδικτυακό κατάστηµα, αλλά και φαν των ταξιδιών, αφού οι mainstream προορισµοί δεν της αρκούν. Αλλωστε, µια ταξιδιάρα ψυχή από τον Πόρο, µε την ιστορία που κουβαλάει πίσω του το νησί, δεν είναι δυνατόν να καταλαβαίνει από σύνορα. Θαλάσσια ή µη, για να θυµηθούµε και τον Αλέξη Τσίπρα, που είναι και πάλι στη µόδα.

Τώρα τελευταία, ο Άκης Σκέρτσος... πριζώνει πολύ τον πρωθυπουργό. Μαθαίνω ότι πλέον έχει εγκαταλείψει τη µετριοπάθεια και είναι µεταξύ εκείνων που επιθυµούν µετωπική σύγκρουση µε τον Αλέξη Τσίπρα, κάθε φορά που εµφανίζεται αντίστοιχη ευκαιρία.

Χαμηλοί τόνοι

Στο parapolitika.gr είχαµε γράψει τις προάλλες ότι συνοµιλητές του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος και προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη τον προτρέπουν, έστω και την ύστατη ώρα, να πραγµατοποιήσει ειλικρινή ανοίγµατα στην πλευρά των Κώστα Καραµανλή και Αντώνη Σαµαρά, έστω και αποκλειστικά στον πρώτο, αν στην περίπτωση του δεύτερου είναι πια αργά. Αλλωστε, αν ιδρυθεί νέος φορέας από τον Μεσσήνιο πολιτικό, το Μαξίµου θα χρειαστεί µοιραία τη συµµαχία του Καραµανλή. Αποτέλεσµα αυτών ήταν και το σενάριο ανάληψης του επικεφαλής των ανταρτών της Ν.∆. που τους προηγούµενους µήνες προχώρησαν σε ενοχλητικές ρωτήσεις σε κορυφαίους υπουργούς, Ευριπίδη Στυλιανίδη. Ανεξάρτητα από την υπόθεση αυτή, είναι βέβαιο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ρίξει γενικώς τους τόνους το επόµενο διάστηµα στο εσωκοµµατικό πεδίο και από κει και πέρα... βλέποντας και κάνοντας. Ενα είναι βέβαιο. Οτι η ατάκα περί ακινησίας στην εξωτερική πολιτική στο διάστηµα 2004-2009, εξαιτίας µιας ανάρτησης του Βαληνάκη που έγινε... διάσηµη όταν ασχολήθηκε µαζί της ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ήταν όχι µόνο αχρείαστη, αλλά είχε και ως συνέπεια τη δηµιουργία ενός µετώπου από το µηδέν, χωρίς κανέναν απολύτως λίγο.

Όνειρο

Ενας φίλος µου είδε ένα όνειρο σαν κι αυτά του Κουρτάκη, ότι, µετά τον Θοδωρή Σκυλακάκη, η θέση του Γιάννη Στουρνάρα στην Τράπεζα της Ελλάδος θα µπορούσε να ιντριγκάρει και τον Νίκο Παπαθανάση. Όνειρο κανονικό θα πω εγώ, αφού, εκτός των άλλων, ο αναπληρωτής υπουργός έχει αποδείξει πως, σε αντίθεση µε άλλους, δεν περπατάει σε ροζ συννεφάκια...

Πιέσεις

Τελικά, οι πιέσεις του Χατζηδάκη, του Μυλωνάκη, ορισµένων αλλά και της κοινής λογικής έπιασαν τόπο σε ό,τι αφορά αφίξεις, αποχωρήσεις, επιστροφές-καταστροφές και ούτω καθεξής. Οχι τίποτ' άλλο, για να ηρεµήσει το σύστηµα και στην Πειραιώς.

Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών