Καπηλεία του αγώνα ενός χαροκαμένου πατέρα

Ένας γονιός που έχασε το παιδί του στα Τέµπη κάνει αυτές τις ηµέρες απεργία πείνας έξω από τη Βουλή, ζητώντας να γίνει εκταφή της απανθρακωµένης σορού που του παρέδωσαν οι Αρχές. Ενδεχοµένως, επειδή κάποιοι πολιτικοί αρχηγοί ή δικηγόροι τον έχουν πείσει ότι µέσα από µια τέτοια µακάβρια διαδικασία θα υπάρξουν αποδείξεις για το πού οφείλεται ο φρικτός θάνατος του δικού του ανθρώπου. Επιστήµονας δεν είµαι, ώστε να διατυπώσω µε ασφαλή τρόπο εάν το αίτηµα του χαροκαµένου πατέρα είναι βάσιµο ή όχι. Εκείνο, όµως, που δεν γίνεται να µη σχολιάσω είναι ότι πάνω σε αυτή την απεγνωσµένη κίνησή του έχουν πέσει σαν τα «µαύρα κοράκια» διάφοροι πολιτικοί αρχηγοί και «αντάρτες» καλλιτέχνες, προκειµένου να καπηλευτούν τον αγώνα του και να στήσουν µε ψυχοπονιάρικη µαεστρία ένα σκηνικό ασύµµετρης αντιπολίτευσης κατά της κυβέρνησης. Αντί όµως να «εργαλειοποιούν» µε αυτόν τον χυδαίο τρόπο τον πόνο ενός πατέρα που έχασε το παιδί του, θα µπορούσαν κάλλιστα να του πουν, εφόσον «νοιάζονται για τον άνθρωπο», «µη διακινδυνεύεις εσύ τη ζωή σου κάνοντας απεργία πείνας ή δίψας, αλλά εµείς θα το κάνουµε για λογαριασµό δικό σου». Και να ξεκινήσουν απεργία πείνας η Ζ. Κωσταντοπούλου, ο Σ. Φάµελλος, ο Α. Χαρίτσης, ο Κ. Βελόπουλος, ο Στ. Κασσελάκης, ο Γ. Βαρουφάκης.

Έψαχνε την τύχη του

Με αφορµή ένα ρεπορτάζ στην εκποµπή του Ν. Ευαγγελάτου, όπου ένας µπάρµπας έµπλεξε µε την Αστυνοµία επειδή έψαχνε να βρει λίρες, πολύ φοβάµαι ότι ο συγκεκριµένος έπεσε θύµα µιας «µυθολογίας», η οποία έχει κυριαρχήσει σε πολλές περιοχές της ελληνικής επικράτειας. Εν τω µεταξύ, οι λίρες που, υποτίθεται, έριχναν µε «κασόνια» από τα αεροπλάνα οι Σύµµαχοι τη δεκαετία του 1940 δεν πήγαν χαµένες. Πολλοί, αντάρτες και µη, τις έβρισκαν εγκαίρως και φρόντιζαν να τις «προσφέρουν» στη συνέχεια στους απογόνους τους. Και µάλλον τζάµπα έψαχνε ο συγκεκριµένος θείος να κάνει την τύχη του!

Να βάλει φίμωτρο

Εάν ο Ν. Ανδρουλάκης θέλει να κερδίσει τον Κ. Μητσοτάκη στις επόµενες εθνικές εκλογές, θα πρέπει να «βάλει φίµωτρο» σε κάποιους «συντρόφους» του, οι οποίοι, δεν ξέρω πώς, τα καταφέρνουν και έχουν πρόσβαση στα Μέσα Μαζικής Ενηµέρωσης, αλλά µε τις παρεµβάσεις τους τον εκθέτουν. Χαρακτηριστική περίπτωση ο Θ. Μαργαρίτης, ο οποίος εµφανίζεται σε διάφορες τηλεοπτικές εκποµπές, µε την ιδιότητα του στελέχους του ΠΑΣΟΚ, εκφράζοντας µε έναν εξόχως λαϊκίστικο τρόπο την αντιπολιτευτική προπαγάνδα της Χαριλάου Τρικούπη. Μέχρι και ο Π. Πολάκης θα ζήλευε το ύφος του. Και τι εννοώ; Ο Θ. Μαργαρίτης προσδιορίζει µε όρους Εµφυλίου και εχθροπάθειας τη µη αποδοχή της Ν.∆. στις δηµοσκοπήσεις από το σύνολο του εκλογικού σώµατος. Επειδή βρίσκεται στις δηµοσκοπήσεις στο 30%, ισχυρίζεται πως το 70% της ελληνικής κοινωνίας «µισεί» τη Ν.∆.

Σπέκουλα ετερόκλητης συμμαχίας

Είχα διαβάσει κάποτε σε ένα βιβλίο µε ευφυολογήµατα την εξής ατάκα: «Και να που φτάσαµε η έγνοια να µας τρώει, µη µάθουνε οι ένοχοι πως είµαστε αθώοι». Στο νόηµα αυτής της ρήσης συµπυκνώνεται και η κουτοπόνηρη σπέκουλα που κάνουν ανά τον πλανήτη οι «συνωµοσιολόγοι» της Ακροδεξιάς και της λαϊκίστικης Αριστεράς. Κοινός παρονοµαστής αυτής της ετερόκλητης «συµµαχίας» είναι η επιστράτευση µιας δόλιας πατέντας που περιλαµβάνει συκοφαντικούς υπαινιγµούς και αόριστες κατηγορίες, ώστε ο αθώος να αποδείξει ότι δεν είναι ένοχος. ∆ηλαδή, πως δεν είναι ελέφαντας.

Το βλέπουµε σε διεθνές επίπεδο να συµβαίνει µε το ζεύγος Μακρόν, όπου µια ακροδεξιά ινφλουένσερ καλεί τη σύζυγο του Γάλλου προέδρου να αποδείξει εάν είναι γυναίκα. Βέβαια, κάτι αντίστοιχο βιώνουµε και στο εσωτερικό της χώρας µε την υπόθεση των Τεµπών. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σ. Φάµελλος, µε την ίδια ακριβώς συνταγή καλούσε την κυβέρνηση να αποδείξει πως δεν σχετίζεται µε τον θάνατο του γιου της προϊσταµένης στην Εισαγγελίας Λάρισας, ενώ µε παρόµοιο τρόπο τόσο αυτός όσο και άλλοι πολιτικοί αρχηγοί ζητούσαν εξηγήσεις για την πυρόσφαιρα και τα εξαφανισµένα βαγόνια. Τις θεωρίες συνωµοσίας και τις υποψίες τους, αντί να τις αποδείξουν µε στοιχεία οι ίδιοι, καλούσαν την κυβέρνηση να το πράξει.

Σε ό,τι αφορά την περίφηµη επιστολή του Α. Λοβέρδου προς τον Ν. Ανδρουλάκη, όταν ο πρώτος αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ, αµφιβάλλω εάν ο δεύτερος τη διάβασε ποτέ του…

Πάνε πακέτο

Εάν είναι να πάει στο σπίτι του ο Κ. Μητσοτάκης, αυτό θα το αποφασίσει ο ελληνικός λαός, αποδοκιµάζοντάς τον στις επόµενες εθνικές εκλογές. Αυτό σηµαίνει βέβαια και ήττα της Νέας ∆ηµοκρατίας, αφού σε τέτοιες περιπτώσεις αρχηγός και κόµµα «πάνε πακέτο». Ολα τα άλλα που ακούγονται ή γράφονται πρέπει να αξιολογούνται ως αντιδηµοκρατικές µεθοδεύσεις και πραξικοπηµατικές ενέργειες. Επίσης, εάν υπάρχουν βουλευτές της Ν.∆. που σκοπεύουν να εγκαταλείψουν το κόµµα πριν από τις επόµενες εθνικές εκλογές ακολουθώντας τον Α. Σαµαρά, εφόσον ο τελευταίος προχωρήσει στη δηµιουργία νέου φορέα, καλό θα είναι να παραδώσουν και τις έδρες τους.

Ποιος, θέλω να ξέρω ποιος

Καλό θα είναι ο υφυπουργός της κυβέρνησης που έχει πολλούς Μεσσήνιους συνεργάτες στη διάθεσή του, εάν θέλει να δει το εκλογικό του κοινό, να χρησιµοποιεί το πολιτικό του γραφείο. Το υπουργείο δεν ενδείκνυται για «δηµόσιες σχέσεις» µε τους ψηφοφόρους του. Εκτός κι αν χρησιµοποιεί τη συγκεκριµένη έδρα για την εξυπηρέτηση τρίτων προσώπων.

Θα τον εκθέσουν

Ως γνωστόν, οι αριστεροί µεταξύ τους δεν έχουν πολιτική µπέσα και ο ένας δίνει τον άλλον στεγνά όταν νιώθει πως µπορεί να απειληθεί µέσα από τις ενέργειες του άλλου. Ο Αλέξης Τσίπρας, που τάχα µου ετοιµάζεται να επιστρέψει στο πολιτικό προσκήνιο µέσα από τη δηµιουργία νέου κόµµατος, στο οποίο δεν θέλει να «συµµαζέψει» όσους θεωρεί «τοξικούς» ή «βαρίδια», έχει σκεφτεί πως, εάν προχωρήσει «χωρίς αυτούς», τότε για να τον εκδικηθούν µπορεί να βγάλουν στη φόρα µέχρι και συνοµιλίες ιδιωτικού περιεχοµένου για υποθέσεις δηµοσίου ενδιαφέροντος; ∆εν λέµε πως µπορεί να τον εκβιάσουν, αλλά σίγουρα θα τον εκθέσουν...

Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών