Tο ''αφήγημα'' για την ανάγκη πολιτικής αλλαγής

Η αλήθεια είναι πως στον χώρο της λεγόµενης «προοδευτικής» αντιπολίτευσης έχει χαθεί η µπάλα. Διότι κανείς από αυτούς που λένε το µακρύ ή το κοντό τους περί συµπόρευσης, συνεννόησης ή συνεργασίας δεν ξέρει µε σιγουριά ποια στάση θα πρέπει να κρατήσει και πώς να κινηθεί, ώστε στο τέλος οι επιλογές που θα κάνει να οδηγήσουν σε ωφέλιµα αποτελέσµατα ως προς την εκλογική και κοινοβουλευτική του επιβίωση. Η αγωνία αυτή που καταγράφουµε δεν αφορά µόνο κόµµατα, αλλά και πρόσωπα. Διότι εδώ δεν έχουµε να κάνουµε µε σοβαρές διαβουλεύσεις ή ζυµώσεις από τις οποίες προέχει η εκδήλωση ενδιαφέροντος για το µέλλον της χώρας, αλλά η ατοµική επιβίωση προσώπων, που τα προηγούµενα χρόνια την είδαν «κάπως» και τώρα αντιλαµβάνονται ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να µην ξαναβρεθούν στα έδρανα της Βουλής.

Δηµιουργείται, δηλαδή, η εντύπωση πως, όσο ελλοχεύει ο κίνδυνος να χάσουν και το «κοµµατικό» τους παραγοντιλίκι, αλλά και τη βουλευτική ασυλία, µαζί µε όλα τα υπόλοιπα προνόµια που απορρέουν από την ιδιότητά τους ως «εθνοπατέρων», το «αφήγηµά» τους για την ανάγκη πολιτικής αλλαγής µε πρόσχηµα τη συνεννόηση των προοδευτικών δυνάµεων δεν είναι τίποτα παραπάνω από µια «τιποτένια» και «τυχοδιωκτική» συµπεριφορά εκ µέρους τους, ώστε να βρουν τρόπους να επιβιώσουν ατοµικά.

Τα πάγια έξοδα

Ο υπουργός Ανάπτυξης, Τ. Θεοδωρικάκος, κάνει ορισµένες σοβαρές επισηµάνσεις. Στην προσπάθειά του να εξηγήσει πως τα ελληνικά νοικοκυριά δεν µαστίζονται από την ακρίβεια των προϊόντων στα σούπερ µάρκετ -που ούτως ή άλλως τα κυνηγά και επιβάλλει και τα σχετικά πρόστιµα στο µέτρο που βλέπει να παραπλανούν τους καταναλωτές-, αναφέρεται στα «πάγια» έξοδα που καλείται να πληρώσει κάθε µήνα µια οικογένεια, τα οποία είναι «πιο ακριβά» απ’ τις αγορές του στα σούπερ µάρκετ. Και, εδώ που τα λέµε, δεν έχει άδικο. Διότι η σηµαντική ακρίβεια στο κόστος ζωής των πολιτών δεν είναι εάν αυξηθεί ένα καταναλωτικό προϊόν κατά δέκα λεπτά, αλλά εάν δεν µπορεί να αποφύγει τα κόστη σε πάγιες πληρωµές. ∆ηλαδή το ενοίκιο, το ρεύµα, το νερό, το τηλέφωνο κ.λπ.

Ρύθμιση της αγοράς

Εάν µια οικογένεια στην περιοχή της ∆άφνης ή στο Παγκράτι πλήρωνε 500 ευρώ πριν από δύο χρόνια για ένα διαµέρισµα 100 τ.µ. και τώρα καλείται να πληρώσει 900 ή 1.000 ευρώ, τότε δεν υπάρχει καµία αµφιβολία ότι βιώνει την απόλυτη διάλυση του οικονοµικού της προϋπολογισµού. Αρα, η κυβέρνηση θα πρέπει να δει πώς θα «ρυθµίσει» την αγορά και την ενοικίαση ακινήτων. ∆ιότι η «στεγαστική» αισχροκέρδεια είναι πιο σκανδαλώδης από τις τιµές των προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης στα σούπερ µάρκετ.

Ετερόκλητα τάγματα ''γραφικών''

Εάν όντως η Μαρία Καρυστιανού έχει σκοπό να κάνει πολιτική καριέρα, δοκιµάζοντας την τύχη της στις επόµενες εθνικές εκλογές, τότε καλό θα είναι να παρουσιάσει στην κοινή γνώµη και όλους αυτούς που θα την πλαισιώσουν στο όλο εγχείρηµά της. Διότι, εάν σκοπεύει να διεκδικήσει την ψήφο του ελληνικού λαού µε αυτούς που βλέπουµε να την περιτριγυρίζουν τους τελευταίους µήνες, τότε καλό θα είναι να µη διακινδυνεύσει την κάθοδό της στις εκλογές. Γιατί αυτοί που µέχρι τώρα είναι δίπλα της και δίνουν τα ρέστα τους στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν απολαµβάνουν και τεράστια εκτίµηση στην κοινωνία. Προέρχονται από συγκεκριµένους πολιτικούς χώρους, µε εµµονές και ιδεοληψίες που δεν γίνονται αποδεκτές από τους λογικούς ανθρώπους. Τι σηµαίνει αυτό; Πως είναι άλλο να έχεις στο πλευρό σου τον ελληνικό λαό ως «µάνα των Τεµπών» και άλλο ως αρχηγός κόµµατος που περιστοιχίζεται από ετερόκλητα τάγµατα «γραφικών». Εδώ θέλει προσοχή.

Κανένα «µοντάζ» ή κοπτοραπτική δεν έγινε στις δηλώσεις που έκανε η Αννα ∆ιαµαντοπούλου εναντίον της Μ. Καρυστιανού και της Ζ. Κωνσταντοπούλου. Ολα όσα είπε ήταν έτσι όπως τα είπε.

Ώρα για διαγραφές

Ο Ν. Ανδρουλάκης, όσο βλέπει πως κάποιοι δελφίνοι του κόµµατος δεν έχουν σκοπό να βάλουν πλάτη, ώστε το ΠΑΣΟΚ να πάρει τα πάνω του και να διεκδικήσει στα ίσια τη διακυβέρνηση της χώρας απέναντι στη Ν.∆., αρχίζει να σκέφτεται µήπως θα ήταν προτιµότερο και προς όφελος του κόµµατος να «διαγράψει» κάποιους εξ αυτών. Ετσι και αλλιώς, όσο τους αφήνει να αλωνίζουν στο κόµµα και να του προκαλούν ζηµιά, δεν πρόκειται να «βγάλει άκρη» µαζί τους. Αρα, ή θα καθαρίσει κάποιους για να έχει το κεφάλι του ήσυχο ή θα υποµένει το µαρτύριο της σταγόνας. ∆ηλαδή, της αµφισβήτησης.

Ποιος, θέλω να ξέρω ποιος

Αληθεύει ότι πρώην υποψήφιος διεκδικητής της αρχηγίας του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί µε νύχια και µε δόντια να έρθει κοντά στη Μ. Καρυστιανού, ελπίζοντας πως, εάν προχωρήσει στη δηµιουργία νέου πολιτικού φορέα, τότε θα τον έχει µαζί της µε την ιδιότητα του πολιτευτή;

H επιτομή της ''ηττοπάθειας''

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σ. Φάµελλος, αδικεί τον εαυτό του όταν εκλιπαρεί τις υπόλοιπες προοδευτικές δυνάµεις της Κεντροαριστεράς, προκειµένου να πάρουν στα σοβαρά τα προσκλητήρια που τους απευθύνει για κοινή κοινοβουλευτική συµπόρευση ή προεκλογική συνεργασία. Η στρατηγική που ακολουθεί είναι, αν µη τι άλλο, η επιτοµή της «παραίτησης» και της «ηττοπάθειας». ∆είχνει πως ο ίδιος δεν είναι σε θέση να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ µπροστά και αυτόνοµα. Και παραδέχεται πως ηγείται ενός κόµµατος που είναι «κοµπάρσος» και όχι πρωταγωνιστής.

Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών