Για το μόνο που νοιάζονται είναι να του κόψουν τη φόρα

Εφόσον ο καημός όλων των εν ζωή πρώην προέδρων και αντιπροέδρων των κυβερνήσεων της χώρας είναι να επιστρέψουν στην ενεργό πολιτική δράση προκειµένου να αποδυναµώσουν τον Κ. Μητσοτάκη στις επόµενες εθνικές εκλογές, γιατί ταλαιπωρούν και µπερδεύουν τους ψηφοφόρους µε µονοµερείς µεσσιανικές κινήσεις και δεν κάθονται στο ίδιο τραπέζι να συµφωνήσουν στην εξουδετέρωση του κοινού τους εχθρού; Την ιδέα, άλλωστε, την έχει ρίξει στο τραπέζι ο Ε. Αντώναρος, ο οποίος έχει καλέσει Τσίπρα, Σαµαρά, Καραµανλή, Παπανδρέου και Βενιζέλο να συνεννοηθούν µεταξύ τους για να ρίξουν τον Κ. Μητσοτάκη.

Τουλάχιστον η πρόταση του Ε. Αντώναρου εµπεριέχει στοιχεία τιµιότητας και όχι τυφλού τζόγου ή τυχοδιωκτισµού σε ό,τι αφορά την «κυβερνησιµότητα» της χώρας. ∆ιότι ζητά να τεθεί εκτός παιχνιδιού ο Κ. Μητσοτάκης, αλλά µε εγγυητές της εθνικής ασφάλειας, της κοινωνικής σταθερότητας και της δηµοσιονοµικής τάξης όλους τους φιλόδοξους πρώην. Ελα όµως που οι πρώην για το µόνο που νοιάζονται δεν είναι η χώρα, αλλά για το πώς θα κόψουν τη φόρα του Κ. Μητσοτάκη... Τις τελευταίες ηµέρες βλέπουµε πως όλοι όσοι πλαισιώνουν τον Αλ. Τσίπρα θέτουν το δίληµµα: «Εάν όχι ο Αλέξης, τότε ποιος;». Οσοι υποστηρίζουν τον Α. Σαµαρά κάνουν ακριβώς το ίδιο: «Αν όχι ο Αντώνης, ποιος;». Αλλοι στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Εάν όχι ο Καραµανλής, ποιος;». «Αν όχι ο Γ. Παπανδρέου, ποιος;». «Εάν όχι ο Ε. Βενιζέλος, ποιος;». Και δεν ξέρω εγώ ποιος άλλος.

Κάνει τον ανήξερο

Το κωµικά οξύµωρο µε την περίπτωση του Α. Σαµαρά είναι ότι, ενώ δεν έχει προχωρήσει στη δηµιουργία νέου πολιτικού φορέα, έχει δώσει εξουσιοδότηση σε έναν στενό του συνεργάτη να εµφανίζεται στα κανάλια µε την ιδιότητα του εκπροσώπου Τύπου. Και ο συγκεκριµένος άνθρωπος, ενώ εµφανίζεται ως εκπρόσωπος Τύπου του Α. Σαµαρά, δίνοντας συνεντεύξεις µε αυτή την ιδιότητα, υποδύεται τον ανήξερο όταν ερωτάται για τον εάν ο πρώην πρωθυπουργός και ανεξάρτητος βουλευτής θα ιδρύσει νέο κόµµα. Για να έχει εκπρόσωπο Τύπου ένας πρώην πρωθυπουργός σηµαίνει ότι έχει οργανωτική δοµή στην πολιτική του δράση.

Για γέλια και για κλάματα

Αυτό που όλοι οι εγχώριοι θαυµαστές του Ντ. Τραµπ και αυτόκλητοι εκφραστές των πεποιθήσεων του Αµερικανού προέδρου συναγωνίζονται σε διάφορα κοινωνικά σουαρέ για το ποιος θα ανταλλάξει µια χειραψία µε τη νέα πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα είναι, αν µη τι άλλο, η επιτοµή της γελοιότητας. Οντως είναι για γέλια και για κλάµατα η δουλοπρεπής συµπεριφορά τους, την οποία επιχειρούν να τη µετουσιώσουν σε βαρυσήµαντη είδηση, µε υπαινιγµούς ότι, επειδή η Κίµπερλι τους συνάντησε, τους χαµογέλασε, τους χαιρέτησε ή τσούγκρισε και ένα ποτό µαζί τους σε ένα δείπνο, τους πρόσφερε «ηγετικό χρίσµα» ή τους αναγνώρισε ως εν δυνάµει επιδραστικούς παράγοντες για το µέλλον της χώρας µας. Χωρίς να θέλω να τους χαλάσω τις ηγετικές τους ονειρώξεις, µπορώ άνετα να τους στείλω δεκάδες φωτογραφίες της νέας Αµερικανίδας πρέσβεως µε ανθρώπους οι οποίοι συνοµίλησαν περισσότερο χρόνο µαζί της. Από ταβερνιάρηδες µέχρι δηµάρχους.

Κριτική με όρους χαβαλέ

Η µετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε ενεργειακό κόµβο της Ευρώπης, µε «οµπρέλα» προστασίας τις ΗΠΑ, δεν θα πρέπει να αξιολογηθεί µόνο σε επίπεδο οικονοµικών δοσοληψιών και εξυπηρέτησης αµοιβαίων συµφερόντων, αλλά και µε γνώµονα την πολυδιάστατη άσκηση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, δεδοµένου πως όλες αυτές οι συµφωνίες δροµολογούνται στην ευαίσθητη περιοχή της Θράκης. Ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης, που πολλοί τον υποτιµούν, ασκώντας του κριτική µε όρους ρηχού χαβαλέ τα τελευταία χρόνια, φαίνεται πως ξέρει µια χαρά τι του γίνεται σε ό,τι αφορά τη γεωπολιτική αναβάθµιση της χώρας, ενώ δεν είναι τυχαίο πως µετά την επιτυχή απόβαση του µισού Υπουργικού Συµβουλίου του Ντ. Τραµπ στην Αθήνα για τη σύναψη των επίµαχων συµφωνιών, οι επόµενες κινήσεις του ήταν να επισκεφτεί τη Θράκη και να συναντηθεί µε τον Πρόεδρο της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας, Ν. Χριστοδουλίδη, θέτοντας σε νέα ασφαλή βάση την «ενεργειακή σύνδεση» µε το µαρτυρικό νησί µε προοπτική επέκτασης το Ισραήλ. Αυτή είναι η µεγάλη εικόνα για όσους αντιλαµβάνονται πως η πολιτική δεν είναι ο κουτσοµπολίστικος σχολιασµός της επικαιρότητας γύρω από τα πρόσωπα και ασήµαντες καταστάσεις µε πικάντικο ενδιαφέρον.

«Βιώνουµε το χάος του κατακερµατισµού». Στη φράση αυτή του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστα Ζαχαριάδη, αποτυπώνεται περίτρανα η κατάσταση στον χώρο της προοδευτικής αντιπολίτευσης, καθώς επίσης και οι συνέπειες από τους αλλεπάλληλους κλυδωνισµούς στο εσωτερικό των κοµµάτων της.

Οι ''γνήσιοι εκπρόσωποι''

Τι κοινό έχουν οι Α. Σαµαράς, Π. Καµµένος, Α. Λατινοπούλου και Κ. Βελόπουλος; Ολοι τους δίνουν αγώνα και συνάµα ξεκατινιάζονται για να πείσουν το εκλογικό σώµα ότι είναι οι «γνήσιοι εκπρόσωποι» του Αµερικανού προέδρου, Ντ. Τραµπ, στην Ελλάδα. Εν τω µεταξύ, κανένας τους µέχρι τώρα δεν έχει αποδείξει ότι «τυγχάνει» προνοµιακός συνοµιλητής του Αµερικανού προέδρου. Και τι κάνουν για να παραµυθιάσουν τον ελληνικό λαό; Προσπαθούν µε επικοινωνιακά τεχνάσµατα ή µε πονηρούς υπαινιγµούς να τον πείσουν ότι έχουν «κονέ» µαζί του ή µε ανθρώπους του περιβάλλοντός του και αυτό να το πουλήσουν για να διακριθούν ως «εκλεκτοί» του στην Ελλάδα.

Ποιος, θέλω να ξέρω ποιος

Ποιος στενός συνεργάτης του Αλ. Τσίπρα έχει περιέλθει σε δύσκολη θέση από τις επιθέσεις που εξαπολύει εναντίον του πρώην πρωθυπουργού ο Κ. Βαξεβάνης; Την απάντηση στο ερώτηµα αυτό την έχει δώσει ο Γ. Ζαµπέτας µέσα από το άσµα του «Πού είσαι, Θανάση».

Στα μέτρα της αλήθειας του

Επειδή όλοι έχουµε καταλάβει ότι ο Αλ. Τσίπρας έγραψε ένα βιβλίο που είναι κοµµένο και ραµµένο στα µέτρα της δικής του αλήθειας, αναφορικά µε την περίοδο διακυβέρνησής του, είναι βέβαιο πως θα «µπάζει» σε επίπεδο αξιοπιστίας. Συνεπώς, µεγαλύτερο ενδιαφέρον θα έχουν οι απαντήσεις που θα λάβει, όταν εκδοθεί, από τα πρόσωπα εκείνα που µπορεί να διαπιστώσουν ότι αυτά που περιγράφει δεν ανταποκρίνονται στην αντικειµενική αλήθεια, αλλά στην υποκειµενική του µατιά. Και αυτοί, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν θα είναι λίγοι, αλλά πολλοί.

Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών