Κι όµως ζούµε πάλι την «αρπαγή της Ευρώπης» – πάλι από τις ΗΠΑ. Ο επανεξοπλισµός (το τροµακτικό αυτό γεγονός) της Γερµανίας γίνεται για λογαριασµό των ΗΠΑ στο έδαφος της Γηραιάς Ηπείρου, διότι οι ίδιες οι ΗΠΑ (εν πολλοίς οι Αγγλοσάξονες) έχουν να αντιµετωπίσουν τα προβλήµατά (τους) στον Ειρηνικό.
Στα θαλάσσια µέτωπα, λοιπόν, οι θαλάσσιες δυνάµεις, ΗΠΑ και Βρετανία, ενώ στο τεραίν της Ευρώπης οι χερσαίες κυρίως δυνάµεις, Γερµανία και Γαλλία. Αυτός είναι ο καταµερισµός.
Η Ρωσία οριστικώς εκτός Ευρώπης, κάτι που άρχισε το 1917 και ολοκληρώθηκε µε τον Ψυχρό Πόλεµο. Απόδειξη το ότι ελάχιστοι από µας, όταν λέµε Ευρώπη, εννοούµε και τη Ρωσία. Αλλά, αν είναι φανερό ότι η Ρωσία, µετά την εισβολή στην Ουκρανία, «µεταφέρεται» προς την Κίνα, δεν είναι εξ ίσου βέβαιο το ότι η Ευρώπη, λόγω της κρίσης, ξαναγίνεται µια οντότητα, µάλιστα αυτόφωτη. Μπορεί επ’ αυτού να ακούγονται εύκολες κουβέντες, αλλά µάλλον προς τις ΗΠΑ εναρµονίζεται ακόµα περισσότερο η Γηραιά Κόρη, παρά αναδύεται η ίδια.
Αν κάτι σε αυτές τις ανακατατάξεις είναι άκρως ανησυχητικό (έως ανατριχιαστικό) είναι ο επανεξοπλισµός της Γερµανίας. Για τρίτη φορά. Μάλιστα, αυτός ο επανεξοπλισµός συντελείται υπό το κράτος του ενθουσιασµού µιας Ευρώπης που η Γερµανία δύο φορές κατέστρεψε. Τελικώς µάλλον ισχύει το ρηθέν ότι «εκείνο που µας διδάσκει η Ιστορία είναι ότι δεν µας διδάσκει τίποτα». ∆ιότι δεν διδασκόµεθα. Και την ξαναζούµε αενάως…
Δημοσιεύθηκε στην στήλη Κόκκινος Πειρατής της εφημερίδας Παραπολιτικά την Παρασκευή 4/3
