Στην πολιτική η σηµειολογία έχει ιδιαίτερη σηµασία, όπως επίσης η ορολογία, οι διατυπώσεις, η ρητορική και τα σύµβολα.
Αυτό λοιπόν το περίφηµο (και τετριµµένο) «θερµό επεισόδιο» και τα συνακόλουθα περί του «τραπεζιού των διαπραγµατεύσεων» έχουν φθάσει να λειτουργούν εναντίον µας, νοµιµοποιώντας µε έναν τρόπο τον σχεδιασµό της Τουρκίας, και στα δικά µας αυτιά και στα αυτιά της διεθνούς κοινής γνώµης. Το «θερµό επεισόδιο» πρέπει να βγει από την κυκλοφορία - πρώτα απ’ όλα διότι δεν θα είναι θερµό επεισόδιο, αλλά Εισβολή ή απόπειρα Εισβολής ή Επίθεση.
Οι λέξεις αυτές, «εισβολή», «επίθεση», έχουν τη βαρύτητα που χρειάζεται για να αντιλαµβανόµαστε εµείς οι ίδιοι τον κίνδυνο που αντιµετωπίζουµε, όπως επίσης για να καταλαβαίνει και η κοινή γνώµη στη ∆ύση.
Το «θερµό επεισόδιο» (όπως, λόγου χάριν, η κατάρριψη του ρωσικού µαχητικού από την Τουρκία στο µέτωπο της Συρίας) δεν έχει ως διατύπωση το βάρος που χρειάζεται για να αποδώσει, εδώ και στον κόσµο, τον κίνδυνο που αντιµετωπίζει η Ελλάδα από την κατά τα άλλα σύµµαχο Τουρκία. Το «θερµό επεισόδιο» έχει γίνει πια µια διατύπωση ρουτίνας, που δεν συγκινεί αυτούς που θα έπρεπε.
Επιπλέον, είναι µια διατύπωση που αφήνει περιθώρια ήσσονος αντίδρασης από την πρέπουσα: εκείνη της ολοκληρωτικής απάντησης, της γενικευµένης σύρραξης, του πολέµου. Επισήµως λοιπόν η Ελλάδα πρέπει να µετέρχεται έναντι της Τουρκίας την ορολογία που αποτυπώνει (άλλωστε) την αλήθεια, δηλαδή τον κίνδυνο εισβολής, τη διαρκή απειλή επίθεσης. Ο,τι έχει γίνει έως τώρα έχει γίνει! Οµως, οι καιροί ου µενετοί για να επαναλαµβανόµαστε (αλλά και να υπεκφεύγουµε). Αντιµετωπίζουµε κίνδυνο Επίθεσης. Κίνδυνο Εισβολής.
Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 25/6
