Σε κάθε συνεκτική αφήγηση υπάρχει θέση και χώρο για το χαρακτήρα του «κακού», του villain. Αυτού του τύπου που θα ενσαρκώνει τις ακριβώς αντίθετες αξίες από εκείνες του ήρωα. Φυσικά, τα πράγματα στις αληθινά σπουδαίες αφηγήσεις δεν είναι τόσο σχηματικά, ωστόσο δεν είναι εδώ ο χώρος για να το αναλύσουμε.

Το «The Last Dance», το ντοκιμαντέρ Netflix-ESPN για την τελευταίο πρωτάθλημα των Chicago Bulls του Michael Jordan, φιλοδοξεί να γίνει μια σπουδαία αφήγηση (αν, δηλαδή, δεν έχει ήδη επιφυλάξει για τον εαυτό της τη θέση της σπουδαιότερης) για τον σπουδαιότερο μπασκετμπολίστα όλων των εποχών για την σπουδαιότερη ομάδα όλων των εποχών.

Στα δύο πρώτα επεισόδια ο ρόλος του villain ήταν κομμένος και ραμμένος για έναν, για τον Jerry Krause, ο GM των Bulls από το 1985 έως το 2003. Σε αυτά τα πρώτα 100 λεπτά του «The Last Dance» στον Krause αποδίδεται η ευθύνη για τη διάλυση των Bulls το 1998, μιας ομάδας που είχε κατακτήσει 2 3-peat (1991-1993, 1996-1998) σε διάστημα 8 ετών.

Ο Krause έχει αναγνωρισμένο μερίδιο στην  τρομακτική επιτυχία αυτής της ομάδας.

Μυστικοπάθεια, παραγοντισμός, αφερεγγυότητα, μικροπρέπεια είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά που του αποδίδονται από τις πρώτες κιόλας σκηνές. Σαν κερασάκι στην τούρτα έρχεται  επίσης αρκετά νωρίς και η περίφημη δήλωση του: «Τα πρωταθλήματα δεν τα κερδίζουν οι παίκτες και οι προπονητές, τα κερδίζουν οι οργανισμοί» (την οποία ο ίδιος έχει διαψεύσει και για λόγους δεοντολογίας το μαθαίνουμε και στο ντοκιμαντέρ)

Ωστόσο, ο Jason Hehir, σκηνοθέτης του «The Last Dance» έχει ήδη σχολιάσει ότι ο ρόλος των GM των Bulls απλώς θα αναπτύσσεται αντιθετικά με εκείνο του Jordan και σε καμία περίπτωση δεν θα έχει τη θέση του «κακού» της ιστορίας.

Μεταξύ μας, οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση όχι μόνο θα πρόδιδε μονομέρεια, αλλά θα διαστρέβλωνε σημαντικά την πραγματικότητα. Παρά το γεγονός ότι ο Krause ήταν αυτός που στάθηκε με χαρακτηριστική και διαχρονική αχαριστία απέναντι στον Pippen, πέταξε στα σκουπίδια τη σχέση ζωής με τον Phil Jackson, αποξένωσε τον Jordan και δεν κατάφερε ποτέ να συνδεθεί με τον κοινό των Bulls -ήταν, άλλωστε, το μοναδικό μέλος της ομάδας που αποδοκιμάστηκε κατά την τελετή απονομής του πρώτου πρωταθλήματος το 1991- έχει αναγνωρισμένο μερίδιο στην  τρομακτική επιτυχία αυτής της ομάδας.

Ανέλαβε τα καθήκοντά του το 1985, βρίσκοντας ήδη τον Jordan στο ρόστερ -θα μπορούσε να ήταν και καλύτερα, όμως ο Krause ήξερε από τότε την αξία των συμβιβασμών. Είχε προϋπηρεσία ως scout σε μπέιζμπολ και μπάσκετ, με έφεση στο να ανακαλύπτει «λαβράκια» και είχε τη φήμη του πολύ εργατικού τύπου. Δεν ήταν κουλ, δεν ήταν βαθύς γνώστης του αθλήματος, περιφρονούσε τον Τύπο και το ατσούμπαλο παρουσιαστικό δημιουργούσε επιπρόσθετα προβλήματα -σε ένα κόσμο ρωμαλέων γιγάντων έπρεπε να επιβληθεί αυτός, ένας χοντρούλης του 1,70.

Ήταν αυτός που θεώρησε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ο Pippen «του ανήκει».

Ήταν αυτός που «ρίσκαρε» να φέρει τον Pippen από ένα άγνωστο κολέγιο το 1987. Ήταν αυτός που έχρισε την ίδια χρονιά βοηθό προπονητή τον Phil Jackson, ο οποίος μέχρι τότε είχε μια μέτρια καριέρα στους άγνωστους μπασκετικά προορισμούς του CBA, και δύο χρόνια αργότερα τον προβίβασε στη θέση του head coach χωρίς να διστάσει να απομακρύνει τον «πολύ» Doug Collins. Ήταν αυτός που δεν κώλωσε να την σπάσει στον Jordan το 1988, όταν έκανε ανταλλαγή τον κολλητό του, Charles Oakley, για να φέρει στην ομάδα τον Bill Catwright που ναι μεν δεν ήταν τόσο καλό, αλλά είχε συνεισφορά και στα 3 πρωταθλήματα από το 1991 μέχρι το 1992. Ήταν αυτός που έσπευσε να κάνει draft τον Kukoc το 1990, σε μια εποχή που ήταν δύσκολο για τους Ευρωπαίους να σταθούν στο NBA. Ήταν αυτός που έφερε τους Steve Kerr, Dennis Rodman, Ron Harper και γενικά όλους τους κατάλληλους υποστηρικτικούς παίκτες οι οποίοι ναι μεν θα είχαν πνεύμα νικητή, αλλά θα έμεναν πρόθυμα στη σκιά των Jordan-Pippen.

Από την άλλη, ήταν αυτός που «αγάπησε» τόσο πολύ τον Kukoc, τον εκθείαζε διαρκώς δημόσια πριν καν γίνει παίκτης της ομάδας και παρά τη σχετική δυσαρέσκεια των Jordan-Pippen, ενώ δεν δίστασε να υπονοήσει ότι ο Κροάτης θα ήταν κάτι σαν διάδοχος του «Air», όταν τελικά φόρεσε τη φανέλα των Bulls το 1993. Ήταν αυτός που θεώρησε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ο Pippen «του ανήκει». Ήταν αυτός που απαξίωσε τη δουλειά του Jackson και που το 1998 υποσχέθηκε ότι θα έχτιζε μία νέα δυναστεία με πρώτο προπονητή τον Tim Floyd. Και φυσικά, ήταν αυτός που δεν κατόρθωσε να οδηγήσει τους Bulls σε τίτλο το 1993-1995, όταν ο Jordan «πήγε διακοπές», και δεν τους οδήγησε μετά το 1998 (σε αντίθεση με τον Jackson που κέρδισε άλλα 5 με τους Lakers).

O Krause μπορεί να μην ήταν ο μοναδικός αρχιτέκτονας των δύο ομάδων που έκαναν τα 3-peat, όμως σίγουρα δεν ήταν και απλώς ένας τυχερός τύπος που βρέθηκε με τον Jordan στην ομάδα του κι ας δείχνουν το αντίθετο οι αριθμοί. Οι φίλαθλοι δεν αγαπούν τους GM, αλλά οι φίλαθλοι είναι συχνά σκληροί και ακόμα συχνότερα είναι πρόθυμοι να βρουν στο πρόσωπο ενός ανθρώπου τον «κακό» που απειλεί τους ήρωες τους.