Σαν… βόμβα έσκασε το βράδυ της Δευτέρας (28/11) η παραίτηση του Αντρέα Ανιέλι από την προεδρία της Γιουβέντους, με τον παράγοντα τον «μπιανκονέρι» να αναλαμβάνει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί και να αποχωρεί.

Λίγη ώρα αφού έγινε γνωστή η είδηση, κυκλοφόρησε και η επιστολή του Ανιέλι προς τον κόσμο της Γιουβέντους, εντός της οποίας υπάρχει αναφορά και στον Ολυμπιακό!

Ο πρώην πλέον πρόεδρος της Γιούβε ήθελε να τονίσει τον χαρακτήρα του συλλόγου γενικότερα σε όλα αυτά τα χρόνια και στάθηκε σε κάποιες «καυτές» έδρες που επισκέφθηκε η «Κυρία» χωρίς να… λυγίσει. Έτσι λοιπόν, ανάμεσα στα γήπεδα της Ρεάλ, της Μπαρτσελόνα και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έβαλε και το «Γ. Καραϊσκάκης».

Κάτι που αν μη τι άλλο δείχνει τη δυναμική της έδρας των Πειραιωτών στην οποία κατά καιρούς έχουν υποκύψει πολλά από τα μεγαθήρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Η επιστολή του Ανιέλι:

«Αγαπητοί, παίζοντας για τη Γιουβέντους, δουλεύοντας για τη Γιουβέντους, ένας ήταν στόχος: η νίκη. Όποιος έχει το προνόμιο να φοράει την ασπρόμαυρη φανέλα, το ξέρει. Όποιος εργάζεται σε μια ομάδα γνωρίζει ότι η σκληρή δουλειά νικά το ταλέντο αν το ταλέντο Δεν δουλεύει σκληρά.

Η Γιουβέντους είναι ένας από τους μεγαλύτερους συλλόγους στον κόσμο και όποιος εργάζεται ή παίζει εκεί ξέρει ότι το αποτέλεσμα είναι αποτέλεσμα της δουλειάς όλης της ομάδας. Έχουμε συνηθίσει να κερδίζουμε με την ιστορία και το DNA. Αφού Το 2010 τιμήσαμε την ιστορία μας πετυχαίνοντας εξαιρετικά αποτελέσματα: το Γήπεδο, εννέα συνεχόμενα πρωταθλήματα, η πρώτη ομάδα στην Ιταλία που έγινε σειρά σε Netflix και Amazon Prime, δημιουργήσαμε το J|Medical, πήραμε πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα γυναικών ξεκινώντας από το μηδέν.

Ο καθένας από εμάς μπορεί να θυμηθεί τη στιγμή πριν βγει στο γήπεδο, σε όλες τις έδρες φόβητρο: Μπερναμπέου, Ολντ Τράφορντ, Αλιάνζ Αρίνα, Βεστφάλεν, Σαν Σίρο, Γ. Καραϊσκάκης, Σέλτικ Παρκ, Καμπ Νου: όπου κι αν πηγαίναμε όταν η ομάδα ήταν συμπαγής, δεν φοβόμασταν κανέναν. Όταν η ομάδα δεν είναι συμπαγής, μπορούσε να αποβεί μοιραίο. Θα συνεχίσω να φαντάζομαι και να εργάζομαι για καλύτερο ποδόσφαιρο και θα δανειστώ μια φράση του: «Και εκείνοι χόρευαν, κι όσοι τους είδαν τους πέρασαν για τρελούς, αλλά ήταν εκείνοι που δεν μπορούσαν να ακούσουν τη μουσική». Θυμηθείτε, θα αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον παντού με μια ματιά: Είμαστε οι άνθρωποι της Γιούβε! Μέχρι το τέλος…».