Πολλοί επέστρεψαν στη βάση τους. Ισως και «κουβαλώντας» έναν τραυματισμό γιατί δεν πρέπει ο οποιοσδήποτε να λησμονεί πως αυτό το Μουντιάλσυνιστά μια καινοτομία και δύσκολα θα αποφύγεις τα …απόνερα που ίσως είναι ένας τραυματισμός και αναμφίβολα μια κόπωση. Κάποιος αναμένει το επόμενο ραντεβού. Και όλοι ζουν με τις θύμησες μιας διοργάνωσης που άφησε και αφήνει καλές εντυπώσεις στο φιλοθεάμον κοινό.
Τι έκαναν όμως οι «Ελληνες» που πήγαν στο Κατάρ; Πάει να πει, ποιο πρόσημο μπαίνει στην προσπάθειά τους. Πόσοι εκτόξευσαν τις μετοχές τους και ποιοι πέρασαν εντελώς απαρατήρητοι; Δεν είναι κακό να γίνει μια αρχική αποτίμηση, να δούμε τα limit up και τα limit down.
Το μάτι πέφτει πρώτα στο δίδυμο των Κορεατών του Ολυμπιακού. Ισως γιατί η Νότιος Κορέα άφησε καταπληκτικές εντυπώσεις σε ορισμένα παιχνίδια και έβγαλε ένα άκρως ελκυστικό πρόσωπο με τον τρόπο παιχνιδιού της. Ηταν και αυτός ο Πάουλο Μπέντο στον πάγκο, γνώριμος από τη θητεία του στον Ολυμπιακό, οπότε είχε η ομάδα ένα στυλ ευρωπαϊκό. Ποια ήταν η …σβούρα της ομάδας; Χωρίς αντίρρηση ο Ινμπομ Χουάνγκ.
Πάντα βασικός και με 90λεπτα απέναντι σε Ουρουγουάη, Γκάνα και Πορτογαλία, γιόρτασε την πρόκριση στα νοκ άουτ και μετά ξανά στο αρχικό σχήμα στο ματς με τη Σελεσάο, εκεί που βγήκε, προφανώς κουρασμένος, στο 65’. Υψηλός βαθμός. Ανω του 8. Κάλυψε χώρους, έδινε τον τόνο στο παιχνίδι και τη μεσαία γραμμή, είχε συνεργασίες, δηλαδή όλα όσα είδαμε από το πρώτο του παιχνίδι με τα Ερυθρόλευκα στα μέρη μας. Καταπληκτικός, ένας από τους χαφ που αναδείχθηκαν ως πρωταγωνιστές στο Μουντιάλ. Στον αντίποδα, κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ο Ουί Τζο Χουάνγκ συνέχισε από ‘ κει που σταμάτησε στη δική μας Σούπερ Λίγκα. Αγωνιστής, μέσα στις φάσεις, αλλά έως εκεί. Φαντάζει οξύμωρο με βάση το βιογραφικό του και σίγουρα με τις προσδοκίες που υπάρχουν, δυσκολεύεται όμως να σκοράρει αυτός ο κεντρικός φορ. Στην ενδεκάδα με την Ουρουγουάη έκανε ένα σουτ από το ύψος του πέναλτι άουτ-ψηλά και μετά , στα υπόλοιπα τρία παιχνίδια, έμπαινε αλλαγή πάντα μετά το 75’…
Ποδοσφαιριστής που μπορεί να θεωρηθεί και έκπληξη με βάση τα όσα έκανε στο Κατάρ, είναι ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς. Δηλαδή, δεν τον γνωρίζαμε; Σίγουρα, ναι. Δεν ήταν «άγνωστος μεταξύ αγνώστων». Κάτι όμως η όχι σταθερή του παρουσία στον ΠΑΟΚ, κάτι οι τελικές πάσες που μοίρασε, έκαναν αρκετούς να πιστέψουν πως κρύβεται ένας «άλλος παίκτης» στα ελληνικά γήπεδα. Βασικός στα δύο πρώτα παιχνίδια, θαυμάσιος με τη Βραζιλία και με δύο (!) ασίστ στο υπέροχο και συνάμα συναρπαστικό ματς με το Καμερούν. Τι άλλο να ζητούσε ο κόουτς Στοϊκοβιτς;
Οι Ιρανοί της ΑΕΚσυνιστούν μια διαφορετική ιστορία. Ο Χατζησαφί «βγήκε μπροστά» ως αρχηγός και αυτό δεν συνέβη μόνο για το αγωνιστικό κομμάτι- έκανε δηλώσεις υπέρ του ιρανικού λαού και αποθεώθηκε ακόμη και από δίκτυα όπως το BBC. Αν ο Μοχαμάντι έπαιξε αριστερός μπακ, ο Χατζισαφί ήταν μπροστά του, έκαναν δίδυμο στην πτέρυγα. Πάντα βασικός ο Μοχαμάντι, βγήκε στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου με τις ΗΠΑ ένεκα σοβαρού και ανεξακρίβωτου ακόμη τραυματισμού.
Ο Χατζησαφί κι αυτός στο σχήμα και πάντα με το περιβραχιόνιο, αντικαταστάθηκε στο ’77 με την Ουαλία και στο 71’ με τις ΗΠΑ.
Θέλοντας κάποιος να συνεχίσει σχολιάζοντας τους ποδοσφαιριστές που «έστειλε» η ΑΕΚ, βλέπει τον Σιμάνσκι. Του λόγου του είχε στην Πολωνία έναν επίσης γνωστό μας μπροστά του, τον Κριχόβιακ. Ο τέως της Ενωσης λες και του έκλεισε τον δρόμο, οπότε ο Σιμάνσκι έπαιξε μόνο ως αλλαγή με την Αργεντινή.
Οσον αφορά στον Πινέδα, έκανε ωραίο ματς με τη φανέλα του Μεξικού απέναντι στους Σαουδάραβες και αυτή υπήρξε η μόνη του παρουσία στη διοργάνωση. Μπορεί και να άξιζε κάποιο χρόνο συμμετοχής παραπάνω… Αυτός που ακόμη δεν έχει εμφανιστεί είναι ο Βίντα. Παράξενο; Ας ειπωθεί εδώ ότι ταλαιπωρείται από έναν τραυματισμό και ίσως αποτελεί μια κάποιου είδους εξήγηση. Ωστόσο, ο Βίντα έχει δεκάδες συμμετοχές με την εθνική Κροατίας και στο Κατάρ βλέπει τους Γιουράνοβιτς-Γκβάρντιολ- Λόβρεν (από δεξιά και προς τα αριστερά) σχεδόν «ακούνητους» στην άμυνα. Δεν παίρνει βαθμό και όπως θα γινόταν στο …μπάσκετ, δίπλα του μπαίνει η ένδειξη DNP.
Πάμε, ξανά, στους άσους του Ολυμπιακού; Ενδιαφέρον έχει η περίπτωση του Πάπε Αμπού Σισέ. Δίδυμο καλό στο κέντρο της άμυνας στην πρεμιέρα και κόντρα στους Ολλανδούς και μολονότι η Σενεγάλη ηττήθηκε, άπαντες αξιολόγησαν ως θετική την απόδοση του Σισέ. Και μετά ήρθαν οι μέλισσες…
Πάει να πει, ο Σισέ έχασε έδαφος και συμμετείχε μόνο ως αλλαγή. Στο 77’ με το Κατάρ, στις καθυστερήσεις στο ραντεβού με τον Ισημερινό και καθόλου με την Αγγλία. Αντίστροφη μοιάζει η πορεία του Πιερ Κούντε. Δεν τον είδαμε με τους Ελβετούς. Μετά όμως, άλλαξαν τα δεδομένα. Υστερα από δικό του κόρνερ ήρθε γκολ στο ματς με τη Σερβία, βασικός και με τη Βραζιλία. Ο Κούντε δεν δίστασε να δοκιμάσει σουτ από μακρινή απόσταση, είχε ώρες ώρες μεστή παρουσία στη μεσαία γραμμή.
Για τον Ν’ Κουλού του Αρη, έναν παίκτη που επέστρεψε με διάστρεμμα, ας τονιστεί πως έπαιξε δύο φορές βασικός με το Καμερούν δίχως να κάνει το «μπαμ», ο Κορνέλιους με τον Καναδά στον πάγκο, ο δε Κεσχρίντια του Ατρομήτου, στα δύο πρώτα ματς με την Τυνησία πέρασε ως αλλαγή. Αλλά θα έχει πάντα το Παρίσι (στη μνήμη του). Βασικός στη σπουδαία, αν και άνευ ουσίας νίκη με τους Γάλλους.
