Όταν το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, κάπου στην Καταλονία, συγκεκριμένα στην Τεράσα, περίπου ογδόντα φίλοι του Απόλλωνα Σμύρνης κυκλοφορούσαν σαν μεθυσμένοι στα προαύλια των εκκλησιών του Sant Pere, δεν είχαν καταναλώσει υπερβολικές ποσότητες αλκοόλ. Απλώς πανηγύριζαν έναν ευρωπαϊκό τίτλο! 

Όχι στο δημοφιλές ποδόσφαιρο αλλά στην υδατοσφαίριση, ένα άθλημα στο οποίο ο Απόλλων Σμύρνης δεν υπήρχε πριν από καμιά δεκαριά χρόνια. Δεν υπήρχε μέχρι την ημέρα που ένας άριστος γνώστης του πόλο, Απολλωνιστής από τα γεννοφάσκια του, έπεισε τους φίλους του να δημιουργήσουν αυτή την ομάδα. Βρήκαν έναν Απολλωνιστή χρηματοδότη, ποδοσφαιρικό παράγοντα για κάποια χρόνια, που δεν ήξερε πού πάν’ τα τέσσερα στο πόλο και τα υπόλοιπα είναι αυτά που είδαμε το Σάββατο στο Club Natacio Terrassa. 

Αυτή είναι η μισή αλήθεια για το παρθενικό Challenger Cup, το οποίο κατέκτησε ο Απόλλων Σμύρνης. Διότι η ομάδα δεν υπήρχε στην υδατοσφαίριση πριν από δέκα χρόνια, υπήρχε όμως πριν από 115. Γυρίζουμε τον χρόνο πίσω και διαβάζουμε στην εφημερίδα «Αμάλθεια», που εκδιδόταν στη Σμύρνη πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή, ότι «το Δ. Συμβούλιον του εν Μελαντία Γυμ. Συλλόγου “Πέλοπος” ποιεί γνωστόν ότι αι Δ ́. Λεμβοδρομίαι γενήσονται την 28 Ιουνίου 1908 ημέραν Κυριακήν». 

«Αγών του Ουότερ Πόλο» 

Το απόσπασμα του δημοσιεύματος προέρχεται από το αρχείο του μέλους του διοικητικού συμβουλίου του ΓΣ Απόλλων Σμύρνης και ερευνητή Κοινωνικής Ιστορίας του Αθλητισμού, Γιώργου Αγγελάκη. Μας ενημερώνει ότι στο πρόγραμμα της ημέρας «προσετέθη και το ωραίον και όλως άγνωστον ενταύθα αγγλικόν θαλάσσιον αγώνισμα Water-Polo».

Την παραμονή των αγώνων η ίδια εφημερίδα ανέφερε ότι «θέλουσι συμμετάσχει τέσσαρες γυμναστικαί ομάδες εν αις δύο του Πέλοπος και ανά μία των έτερων γυμναστικών σωματείων της πόλεώς μας». Εννοεί τον Απόλλωνα και τον Πανιώνιο. Το 1922 στην εφημερίδα «Πατρίς» διαβάζουμε ότι «προβλέπεται πολύ πεισματώδης ο αγών του Ουότερ Πόλο καθότι οι ομάδες του Πανιωνίου και του Απόλλωνος θα προσπαθήσουν να διεκδικήσουν τα σκήπτρα άτινα κατέχει ο Ναυτικός Σύλλογος Πέλοψ».

Ο Απόλλων λοιπόν έπαιζε «Ουότερ Πόλο» στην προκυμαία της Σμύρνης και αργότερα στην Αθήνα. Το τμήμα διαλύθηκε και όταν το 2013 ο Γιώργος Αφρουδάκης έπινε καφέ με φίλους του πολίστες τούς είπε την ιδέα του για επανασύσταση. Μιλάμε για μια οικογένεια με καταγωγή από τη Σμύρνη, παππού Απολλωνιστή, ο οποίος ήταν και μέλος του Ερασιτέχνη Απόλλωνα. Κάπως έτσι έγινε Απολλωνιστής και ο Πολύβιος Αφρουδάκης -πατέρας του Γιώργου- και φυσικά τα παιδιά του -εκτός από τον Γιώργο και ο αδελφός του Ζάχος- και εντέλει όλη η οικογένεια.

Πισίνα στο «Γ. Καμάρας» 

Σε εκείνο τον καφέ ο Γιώργος Αφρουδάκης έπεισε πρώην συμπαίκτες του στη Βουλιαγμένη. Έλειπε ένας χρηματοδότης. Ήταν η εποχή που ο τότε μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ, ο εφοπλιστής Σταμάτης Βελλής, αποχωρούσε από το ποδόσφαιρο. Του προτάθηκε να ασχοληθεί με το πόλο, μόνο που δεν ήξερε τίποτα για το άθλημα. Ο Γιώργος Αφρουδάκης τον έπεισε για τις προθέσεις του, αυτός τον εμπιστεύτηκε και το νερό κύλησε στο αυλάκι. Ο Απόλλων Σμύρνης είναι πλέον μία από τις ισχυρές ομάδες της χώρας. Αυτό που αρκετοί αγνοούν είναι ότι έχει πισίνα κάτω από τις εξέδρες του ποδοσφαιρικού γηπέδου «Γεώργιος Καμάρας». Κάτω από τις θύρες 8-9 του γηπέδου της Ριζούπολης ο Σταμάτης Βελλής δημιούργησε μια 15άρα πισίνα και ο Ερασιτέχνης Απόλλωνας μια ακαδημία με περισσότερα από 100 παιδιά. 

Τον Νοέμβριο του 2020 προπονητής ανέλαβε ο Νίκος Δεληγιάννης. Δύο θρύλοι του αθλήματος -Δεληγιάννης και Αφρουδάκης- χωρίς να φορούν πλέον σκουφάκι ήταν στον Απόλλωνα. Ο ένας προπονητής, ο άλλος διοικητικός. Είχαν υπάρξει συμπαίκτες στην εθνική ομάδα και στον Ολυμπιακό. Οδήγησαν τη σεζόν 2020-21 την «ελαφρά ταξιαρχία» στην κατάκτηση της τρίτης θέσης στην Α1 και την εξασφάλιση της τρίτης διαδοχικής ευρωπαϊκής εξόδου, εν προκειμένω στο Champions League. Ακολούθησαν η ιστορική πρώτη ευρωπαϊκή πρόκριση από τον 1ο στον 2ο προκριματικό γύρο του Champions League και φέτος η κατάκτηση του Challenger Cup.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή