Μπορεί ο Φρίντριχ Νίτσε να μίσησε τον άλλοτε αγαπημένο του φίλο Ρίχαρντ Βάγκνερ και τη ροπή του προς τον ελιτισμό, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της ζωής του που οι κρίσεις της επιληψίας είχαν κατακρεουργήσει το ήδη ανήσυχο μυαλό του, αλλά ένας Βάγκνερ ήταν που ηγήθηκε της γερμανικής επίθεσης για το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023. Ο τελικός με τη Σερβία στη Μανίλα, 

Ένας Φραντς, κιόλας, o οποίος ουδόλως ελιτιστής είναι, πάντως έγραψε τη δική του μελωδία καβαλώντας τις Βαλκυρίες και οδηγώντας τη Γερμανία στην παγκόσμια κορυφή.

Πόσο σχετικά είναι όλα στον αθλητισμό, αποδεικνύεται παντοιοτρόπως και σε κάθε ευκαιρία. Η Σερβία έφτασε σε τελικό χωρίς τον Νίκολα Γιόκιτς, ενώ πέρυσι, στο πιο βατό Ευρωμπάσκετ, απέτυχε οικτρά μαζί του. Η Γερμανία έχει ένα Ευρωμπάσκετ το 1993, που μοιάζει να ανάγεται στον… παλαιολιθισμό και με τον ιερό προφήτη της, τον Ντιρκ Νοβίτσκι, μπορεί να έπαιξε σε έναν τελικό Ευρωμπάσκετ, όταν η Εθνική ήπιε, στις 25 Σεπτεμβρίου, ένα γερό ποτήρι μπύρα στην άψη του Oktoberfest, ωστόσο δεν κατάφερε να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση.

5965455
5965459
5965472
5965474

Όχι, βεβαίως, ότι μία ομάδα με ηγήτορα τον Ντένις Σρούντερ, σπουδαίο ειδικά στο πρώτο ημίχρονο του τελικού και MVP της διοργάνωσης, και με παίκτες όπως τα αδέλφια Βάγκνερ και ο Αντρέας Ομπστ, που την Παρασκευή, 8 Σεπτεμβρίου, πέτυχε το πιο σημαντικό σουτ στη διοργάνωση, το τρίποντο στον ημιτελικό με τις ΗΠΑ, δεν ήταν ικανή να πετύχει ό,τι η ομάδα του… Καναδοφινλανδού Γκόρντον Χέρμπερτ και μιας παρέας που από πέρυσι -η Εθνική είχε την πικρή εμπειρία ενός αποκλεισμού στα προημιτελικά του Ευρωμπάσκετ αλλά και μίας ήττας στην κόψη του ξυραφιού από την Ισπανία στον ημιτελικό της διοργάνωσης- έδειχνε πως το… κατέχει.

Και μπορεί ο Βασίλης Λογοθετίδης να το σατίρισε ελαφρώς στην ταινία του 1948, ένα φιλμ στα νάματα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, πάντως όντως οι Γερμανοί ξανάρχονται. Αποδεδειγμένο ιστορικά είναι, άλλωστε, ότι τελειώνουν τις δουλειές που αρχίζουν, αν και αυτό τεκμαίρεται κυρίως ποδοσφαιρικά.

Όπως και να έχει, οι Γερμανοί έδειξαν ένα χαρακτήρα που αν η ομάδα του ποδοσφαίρου δεν αποκλειόταν στους ομίλους στις δύο τελευταίος διοργανώσεις Παγκόσμιου Κυπέλλου θα ήταν εντελώς στερεοτυπικός, ενώ έπαιξαν όμορφο μπάσκετ, πετυχαίνοντας 277 πόντους στα τρία νοκ άουτ παιχνίδια της, τα οποία νίκησε με συνολική διαφορά 10 πόντων.

Η κόψη του ξυραφιού, πάντως, είναι υποτιμητική έννοια για το ακροποδητί των δύο ομάδων στο πρώτο ημίχρονο του τελικού. Ήταν όταν το άτι Βάγκνερ έμεινε ξαμολυτό, στην τρίτη περίοδο, όταν οι Γερμανοί μπήκαν οδηγοί στο παιχνίδι. Πέρασαν ακόμα και με διψήφια διαφορά μπροστά στην τρίτη περίοδο, 69-57, και φάνηκε ότι είχαν πάρει τον πρώτο λόγο. 

 Οι Σέρβοι πλησίασαν στην τέταρτη περίοδο, διότι πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, αλλά παρά τον ηρωισμό του Αλέκσα Αβράμοβιτς, που το είχε βάλει αμέτιμου χαμέτι να... ξεψυχήσει στο παρκέ, έφτασαν στους τρεις πόντους τη διαφορά, 78-75, πριν ο Μάρκο Γκούντουριτς χάσει, με σχεδόν ένα λεπτό για τη λήξη, το κρισιμότερο τρίποντο της αναμέτρησης.