Οταν ένας πιτσιρικάς, στη Λουιζιάνα των ΗΠΑ, αντί να παίζει με τα άλλα παιδιά ποδόσφαιρο, μπάσκετ ή μπέιζμπολ προτιμά με ένα κοντάρι να περνά πάνω από τον πήχυ, τότε μπορεί 20 χρόνια μετά να είναι «κυρίαρχος των αιθέρων». Αν μάλιστα φαντασιώνεται πως κάνει ό,τι και το είδωλό του, εν προκειμένω ο Γάλλος Ρενό Λαβιλενί, τότε ο μπόμπιρας γίνεται συλλέκτης χρυσών μεταλλίων και ρεκόρ. Αυτό ακριβώς είναι ο μόλις 23 ετών Αρμάντο Ντουπλάντις, ο οποίος μεσοβδόμαδα έκανε το έβδομο παγκόσμιο ρεκόρ του. Πέρασε τα 6,23 μ., πολύ πιο ψηλά δηλαδή από τα 6,16 μ. που είχε κάνει το 2014 ο Λαβιλενί και τα 6,14 μ. του Σεργκέι Μπούμπκα το 1994.

Επτά ρεκόρ σε μια τριετία και έπεται συνέχεια για τον Μόντο -έτσι τον αποκάλεσε κάποτε ένας Ιταλός και του έμεινε- ο οποίος έπεσε κάτω από τη μηλιά. Ο πατέρας τους Γρεγκ ήταν επικοντιστής και η μητέρα του Έλενα επταθλήτρια. Το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας είναι ήδη θρύλος και οι ειδικοί ψάχνουν να βρουν τι κάνει καλύτερα απ’ όλους και έχει τέτοιες επιδόσεις. Στο Diamond League του Γιουτζίν έκανε όλα κι όλα τέσσερα άλματα, σε τέσσερα διαφορετικά ύψη. Ξεκίνησε στα 5,62 μ., συνέχισε στα 5,82 και 6,02 μ. και τελικά στα 6,23 μ. Όλες οι προσπάθειες επιτυχημένες, κάτι πραγματικά ανεπανάληπτο.

Ταχύτητα και τεχνική

Ο 44χρονος Ουαλός Σκοτ Σίμπσον, παλαίμαχος επικοντιστής και προπονητής της «χάλκινης» ολυμπιονίκη του επί κοντώ, το 2021 στο Τόκιο, Χόλι Μπράντσο, έχει την εξήγηση. «Η ταχύτητά του στον διάδρομο είναι άνευ προηγουμένου», έχει πει στο Athleticsweekly: «Η ταχύτητα με την οποία φτάνει στην απογείωση είναι μεγαλύτερη από ό,τι έχουμε δει, από οποιονδήποτε άλλο στο παρελθόν. Οι αθλητές που έχουν ταχύτητα κατά την απογείωση συνήθως δεν έχουν καλή τεχνική στον χειρισμό του κονταριού. Ο Μόντο καταφέρνει να κάνει και τα δύο. Προσθέστε την αγωνιστική συνέπειά του. Ανεξάρτητα από το αν έχει άνεμο, βροχή, υψηλή πίεση, ανταγωνιστικό περιβάλλον ή αν πηδάει μόνος του, είναι συνεπής στις κινήσεις του και γι’ αυτό έχει αυτή την απίστευτη απόδοση».

Αποθήκευση ενέργειας

Ο Σίμπσον εξηγεί γιατί όλα αυτά είναι σημαντικά: «Όσο πιο γρήγορος είναι ο αθλητής στον διάδρομο τόσο μεγαλύτερη είναι η ποσότητα ενέργειας που έχει στη διάθεσή του. Το επί κοντώ είναι αγώνισμα αποθήκευσης ενέργειας. Αποθηκεύεται ενέργεια στο κοντάρι καθώς κάμπτεται. Όσο περισσότερη αποθηκευτεί τόσο περισσότερη επιστρέφει στον άλτη για να προκύψει η ώθηση στον αέρα, στο τέλος του άλματος».

Η «είσπραξη» της ενέργειας από τον αθλητή, στο τελευταίο μέρος του άλματος, είναι θέμα τεχνικής και ο συνδυασμός όλων αυτών στέλνει τόσο ψηλά τον Ντουπλάντις.

Φυσικά παίζει ρόλο και πόσο παθιασμένος είναι με αυτό που κάνει ο 23χρονος. Οι γονείς του έχουν μιλήσει πολλές φορές για την ανταγωνιστικότητά του. Επίσης, έχουν περιγράψει την εμμονή του με το επί κοντώ, αναφέροντας τις προσπάθειες που έκαναν να τον αποτραβήξουν, πολλές φορές και μετά τα μεσάνυχτα, από το YouTube όπου παρακολουθούσε βίντεο με άλματα επί κοντώ.

Υπάρχει και κάτι που κάνει ο Ντουπλάντις και μοιάζει δύσκολο να κατανοηθεί, σύμφωνα με τον Σίμπσον: «Όταν στο τέλος του διαδρόμου φτάνει στο σημείο να τοποθετήσει το κοντάρι στη βαλβίδα, στην πραγματικότητα το ρίχνει στο ταρτάν ακριβώς μπροστά από τη βαλβίδα και το ωθεί να γλιστρήσει μέσα. Κανείς άλλος δεν το κάνει αυτό. Όλοι, μα όλοι ρίχνουν το κοντάρι μέσα στη βαλβίδα. Άλλωστε αυτό προκαλεί επιβράδυνση λόγω της τριβής μεταξύ του κονταριού και του εδάφους. Επίσης υπάρχει ο κίνδυνος αναπήδησης του κονταριού πάνω από τη βαλβίδα. Δεν υπάρχει απολύτως κανένας τρόπος να διδάξεις σε έναν αρχάριο να τοποθετεί το κοντάρι με αυτόν τον τρόπο, αλλά ο Μόντο έχει αυτή τη μοναδικότητα. Μάλλον είναι απομεινάρι από την εκμάθηση του άλματος επί κοντώ σε υψηλό επίπεδο από μικρή ηλικία, όταν θα ήταν δύσκολο να κρατήσει το βάρος και να ελέγξει το κοντάρι προκειμένου να το ρίξει στη βαλβίδα με τον συμβατικό τρόπο».

Οι λόγοι που διάλεξε Σουηδία

Ένα ερώτημα που συχνά τίθεται από τους φιλάθλους είναι γιατί ο Αρμάντο Ντουπλάντις αποφάσισε να αγωνίζεται ως Σουηδός και όχι ως Αμερικανός. Για όλα υπάρχει εξήγηση. Ο Μόντο έχει διπλή υπηκοότητα, γεννημένος στις ΗΠΑ από Αμερικανό πατέρα και Σουηδή μητέρα. Οι Σουηδοί παππούδες του δεν μιλούν καν αγγλικά, αλλά αυτός μιλά τέλεια σουηδικά.

Παρά το γεγονός ότι κυκλοφορεί -κυρίως στα social media- πως οι Σουηδοί πλήρωσαν την οικογένεια όταν ο Αρμάντο ήταν πολύ μικρός, η αλήθεια είναι ότι διαθέτει σουηδική υπηκοότητα από τη γέννησή του.

Αγωνιζόμενος για τη Σουηδία, εντάχθηκε στα αγωνιστικά τμήματα σε πολύ μικρή ηλικία. Η Σουηδία δεν έχει τους ίδιους ηλικιακούς περιορισμούς που συναντάμε στις ΗΠΑ όταν οι αθλητές φτάνουν σε υψηλό επίπεδο. Όσον αφορά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Σουηδία επιλέγει τους αθλητές που θα στείλει με βάση το σύνολο των επιδόσεών τους για πολλά χρόνια, αντί για ένα ολυμπιακό τεστ που εφαρμόζουν στις ΗΠΑ.

Επίσης, η ενασχόληση με το επί κοντώ είναι πιο προσοδοφόρος οικονομικά στη Σουηδία, όπου το άθλημα είναι πιο δημοφιλές από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Προσθέστε σε όλα αυτά και το γεγονός ότι η Σουηδία προσφέρθηκε να επιτρέψει στον πατέρα του να τον προπονήσει στη σουηδική ομάδα. Η ίδια προσφορά δεν έγινε από την ομάδα των ΗΠΑ.

Όλα αυτά οδήγησαν στην επιλογή της Σουηδίας τον σόουμαν Ντουπλάντις, ο οποίος δεν είναι τόσο εξωστρεφής όσο άλλοι σταρ του στίβου -θυμηθείτε τον Ουσέιν Μπολτ- αλλά έχει τη δική του σχέση με τους θεατές.

Του αρέσει να πηδά τελευταίος και να είναι όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω του. Αυτό βγάζει τον καλύτερο εαυτό του. Αυτός είναι ο χαρακτήρας του. Μπορεί ξαφνικά να πάρει αγκαλιά τους φωτορεπόρτερ ή να πηδήξει πάνω από αυτούς.

Οι άνθρωποι του στίβου βρίσκουν συναρπαστικό το γεγονός ότι, κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου, δεν προπονείται πολύ. Φαίνεται απλώς να εμπιστεύεται τη δουλειά που έχει κάνει στη διάρκεια της προετοιμασίας του. Αν κρίνουμε από τις επιδόσεις του, μάλλον καλά κάνει.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή