Όταν στην πρεμιέρα των ομίλων του Europa League η ΑΕΚ πανηγύριζε έναν αδιανόητο θρίαμβο μέσα στο “AMEX” επί της «πυρηνικής» Μπράιτον του Ντε Τσέρμπι και ο Παναθηναϊκός… έκαιγε τη Βιγιαρεάλ στο «ηφαίστειο» του ΟΑΚΑ, ακόμη και ο πιο απαισιόδοξος φίλος των δύο ομάδων δεν μπορούσε να προβλέψει όσα θα ακολουθούσαν στις επόμενες αγωνιστικές.

Με τους «κιτρινόμαυρους» να συμμετέχουν μεν σε έναν όμιλο υψηλής δυσκολίας, αλλά να υποδέχονται διαδοχικά Άγιαξ, Μαρσέιγ και Μπράιτον στο «κάστρο» της “Opap Arena” και τους «πράσινους» να έχουν να διαχειριστούν δύο αναμετρήσεις με τη Μακάμπι Χάιφα που φάνταζαν ως μαξιλαράκι ασφαλείας, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι οι δύο ελληνικές ομάδες δεν θα «σταύρωναν» άλλη νίκη και θα τερμάτιζαν τελευταίες στους ομίλους τους κατακτώντας όλον κι όλον… ένα βαθμό στα εναπομείναντα πέντε παιχνίδια τους!

ΑΕΚ και Παναθηναϊκός "κλώτσησαν" το "νόμο της μεγάλης ευκαιρίας" στο Europa League

Στα χαρτιά (και βάσει των ονομάτων των αντιπάλων τους) ο αποκλεισμός δεν συνιστά «βατερλό» είτε για το συγκρότημα του Ματίας Αλμέιδα, είτε για αυτό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Σε πρακτικό και ουσιαστικό επίπεδο πρόκειται ορθά κοφτά για παταγώδη αποτυχία, ιδιαίτερα μετά από τα αποτελέσματα που έφεραν την πρώτη αγωνιστική.

Στην Ευρώπη δεν παίζουν μπάλα μόνο τα μπάτζετ, ή το ειδικό βάρος του ονόματος που βρίσκεται αποτυπωμένο στη φανέλα μιας ομάδας. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα είχε φιλοδωρήσει με πέντε γκολ εντός και εκτός έδρας την Κοπεγχάγη και οι Δανοί θα δήλωναν ικανοποιημένοι που πάλεψαν τα παιχνίδια τους απέναντι σε έναν «κολοσσό» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ υπάρχει πάντα και ο «νόμος της μεγάλης ευκαιρίας». Διαχρονικά ομάδες από λιγότερο προηγμένα πρωταθλήματα (όπως το δικό μας) καλούνται να διαχειριστούν ιδιαίτερες συνθήκες που μπορούν να γεφυρώσουν το θεωρητικό και πρακτικό χάσμα που τους χωρίζει από «μεγαθήρια» των «μεγάλων δυνάμεων» της Γηραιάς Ηπείρου.

Οι ευνοϊκές συνθήκες που δεν εκμεταλλεύτηκαν ΑΕΚ και Παναθηναϊκός

Μια τέτοια μοναδική ευκαιρία είχαν να διαχειριστούν τόσο η ΑΕΚ όσο και ο Παναθηναϊκός. Γιατί οι περισσότερες από τις ομάδες που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν στα γκρουπ «ψάχνονται» από το ξεκίνημα της σεζόν. Ο Άγιαξ βολοδέρνει στο πρωτάθλημα Ολλανδίας και χρειάστηκε να καταφύγει στη λύση ανάγκης του Τζον Φαν τ’ Σχιπ για να αναζητήσει σανίδα σωτηρίας. Η Βιγιαρεάλ επίσης προχώρησε σε αλλαγή προπονητή για να σώσει την παρτίδα της χρονιάς. Η Μαρσέιγ είχε απολύσει τον Μαρθελίνο πριν καλά – καλά «στεγνώσει» το μελάνι από το… κράξιμο που έπεφτε στον Ισπανό τεχνικό μετά τον αποκλεισμό από τον Παναθηναϊκό.

Η δόλια η Μακάμπι Χάιφα βρέθηκε ξαφνικά στη δίνη ενός πολέμου και χρειάστηκε να μεταναστεύσει σε ξένες χώρες για να δίνει τα εντός έδρας παιχνίδια της. Πόσο πιο ευνοϊκές συνθήκες περίμεναν να βρουν «κιτρινόμαυροι» και «πράσινοι»;

Το αφελές ποδόσφαιρο της ΑΕΚ και τα πεταμένα ημίχρονα του Παναθηναϊκού

Τι έκαναν, λοιπόν, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός για να αρπάξουν την ευκαιρία από τα μαλλιά και, τουλάχιστον, να συνεχίσουν στο Conference League; Απλά… τα έκαναν όλα λάθος!

Η «Ένωση» πλήρωσε το αφελές επιθετικό της ποδόσφαιρο που μπορεί να είναι υπεραρκετό για να διεκδικεί τίτλους εντός συνόρων, πλην όμως την αφήνει εκτεθειμένη στους πιο ψηλούς ρυθμούς που παίζεται το άθλημα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο δε Παναθηναϊκός… πετούσε σωρηδόν ημίχρονα στα σκουπίδια και έτρεχε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα όταν ήταν πλέον αργά.
Δεν είναι ούτε ντροπή, ούτε συνιστά κάποιου είδους μομφή να λες «απέτυχα» στον αθλητισμό. Προσπάθησα, πάλεψα, αλλά απέτυχα!
Το πρόβλημα είναι να ψάχνεις δικαιολογίες και «φθηνά άλλοθι» και να αρνείσαι να καθίσεις μπροστά στον καθρέφτη σου εγκλωβισμένος στο δικό σου μικρόκοσμο. Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν αντέχει άλλες πεταμένες ευκαιρίες!  

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή".