Την απορία του γιατί δεν έχει κληθεί από την ΕΠΟ να συζητήσει, για το συμβόλαιό του, εξέφρασε πρόσφατα ο Γκουστάβο Πογέτ. Με τη συνέντευξή του, ο Ουρουγουανός ξύπνησε μνήμες από τις διαχρονικές συζητήσεις που γίνονταν πέριξ της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, για τον εκάστοτε ομοσπονδιακό τεχνικό. Σε κάποιες περιπτώσεις, συμμετείχαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και οι διεθνείς.

Όπως, για παράδειγμα, όταν ο Θοδωρής Ζαγοράκης έπεισε τον Βασίλη Γκαγκάτση στη διαδρομή από το Ολυμπιακό Στάδιο του Κιέβου προς το αεροδρόμιο της ουκρανικής πρωτεύουσας να κρατήσει στον πάγκο τον Ότο Ρεχάγκελ. Ο «Ζαγόρ» δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος, με τον άθλο του 2004. Υπήρξαν, όμως, και περιπτώσεις, στις οποίες οι διεθνείς αδιαφόρησαν για όσα έπρατταν άλλοι γι' αυτούς, χωρίς... αυτούς. Τότε έπνιγαν τη δυσφορία τους σε ομηρικές χαρτοπαιχτικές μάχες. Όπως εκείνες που διαδραματίστηκαν το 1996 στο Ζάγκρεμπ.

Το πριμ της ΕΠΟ που… παίχτηκε στην πόκα!

Ο αποκλεισμός από το Euro 1996 είχε ανοίξει τη συζήτηση εάν μπορούσε να σταθεί ο αείμνηστος Κώστας Πολυχρονίου στον πάγκο της Εθνικής. Στην ΕΠΟ, όμως, δεν σήκωναν κουβέντα. Οπότε άρχισε μία νέα προσπάθεια με φόντο τα γήπεδα της Γαλλίας, που θα διεξαγόταν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998.

Η Εθνική είχε μπροστά της δύο σοβαρούς αντιπάλους, τη Δανία και την Κροατία. Στις 10 Νοεμβρίου 1996 η ελληνική αποστολή ταξίδεψε στο Ζάγκρεμπ. Οι Κροάτες δεν είχαν αποκτήσει την ισχύ που τους έδωσε η 3η θέση δύο χρόνια αργότερα, στην τελική φάση της διοργάνωσης. Αν και διέθεταν ταλέντο, εξακολουθούσαν και ψάχνονταν. Αλλά και η Εθνική Ελλάδας αναζητούσε τη δική της ταυτότητα και κυρίως τη σταθερότητα στην απόδοσή της.

Κατά την αναχώρηση της αποστολής για το Ζάγκρεμπ, η ΕΠΟ φρόντισε να ντοπάρει τους παίκτες. Έδωσε στους διεθνείς επιταγές για τα πριμ της προηγούμενης χρονιάς. Έτσι, όλοι πήγαν στην πρωτεύουσα της Κροατίας με γεμάτες τσέπες, έστω και σε μορφή επιταγής.

Το τραπεζικό σύστημα δεν είχε αναπτυχθεί όπως σήμερα και στα ταξίδια, οι διεθνείς φρόντιζαν να έχουν και ρευστό για τα διάφορα ψώνια που θα έκαναν. Μόνο που το βράδυ, την παραμονή του αγώνα, κάτι το κρύο, κάτι η διάθεση για να αποσπάσουν κάποιοι διεθνείς το μυαλό τους από το ματς, το έριξαν στην πόκα.

Ο τερματοφύλακας που βρέθηκε με… τέσσερις επιταγές

Συγκεντρώθηκαν έξι – επτά ποδοσφαιριστές σε ένα δωμάτιο, κάτω από τη μύτη του προπονητικού επιτελείου και των συνοδών παραγόντων και άρχισαν την... μπόμπα χαρακίρι. Διότι μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί για τρεις – τέσσερις εξ αυτών, η εξέλιξη της βραδιάς. Ονόματα, δεν χρειάζεται να πούμε. Αρκεί, όμως, ότι οι χαμένοι της υπόθεσης ήταν δύο αμυντικοί, ένας μέσος και ένας μεσοεπιθετικός. Κερδισμένος ο ένας εκ των τερματοφυλάκων, που αισθάνθηκε ως... κούκος μονός, μιας και στο φινάλε της βραδιάς, βρέθηκε με τέσσερις επιταγές της ΕΠΟ στα χέρια του!

Ναι, όταν χάθηκαν τα μετρητά, κάποιοι παίκτες έπαιξαν τις επιταγές. Κι όπως συμβαίνει συνήθως, εκείνος που κερδίζει, εξαργυρώνει και κάθε πολύτιμο αντικείμενο που ακουμπάει κάποιος στην πράσινη τσόχα.

Παρά το ξενύχτι των διεθνών, η Εθνική έπαιξε εξαιρετικά την επόμενη μέρα. Χάρη στο γκολ του Ντέμη Νικολαϊδη που έβγαζε ακόμα τα... πιστόλια του, πήραμε την ισοπαλία 1-1 και αναθαρρήσαμε στην κούρσα για τη Γαλλία. Όσο για τον κερδισμένο της υπόθεσης, επέστρεψε στην Ελλάδα γεμάτος ρευστό, δώρα και επιταγές. Φαντάζεστε την έκπληξη του υπαλλήλου στην τράπεζα όταν πήγε να εξαργυρώσει εκείνα τα μαγικά χαρτάκια που έφεραν άλλα ονόματα και απλά είχαν μεταβιβαστεί... εμού του ιδίου.

Το καλό της υπόθεσης ήταν ότι οι σχέσεις νικητή και χαμένων παρέμειναν φιλικές για χρόνια. Κι επειδή οι κακές συνήθειες δεν κόβονται, ο κερδισμένος του Ζάγκρεμπ στήριξε κάποιους από τους συμπαίκτες του σε εκείνη την παρτίδα, όταν βρέθηκαν σε δύσκολη θέση εξ αιτίας της κακής συνήθειας. 

Ιούνιος Βερν