Ο Μάικλ Τζόρνταν, εξυπακούεται, ήταν ο πρώτος που συμφώνησε η Ομοσπονδία μπάσκετ των ΗΠΑ προκειμένου να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992, στη Βαρκελώνη. Το σχέδιο ήταν να τα βρουν πρώτα με τον κορυφαίο παίκτη στον κόσμο, άρτι πρωταθλητή με τους Σικάγο Μπουλς, και έπειτα, με εκείνον ως δόλωμα, να πείσουν όλους τους άλλους.

Ολυμπιακοί Αγώνες 1992: Η ψυχοπάθεια του Μάικλ Τζόρνταν

Ο Τζόρνταν ήταν ο μεγαλύτερος αστέρας στην Ευρώπη εκείνον τον καιρό (ενδεχομένως και όποιον άλλον). Στην Καταλονία ένιωθαν λες και είχαν τους Beatles, τη Μαντόνα και τον Μάικλ Τζάκσον την ίδια στιγμή πάνω στη σκηνή. Ο Τζόρνταν δεν συναντήθηκε για πρώτη φορά με τους υπόλοιπους της ομάδας: είχε κερδίσει ήδη το σεβασμό του Μάτζικ Τζόνσον και έτρωγαν μαζί, ήταν κολλητός φίλος με τον Τσαρλς Μπάρκλεϊ, είχε ισχυρό δεσμό με τον Πάτρικ Γιούιν. Όμως για πρώτη φορά τον είδαν σε όλο το μεγαλείο και την… ψυχοπάθειά του.


Διότι όντως, ο Τζόρνταν για τους συμπαίκτες του ήταν παρανοϊκός. Η ροπή του στον τζόγο δεν ήταν, δα, κρατικό μυστικό, ούτε η λατρεία του για το γκολφ. Ότι δεν ήθελε να χάνει καν στο τάβλι ήταν υποτιμητικό, όμως υπήρχαν κι άλλα στοιχεία που συνάρπαζαν τους υπόλοιπους. Ένα εξ αυτών ήταν ότι κοιμόταν από ελάχιστα ως καθόλου, στο σημείο που κρατούσε όσους τον συνόδευαν σε μια παρτίδα πόκερ άυπνους, διότι δεν τελείωνε αν δεν… ανέτειλε ο ήλιος, ακόμα κι αν η ομάδα είχε παιχνίδι εκείνη τη μέρα.

Τέτοια ήταν η εντύπωση που έκανε, που όταν σε μία περίπτωση έκλεισε τα μάτια του για να πάρει έναν υπνάκο, οι υπόλοιποι τον κοίταζαν καλά καλά για να βεβαιωθούν ότι είναι αλήθεια.


Οι δύο παρτίδες γκολφ και ο πόιντ γκαρντ του Πουέρτο Ρίκο

Ο διαγωνισμός καρφωμάτων στο All Star Game του 2000 ήταν αξιοσημείωτος και, παρά τις δύο γαργαντουικές μονομαχίες του Άαρον Γκόρντον με τους Ζακ Λαβίν το 2016 και Ντέρικ Τζόουνς τζούνιορ το 2020, παραμένει το σημείο αναφοράς, διότι η παράσταση που έδωσε ο Βινς Κάρτερ υπήρξε μνημειώδης. Ο Τρέισι ΜακΓκρέιντι αντάμωσε με τον Κόμπι Μπράιαντ σχεδόν ένα χρόνο πριν το θάνατό του και τον ρώτησε για ποιο λόγο δεν συμμετείχε σε εκείνον το διαγωνισμό. Ο τελευταίος απάντησε, “διότι δεν υπήρχε περίπτωση να νικήσω τον Βινς”.


Ο Μπάρκλεϊ, ένας τύπος ανταγωνιστικός αλλά έξω καρδιά, δεν ήταν ακριβώς έτσι. Διεκδικούσε τη νίκη στο ανθρώπινο μέτρο, εκείνο του δυνατού, παρ’ όλα αυτά δεν θα έχανε την ευκαιρία να παίξει γκολφ με τον Τζόρνταν παρ’ ότι ο τελευταίος είχε τις περισσότερες πιθανότητες. Το καλοκαίρι του 1992, ο Μπάρκλεϊ, ο Τζόρνταν και ο προπονητής της περίφημης Dream Team, Τσακ Ντέιλι, ξεχύνονταν στο… πράσινο και έπαιζαν τις παρτίδες, τις περίφημες 18 τρύπες, με όλον τον απαραίτητο εξοπλισμό.

Όλες οι ιστορίες που συμμετείχε ο Τζόρνταν με τον καιρό γίνονταν παροιμιώδεις, αφού ο τρόπος που εξελίσσεται η ζωή δεν δείχνει μόνο ότι υπήρξε ο απόλυτος Sigma Male, αλλά και τον ψυχισμό του, σε κάθε περίπτωση. Ο Μπάρκλεϊ θυμήθηκε σχετικά προσφάτως -βασικά επί τη αφορμεί του “Last Dance” (το οποίο ακόμη κάνει trending στο Netflix)- μία ιστορία η οποία εκτυλίχθηκε, όχι στη Βαρκελώνη και τους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά, στο Πόρτλαντ του Όρεγκον, δηλαδή εκεί που έγινε το τουρνουά πρόκρισης Americas.

Ήταν, ουσιαστικά, η πρώτη φορά που οι 12 της Dream Team μαζεύτηκαν και φυσικά το κοινό της πόλης βρισκόταν σε παράκρουση.

Οι ΗΠΑ, φυσικά, έκαναν παρέλαση. Νίκησαν στον όμιλο με 79 πόντους διαφορά την Κούβα, με 44 τον Καναδά, με 60 τον Παναμά και με 41 την Αργεντινή. Έφτασαν, λοιπόν, στα ημιτελικά, όπου θα αντιμετώπιζαν το Πουέρτο Ρίκο στις 3 Ιουλίου. Το πρωί εκείνης της μέρας, ο Τζόρνταν, ο Ντέιλι, ο Μπάρκλεϊ και ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον μαζεύτηκαν για μια παρτίδα γκολφ. Ύστερα από τις πρώτες 18 τρύπες, ο Ντέιλι είπε “ωραία περάσαμε” και ο Τζόρνταν απάντησε “θα παίξω άλλες 18”. Ο Μπάρκλεϊ απόρησε, “Μάικλ, έχουμε παιχνίδι απόψε” και ο Τζόρνταν τον καθησύχασε: “Τσακ, θα είμαι καλά”.


Η ιστορία, που περιγράφει ο Μπάρκλεϊ, ευτυχώς δεν τελειώνει σε αυτό το σημείο. Όταν έρχεται η ώρα του παιχνιδιού, ο Τσακ Ντέιλι λέει, “Τσαρλς, πιάνεις αυτόν, Σκότι (σ.σ. Πίπεν) πιάνεις αυτόν”. Εκείνη τη στιγμή, ο Τζόρνταν διακόπτει τον προπονητή του: “Όχι, εγώ τον πιάνω.” Επρόκειτο για τον πόιντ γκαρντ του Πουέρτο Ρίκο. Ο Ντέιλι απορεί: “Μάικλ, αυτός είναι ο πόιντ γκαρντ”. “Είπα ότι τον πιάνω εγώ. Διάβασα κάτι που είπε για μένα στην εφημερίδα και τον πιάνω”. Όλα τα αποδυτήρια ήταν σε φάση “φίλε, μόλις έπαιξες 36 τρύπες γκολφ και θα μαρκάρεις τον πόιντ γκαρντ;” Ο “Μάικλ δεν θα άφηνε αυτόν τον μικρό τύπο να ντριμπλάρει”, θυμήθηκε ο Μπάρκλεϊ: “Είχε παίξει 36 τρύπες και μιλάει στον τύπο όλη την ώρα, του λέει, «έι, μην ξαναμιλήσεις για μένα δημόσια. Είμαι ο Μάικλ Τζόρνταν, μην ξαναμιλήσεις ποτέ για μένα»”.