Έτοιμος για το Final Four 2025 είναι ο Ολυμπιακός, ο οποίος θα βρεθεί για τέταρτη φορά συνεχόμενη σε κάτι τέτοιο και έχει την εμπειρία αλλά κυρίως τη "δίψα" για να φτάσει στην κορυφή. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έκανε μία αναδρομή στο παρελθόν και μεταξύ άλλων θυμήθηκε το καλάθι του Σέρχιο Γιουλ που πλήγωσε πριν δύο χρόνια τους "ερυθρόλευκους".

Η πίεση του Ολυμπιακού στο Final Four 2025 και ο πιο "άνετος" Μπαρτζώκας

Οι ώρες περνούν και οι μονομαχίες των ημιτελικών του Final Four 2025 πλησιάζουν όλο και περισσότερο. Οι ομάδες θέλουν να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό για να φτάσουν στην κατάκτηση του τροπαίου που πάσχισαν από την αρχή της χρονιάς για να το... πλησιάσουν.

Ο Ολυμπιακός απέκλεισε την Ρεάλ Μαδρίτης στην σειρά των playoffs της Euroleague και πήρε το εισιτήριο για την τελική φάση της διοργάνωσης για τέταρτη συνεχόμενη φορά, γεγονός που δείχνει τη σταθερότητα που επιδεικνύει με τον Γιώργο Μπαρτζώκα στον πάγκο.

Ο Έλληνας προπονητής προχώρησε σε μία εξομολόγηση εφ' όλης της ύλης λίγο πριν χρειαστεί να πάρει σημαντικές αποφάσεις στην "Etihad Arena" και μίλησε για τα χρόνια του στην ομάδα, τις καλές αλλά και τις κακές στιγμές, ενώ τόνισε πως ο Ολυμπιακός θα υπάρχει πριν και μετά από αυτόν.

- Ποιο είναι το πρώτο συναίσθημα που σας κυριεύει στο άκουσμα της φράσης: Euroleague Final Four;

Είναι πάντα μια ευχάριστη αίσθηση, αλλά κάθε φορά διαφορετική αφού είναι διαφορετικές και οι ομάδες. Είναι άλλο πράγμα να πηγαίνεις πχ στο Final 4 με την Λοκομοτίβ Κουμπάν ξέροντας ότι η ομάδα έχει ήδη ξεπεράσει τον εαυτό της και άλλο με τον φετινό Ολυμπιακό που έχει μοναδικό στόχο την κατάκτηση του τίτλου. Η προσέγγιση δεν είναι ποτέ ακριβώς η ίδια, επειδή ακριβώς δεν ήταν ίδια και τα επίπεδα πίεσης πάνω από την εκάστοτε ομάδα. Αλλες φορές μπορεί να έρχεται το συναίσθημα ότι τα καταφέραμε, κι άλλες, όπως φέτος ας πούμε, ότι τώρα ξεκινάμε. Σε κάθε περίπτωση επικεντρώνεσαι αποκλειστικά στο πώς θα κερδίσεις το πρώτο ματς".

- Η φετινή ομάδα πώς προσεγγίζει αυτό το ραντεβού; Είδαμε ότι μετά την πρόκριση από τη Ρεάλ οι πανηγυρισμοί ήταν από χλιαροί έως ανύπαρκτοι. Λέει κάτι αυτό, όσον αφορά το mood των παικτών, τις φιλοδοξίες τους, το τι θα θεωρήσουν επιτυχία;
"Λέει 100%. Λέει ότι είναι μια ομάδα κοιτάζει ψηλά και είναι συνειδητοποιημένη σχετικά με την δυναμική της. Που απέδειξε παράλληλα ότι είχε μεγάλη σταθερότητα μέσα στη χρονιά και αυτό για μένα φαίνεται από τις 11 εκτός έδρας νίκες, που ήταν και ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου. Δηλαδή, ότι είναι μια ομάδα που δεν καταλαβαίνει από έδρες ή από δυσκολίες (γιατί ταυτόχρονα είχε και πολλές δυσκολίες από τους τραυματισμούς φέτος), αλλά ξέρει να συνεχίζει και να παίρνει αυτό που θέλει. Ολοι έλεγαν πριν τη σειρά με τη Ρεάλ στα πλέι οφ ότι ήταν η δυσκολότερη δυνατή διασταύρωση λόγω της κλάσης της αντιπάλου, της εμπειρίας, του "know how" που έχουν από μεγάλα παιχνίδια. Το γεγονός ότι τελικά κερδίσαμε 3-1 κάνοντάς το να φανεί ως κάτι φυσιολογικό ήταν μια επιβεβαίωση του πόσο σταθεροί είμαστε όλη τη χρονιά, αλλά και πόσο ψηλό είναι το ταβάνι μας".

- Εχετε πει ότι ο Ολυμπιακός φέτος έχει τη μεγαλύτερη πίεση. Πηγαίνοντας προς τα προς το Final Four, αυτή η πίεση μεγαλώνει ή μειώνεται, υπό την έννοια ότι η ομάδα έχει διανύσει μια διαδρομή, βρίσκεται εκεί ακριβώς που υπολογιζε και γενικά ξέρει ποια είναι και τι μπορεί να κάνει;

"Δεν ξέρω αν είναι δίκαιο ή άδικο, αλλά είναι ένα γεγονός ότι ο Ολυμπιακός πηγαίνει στο Final 4 με την μεγαλύτερη πίεση σε σχέση με τις άλλες τρεις ομάδες. Η πίεση αυτή θα κορυφωθεί τις επόμενες μέρες, όμως αυτό είναι απολύτως αναμενόμενο κι εμείς απολύτως έτοιμοι να το διαχειριστούμε. Ολυμπιακός και πίεση είναι έννοιες ταυτόσημες, άλλωστε κι όταν εκπροσωπείς αυτόν τον σύλλογο πρέπει να είσαι πάντα έτοιμος να σηκώσεις το βάρος του. Από κει και πέρα μια ομάδα μειώνει το στρες και την πίεση που έχει, όταν πηγαίνουν καλά τα πράγματα μέσα στο γήπεδο. Δηλαδή είναι σημαντικό το να έχουμε στις προπονήσεις περισσότερους παίκτες υγιείς, να δουλεύουμε καλά -όπως κάνουμε τις τελευταίες μέρες- να βλέπουμε ότι όλοι είναι συγκεντρωμένοι, προσέχουν το σώμα τους, τη ζωή τους, προετοιμάζονται πνευματικά κοκ. Πιστεύω, λοιπόν ότι ένας καλός τρόπος να αποφύγεις την πίεση της περιρρέουσας ατμόσφαιρας είναι να είσαι προετοιμασμένος, να μην νιώθεις ότι πηγαίνεις στην τύχη".

- Ο κόσμος θέλει όσο τίποτα να δει τον Ολυμπιακο, με το μπάσκετ που έχει παίξει και την προσπάθεια που έχει καταβάλει τα τελευταία τέσσερα χρόνια, να δικαιωνεται με έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Οι δυνατότητες της φετινής ομάδας σας κάνουν να αισθάνεστε πιο άνετα σχετικά με το αν μπορει να σηκώσει αυτό το συσσωρευμένο βάρος;

Ναι, νιώθω καλύτερα από άλλες χρονιές. Οταν έχεις εμπιστοσύνη στην ομάδα σου, τίποτα δεν μπορεί να σε τρομάξει. Δεν ειναι στην ιδιοσυγκρασία μου να κάνω προβλέψεις, μαντεψιές ή να μιλάω με απόλυτη σιγουριά για το αποτέλεσμα, αλλά μου αρκεί που νιώθω σίγουρος για την αξία της ομάδας μου, που ξέρω ότι είναι σε καλό δρόμο, πώς προπονείται, πώς αντιδρά στα εύκολα και τα δύσκολα όλη τη χρονιά, το πνεύμα που έχει σφυρηλατήσει. Αυτά είναι αντικειμένικά δεδομένα που προσφέρουν ασφάλεια, ηρεμία και κυρίως την πεποίθηση ότι θα πας εκεί και θα παλέψεις με καλά εφόδια".

- Το 25% για κάθε ομάδα που συνηθίζουμε να λέμε, νομιμοποιείται από το γεγονός ότι είναι πολύ σκληρό και δύσβατο το μονοπάτι μέχρι το Final 4 ή είναι περισσότερο ένα κλισέ και στην πραγματικότητα πάντα κάποιες ομάδες έχουν περισσότερες πιθανότητες εξαρχής;

"Δεν πιστεύω ότι είναι κλισέ, γιατί πολλά εξαρτώνται από το πώς θα βρεθούν αυτές οι ομάδες το συγκεκριμένο διήμερο. Και το πώς θα βρεθούν δεν εξαρτάται πάντα από την προετοιμασία τους. Εξαρτάται συχνά από την πνευματική και σωματική κόπωση και τη διαχείρισή της, τους τραυματισμούς ή την φόρμα των παικτών που έχουν επιστρέψει πρόσφατα απο τραυματισμούς. Το μομέντουμ και οι συγκυρίες πάντα παίζουν ρόλο στον αθλητισμό. Παρτε για παράδειγμα τους Σέλτικς, οι οποίοι κέρδισαν στο Game 3 με εμφατικό τρόπο, στο Game 4 μέχρι το ημίχρονο είχε χαθεί η μπάλα και ξαφνικά παθαίνει αχίλλειο ο Τέιτουμ...".

- Η επικράτηση της μπασκετικής λογικής στο Final 4, θα είναι αρκετή ώστε να βρεθεί στην κορυφή ο Ολυμπιακός;

"Θα ήθελα πάρα πολύ να είναι έτσι τα πράγματα. Δηλαδή ότι με βάση το μπάσκετ που παίζουμε, το οποίο σταθερά μας έχει δώσει προκρίσεις σε Final Four, δύο φορές πρώτη θέση τα τελευταία τέσσερα χρόνια, κάποια ρεκόρ που έχει κάνει ο Ολυμπιακός, θα ήταν ιδανικό να επιβραβευτεί με μια Ευρωλίγκα. Επαναλαμβάνω, ομως, η ζωή είναι απρόβλεπτη. Δεν ξέρεις ποτέ τι σου επιφυλάσσει. Συχνά χρειάζεσαι και την τύχη, γιατί χωρίς αυτή δεν γίνεται, αλλά τελικά σε ένα τόσο μεγάλο δείγμα αγώνων, δεν μπορείς να την επικαλεστείς".

Η διαχείριση της ομάδας σ' ένα Final Four μέσα από τα μάτια του Γιώργου Μπαρτζώκα

- Πώς αλλάζει η διαχείριση της ομάδας από την κανονική διάρκεια στα playoffs και μετά στο Final 4, όπου πρέπει να παιχτούν οι κόποι μιας χρονιάς σε 40 + 40 λεπτα;

"Κοιτάξτε, θεωρώ ότι το μπάσκετ γενικά είναι ένα, τουλάχιστον όπως παίζεται στην Ευρώπη. Πιστεύω πάρα πολύ στο ότι πρέπει να χτίσεις μια φιλοσοφία κι αυτή η φιλοσοφία να μεταδίδεται με σταθερότητα, τόσο από εκείνους που τη διδάσκουν, όσο και από αυτούς που τη διδάσκονται. Δηλαδή, να μην αλλάζεις πολλά πρόσωπα κι επίσης να χτίζεις συνήθειες και ρουτίνες, οι οποίες θα σε πάνε μέχρι το τέρμα της διαδρομής. Άρα λοιπόν, ναι μεν είναι διαφορετική η προσέγγιση γιατί π.χ, στην regular season μπορείw να διορθώσεις πράγματα, αλλά κι εκεί θεωρητικά παίζεις από τον Οκτώβριο τελικούς, παιχνίδια που τελικά αποδεικνύονται πάρα πολύ κρίσιμα. Αν ας πούμε στη μία ή δύο νίκες διαφορά κρίνεται η 1η θέση με την 8η, τελικά παίζουν ρόλο και τα παιχνίδια του Οκτωβρίου. Στα playoffs φυσικά μία κακή σου μέρα έχει πολύ λιγότερο περιθώριο να σώσεις την κατάσταση. Στο Final Four δεν έχει καθόλου, το λάθος δεν διορθώνεται. Γενικά το να δημιουργήσεις ένα περιβάλλον σταθερότητας, το οποίο παραμένει αναλλοίωτο ανεξαρτήτως φάσης της διοργάνωσης, σου δίνει ηρεμία, αυτοπεποίθηση και συνήθως σε πάει ψηλά".

- Φαίνεται ότι όσο η Ευρωλίγκα κυλάει και αλλάζουν οι φάσεις της, τόσο γίνεται περισσότερο ευθύνη των παικτών και φεύγει από τον έλεγχο του προπονητή. Ειδικά στα Final 4, βλέπουμε συχνά ότι η τακτική παίζει το μικρότερο ρόλο και είναι οι προσωπικότητες και οι αποφάσεις των παικτών που αναδεικνύονται. Πόσο σκληρό είναι για έναν προπονητή να αντιλαμβάνεται στα πιο κρίσιμα παιχνίδια ότι η παρέμβαση του είναι περιορισμένη;

"Δεν μπορείς να είσαι αιθεροβάμων το 2025. Είναι αφελές να πιστεύεις ότι όλα περνούν από το χέρι σου. Εγώ λέω ότι το μπάσκετ ήταν πάντα άθλημα των παικτών και το γεγονός αυτό ισχυροποιείται σε παιχνίδια που κρίνουν προκρίσεις και τίτλους. Από την άλλη, όποιος υποβαθμίζει τη σημασία του προπονητικού τιμ, της προπονητικής κατεύθυνσης, δεν ξέρει για ποιο άθλημα μιλάμε. Είναι το δεύτερο άθλημα σε τακτική μετά το αμερικάνικο ποδόσφαιρο, με την έννοια ότι κάθε επίθεση μπορεί να επιλεγεί από τον προπονητή ή σε κάθε άμυνα να επιλεγεί η τακτική της, τι θα παίξεις με βάση τις μελέτες το σκάουτινγκ κλπ. Φυσικά και οι παίκτες παίζουν και κρίνουν τα παιχνίδια, αλλά εν πάση περιπτώσει -δεν το λέω για τον εαυτό μου, το λέω για όλους- αυτή τη στιγμή βλέπεις διαφορετικές προπονητικές προσεγγίσεις σε όλη την Ευρωλίγκα. Μπορείς να αναγνωρίσεις σε μια ομάδα ποιος είναι ο προπονητής της, από τον τρόπο που παίζει".

- Επειδή σε 40’ προφανώς καμία φιλοσοφία δεν μπορεί να φανεί εξ ολοκλήρου, είναι αυτά τα δύο τελευταία παιχνίδια θέμα του ποιοι από τους παίκτες των τεσσάρων ομάδων θα κάνουν αυτό το step up που χρειάζεται για να κόψουν πρώτοι το νήμα;

"Βεβαίως, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο το να νιώθουν καλά οι πιο επιδραστικοί παίκτες σου".

- Το ρόστερ του φετινού Ολυμπιακού, σας κάνει να αισιοδοξείτε το ότι υπάρχουν αυτοί οι παίκτες;

"Έχει αποδειχθεί. Στην Ευρώπη βλέπετε πώς μας αντιμετωπίζουν και τι πιστεύουν για εμάς, από δηλώσεις που κάνουν οι αντίπαλοί μας. Γνωρίζω καλά ποιοι είμαστε και για τι είμαστε ικανοι, έστω κι αν σε αυτή τη δουλειά συνηθίζουμε πάντα να μην κοιτάμε τα καλά, αλλά να βλέπουμε τα άσχημα γιατί αυτά πρέπει να διορθώσουμε. Βλέπω, όμως, πώς αντιμετωπίζεται ο Ολυμπιακός, όσον αφορά τον τρόπο που παίζει, όσον αφορά το ταλέντο των παικτών του, όσον αφορά το βάθος του ρόστερ του, άρα όλα αυτά με κάνουν να πιστεύω ότι πράγματι, αυτό το φετινό ρόστερ έχει τις προσωπικότητες να διαχειριστεί την κατάσταση κι ας έχει τέτοια πίεση".

- Όλη τη χρονιά, ο κόσμος του Ολυμπιακού έδειξε την υποστήριξή του στην ομάδα με αλλεπάλληλα sold out εκδρομές στο εξωτερικό κλπ. Παράλληλα με τη στήριξη όμως, υπάρχει κι ένα μεγάλο «θέλω» από τον κόσμο να δει τον Ολυμπιακό εκεί που τον ονειρεύεται. Έχετε εσείς κάποια σκέψη που θα θέλατε να μοιραστείτε με τον κόσμο; Κάποιο μήνυμα, λίγο πριν η ομάδα φύγει για το Άμπου Ντάμπι;

"Το να πεις ένα ευχαριστώ είναι λίγο.Θεωρώ ότι έχουμε συμβάλει όλοι όσοι δουλεύουμε στον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια, συνύπαρξη μιας νέας μπασκετικής κουλτούρας που κατά γενική παραδοχή είναι γενικά διαφορετική από άλλων ομάδων. Ο κόσμος έχει δείξει ότι εκτιμάει αυτό το πράγμα, αυτό το δέσιμο που έχουν καταρχήν οι παίκτες μεταξύ τους, που πάντα βλέπεις ένα καλό κλίμα, μια ομάδα που παίζει μαζί. Η πρόοδος και κυριαρχία του Ολυμπιακού τα προηγούμενα 3- 4 χρόνια αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον του μπάσκετ στην Ελλάδα, δεν το λέω με υπεροψία, αλλά νομίζω ότι έτσι είναι.Το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ είχε καλή ευρωπαϊκή πορεία, η ΑΕΚ είχε πολύ καλή ευρωπαϊκή πορεία, ο Παναθηναϊκός κατέκτησε την Ευρωλίγκα και επένδυσε τόσα χρήματα. Αυτό τι σημαίνει; Ότι ο ένας σιγά σιγά τραβάει τον άλλο. Ένας δυνατός αντίπαλος κάνει τον άλλον δυνατότερο. Το γεγονός ότι έχουμε δημιουργήσει μία μπασκετική κουλτούρα η οποία ακολουθείται τόσο πολύ από τον κόσμο και έχει εκτιμηθεί, είναι το πιο σημαντικό. Από την άλλη όσο και αν αυτό είναι μία παρακαταθήκη για το μέλλον, για την ομάδα, αν δεν επιβεβαιωθεί με τίτλους, θα είναι ελλιπές. O κόσμος να ξέρει ότι και η δική μας θέληση είναι τεράστια και ότι η πίεση που βάζουμε οι ίδιοι στους εαυτούς μας πολύ μεγαλύτερη από την εξωγενή".

- Προφανώς δεν είναι δυνατό και ίσως ώριμο να υποσχεθείτε ότι θα γυρίσετε με το Κύπελλο. Όμως τι είναι αυτό που μπορείτε να υποσχεθείτε στον κόσμο φεύγοντας για το Final 4;

"Ότι θα πάμε όσο καλύτερα δυνατόν προετοιμασμένοι και ότι γενικά έχουμε μεγάλη συναίσθηση της ευθύνης. Η ευθύνη του καθενός δεν είναι μόνο απέναντι στον εαυτό του και στη δουλειά που έχει ρίξει μέσα στο γήπεδο, ο καθένας στον τομέα του (φυσικοθεραπευτές, προπονητές, γυμναστές, παίκτες, front office), αλλά και απέναντι στο σύλλογο και απέναντι στους φιλάθλους. Αυτός ο σύλλογος που δημιουργεί τέτοιο πάθος γύρω του, τρέφεται με τίτλους και επιτυχίες κι εμείς γι' αυτούς τους τίτλους κάνουμε και θα συνεχίσουμε να κάνουμε όσο είμαστε εδώ, το παν".

- Αυτή τη δίψα για την κατάκτηση της Euroleague τη την διακρίνετε και μέσα στο εσωτερικό της ομάδας; Νιώθετε να το θέλουν όλο και περισσότερο, να πιστεύουν ότι είναι κάτι που πρέπει να γίνει;

"Ναι, ναι! Το βλέπω 100%, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία. Απαντες έχουν θέσει εξαρχής τον πήχη στο υψηλότερο σημείο και αυτό νομίζω φαίνεται από τις αντιδράσεις όλων, τις δηλώσεις και γενικότερα τους χαμηλούς τόνους, μην επιτρέποντας στους εαυτούς τους να αισθανθούν σε κανένα σημείο της σεζόν ότι κάτι κατάφεραν".

- Την διακρίνετε και στους προέδρους; Πώς συμμετέχουν στην φετινή προσπάθεια;

"Οι πρόεδροι έδειξαν πρώτοι απ΄όλους τη διάθεσή τους και την δίψα τους με την μεγάλη επένδυση που έκαναν το καλοκαίρι. Εκείνοι έδωσαν το σύνθημα και έθεσαν τόσο υψηλούς στόχους δημιουργώντας ένα ρόστερ ικανό να φτάσει ως την κορυφή. Πιστεύουν όσο κανείς στην ομάδα και φυσικά κάνουν τα πάντα από την πλευρά τους για να τη δουν εκεί ονειρεύεται ο κόσμος της. Από κει και πέρα, όμως, δεν θα έλεγα ότι βάζουν έξτρα πίεση. Είναι πάντα υποστηρικτικοί, πάντα παρόντες στις αποφάσεις, πάντα κοντά στην καθημερινότητα και τις ανάγκες της ομάδας. Αλλά το κάνουν με έναν δικό τους διακριτικό τρόπο που σου δίνει την ελευθερία να δουλέψεις όπως εσύ νομίζεις. Και το κάνουν όλα αυτά τα χρόνια χωρίς να θέλουν να κερδίσουν κάτι απ’ αυτό, χωρίς να έχουν χρησιμοποιήσει τον Ολυμπιακό. Άδολη αγάπη".

- Ο Γιώργος Μπαρτζώκας πώς προετοιμάζεται για ένα Final Four εκτός γηπέδου; Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ρουτίνα ή είναι ρουτίνα η συνηθισμένη;

"Ακολουθώ μια προετοιμασία και εγώ για τον εαυτό μου. Θέλω να είμαι σε καλή πνευματική, φυσική κατάσταση. Γυμνάζομαι κάθε μέρα. Αυτοσυγκεντρώνομαι, δεν βγαίνω έξω. Προσπαθώ να κάνω αυτά που θα ήθελα να κάνουν οι παίκτες σε μια 20ημερη, ας πούμε μίνι προετοιμασία για ένα Final 4, όπως αυτή κάνουμε τώρα".

Το καλάθι του Γιουλ και οι στιγμές που θυμάται ως προπονητής του Ολυμπιακού

- Ήταν προτιμότερο για την ομάδα να έχει αυτό το διάστημα περισσότερο χρόνο για αποκατάσταση και προπονήσεις ή όπως λένε κάποιοι είναι καλύτερο να μένεις σε αγωνιστικό ρυθμό, να έχεις πολλά παιχνίδια

"Μετρήσαμε, αν δεν κάνω λάθος 69 παιχνίδια που έχουμε παίξει μέχρι τώρα σε ένα διάστημα αρκετά μεγάλο. Ήταν σημαντικό να κάνουμε προπονήσεις γιατί μας λείπουν όλο το χρόνο. Για τους προπονητές είναι σημαντικές προπονήσεις. Ταυτόχρονα είχαμε και δύο παιχνίδια με έναν πολύ αξιόλογο αντίπαλο όπως είναι η ΑΕΚ. Χρειαζόμαστε και προπονήσεις, αλλά έπρεπε να παίξουμε και 2-3 παιχνίδια. Θεωρώ ότι ήταν μια καλή συνθήκη για τον προπονητικό σταφ αυτό το διάστημα.".

- Γυρνώντας τον χρόνο πίσω και κοιτώντας τα τέσσερα Final 4 που έχετε συμμετάσχει με τον Ολυμπιακό, σας έρχεται στο μυαλό κάποια φάση που να την θεωρείται ως την πιο εμβληματική φάση; Ποια να είναι πιο αντιπροσωπευτική για το σημαίνει "Ολυμπιακός";

"Είναι αρκετές, αλλά αν έπρεπε να διαλέξω μία, ίσως ήταν από τον τελικό του Λονδίνου το 2013, το κόψιμο στον Μίροτιτς από Χάινς - Παπανικολάου που εξελίχθηκε σε δικό μας αιφνιδιασμό και λέι απ του Λο. Ήταν ένα χαρακτηριστικό δείγμα του αλτρουισμού που έχει αυτός ο σύλλογος. Πώς τρέχουν δύο άτομα να καλύψουν ένα λάθος και τελικά να το μετατρέπουν σε πλεονέκτημα και καλαθι, δημιουργώντας στον αντίπαλο μια αίσθηση ασφυξίας. Ξέρετε, η ένταση στο αμυντικό τρανζίσιον, δηλαδή κάποιος που τρέχει τόσο πολύ να γλιτώσει ένα καλάθι δείχνει και τον χαρακτήρα μιας ομάδας και νομίζω ότι η συγκεκριμένη φάση έγειρε την πλάστιγγα ψυχολογικά υπέρ μας. Ηταν κάτι εντυπωσιακό να το βλέπεις".

- Υπάρχει κάποια στιγμή από Final 4, που να σας έχει επηρεάσει ιδιαίτερα; Που να έχει αφήσει ένα ισχυρό αποτύπωμα;

"Το καλάθι του Γιουλ. Ακόμα και τώρα θα σου έλεγα, προφανώς θα ήθελα να είχαμε πάρει περισσότερες ευρωλίγκες, αλλά αν μπορούσα να διαλέξω, θα διάλεγα να κερδίζαμε εκείνο το ματς και ας μην πηγαίναμε καν Final 4 φέτος...".

- Πώς θα θέλατε, όταν κάποια στιγμή αποφασίσετε να σταματήσετε την προπονητική, να σας θυμάται ο κόσμος του Ολυμπιακού;

"Είμαι απόλυτα συνειδητοποιημένος ότι είμαστε όλοι περαστικοί και μόνο ο Ολυμπιακός μένει. Ξέρω ότι όλο αυτό που συμβαίνει στη ζωή μου τώρα έχει βάση τον Ολυμπιακό. Εγώ κάνω μια δουλειά, η οποία αυτή τη στιγμή στο επίπεδο που έχει φτάσει και αναφέρομαι σε όσα λέγονται και γράφονται, σε εκδηλώσεις του κόσμου και συναισθήματα, εμπεριέχει κι ένα μεγάλο στοιχείο υπερβολής. Το τεράστιο μέγεθος του Ολυμπιακού τα έχει δημιουργήσει όλα αυτά. Χωρίς τον Ολυμπιακό, θα ήμουν, ένας απλός επαγγελματίας. Δεν έχω καμία υστεροφημία, λοιπόν. Ό,τι καταγράψει η ιστορία θα είναι και το σωστό".

- Το γεγονός ότι καθοδηγείτε μια ομάδα που αγαπάτε από παιδί, σε αγώνε που γράφουν την ιστορία όπως ενός Final 4, θεωρείτε ότι λειτουργεί πάνω σας θετικά ή καμιά φορά αυτή η επιθυμία που δεν είναι μόνο του επαγγελματία να κάνει σωστά τη δουλειά, αλλά και του οπαδού να πανηγυρίσει για την ομάδα του, μπορεί να επηρεάσει την κρίση σας;

"Όχι, δεν θα έλεγα κάτι τέτοιο. Σε οποιαδήποτε δουλειά έκανα, πάντα δέθηκα με το περιβάλλον, με τους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί, με τους φιλάθλους της ομάδας. Είτε ήταν στην «κρύα» Χίμκι, στην… λιγότερο κρύα Λοκομοτίβ, στην Μπαρτσελόνα, στο Μαρούσι, στον Πανιώνιο, πάντα ένιωθα συναισθηματικά έντονα για την ομάδα που δούλευα. Έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Προφανώς είναι μία πολύ ωραία συνθήκη για μένα να ζω αυτό το πράγμα στον Ολυμπιακό, αλλά στην ουσία όταν κάνεις μία δουλειά, προφανώς για να φτάσεις στο σημείο να έχεις τόσα παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, τόσα παιχνίδια στο πρωτάθλημα με διαφορετικές ομάδες, κάπως χειρίζεσαι τα πράγματα".

- Ο ημιτελικός με τη Μονακό, πώς προσεγγίζεται σαν μια πρώτη ανάγνωση; Φυσικά, υπάρχει η ιδιαιτερότητα του ότι βρίσκεται στον πάγκο της ο Βασίλης Σπανούλης μια εμβληματική μορφή της ιστορίας του Ολυμπιακού, αλλά από την άλλη υπάρχει κι ένας αντίπαλος.Τι πρέπει να προσέξετε;

"Το μεγαλύτερο λάθος είναι να προσεγγίσουμε το ματς σε σχέση με το ότι στον πάγκο των αντιπάλων βρίσκεται ένα οικείο πρόσωπο και όχι το οποιοδήποτε. Αυτή τη στιγμή η Μονακό είναι αντίπαλος μας και εμείς μιλάμε μόνο για μπάσκετ στους παίκτες μας, για το τι ακριβώς αντιπροσωπεύει η Μονακό μπασκετικά. Η προσέγγιση μας είναι μόνο σε αυτό και εννοείται πως το εγχείρημα είναι δύσκολο, γιατί μιλάμε για μια ομάδα που είναι ταλαντούχα, έχει κορμό παικτών για αρκετά χρόνια, έχει μία εξέλιξη στο πώς βελτιώνεται και φυσικά θα είναι πολύ σκληροί ανταγωνιστές για τον τελικό".

- Αν μπορούσατε να συναντήσετε στο ξεκίνημα το νεότερο εαυτό σας, υπάρχει κάποια συμβουλή που θα του δίνατε, έχοντας πλέον όλη αυτή την εμπειρία, την προπονητική;

"Ο νεότερος εαυτός μου δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα υπάρξει αυτή η εξέλιξη στη ζωή μου. Οπότε, οτιδήποτε έχει χτιστεί μέχρι τώρα με λάθη, αβλεψίες, παραλείψεις και οτιδήποτε άλλο, ήταν αυτή η ωριμότητα που έπρεπε τελικά να αποκτήσω. Δεν θα άλλαζα τίποτα. Πάντα δενόμουν με το περιβάλλον. Στην καριέρα μου δούλεψα ένα χρόνο απλήρωτος, χωρίς να πάρω ούτε έναν μισθό και παρ' όλα αυτά δεν μετάνιωσα ποτέ που το έκανα, παρότι πέρναγα και δύσκολα οικονομικά τότε. Γιατί αυτό το πάθος που έχω για το μπάσκετ και για αυτή τη δουλειά, τελικά μου το έχει δώσει με κάποιο τρόπο πίσω".

- Το 2012 κληθήκατε να δώσετε συνέχεια σε μια ομάδα που είχε κατακτήσει την Ευρωλίγκα ως τεράστιο αουτσάιντερ και παρότι από την πρώτη θέση,υπάρχει χώρος μόνο προς... τα κάτω, εσείς καταφέρατε να την ξαναφτάσετε στην κορυφή. Εκείνη η πρόκληση συγκρίνεται με την φετινή που ο Ολυμπιακός έχει αυτό το τεράστιο πρέπει και θα θεωρηθεί επιτυχημένος μόνο με την κατάκτηση του τροπαίου;

"Αφού τελείωσε εκείνη η χρονιά και το έζησα, πίστευα ότι δεν μπορεί να υπάρξει δυσκολότερη δουλειά από αυτήν. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι η φετινή μας αποστολής ασφαλώς και μπορεί να συγκριθεί με τη δυσκολία εκείνης. Επιτρέψτε μου να το αξιολογήσω στο τέλος της χρονιάς, αλλά και μόνο ότι συγκρίνεις αυτή τη χρονιά τη φετινή με τη δυσκολία που είχε εκείνο το εγχείρημα, για μένα προσωπικά δηλαδή, σημαίνει ότι βρισκόμαστε σε μια πολύ ιδιαίτερη συγκυρία".

- Πάντως ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει αποδείξει ότι λειτουργεί καλύτερα σε τέτοιου είδους προκλήσεις.

"Ναι. Μου αρέσει ο ανταγωνισμός, μου αρέσει η πίεση, μου αρέσει πολύ και η αμφισβήτηση. Με κάποιο τρόπο με τρέφει