Οι Ολυμπιακοί αγώνες του Ρίο ολοκληρώθηκαν κι έχει όποιος τους παρακολούθησε θα χει κάμποσα να θυμάται. Οι κούρσες του Φέλπς και του Μπολτ, αλλά και του Μο Φάρα, το τρομερό παγκόσμιο στα 400 μέτρα, οι μάχες στα τουρνουά των ομαδικών σπορ, που όμως τα περισσότερα ολοκληρώθηκαν με τελικούς που ήταν παραστάσεις για ένα ρόλο, οι τελετές έναρξης και λήξεις των βραζιλιάνων, ακόμα και τα μαργαριτάρια κάποιων σχολιαστών έδωσαν στο καλοκαίρι μας ξαφνικά περιεχόμενο – τόνωσαν το ενδιαφέρον μας μας για τον Αθλητισμό, αν τέτοιο είχαμε.

Κυρίως, όμως, οι Ολυμπιακοί του Ρίο έβγαλαν στην επιφάνεια μια ξεχασμένη μας αγάπη: την αγάπη για τους δικούς μας αθλητές. Ποτέ δεν θυμάμαι μεγαλύτερο ενδιαφέρον, μεγαλύτερη χαρά και μεγαλύτερο θαυμασμό για Ολυμπιονίκες.

Διαβάστε τη συνέχεια στο karpetshow.gr